Josh Schwartz double bill: Adult affairs

Πολύ δράμα στην Schwartz-land αυτή την εβδομάδα, με "Chuck" (το οποίο πρόσφατα πήρε και την μάλλον τυπική, λόγω απεργίας, back nine order) και "Gossip Girl" να αντιμετωπίζουν και τα δύο το παρόν ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο παρελθόν. Spoilers μετά το άλμα.

Chuck:
Wow, το ξέρω οτι το λέω όλη την ώρα, αλλά αυτός ο Josh Schwartz δεν τη λυπάται την ιστορία που καίει, ε? Επέστρεψε ο Bryce στο 9ο επεισόδιο της σειράς και τον ξεφορτωθήκαμε ξανά στο 10ο. ΟΚ, τυπικά όχι ακόμα, αλλά ας μη γελιόμαστε. Και η ουσία είναι πως προσωπικά είμαι ικανοποιημένος από το πώς ξεδιπλώθηκε αυτή η ιστορία. For better or for worse ο παλιός έρωτας της Sara ήρθε και έκανε τέλεια δουλειά στο να υπογραμμίσει το πόσο διαφορετικά είναι τα αισθήματά της αυτή τη φορά, προς τον Chuck. Eπιπλέον, ο λόγος για τον οποίον φεύγει και πάλι όχι μόνο είναι legitimate στα πλαίσια της σειράς, αλλά δίνει άνοιγμα και για ένα μεγαλύτερο conspiracy arc που μοιάζει ικανό να δώσει ενοποιητικό χαρακτήρα στην πλοκή χωρίς να πνίξει το show. (γιατί, μην ξεχνάμε, στην καρδιά του το "Chuck" παραμένει μια action comedy.)

Μου άρεσε ακόμα η σκηνή του δείπνου, το bonding μεταξύ Casey και Awesome, κάθε ατάκα του Casey, κάθε ατάκα του Awesome ("...and specific!") αλλά γαμώτο ο Morgan συνεχίζει να μου χαλάει την απόλαυση. Στο προηγούμενο επεισόδιο χώρισε την Anna με μεγάφωνο μπροστά σε όλο τον κόσμο, το οποίο καταλαβαίνω οτι παίχτηκε καθαρά κωμικά αλλά επειδή το "Chuck" δεν είναι "Simpsons" θα ήθελα να δω κάποιου είδους εξήγηση γιατί είναι πάλι μαζί. Η κίνηση πέρα από τα κωμικά της όρια ήταν ψυχρή και αισχρή και χρωματίζει την Anna ως πιο needy από όσο θα θέλαμε όλοι να είναι, και είναι κρίμα γιατί πρώτη φορά συμπαθώ την ηθοποιό.

Αυτό δε σημαίνει βέβαια οτι όλες οι σκηνές του Buy More καταστράφηκαν χάρη στον Morgan, καθώς είχαμε και μεμονωμένα αστεία (τις ταμειακές τις επισκευάζει ο μόνος υπάλληλος που ζούσε στα 80's και ohmygod τώρα με χτύπησε, πόσο χρονών είναι όλοι αυτοί??) αλλά και πιθανότατα την κορυφαία σεκάνς του επεισοδίου. Η slo-mo πτώση του φαγητού του Big Mike ακολουθούμενη από την flashy "σκηνή δράσης" που τον έφερε να πηδάει πάνω από τον πάγκο? Αριστούργημα! Και όσο βρισκόμαστε στο Buy More, να δώσω και props για την καλοστημένη actual σκηνή δράσης με Sara/Bryce να παίζουν ξύλο συγχρονισμένα και τον Chuck να κοιτάζει με ένα ύφος συνειδητοποίησης που μου έκανε τον Zachary Levi κάπου 35% πιο συμπαθή. (awfully specific, όπως θα έλεγε και ο Awesome, το ξέρω!)

Gossip Girl:
Eδώ δεν είχαμε Chuck. Ούτε και Vanessa! Φαντάζομαι πως ο Schwartz ήθελε να αφιερώσει αυτό το thanksgiving επεισόδιο στον βασικλό πυρήνα χαρακτήρων που έρχονται και με πλήρως ανεπτυγμένους γονείς στη συσκευασία τους. In fact, η ώρα είχε πολύ περισσότερο να κάνει με τις αμαρτίες γονέων παρά με τα παιδευμένα τέκνα, και δε θα μπορούσα να χαίρομαι περισσότερο γι'αυτό. Η σειρά αυτή έχει διαχωρίσει σαφώς τον εαυτό της από το "O.C." στον τομέα του ειρωνικού self-awareness παίζοντάς το πολύ πιο straight, αλλά αυτό δεν απαγορεύει στον δημιουργό να παίξει με το άλλο τεράστιο asset της προηγούμενης επιτυχίας του, δηλαδή τις τρισδιάστατες ενήλικες φιγούρες, μεγάλο no-no για κάθε teen soap που σέβεται τον εαυτό της αλλά όχι το κοινό της.

Όσο λοιπόν τα "90210" της νιότης μας θα στέλνουν τους Walsh στον Hong-Kong γιατί δεν έχουν τι να τους κάνουν, ο Josh Schwartz θα συνεχίζει περήφανα να στηρίζει sweeps εορταστικά επεισόδια σε πικραμένους 40χρονους αφήνοντας την πιτσιρικαρία σαν afterthought. Και, ταιριαστά, δίνει την day off στην ομώνυμη e-κουτσομπόλα του τίτλου, καθώς τι ενδιαφέρον θα είχε ένα teen gossip blog για τα μπλεξίματα των said 40χρονων? Ballsy, huh?

Κάπως έτσι είχαμε ένα απολαυστικό 40λεπτο κατά τη διάρκεια του οποίου πήραμε μια πρώτη γεύση της bad girl Serena (δεν ξέρω αν είναι επειδή έχω συνηθίσει την ώριμη persona της Blake Lively ή επειδή κάποια δεν ξέρει να παίζει δύο διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά δεν πείστηκα όσο θα ήθελα) την ίδια στιγμή που στο παρόν αποκαλύπτεται ο αληθινός δράκος των Archibalds (τόσο καιρό μισούσα τον πατέρα, αλλά τώρα συνειδητοποιώ πως ο κακομοίρης είναι για λύπηση-- η μάνα είναι που θέλει waterboarding) και η νέα γενιά των Humphrey/Van der Woodsens μαθαίνει την καυτή αλήθεια για την προηγούμενη. (και kudos για τα "αιμομικτικά" αστειάκια των παιδιών. Πρόκειται για τέτοια κοινοτυπία στα σαπούνια, που χαίρομαι να βλέπω τον Schwartz να την διώχνει μακριά με τη χρήση χιούμορ-- or is he?)

Οι σκηνές στο κοινό δείπνο ήταν εξαιρετικές, κυρίως χάρη στη φυσικότητα του διαλόγου και των αντιδράσεων όλων των εμπλεκομένων. Είναι η σπάνια περίπτωση που ένα τρίγωνο δε μοιάζει απεγνωσμένα forced και, έχοντας ήδη υπόψη μας τον πρότερο βίο του showrunner, δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αν ο Rufus και η Lily θα καταλήξουν τελικά μαζί. Καρα-legitimate, λοιπόν η εξέλιξη του επεισοδίου. Τελικά είναι όλο και πιο προφανές γιατί δεν ήταν εκεί η Vanessa όσο το σκέφτομαι (άντε να κοντρολάρεις τόσο tension) αλλά παρ'όλ'αυτά μια αναφορά έστω έπρεπε να έχει γίνει. "Μπαμπά, η Vanessa δε θα έρθει γιατί θα επισκεφθούν τη θεία της." Δεν είναι δύσκολο.

Μην ξεχάσω τέλος και την Blair και τη μητέρα της, την οποία είδαμε κι αυτήν επιτέλους κάτω από θετικό φως. Αναρωτιέμαι αν κάποιος που βλέπει το "Gossip Girl" χωρίς να έχει δει προηγουμένως το "O.C." περίμενε όλους τους χαρακτήρες που βγαίνουν αρχικά ως κακοί να παρουσιάσουν σιγά-σιγά και τη θετική τους πλευρά. Συνήθως στις σαπουνόπερες η διαδικασία είναι αντίστροφη (The "Melrose" model: αθώα για μια σεζόν, καρασκυλάρα μέχρι το τέλος της δεύτερης) αλλά ο Schwartz επιμένει να βρίσκει εξιλεωτικά χαρακτήριστικά μέσα και στον πιο αρνητικό και φαινομενικά στερεοτυπικό villain του. Της μαμάς Waldorf, συγκεκριμένα, η αμαρτία ήταν οτι δε μπορούσε να αποδεχθεί την απουσία του ανθρώπου που αγαπούσε. Awww. By the way, του δίνω δύο επεισόδια το πολύ μέχρι να κάνει την εμφάνισή του. Δεν προσλαμβάνεις τον Lex Luthor απλώς για 3 flashback sequences, σωστά?