Catch-up day!

Μέσα σε ένα 24ωρο έκανα τον 2ο Ετήσιο Dex-athon, δηλαδή είδα ολόκληρη τη δεύτερη σεζόν της αγαπημένης σειράς και θα ποστάρω σχετικά από Δευτέρα. (διότι για κάποιο λόγο το φινάλε δεν μοιάζει να είναι ιδιαίτερα ευρείας κυκλοφορίας ακόμα, και δεν έχει νόημα αν δεν το έχει δει κανείς.)

Εκτός όμως από το "Dexter", έπιασα επιτέλους και τα "30 Rock" και "Grey's Anatomy" της περασμένης εβδομάδας, και ακολουθούν κάποια σύντομα σχόλια μετά το άλμα.

30 Rock:
Γελοίο. Είναι απλά γελοίο το πόσα αστεία μπορούν να χωρέσουν σε ένα 20λεπτο σενάριο αυτής της σειράς. Θα κάνω βασικά αναφορά στο προφανές (γιατί ήταν τελευταίο, άρα το θυμάμαι) με τις εξομολογήσεις, καθώς πρώτα πέθανα στα γέλια με τη randomness του "I'm black!" και εκεί που νομίζεις οτι είδες το payoff του αστείου έρχεται μετά από ώρα το απίστευτα over the top "I murdered my wife" και καπάκι το blackout χωρίς να ακούσουμε αντιδράσεις, και με ξέκανε.

Από εκεί και μετά, τι να πρωτοδιαλέξεις? Η Edie Falco είναι φανταστική και χαίρομαι που θα μείνει κι άλλο στη σειρά, όλα τα plots δούλεψαν υποδειγματικά, και όπως ξαναείπα τα αστεία ήταν τόσα μα τόσα πολλά που θα έφταναν για μισή σεζόν άλλων κωμωδιών. Θέλω να κάτσω να ξαναδώ το επεισόδιο μόνο και μόνο για να σημειώνω ατάκες, αλλά μερικές που μου έρχονται στα γρήγορα:

• "I like when a woman has ambition. It's like seeing a dog wearing clothes" του Jack στην CC,
• η Liz να μιλάει με το στόμα ανοιχτό ενώ μασάει το μπισκοτοβραβείο της Jenna,
• "And your name is probably something like... Melissa" από το gay entourage της Jenna στη Liz,
• "World's #4 Dad",
• οι προσπάθειες του Kenneth να συζητήσει με την Liz στο "πάρτυ" των Jack και CC,
• και η αγαπημένη μου όλων: το "I got out of bed at 4am, went home to change clothes" της Jenna όταν μιλούσε για την faux aπονομή βραβείου στον Tracy.

Grey's Anatomy:
Αυτός ο χορός φαντασμάτων στο φινάλε, με τις θολές εκδοχές της Cristina και της Meredith να κλείνουν το 2-parter με μια σκοτεινή εκδοχή της εναρκτήριας σκηνής του? Αυτό είναι το "Grey's" που μου αρέσει. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε αυτή την τεχνική (το ίδιο ακριβώς πράγμα είχε κάνει η Rhimes και στο Super Bowl episode της 2ης σεζόν) αλλά κυρίως στις συναισθηματικές διαδικασίες που φέρνουν τους χαρακτήρες σε αυτή τη θέση και πάλι. Στην τελική, άμα είναι να κλέψει τον εαυτό της η Shonda, ας κλέψει από το αδιαμφισβήτητο και απόλυτο peak στην ιστορία της σειράς.

Ενώ η (μη) σχέση της με τον Derek με αφήνει παγερά αδιάφορο πλέον, κάθε επεισόδιο που θα φέρει τη Meredith στη θέση να πει "shut up" σε οποιονδήποτε χαρακτήρα και να έχει δίκιο, είναι για μένα πολύ μεγάλη πρόοδος. Το εν λόγω "shut up" το είπε στη Hahn, λίγο πριν επιδείξει για μια ακόμα φορά διόλου χαρακτηριστική ωριμότητα και πείσει τη χήρα του Stan να παραμείνει στο νοσοκομείο για να περιμένει τον φίλο του να ξυπνήσει. Η ιστορία αυτών των δύο οδηγών ασθενοφόρου ενδέχεται να είναι και η συναισθηματικά εντονότερη ιστορία ασθενούς της βδομάδας που έχει κάνει η σειρά μέχρι σήμερα, και η παρουσία της Meredith στο επίκεντρό της, τη βγάζει στο τέλος ξεκάθαρα ωριμότερη και σοβαρότερη. Είμαι σίγουρος οτι στο επόμενο επεισόδιο θα είναι και πάλι το γνωστό γκρινιάρικο 16χρονο, αλλά αφήστε με να απολαύσω τη στιγμή.

Και της Lexie το story με έπιασε, και όχι μόνο γιατί αγαπώ τον Seth Green. Το τελικό outcome είχε πρακτικά τηλεγραφηθεί από το πρώτο πεντάλεπτο του πρώτου μέρους, αλλά μου άρεσε το ταξίδι της Lexie, και η εξέλιξη της σχέσης της με την Cristina, με τον Alex, με την Meredith. Άλλοι χαρακτήρες που κέρδισαν? Η Hahn, που είχε την αγαπημένη μου σκηνή όλου του 2-parter (όταν awkwardly ζήτησε από Mark και Callie να πάνε για ποτό), ο George που έβαλε στη θέση του τον Ναζί και χώρισε επιτέλους με την Izzie, και όσο για την Bailey...

Από τη μία χαίρομαι που έχει υλικό η Chandra Wilson, που για αυτό το διπλό επεισόδιο πρέπει να κερδίσει ισάριθμα Έμμυ, διάολε, αλλά από την άλλη... Έκανα την ίδια γκρίνια και μετά το πρώτο μέρος, αλλά θα την επαναλάβω ενισχυμένη. Δεν υπάρχει κανένα άλλο storyline που να μπορεί να σκεφτεί η Rhimes? Γαμώτο μου δηλαδή, είναι δυνατόν όλοι οι αυτοί οι TV & Film spouses να μη μπορούν να καταλάβουν με τίποτα πως, ναι ρε μάγκα, όταν έχεις παντρευτεί τον αρχηγό της αστυνομίας η δουλειά του πάει πιο ψηλά από το βραδινό σας δείπνο, πώς να γίνει. Και όταν διάβαζες τους όρκους σου στο γάμο σου με τη Miranda, γνώριζες πολύ καλά οτι εσύ θα φροντίζεις τα παιδιά και θα καθαρίζεις το σπίτι, γιατί ακόμα και ο Ναζί έχει δικαίωμα στη ζωή, και αν οι χειρούργοι σαν τη Bailey καθάριζαν πατάτες στο σπίτι τότε ποιος θα τους έσωνε? (πετσοκόβοντάς τους και τη σβάστικα?)

Τελοσπάντων, έχω βαρεθεί αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην αμερικάνικη τηλεόραση και το σινεμά, και απλά εύχομαι η Miranda και ο άντρας της να έχουν happy end γιατί έτσι ρε γαμώτο. Αλλά δεν το βλέπω. Bailey aside όμως (και αυτό ούτε καν ολοκληρωτικά), το διπλό "Crash Into You" ήταν το απόλυτο peak της σειράς για όλο το 2007.

ΟΚ, μετά τα 10 δευτερόλεπτα που μοιράστηκαν η Izzie με τον Denny.