In Treatment, Week Two

Μετά το άλμα, λίγα λόγια για τη 2η βδομάδα επεισοδίων "In Treatment", με καθυστέρηση λόγω κακής συνεννόησης με τον θείο.

Είναι εντυπωσιακό το πόσο πολύ ο Paul όχι μόνο αποκτά τις ίδιες συμπεριφορές με τους ασθενείς του κατά τη διάρκεια του session του με τη Gina, αλλά παραποιεί την αλήθεια με χειρουργική ακρίβεια ώστε να κρύψει κάποιο κομμάτι της αλήθειας. Βλέποντάς τον να παίρνει ελαφρώς αμυντική στάση υποστηρίζοντας, πχ, πως ήταν η Kate που εισέβαλε στον χώρο του (ενώ ήταν εκείνος που την είχε καλέσει) έχουμε μια ακόμα πιο σφαιρική ματιά για το πώς λειτουργεί ο ασθενής σε τέτοιες περιπτώσεις. Ποιος ξέρει πόσες παρόμοιες εκπτώσεις έχουν κάνει στις περιγραφές τους οι ασθενείς του Paul.

To άλλο εντυπωσιακό στοιχείο του session με τη Gina ήταν η ευκολία με την οποία ανατράπηκαν οι ισορροπίες ακριβώς όταν ο Paul το θέλησε. Η μεταφορά του θέματος σε κάποιον Charlie του παρελθόντος μάζεψε την ως τότε ήρεμα επιθετική ψυχολόγο, βάζοντας τον Paul σε θέση ισχύος. Σε κάνει να αναρωτηθείς αν είναι πράγματι όσο έρμαιο είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε πως είναι, ή αν απλά οδηγεί τη Gina σε κρυμμένες πτυχές του εαυτού του που ο ίδιος δεν θέλει να ξεδιπλώσει μόνος του. Η διαπίστωση πως ενδεχομένως να σαμποτάριζε υποσυνείδητα το γάμο του για κάποιον απώτερο σκοπό, υπογραμμίζει τη δυνατότητά του να κατευθύνει γεγονότα. (Με τρόπο που αρνείται φυσικά να παραδεχτεί.)

Ένα άλλο στοιχείο που έχω σκεφτεί αρκετά καθώς παρακολουθώ τη σειρά, είναι το γιατί επελέγησαν αυτοί οι ασθενείς. Γιατί βλέπουμε αυτούς, και γιατί ο Paul μιλάει μόνο για αυτούς στην Gina. Eίναι ξεκάθαρο οτι στη Sophie προβάλει τη σχέση που θα ήθελε να έχει με την κόρη του, και γι'αυτό είναι τόσο ζεστός και ειλικρινής, με τρόπο που δεν αντιμετωπίζει κανέναν άλλον, ούτε καν την οικογένειά του. (Τα Sophie sessions είναι τα αγαπημένα μου όλων, και ιδιαίτερα το τέλος του περασμένου με την ενστικτώδη αγκαλιά της μικρής με την Kate, συναισθηματικά με γονάτισε.) Τα βαθιά, βαθιά προβλήματα του Jack και της Amy προφανώς καθρεφτίζουν τα δικά του και της Kate (και πόσο ενδιαφέρον που αληθινά μισεί τον παράλληλο εαυτό του σε εκείνο το ζευγάρι, βρίσκοντάς τον ένοχο για ένα αμάρτημα που διαπράττει κατ'επανάληψη κι ο ίδιος), ενώ η Laura είναι ενδεχομένως όλα όσα θα ήθελε να είναι η Kate αλλά δεν είναι. Είναι ο πειρασμός, για να το θέσω πεζά.

Προβληματίζομαι ακόμα για το ρόλο του Alex σε αυτή την αναλογία, αν και υποπτεύομαι πως δεν είναι παρά η χαμένη συνείδηση του Paul, ένας άνθρωπος που έχει φτάσει να μισεί τη ζωή του γιατί αδυνατεί να νιώσει ενοχές. Και πόσο καθόλου τυχαίο που, όπως και τον Jack, ο Paul σιχαίνεται και τον Alex, δηλαδή την έτερη αναλογία του εαυτού του!

Δεν είναι όλα τα sessions το ίδιο καθηλωτικά (λατρεύω Sophie όπως είπα, ενώ βαριέμαι το ζευγάρι που βολικότατα απέβαλε τη στιγμή που τα είχαν βρει μεταξύ τους) όμως είναι εντυπωσιακό το πόσο καλά λειτουργούν ως αλληλουχία όλα τα κομμάτια ως προς τη σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα. Διάολε, υπάρχουν ολόκληροι χαρακτήρες και τα arcs τους να λειτουργούν ως σχόλιο πάνω σε διαφορετικούς συναισθηματικούς τομείς του Paul! Τρομακτικά φιλόδοξο, και σταθερά εντυπωσιακό.

Στο μεταξύ, δεν ξεχνάν οι συγγραφείς να μη χάνουν την ισορροπία τους. Θα ήταν πολύ εύκολο κάτω από το βάρος της τόσο εκτενούς σκιαγράφησης του Paul, η Kate να είναι μια υποσημείωση, μια generic αντιπαθητική σύζυγος. Όμως προσέξτε πόσο μελετημένα και φροντισμένα, η Kate γίνεται άμεσα συμπαθής στο κοινό στο αμέσως προηγούμενο από το session των αποκαλύψεων, όταν συνδέεται άμεσα με τη Sophie και γίνεται κομμάτι της πιο γλυκιάς στιγμής της σειράς ως τώρα. Μπορείς πια να την ακούσεις να εκρήγνυται απέναντι στον άντρα της και να μην πιστέψεις οτι έχει δίκιο σε αυτά που του λέει? Όχι, και ο ίδιος ο Paul το επιβεβαίωσε στην Gina και κατά συνέπεια σε εμάς.

Τρέχω να δω την Week Three της Laura, γιατί είμαι σε αναμμένα κάρβουνα σχετικά με το πού θα οδηγηθεί αυτή η συνεχιζόμενη αμαρτία του Paul. (Που, by the way, φυσικά και οφείλει να παραπέμψει τη Laura σε άλλον ψυχολόγο, και αυτό είναι κάτι που σκεφτόμουν όλη τη βδομάδα. Όχι γιατί θα έχει εκείνη πρόβλημα, αλλά διότι αυτός δε μπορεί πλέον να την κουμαντάρει.)