A farewell to 'The Wire'

Ένα από τα πράγματα που μετανιώνω για αυτό το blog; Οτι δεν έχω γράψει για το Wire. Εντάξει, έχω αναφέρει αριστερά και δεξιά πώς είναι μια από τις καλύτερες σειρές όλων των εποχών, και το χώνω διαρκώς σε παντός είδους λίστες, αλλά δεν έχω γράψει για αυτό. Ήθελα να το κάνω για αυτή την τελευταία σεζόν (όπως με Deadwood και Sopranos) που τελείωσε χθες το βράδυ, αλλά ένας συνδυασμός λόγων δε μου το επέτρεψε, καθώς αν ήταν να γίνει θα έπρεπε να γίνει σωστά. Και τώρα, το να σχολιάσω σε ένα post την τελευταία σεζόν του πληρέστερου ίσως δράματος της αμερικάνικης τηλεόρασης, μου μοιάζει εντελώς φτωχό και λίγο.

Με την ελπίδα λοιπόν να βρω κάποτε χρόνο για να αποδώσω σε αυτό το show λίγη από τη δικαιοσύνη που αξίζει (είτε με αναλύσεις επεισοδίων είτε, ρεαλιστικότερα, ανά σεζόν) θα πω τώρα απλώς αυτό:

Ο David Simon κατάφερε το αδιανόητο. Είπε μια ολοκληρωμένη ιστορία όπως ακριβώς την είχε συλλάβει. Ποτέ κανένας δημιουργός δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δυνατότητες που προσφέρει η ύπαρξη ενός ΗΒΟ, εκτός από αυτόν. Το Wire αρνείται να εκβιάσει καταστάσεις ή να δραματοποιήσει γεγονότα, ακτινογραφώντας με ντοκιμαντεριστική λογική (αλλά και βαθιά ανθρωποκεντρική ευαισθησία) το φαύλο κύκλο μη ανάπτυξης της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας. Εντοπίζει τους χαρακτήρες μέσα στους θεσμούς και τους ακολουθεί καθώς βλέπουν το αδυσώπητο σύστημα να θριαμβεύει ξανά και ξανά και ξανά εις βάρος όλων. Οι δον κιχώτες του Simon δεν επιτίθενται σε ανεμόμυλους, αλλά περιμένουν μπροστά σε άδειες ράγες, με το αλκόολ ανά χείρας, τα τρένα μιας μεταρρύθμισης που δεν θα έρθει ποτέ. Μικρές, προσωπικές στιγμές θριάμβου δεν γυαλίζονται ποτέ ώστε να παρουσιάζονται ως νίκες επί του συστήματος, καθώς οι θεσμοί όχι μόνο είναι ισχυρότεροι από τα άτομα, αλλά λειτουργούν πλέον σε τέτοιο βαθμό αυτόματου πιλότου που δεν χρειάζονται καν το άτομο για να δουλέψουν. Και η κοινωνία συνεχίζει αέναα να αναπαράγει έτσι τις ίδιες καταστάσεις.

Όμως ο Simon, όσο απαισιόδοξος και στυγνός ρεαλιστής είναι, άλλο τόσο δε σταματά να υπερασπίζεται τον ιδεαλισμό όσο κι αν θεωρεί πως είναι μαθηματικά αδύνατο να αλλάξει τίποτα. Γιατί, στο τέλος της μέρας, τι άλλο μπορείς να κάνεις; Αν οι μικρές νίκες είναι το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί στα σημερινά κοινωνικά πλαίσια, τότε είναι για αυτές που παλεύουν οι ήρωές του-- κάθε ζωή μετράει. (Φέρτε στο μυαλό σας τη σκηνή κλιμάκωσης του Schindler's List, αλλά χωρίς φωνές, κλάματα, οδυρμούς, μασημένους διαλόγους, ασπρόμαυρη "Και Καλά" φωτογραφία, οπερατικά ξεσπάσματα και πίδακες αίματος από νωρίτερα.)

Κάθε σεζόν του Wire ξεκίνησε με στόχο να εξερευνήσει μια διαφορετική πτυχή του συστήματος, όλες κατέληξαν στα ίδια συμπεράσματα, μόνο που κάθε φορά για εμάς είναι και πιο αποκαρδιωτική. Περισσότερο από όλες, υπό μια έννοια, η 5η και τελευταία, που υπογράμμισε το ζοφερότερο των ζοφερών συμπερασμάτων: όλα αυτά που με μαύρη καρδιά παρακολουθούσαμε για 4 σεζόν, οι εφημερίδες δεν πρόκειται ποτέ να μεταδώσουν. Κι αν έχω κάποια τοπικά προβλήματα με τον τόνο της τελευταίας σεζόν, στην τελική παραμένει κι αυτή πιστή στην παράδοση της κεντρικής θεματικής του show, ενισχύοντάς τη μάλιστα, χάρη στη ματιά στη (δυσ)λειτουργία των media.

Ποιος να το φανταζόταν πριν λίγα χρόνια οτι, αυτό που ο τύπος αδυνατεί να κάνει, θα το κατάφερνε μια τηλεοπτική σειρά, δηλαδή εκπρόσωπος ενός μέσου που θεωρητικά υπάρχει απλώς για να γεμίζει διαφημιστικό χρόνο.

(Σχετικά, δείτε κι εδώ.)


Για κλείσιμο: δεν ξέρω προσωπικά αν θα έβαζα το Wire στην κορυφή της λίστας μου όλων των σειρών. Είναι εκεί ψηλά βέβαια, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν το αγαπώ περισσότερο από το Deadwood, για παράδειγμα. Εκεί όμως που δεν υπάρχει συναγωνισμός, είναι στην ανεπανάληπτη ευφυία των τίτλων αρχής. Θα μπορούσαν να είναι θέμα ενός ξεχωριστού ποστ, έτσι όπως η κάθε μια από τις 5 αυτές σκηνές ντύνει εικόνες της εκάστοτε σεζόν (εικόνες που μαζί δίνουν την ταυτότητα της σεζόν) με μια διαφορετική εκτέλεση του "Way Down in the Hole" του Tom Waits, εκτελέσεις που κάθε φορά μοιάζουν να έχουν κάτι από τη γεύση της ιστορίας που ακολουθεί. Και το κάνουν δίχως να σπάνε την εντυπωσιακή συμμετρία στη δομή τους, κρατώντας ορισμένα στοιχεία όμοια.

Εγώ, αδυνατώντας να διαχωρίσω τις εκτελέσεις από τις σεζόν τις οποίες τόσο εντυπωσιακά περιγράφουν, αγαπώ περισσότερο την πρωτότυπη εκτέλεση του Waits (από τον 2ο κύκλο), καθώς και εκείνη που εμφανίζεται στους τίτλους της σεζόν 4. Δηλαδή των δύο αγαπημένων μου, μακράν, περιόδων.

Απολαύστε.

Πρώτη σεζόν.


Δεύτερη σεζόν.


Τρίτη σεζόν.


Τέταρτη σεζόν.


Πέμπτη σεζόν.

22 σχόλια:

  1. Αν και εχω δει μονο τις πρωτες 3 σεζόν και αυτο λογω ελλειψης χρονου και μονο, να πω και εγω αλλο ενα αντιο σε ενα ακόμα καταπληκτικο δραμα που μας αφηνει την τελευταια διετια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι σχεδόν αποκαρδιωτικό το πόσα αριστουργήματα θα μας έχουν αφήσει μέσα σε διάστημα 2 χρόνων, ε; Mε το τέλος του Wire να σηματοδοτεί το τέλος της Εποχής Των Davids στο ΗΒΟ μου είναι δύσκολο να πιστέψω οτι θα ζήσουμε άλλη τέτοια χρυσή εποχή. We probably will, βέβαια, απλώς η παρακολούθηση μιας ολόκληρης σεζόν Wire μέσα σε ένα 24ωρο με έχει βάλει ολοκληρωτικά σε απαισιόδοξο mode. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Epitelous ena post gia to "the wire"... Otan prin apo ligous mhnes (logw elleipshs freskou ylikou kai logw eksetastikhs -koinws apeires wres kleismenos sto spiti!!!) afierwsa liges wres sth seira, den perimena oti tha allaze ton tropo me ton opoio vlepw ta ypoloipa shows...kai akoma perissotero to ti perimenw pleon apo ena show gia na me kerdisei...
    Gia mena mia apo tis kalyteres stigmes htan sthn trith season, me tis drug free zones... Den eixa ksanadei thleoptiko proion na eksereunei me tetoia sxolastikothta oles tis pleures enos thematos toso euaisthhtou kai diforoumenou. Kai to telos autos ths season me eixe kanei na kathomai se anamena karvouna, kathws toso aristotexnika se eixan kanei na elpizeis oti to systhma tha nikhthei auth thn fora, mexri pou sto teleutaio episodeio etrwges ena gero xastouki kai epestrefes sthn pragmatikothta... H tetarth season, htan isws h kalyterh (toulagiston ws pros to vasiko ths point- oti h riza tou kakou prepei na anazhththei sta strava tou ekpaideutikou systhmatos)...
    Ena akoma stoixeio tou show pou me kerdise (apo thn deuterh season kai meta- opote kai mphka kai sto nohma tou ti prospathei na pei auth h seira) einai kai o tropos me ton opoio synedee ta storylines kai tous xarakthres, kanontas akoma pio realistikh thn apeikonhsh ths synxronhs koinwnias- etsi toulagiston opws thn viwnw egw...
    Elpizw sto mellon to HBO na dwsei ton aera tou (kai ta lefta tou) kai se alles tetoies seires pou tha mas entharynoun na koitaksoume pera apo thn myth mas...

    Kai dark tyler, makari na vreis ton xrono kai thn energeia na grapseis gia authn thn seira, giati eimai sigouros oti tha katafereis na ekfraseis (poly kalytera apo mena) tis aretes auths ths kai isws mas kaneis na doume orismenes pleures ths me allo mati...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. To Wire πράγματι είναι από τις σπάνιες αυτές δουλειές που σε κάνουν να επαναπροσδιορίζεις τα standards σου για τη μυθοπλασία γενικότερα, όχι μόνο για το μέσο που τα παράγει. Δεν έχω καμία αμφιβολία οτι είναι από τα σπουδαιότερα έργα που θα αφήσει η εποχή μας.

    Η αλήθεια είναι οτι το Wire είναι τόσο πλούσιο σε όλα του τα επίπεδα που δεν ξέρω πόσα κείμενα θα χρειάζονταν για να αναλυθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Πίασε έναν χαρακτήρα, πιάσε τον Bubbles. Ένα κεφάλαιο από μόνος του. Πιάσε ένα theme, αυτό που αναφέρεις εσύ, το Hamsterdam. Άλλο κεφάλαιο. Είναι μια ιδέα τόσο πολυεπίπεδη και ενδιαφέρουσα που επεκτείνεται και πέρα από τον πόλεμο των ναρκωτικών και την σεζόν 3. Μήπως και στην 4η, μια βερσιόν του Hamsterdam δεν εφαρμόστηκε και στο σχολείο του Bunny?

    Aπλώς μέχρι τότε ξέραμε πια τι ιστορία έχει ξεκινήσει να πει το Wire, ουσιαστικά γνωρίζαμε ήδη την τραγική κατάληξη, κι αυτό έκανε την παρακολούθηση αυτής της σεζόν τόσο περισσότερο αβάσταχτη, για μένα. Γι'αυτό και η κάθε μικρή νίκη φαίνεται τόσο τεράστια.

    Και γι'αυτό το Wire είναι τόσο σπουδαίο. Γι'αυτό, για τα "Sheeeeeeeeeit" του Clay Davis, την ύπαρξη του Omar, κι επειδή ο Bunk και ο Jimmy έχουν λύσει ολόκληρη υπόθεση επικοινωνώντας μονάχα με "Fuck". Κι επειδή στο τέλος, όπως λέει ο David Simon, κάποιοι χαρακτήρες πήραν λίγο-πολύ αυτό που άξιζαν, και κάποιοι χαρακτήρες πήραν λιγότερα. Γιατί έτσι είναι.

    Πράγματι, μετά το Wire είναι δύσκολο πλέον να παρακολουθήσεις μια ιστορία εξιλέωσης ή κοινωνικού προβληματισμού χωρίς να θες να κρατήσεις την κοιλιά σου από τα γέλια. Mοιάζουν όλα τα άλλα κάτι τις φτηνότερα, ε;

    (Δες, αν δεν έχεις δει, Deadwood. Για μένα, η μοναδική άλλη σειρά στην ιστορία που διατηρήθηκε από την αρχή ως τέλος στα ίδια δυσθεόρατα ύψη. Έχω λατρέψει κι άλλα shows, αλλά σε όλα τους, από Sopranos μέχρι Buffy κι από Freaks & Geeks μέχρι The Shield, ένα γερό στραβοπάτημα θα το βρεις ρε παιδί μου. Κάπου.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το λάτρεψα κι εγώ το The Wire, αλλά έχω δει μόνο τους 3 πρώτους κύκλους-οπότε για μένα δεν τέλειωσε ακόμα! Είχε κ το τραγούδι του Tom Waits στην αρχή, οπότε το λάτρεψα διπλά! Άσχετο, το Oz από HBO είναι καλό? Λέω να το ξεκινήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Oz δεν έχω δει, αλλά θεωρείται η σειρά που έθεσε τις βάσεις για όλη αυτή τη χρυσή εποχή του ΗΒΟ. Είμαι βέβαιος οτι θα αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. long time lurker, first time poster here, so howdy to you all. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί η τεχνική αρτιότητα του WIRE σε όλα τα επίπεδα... τι να πει κανείς: τρισδιάστατοι χαρακτήρες, φανταστική πλοκή, σεναριακή και σκηνοθετική συνέπεια, κοινωνικά θέματα που δίνονται τόσο ρεαλιστικά που αναλώνεσαι σε πολύωρα debates εξαιτίας τους, φοβερές ερμηνείες. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τη συγκεκριμένη σειρά, που ειλικρινά δεν της βρίσκω κανένα απολύτως ψεγάδι. Για μενα προσωπικά είναι η καλύτερη σειρά ever, έχω και μια προτίμηση στα crime shows anyhow. I'm absolutely forlorn it's over and done with, που ούτε o επερχόμενος 4ος κύκλος Battlestar δεν με ικανοποιεί...
    Χαίρομαι πολύ που είμαστε αρκετοί εκεί έξω που γουστάρουμε WIRE.
    Φίλε dark tyler, I almost forgive you for recapping and liking LOST, after your WIRE excellent commentary. INDEED...

    ps: OZ kicked ass, a must see!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κι εγώ χαίρομαι να βλέπω το κοινό να εκτιμά το Wire όλο και πιο πολύ, κάτι που πιστεύω οτι μπορεί μόνο να αυξηθεί όσο περνάν τα χρόνια.

    Και μιλώντας για crime shows, το Wire είναι τόσο καλό που σχεδόν με κάνει να ντρέπομαι που μου αρέσουν κι άλλες αστυνομικές σειρές (ή σειρές γενικότερα). Αλλά αυτές για τις οποίες καταφέρνω ακόμα να μη ντρέπομαι πολύ (ή καθόλου) είναι οι 3 πρώτες σεζόν του NYPD Blue, το Hill Street Blues, οι 2-3 πρώτες σεζόν του Homicide (του David Simon κι αυτό) και ολόκληρο το run του Shield, που είναι και το καλύτερο όλων αυτών. Και φυσικά τελειώνει κι αυτό μέσα στο 2008. Damn.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έχεις απόλυτο δίκιο, το WIRE θα εκτιμηθεί μακροπρόθεσμα. Εγώ πάλι δεν ντρέπομαι καθόλου να πω ότι έβλεπα φανατικά L&O SVU μόνο για τους παράκοντες hotness Melloni-Hargitay-March (the holy trinity of lust-tm twop), και για το hoyay μεταξύ det. Benson - ADA Cabot at least μέχρι την αρχή του 5th season. Μπορείς πάντως να κοιμάσαι χωρίς τύψεις που έχεις δεί NYPD Blue ή Homicide. Unfortunately everything ends... Αν έχεις χρόνο δοκίμασε το CRIMINAL MINDS, που δεν είναι αμιγώς crime show, αλλά ασχολείται κυρίως με συλλήψεις/profiling serial killers. Πολύ καλό procedural που απογειώνεται μετά το πρώτο season. Πάω να ξαναδώ για τρίτη φορά τον τελευταίο κύκλο του WIRE and that sucks big time man!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στο Criminal Minds είναι που τραβάω τη γραμμή, είχα δει ακριβώς ένα επεισόδιο και το είχα βρει φρικτό. Σαδιστικό, υποκριτικό και self-serious πολύ πέρα από τα όρια μου.

    Όμως L&O:SVU έχω δει αρκετές φορές διάσπαρτα, το βρίσκω πολύ καλό για αυτό που είναι. Και η Mariska ηθοποιάρα. (Εκείνο το επεισόδιο που λαμβάνει κλήση από ένα κοριτσάκι και περνάει όλο το επεισόδιο παίζοντας απέναντι από μια τηλεφωνική συσκευή.... τι ηθοποιάρα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ, πάλι, που τώρα ξεκίνησα να βλέπω το Wire, συγχωρούμαι???

    Και που έχω το Hill Street Blues στο τοπ 5 μου??

    Κάνω εντατικά επεισοδιοθεραπεία και επανέρχομαι σε λίγες μέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. tom, mia symvoulh... mhn plakwseis to the wire kai to deis olo se dyo meres...

    1)Einai apo auta ta shows pou ean den skefteis ligo ti htan auto pou eides, xaneis ena pososto ths mageias tous (h' auto h' egw eimai ligaki argos!!!)
    2)Apolause to, den einai kai polla ta ep...

    Oso gia alla paremferh (*ierosylia*) shows
    Den kserw an to vazete s' authn thn kathgoria to Damages, alla einai krima pou exei perasei toso aparathrhto apo auto to blog.Pera ap' tous poly kalous hthopoious, exei enan tropo pou enw eisai sigouros oti einai etsi ta pragmata, sta anatrepei sthn poreia me toso logiko kai realistiko tropo pou meneis kai koitas san xanos!!!
    A, kai to 'The closer' m' aresei, kyriws logw ths personnas pou exei sthsei h Kyra Sedgwick...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Thanks για την συμβουλή!!

    Στο 4ο είμαι της πρώτης, και ήδη έμεινα με την οθόνη άδεια στο τέλος του επεισοδίου για να χωνέψω καλύτερα αυτό που είδα...

    Υπέροχη tv.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Den kserw an to vazete s' authn thn kathgoria to Damages

    Nah. Το δοκίμασα το καλοκαίρι, ευχαριστήθηκα κάπως το πρώτο επεισόδιο με έναν Prison Break-με-δικηγόρους τρόπο, αλλά μέχρι το τρίτο είχα ήδη βαρεθεί από τις φαινομενικά ατελείωτες ανατροπές και το χύμα characterization. Η δικηγορίνα ήταν παντελώς αδιάφορη, και οι υπόλοιποι χαρακτήρες έμοιαζαν απλώς σχεδιαγράμματα χαρακτήρων που θα έκαναν οτιδήποτε προκειμένουν να εξυπηρετήσει το Storytelling Της Ανατροπής.

    Not my thing.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θυμαμαι όταν πήρα τον πρώτο κύκλο, δεν είχα ιδέα τι με περίμενε.
    Από τα καλύτερα πράγματα που έχει βγάλει η τηλεόραση και το ΗΒΟ ειδικότερα. Με αποκορύφωμα τον Καζαντζίδη στο τελευταίο επεισόδιο (αν θυμαμαι καλα) του δεύτερου κύκλου (σενάριο του Pelecanos, he rules).

    Από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, ο Stringer Bell (τι ηθοποιάρα ο Idris Elba) και ο Omar.

    ένα καλοκουρδισμένο σύνολο που λέει πάρα πολλα για το πως δουλεύει η κοινωνία, χωρίς να ηθικολογεί, να κάνει κήρυγμα για το οτιδήποτε, χωρίς να υπερασπίζεται ουσιαστικά τίποτα, παρά μόνο δείχνει τους μηχανισμους και σε αφήνει να διαλέξεις (αν μπορείς) μόνος σου. Ξεπερνάει τοσο πολύ τη μυθοπλασία που νομίζεις ότι αν πας στη Βαλτιμόρη, θα τους πετύχεις όλους κάπου στο δρόμο. Πραγματικά hallmark για το ΗΒΟ.

    Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να δω ακόμα τέταρτη και πέμπτη σεζόν, αλλα είμαι σίγουρη ότι πρόκειται επίσης για διαμάντια.

    Όσο για το Law and Order, είμαι φανατική του (έχω δει και τις 18 σεζόν!) και τολμώ να πω ότι φέτος η προσθήκη του Jeremy Sisto (που τον λατρεύω και ήταν ο καταπληκτικός Billy στο Six Feet Under) και του Linus Roache στο ρόλο του εισαγγελέα έχουν δώσει νέο twist. Παραμένει μια από τις καλύτερες σειρές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Aγαπάμε Idris Elba, indeed. Στο τέλος του 3ου κύκλου δεν πίστευα στα μάτια μου. (δε μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί μπορεί κάποιος να διαβάζει σχόλια αλλά να μην έχει φτάσει στην 3η σεζόν.) Τα επεισόδια του Pelecanos είναι κατά παράδοση τα καλύτερα κάθε σεζόν. Με στραγγίζουν, τα γαμημένα.


    Όσο για το Law and Order, είμαι φανατική του και τολμώ να πω ότι φέτος η προσθήκη του Jeremy Sisto και του Linus Roache στο ρόλο του εισαγγελέα έχουν δώσει νέο twist.

    Για Jeremy Sisto + crime drama, προτείνω ανεπιφύλακτα το κρυμμένο διαμάντι Kidnapped, που έτρεξε για 13 επεισόδια πέρσι στο NBC. Προβλήθηκαν μόνο 5 επεισόδια, τα υπόλοιπα στο DVD κατευθείαν, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική περιπέτεια με αρχή, μέση και σχεδιασμένο τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το "The Wire" είναι απλά η καλύτερη σειρά που έχει υπάρξει. Γενικά με τις σειρές έχω τραβήξει μια γραμμή:

    Υπάρχουν το Wire, το BSG, το Arrested Development και υπάρχουν και οι υπόλοιπες σειρές. Πιθανώς όταν βρω χρόνο και δω το Deadwoord η παραπάνω αγία τριάδα να γίνει αγία τετράδα, προς το παρόν επιφυλάσσομαι.

    Ωμό, ρεαλιστικό και αποκαρδιωτικό το wire είναι μια πραγματεία του τέρατος το οποίο ονομάζουμε σύστημα, τέρατος του οποίου είμαστε αναπόσπαστο μέρος.

    Οι ήρωές του δεν είναι οι αστραφτεροί ιππότες που κυνηγούν τον κακό δράκο. Είναι τσαλακωμένοι άνθρωποι και οι ίδιοι, παράγωγα του ίδιου συστήματος οι οποίοι πήραν το μέρος του "Νόμου". Τα κίνητρά τους δεν είναι αμιγώς ιδεαλιστικά, πρωτίστως είναι η ίδια τους η φιλοδοξία.

    Και οι "κακοί"; Δεν υπάρχουν κακοί στο wire. Δεν υπάρχουν καλοί στο wire. Υπάρχουν αποχρώσεις του γκρίζου. Παράγωγα και αυτοί του ίδιου συστήματος απλά κινούνται πέρα από τα όρια του Νόμου, όπως πολλές φορές κάνουν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί/πολιτικοί/δικαστές.

    Η πιο σκοτεινή σαιζόν του Wire για μένα ήταν η δεύτερη, με αποκορύφωση στο προτελευταίο επεισόδιο, την συγκλονιστική σκηνή της πορείας του Σομπότκα προς το χαμό του ντυμένη με τη φωνή του Καζαντζίδη.

    Ωστόσο η πιο αποκαρδιωτική ήταν η 4η σαιζόν η οποία ουσιαστικά κατέδειξε το θεμελιώδες πρόβλημα: Την έλλειψη παιδείας. Γιατί το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το σύστημα δε θέλει μορφωμένους ανθρώπους αλλά κρέας για τη μηχανή του κιμά.

    @DarkTyler: Δώσε μια ευκαιρία στο Criminal Minds. Η σειρά είναι ΠΟΛΥ καλύτερη απ'όσο νομίζεις. Απλά δες το.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Thanks για το ποστ, με βρίσκεις σύμφωνο σχεδόν σε όλα σου τα σχόλια.

    Θέλω απλά να ψειρίσω μόνο μια φράση σου, προς χάριν συζήτησης: "Δεν υπάρχουν κακοί στο wire. Δεν υπάρχουν καλοί στο wire. Υπάρχουν αποχρώσεις του γκρίζου."

    Θα αντιπρότεινα οτι η απόχρωση γκρίζου είναι το ίδιο το σύστημα. Δεν είναι καλό, δεν είναι κακό, απλά είναι. Γιατί όσο αφορά στους χαρακτήρες, θα έλεγα οτι ενώ λείπουν σαφώς οι απλουστευτικές σκιαγραφήσεις, κάποιος σαν τον Marlo παραμένει ξεκάθαρα 'κακός' και κάποιος σαν τον Bunny Colvin ξεκάθαρα 'καλός'.

    Aλλά είναι το σύστημα που καθιστά τέτοιους διαχωρισμούς εν τέλει άσχετους. Αυτό είναι το πιο τραγικό, οτι η ηθική καταλήγει να βγαίνει εκτός θέματος, κανείς δεν παίρνει Αυτό Που Του Αξίζει.

    Όπως είπε κάποτε κι ένας από τους σπουδαιότερους fictional ανθρώπους στην ιστορία, "Deserve's got nothing to do with it."

    Tι σπουδαία, ανεξάντλητη σειρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ένα από τα πολλά πράγματα που έκαναν το wire να ξεχωρίζει είναι ότι ποτέ δεν αναλώθηκε σε ανούσιες ηθικολογίες.

    Το 'καλό' και το 'κακό' είναι έννοιες σχετικές. Ο Marlo ή ο "Stringer" Bell είναι 'κακοί' με τη συνηθισμένη νόρμα αλλά ποια είναι η "σωστή" νόρμα;

    Ποιος όμως ορίζει το 'καλό' και ποιος το 'κακό' και στην τελική ποια είναι η διαφορά όταν για το ίδιο το σύστημα το 'καλό' και το 'κακό' δεν είναι παρά δυο όψεις του ίδιου νομίσματος;

    Γι αυτό επιμένω στο "γκρι". Το Wire μου θύμισε έντονα τη μυθοπλασία "Νόμου" και "Χάους" στο πολυ-σύμπαν του Moorcock. Η διαφορά του "Νόμου" από το "Χάος" πάει πολύ βαθύτερο από το μανιχαϊστικό διαχωρισμό "καλού-κακού".

    Κοντολογίς δεν βλέπουμε τίποτα παραπάνω από δύο "παρατάξεις" (*) που μάχονται για την εξουσία και τη δύναμη με την κάθε παράταξη να πολεμάει με τα δικά της όπλα για τους δικούς της σκοπούς και με τη δική της ατζέντα.

    Και αυτή η διαπίστωση είναι η πλέον ανατριχιαστική. Σ' ένα σύστημα -μηχανή κιμά- οι έννοιες του καλού και του κακού δεν είναι παρά λεκτική σύμβαση.

    Αυτό καταδεικνύει το Wire και γι αυτό στο τέλος κάθε επεισοδίου καθόμασταν με το στόμα ανοιχτό σκεπτόμενοι: "Τι είδα τώρα;;;;;;"

    (*) με την πολύ γενικευμένη έννοια της παράταξης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαζί σου. Το καλό και το κακό καταλήγουν ακριβώς να είναι συμβάσεις.

    Το πολύ ενδιαφέρον όμως που κάνει ο Simon είναι το άλλο! Οτι ακολουθεί προσεκτικά τους μικρούς θριάμβους των ηρώων του. Επιβραβεύει τον Bubbles, επιβραβεύει (σε προσωπικό πάντα επίπεδο) τον Bunny, δίνει κάποιες σπάνιες στιγμές ανάτασης και για τον θεατή.

    Σα να μας λέει οτι η ηθική είναι έννοια εν τέλει άσχετη με τη μεγάλη εικόνα, είναι όμως τα πάντα για τη μικρή. Άρα τα πάντα στην ερμηνεία μας εξαρτώνται από το τι (και σε τι 'ζουμ') είναι αυτό που κοιτάμε.

    Εν ολίγοις: Σε προσωπικό επίπεδο, ο Marlo είναι κτήνος. Σε γενική θεώρηση, δεν έχει σημασία. Και τα δύο σωστά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έχει υπ' όψη του κανένας αν η 3η σεζόν έχει ανέβει στο rapidshare? Για την πρώτη σαιζόν έχουν αναρτηθεί τα links στο ελλιναδικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή