'Lost': Something Nice Back Home

Ερχόμουν ενθουσιασμένος να γράψω για μια υπερ-γαμάτη θεωρία που μου ήρθε καθώς έβλεπα το επεισόδιο, μέχρι που μετά μια πρώτη βόλτα στα intrawebs ανακάλυψα πως -για δες!- ο μισός πληθυσμός έχει καταλάβει το ίδιο πράγμα. Κρίμα τη χαρά μου! Spoilers και θεωρίες (well, μία) μετά το άλμα, για το 10ο επεισόδιο 'Lost'.

Oh goody, κι άλλο ερωτικό τρίγωνο των βερμούδων. Εκεί είμαστε, με το 'Lost' καλύτερο από ποτέ να υπονοεί μια επική, globe-spanning, time-hopping μάχη ανάμεσα σε μια ιδιοφυία κι έναν αδίστακτο μεγιστάνα που θα σπάσει κάθε κανόνα προκειμένου να πάρει στα χέρια του το θαυματουργό νησί και, ενδεχομένως, την κυριαρχία πάνω σε ολόκληρο το timeline.

Enter Jack.

And Kate.

And BLERGH.

Με τσαντίζουν για ένα λόγο παραπάνω επεισόδια σαν αυτό, γιατί μου θυμίζουν το 'Lost' που κάποτε ήταν, εν μέσω του 'Lost' που τώρα είναι, και υπογραμμίζω για μια ακόμα φορά πόσο λάθος είχε υπάρξει αυτή η σειρά. Όταν ό,τι συναρπαστικό είχε να προσφέρει, έκανε άκρη για να περάσει ο σαπουνοπερατικός οδοστρωτήρας μεταξύ ενός ξεροκέφαλου κομματιού κρέατος και της εγκληματία γκόμενά του-to be.

Kαι να ήταν μόνο το μελλοντικό απόσπασμα, να το αφήσω να περάσει. (Αν και αυτό το παιχνιδάκι με επεισόδια που απλώς γεμίζουν κενά που λίγο-πολύ ξέραμε τι περιέχουν, είναι επίσης vintage και ανεπιθύμητο 'Lost'.) Αλλά όχι, έπρεπε το τρίγωνο από την κόλαση να κυριεύσει και τα όσα συνέβαιναν στο νησί, με μια πάμφτηνη αφορμή για αρρώστια να ρουφάει ό,τι momentum πήγαιναν να χτίσουν όλες οι υπόλοιπες ιστορίες του επεισοδίου. Τι ενδιαφέρον συνέβαινε λοιπόν όσο ο Jack προσπαθούσε να αυτοεγχειρηστεί;

H Claire πέθανε.

Θα εξηγούσε πάρα πολλά κάτι τέτοιο αν ισχύει, από τη μελλοντική κατάληξη του Aaron μέχρι την μυστηριώδη επιβίωσή της ενός σπιτιού να γκρεμίζεται πάνω της, κι από το ταξιδάκι της στο δάσος με τον Christian μέχρι το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επέδειξε γι'αυτήν ο ghostbuster Miles.

Μιλώντας για τον Christian και για φαντάσματα, πόσο απίστευτη ήταν η σκηνή στο ψυχιατρείο με τον Hurley; Spooky και κάργα ψαρωτική, και παιγμένη από τον Garcia με τέτοιο τρόπο που δε μπορούσε παρά να σε βάλει στο τριπάκι να ακολουθήσεις τη λογική του και να αρχίσεις να αμφισβητείς της δική σου. Τουλάχιστον ο Jack αυτό έκανε και τώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να τηλεφωνήσει στην Kate από το cool new phone του και να επιστρέψει στο νησί όπου, κατά τα φαινόμενα, οι υπόλοιποι επέλεξαν να παραμείνουν.

Ή έστω κάποιοι από αυτούς, όπως ο name-checked Sawyer, αλλά όχι και ο Jin, λογικά, ο οποίος όμως έκανε μια συμφωνία για τη σωτηρία της Sun με την όλο και πιο αγαπημένη Charlotte. Tόσα και τόσα ενδιαφέροντα πράγματα λάμβαναν χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του νησιού, κι εμείς σκοτώναμε ώρα με σαπουνίλες. Τουλάχιστον αυτή η κοιλιά στο storytelling έδωσε την ευκαιρία για την επιστροφή της Rose, που όπως συνηθίζει είπε κάτι σωστό-- οτι το νησί γιατρεύει. Άρα; Πώς δένει αυτό με την αρρώστια του Jack; Και ποιος ο ρόλος του Christian;

Μερικά ακόμα σχόλια:

• Πειράζει που απογοητεύτηκα από την επιβίωση του Keamy και του στρατεύματός του; O Smokezilla έμοιαζε να έχει κάνει πολύ πιο αποτελεσματική δουλειά.
• Τι είναι αυτό που κάνει η Kate για τον Sawyer στο μέλλον; Είναι τυχαία η αναφορά του ονόματος Maureen;
• H Danielle είναι τώρα νεκρή και με τη βούλα.
• Και ο Karl. :P
• Μπορεί ακόμα και τα flash-forwards του Jack να πρόλαβαν σε μισή σεζόν να γίνουν κουραστικά, αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε καμία αναφορά σε τατουάζ αυτή τη φορά.
• Αν με ενδιέφεραν στο ελάχιστο τα γκομενικά του Jack, θα ένιωθα ολίγον τι εξαπατημένος που ένα ρομάντζο που σιγοψήνεται εδώ και ενάμιση χρόνο (με τη Juliet, ντε) είχε τόσο αντικλιμακτική εξέλιξη.
• Για τους φίλους μας που δεν κατάλαβαν πόσο βαριά είναι η κατάσταση του Jack, πάρτε close-up σε ένα τραπέζι με τέσσερα άδεια μπουκάλια ουίσκι. Ίσα ρε μάγκα, κι άλλοι είχαν προβλήματα. Και τέτοια κατάντια σε... μια βδομάδα; Σε εκείνη τη σκηνή ένιωθα σα να βλέπω σκηνή από το 'Family Guy', ειλικρινά. (Edit: Oops! Μπύρες ήταν, μπύρες. Αλλά το πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες στο σκοτάδι περιμένοντας τη γυναίκα μου να γυρίσει για να πιάσω την ανάκριση δεν είναι και πάρα πολύ πιο subtle από το πίνω ουίσκι, πίνω ουίσκι, πίνω ουίσκι!)
  
• Θέλω κι άλλο Ben. Χθες. (Όχι, σοβαρά. Εξάλλου δεν του είναι πρόβλημα.)