'Buffy the Vampire Slayer', Season 8, Issue 15

Και για μόνο για το concept της MechaDawn αυτό το τεύχος παίρνει από μένα 10+++, αλλά για λόγους τυπικότητας πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε όσα filler υπήρχαν τριγύρω. Spoilers για το 'Wolves at the Gate' του Drew Goddard μετά το άλμα.

Ο Whedon είχε πει πριν ενάμιση χρόνο, όταν έδινε το outline της σειράς, οτι η κεντρική κατεύθυνση έρχεται από αυτόν και οτι ο κάθε συγγραφέας που έρχεται να συνεισφέρει, θα γράφει την ιστορία που θέλει, απλά φροντίζοντας να την εναρμονίσει με το season arc. Και κάπως έτσι είχαμε τον Brian Vaughan να γράφει για τη Faith, και να να τη γράφει εκπληκτικά, και έχουμε τώρα τον Drew Goddard να γράφει για τον Δράκουλα. Και να τον γράφει εκπληκτικά. Τύπου 'θέλω spin-off τώρα!'

Αλλά πέραν του Δράκουλα και της γενικότερη bad-assery του, ο Goddard έφερε στο arc στοιχεία δυναμικής του γκρουπ που δεν είχαμε δει ως τώρα στην 8η σεζόν. Δεν ήμουν διαρκώς ευχαριστημένος με ό,τι διάβαζα, ο θάνατος της Renee για παράδειγμα ήταν προβλέψιμος και φτηνός ως μέσο ανάπτυξης του Xander, αλλά σαν σύνολο το arc ήταν πυκνό, είχε φανταστικό ρυθμό, και έσταζε σημαντικότητα. (Και από κάποιον που δεν έχει καν τα κόμικς ως δεύτερη δουλειά του, σαν τον Whedon, ε; Well done!)

Kατ'αρχάς χάρηκα πάρα πολύ που το σχέδιο των βαμπίρ δεν είχε ως αποτέλεσμα να αντιστραφεί το ξόρκι της Willow από το τέλος της σειράς. Θα επρόκειτο για ένα εντυπωσιακό reboot σε μια σειρά που δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια. Αντίστροφα όμως, αποδείχτηκε ως το McGuffin που ξεπάστρεψε τους ίδιους τους villains της ιστορίας και, χρησιμοποιώντας το με αυτό τον τρόπο, ο Goddard έδωσε ανεπανάληπτα πολλά coolness points στον αγαπημένο του Δράκουλα.

Μου αρέσει όταν χαρακτήρες που δε θα έπρεπε να βοηθούν, το κάνουν. Δίνει πάντα φανταστικές σκηνές στα χέρια του κατάλληλου συγγραφέα (φανταστείτε πόσο un-βλέπ-able θα ήταν η 4η σεζόν να δεν είχαμε έστω στον Spike να κόβει βόλτες βοηθώντας χωρίς να το θέλει) και ως εκ τούτου μου αρκεί η ελάχιστη δικαιολόγηση. Εν προκειμένω, το οτι ο καρα-σνομπ Δράκουλας δεν μπορούσε να χωνέψει την ιδέα άλλων βαμπίρ να κόβουν βόλτες με τις δυνάμεις που του έκλεψαν. Και επιπλέον, είχαμε και την φανταστική τελευταία του σκηνή με τον Xander. Πραγματικά ελπίζω να τον ξαναδούμε.

Τώρα, όλη αυτή η υπενθύμισή μας του πόσο εύθραυστο είναι το ξόρκι με το Scythe να έρχεται στο προσκήνιο, τη στιγμή που η επόμενη ιστορία λαμβάνει μέρος ξέρετε-πού με ξέρετε-ποιον χαρακτήρα να επισκέπτεται (τα αφήνω έτσι για το ενδεχόμενο που κάποιος δεν έχει δει το επόμενο εξώφυλλο, οπότε ας μην σχολιάσουμε ονοματίζοντας) λέει πολλά για την κατεύθυνση της ιστορίας. Και δε θα μπορούσα να είμαι πιο excited.

Επειδή έχω πολλά ακόμα να γράψω, κι ένα κάρο δουλειές να κάνω, θα το κόψω εδώ περνώντας σε μερικά σχόλια:

• Σκηνή διαλόγου Buffy/Willow: άβολη, αλλά αστεία.
• Σκηνή Willow με πνεύμα νεκρής γιαπωνέζας μάγισσας: ιδιαίτερα ανησυχητική. Τι θέλει η Will και ανακατεύεται; Ελπίζω να μην έχει κάτι να κάνει με το endgame της σεζόν, δε θέλω πάλι να τη δω ως villain.
• Η Satsu αναλαμβάνει τα γραφεία του Τόκυο. Σωστό (και ευτυχώς αναίμακτο) resolution στο θέμα που τέθηκε στο πρώτο μέρος της ιστορίας, σχετικά με το οτι η Buffy ουσιαστικά την εκμεταλλεύεται αλλά λόγω της θέσης τους δε μπορεί να συμβεί κάτι πάραπάνω μεταξύ τους. Θα την ξαναδούμε όμως; Και υπό ποιες συνθήκες; Αν η Satsu είναι εκτός εικόνας πλέον, και η Renee νεκρή, τότε ποιος θα είναι ο προδότης; Μόνο η Willow περισσεύει γαμώτο μου.
• MechaDawn! Τι άλλο να πεις; O Andrew δεν ήταν ο μόνος που πανηγύριζε σα να είχαν έρθει τα Χριστούγεννα!

Αυτά για τώρα. Next up, 'Time of Your Life' με τον Joss Whedon να επιστρέφει στο σενάριο.