How I Met Your Mother 4x01 'Do I Know You'

Αργήσαμε, αλλά πάμε. Καλή μας σεζόν, και τα σχετικά!

Σχόλια μετά το άλμα για την πρεμιέρα του 'How I Met Your Mother'...
(και ναι, το ξέρω οτι τη στιγμή που διαβάζετε αυτό έχει ήδη ανέβει καινούριο επεισόδιο, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσω!)

Θα είναι υπέροχο αν το καταφέρουν αυτό που πάνε να κάνουν οι Bays & Thomas. Μια ΗΙΜΥΜ-πραγματικότητα όπου ο Barney μπορεί να είναι ταυτόχρονα ερωτευμένος και τρυφερός με τη Robin, χωρίς όμως να έχει χάσει αυτό το κομμάτι της προσωπικότητάς του που μας έκανε να τον αγαπήσουμε, αυτόν και τη σειρά στην ουσία. Έτσι εδώ είχαμε την εξομολόγηση των αισθημάτων του στη συμπονετική Lilly, και τη στιγμή που εμείς και ο χαρακτήρας της Alyson Hannigan είχαμε να αρχίσει να τσιμπιόμαστε για το αν αυτό που βλέπαμε συνέβαινε στα αλήθεια, πέρασε από πίσω μια random γυμνή bimbo. Και γενικώς, για κάθε τρυφερή χειρονομία, υπήρχε μια ωδή στις bimbo που έφερνε τα πάντα σε απίθανη ισορροπία.

Το πού θα πάει δε μπορώ να το φανταστώ, αλλά όσο οι διάσπαρτοι Barney-ισμοί συνεχίζουν να υπάρχουν (η εξέλιξη των βραδινών booty calls: "?"), εγώ είμαι υπερ-ευχαριστημένος. Το πρόβλημα σε αυτό το σενάριο είναι οτι όπως συνήθως, ο Barney είναι πολύ πιο ενδιαφέρων από οποιονδήποτε άλλον, πλην ίσως του Marshall στις καλές του στιγμές. (Καλά νέα εκεί, σύντομα το ζευγαράκι θα μετακομίσει στην Dowisetrepla δίνοντας πάτημα για ακόμα πιο χοντρές πλάκες.)

Το Α-story μου ήταν συγκριτικά αδιάφορο, και τη συμπαθώ κιόλας τη Stella, διάολε! Αλλά κάπως σα να γίνεται σιγά-σιγά εμφανές οτι δεν πρόκειται για τη μητέρα, και είναι εκεί απλώς σαν ένα time-waster για το arc του Ted. Συν τοις άλλοις, η ιστορία των δυο τους ήταν ελαφρώς πολυφορεμένη ως ιδέα, και ελαφρώς χοντροκομμένη ως παράδοση. Ήξερες ακριβώς πού θα πάει, πώς θα πάει, και με τι αστεία. (To οτι δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν το ψέμμα της Stella ήταν ό,τι πιο γλυκό ή ό,τι πιο λάθος, δείχνει βέβαια οτι δεν ήταν πλήρης η αποτυχία.)

Τουλάχιστον χάρη στη Barney-centric στροφή εκείνη που κερδίζει πόντους είναι η Robin η ίδια, που παραδοσιακά ήταν ο χαρακτήρας που οι σεναριογράφοι δεν είχαν τι να την κάνουν όταν δεν τα είχε με τον Ted ή δεν έλεγε κανά Καναδικό αστειάκι. Εδώ ήταν απολαυστική καθώς αγωνιούσε να λύσει το γρίφο Barney ή καθώς πρακτικά δάκρυζε αίμα στην προσπάθειά της να ξεστομίσει τα φρικτά 'ειδησεογραφικά' puns. Τέλειο!

Με κίνδυνο να ξεχνάω κάποιο άλλο τρανταχτό uber-αστείο (το επεισόδιο στην πραγματικότητα το είδα σε μισή ωρίτσα που ξέκλεψα πριν 3 μέρες), κλείνω με το αγαπημένο μου αυτού του πετυχημένου ως πρεμιέρα 20λέπτου:
-I left her a voicemail.
-You left a voice, but it wasn't male.

Προσκυνάμε, και προχωράμε παρακάτω. Η αρχή αυτή μπορεί να μην ήταν legendary, σίγουρα όμως ήταν de-wait for it-lightful.