'CSI' season 9 premiere


Σχόλια για την καθηλωτικότερη network πρεμιέρα της σεζόν, μετά το άλμα.

Έχω αληθινή εμπιστοσύνη στους παραγωγούς (και τον Morpheus) οτι από τα μέσα της σεζόν η σειρά συνεχίσει να είναι εξαιρετική, αλλά ρε γαμώτο, πώς αντικαθιστείς τον Bill Petersen; Η δουλειά του στη σκηνή που ξεψυχά ο Warrick είναι συγκλονιστική χωρίς να επιδίδεται ούτε στιγμή σε μελοδραματισμούς και ερμηνευτικές ευκολίες, μεταδίδεται ένας τυφώνας συναισθημάτων μέσα απλώς από την πονεμένη ματιά του.

Αυτό το σερί αποχωρήσεων από τη σειρά θα είχε πιθανώς γονατίσει οποιοδήποτε άλλο show, αλλά οι τύποι του 'CSI' τις έχουν πάρει όλες και τις έχουν δέσει σε ένα φαντασικό συναισθηματικό arc για τον Gil, και πολύ καλά έχουν κάνει. Γιατί το procedural στοιχείο κερδίζει πόντους relevance χωρίς να παραμερίζεται, και κυρίως γιατί έχουν -ακόμα- τον ηθοποιό για να τα υποστηρίξει όλα. Στωικός, με ακριβώς τα μικρά συναισθηματικά σπασίματα που χρειάζονται. Βλέπε και την αγκαλιά που δίνει στη Sara με το που τη βλέπει. Φοβερά πράγματα.

Αλλά όπως ήδη έγραψα, το παραδοσιακό κομμάτι της σειράς κάθε άλλο παρά παραμερίζεται. Τα πάντα δένουν πάνω του, και όχι με τον υποτιμητικό για τη νοημοσύνη τρόπο που θα συναντούσαμε σε κάποιο ιατρικό show (σε όλα τους, βασικά), όπου εφευρίσκεται κάποια παράλληλος με την κατάσταση του πρωταγωνιστή για να μας εξηγήσει τα όσα οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε μόνοι μας.
Λάτρεψα την ψυχρή coolness του Brass, τον τρόπο με τον οποίο ο Nick είχε το μεγάλο breakthrough (και με αναφορά στο 'Godfather' κιόλας), και το ξεδίπλωμα της πλοκής. Straightforward δράση με χαρακτήρα; Nαι, το 'CSI' συνεχίζει να είναι η τέλεια περιπέτεια.

Δεν ξέρω τι θα κάνει η σειρά μετά την αποχώρηση της καρδιάς της, αλλά ως τότε έχω τη βεβαιότητα οτι θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία, πολύ-πολύ κοντά όπως βρίσκεται σε 'they can do no wrong' territory.

1 σχόλιο: