Schwartz double-bill: I yield!

Σχόλια καθυστερημένα μετά το άλμα για τη διπλή Δευτεριάτικη χαρά από τον Josh Schwartz, κατά σειρά 'Gossip Girl' και 'Chuck'.

To 'Gossip Girl' (2x12 It's a Wonderful Lie) αυτή τη φορά χτύπησε μια πρωτιά, υπό την έννοια οτι το μόνο κομμάτι του επεισοδίου που με άφησε ανικανοποίητο ήταν αυτό με τον Chuck και την Blair. Αλλά να εξηγηθώ, όταν λέω "ανικανοποίητο" χρησιμποιώ τη φράση πολύ γενναιόδωρα και αναλογικά, καθώς δεδομένης της χημείας και του παρελθόντος των δυο τους περίμενα κάτι πιο σπιρτόζικο από τις σκηνές τους-- ένιωσα οτι δεν πήγαινει κάπου αυτή τη φορά το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Αν και, για να είμαι απόλυτα δίκαιος, οι μεγάλες στιγμές και πάλι δεν έλειψαν: οι κλώνοι τους να τη βρίσκουν κανονικότατα, και φυσικά το concept και μόνο της Dorotta στην υπηρεσία του Chuck.

Aυτό που σίγουρα θα κινήσει μερικά γρανάζια τώρα είναι ο θάνατος (;) του Bart. Που είναι βέβαια όσο βολικός ήταν κι εκείνος του Alan Dale στο τέλος της 2ης σεζόν του 'OC' (ο οποίος με τη σειρά του πάλι πέθανε πέρσι σε 2-3 σειρές από τις οποίες έπαιζε, ερμμμ) αλλά στην πραγματικότητα η κατεύθυνση αυτή έγραφε τόσο έντονα τον εαυτό της που ποιοι είμαστε εμείς για να την αμφισβητήσουμε; Η Lilly είναι ελεύθερη τώρα να σταματήσει να χαραμίζει τη ζωή της και το screen time της, και ο Chuck αν μη τι άλλο θα κυλιστεί και πάλι στο βούρκο της αυτο-αμφιβολίας του, με την Blair εκεί για να τον βοηθήσει να σηκωθεί ή να τον κλωτσήσει όσο είναι κάτω ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Κατά τα άλλα, πειράζει που λάτρεψα την πρώην του Aaron; Μπορεί αυτός και το αμφιβόλου ποιότητος facial hair του να μας αδειάσουν τη γωνιά και η Lexie με τα καλοσχηματισμένα της πόδια να μείνει μαζί μας; Ευχαριστώ. Αν και ομολογώ οτι η χημεία που έχουν ο Dan και η Serena δεν καπακώνεται όσες παρακάμψεις κι αν κάνει το σενάριο πριν την αναπόφευκτη επανένωσή τους. Και, α ναι, κάτι έγινε με τη Vanessa και τη Jenny και τα λοιπά. Δεν ξέρω, δε με νοιάζει, δεν απαντώ.

~-~


Και τώρα να πούμε για το 'Chuck' (2x09 Chuck Versus the Sensei) που χωρίς αυτή τη φορά να πολυσκάει (επιτέλους!) για το όλο άγχος της όλης μη σχέσης του όλου Chuck και της όλης Sarah, έδωσε την ώρα στον Casey, τους Awesomes και το Buy More, και τους άφησε να κάνουν παιχνίδι. Βέβαια δεν εξαλείφθηκε η διαρκής αίσθηση που έχω φέτος σε όλη τη σεζόν οτι παρακολουθούμε δυο διαφορετικές σειρές, αλλά τι με νοιάζει όταν η κάθε μια της είναι όσο διασκεδαστική ήταν αυτό το επεισόδιο;

Κατ'αρχάς, να επαναλάβω; The John Casey Show! Nuff said! Πόσο μεγάλες οι στιγμές, και πόσο απολαυστικό ήταν το παραμικρό βλέμμα που αντάλλαξε με τον Chuck καθόλη τη διάρκεια της ώρας; To oτι τον δούλεψε προσποιούμενος αυτοψυχανάλυση; Κι από την απέναντι, πόσο καλός ήταν ο Carl Lumbly; Ικετεύω τους τηλε-θεούς να δώσουν συνέχεια στο ρόλο του, γιατί από όλους τους φετινούς απολαυστικούς guest stars, ήταν εκείνος που ευχαριστήθηκα περισσότερο, που δνε το περίμενα κιόλας, λόγω πρότερου υπερβολικά έντιμου βίου. (Ο Lumbly ήταν ο βαρετός συνάδελφος της Sydney Bristow στο 'Alias', πριν γίνει διευθυντής της CIA ή πρόεδρος των ΗΠΑ ή αρχι-χειρούργος του νοσοκομείου ή uber-καρχαρίας δικηγόρος ή τελοσπάντων ό,τι γίνονται συνήθως στις σειρές οι μαύροι χαρακτήρες που κανείς δεν ξέρει τι να τους κάνει μετά από μιάμιση σεζόν.)

Πίσω στο θέμα μας, αν προσπεράσουμε τον Casey έχουμε τις διασκεδαστικές σκηνές που έδωσε η αντιπαλότητα των Buy More-ers στο ποιος θα είναι χειρότερος, αλλά και την επίσκεψη των Woody & Honey Awesome, επειδή ένα κακό παρατσούκλι σου στρώνει χαρακτήρα. (Ως γνωστόν.) Πάντοτε με πιάνουν οι σκηνές ανάμεσα στην Ellie και τον Devon, υπενθυμίζοντάς μου διαρκώς οτι οι β' ρόλοι σε αυτή τη σειρά είναι κατά κανόνα πιο ενδιαφέροντες και απολαυστικοί από τους δύο πρώτους.

Οπότε χαίρομαι για το φινάλε για δυο λόγους: πρώτον, γιατί η αναζήτηση του μπαμπά Chuck θα δώσει περισσότερα στην Ellie να κάνει, και δεύτερον γιατί η αναπόφευκτη αποκάλυψη οτι θα είναι κι αυτός κατάσκοπος θα δώσει α) νέα ώθηση στη σειρά και β) θα τη βάλει στο πάνθεον της κατασκοπικής μυθολογίας, όπου ως γνωστόν δε μπορείς να εισέλθεις αν τουλάχιστον ένας νεκρός/αγνοούμενος γονιός δεν αποδειχθεί ζωντανός ή/και τρίδιπλος πράκτορας.

Οπότε τελικά δεν ξέρω, ίσως απλά να γούσταρα τόσο αυτό το επεισόδιο λόγω του πόσο πολύ μου θύμισε 'Alias'. Ίσως για τον ίδιο λόγο να γούσταρα τόσο και το 'Fringe' αυτής της βδομάδας. Ή ίσως απλά να έχω ανάγκη να ξαναδώ τις 2 πρώτες σεζόν της αγαπημένης μου σαπουνόφουσκας. Ποιος ξέρει.