Sweet!

Σόρι για την καθυστέρηση, αλλά την Πέμπτη μαζεύονται μπόλικα, επιπλέον απορροφήθηκα από το 'Dexter' marathon μου ενόψει του φινάλε, και έφυγε και το μισό Σάββατο στο Σύνταγμα, οπότε έστω και τελευταία στιγμή, σχόλια μετά το άλμα για το προτελευταίο 'Survivor: Gabon'. Το οποίο ήταν έπος.

Επιτέλους δηλαδή! Δεν ήταν δυνατόν μια ολόκληρη σεζόν να πήγαινε στράφι με τους παραγωγούς να χτίζουν τόσο ξεδιάντροπα τις θριαμβευτικά villainous φιγούρες του Kenny και της Crystal δίχως όλο αυτό να οδηγεί κάπου! Και δε λέω οτι αυτή η επεισόδιαρα της τελευταίας στιγμής σώζει τη σεζόν, αλλά τουλάχιστον δίνει ένα φινάλε αρκετά εντυπωσιακό ώστε να μη νιώθεις οτι έχασες 7-8 ώρες από τη ζωή σου.

Sugar, λατρεία μου. Κοιτάχτε, η κοπέλα είναι όπου φυσήξει ο άνεμος. Δεν υπάρχει στρατηγική στο παιχνίδι της, και η άνοδός της είνια πολύ συνεπής με τη σεζόν που είδε να αναδεικνύονται σε power players οι Kenny και Crystal χάρη στην τύχη και το συνεχές ανακάτεμα της τράπουλας από τους παραγωγούς. Αλλά πρέπει να της το δώσω αυτό, οι μεγαλύτερες στιγμές της σεζόν ήταν όλες δικές της. Πρώτα η αποχώρηση του Ace, που με εξόργισε μεν, αλλά έκανε για φανταστικό storytelling δε. Και τώρα, η τσαντίλα της για το φέρσιμο της Crystal (hello, πού ήσουν σε όλη την υπόλοιπη σεζόν; Α ναι, στο SugarShack!) που οδήγησε σε σχέδιο αφανισμού του αντιπαθούς διδύμου και κορυφώθηκε με μια σειρά κορυφώσεων!

Πρώτα δημιουργεί το σχέδιο για να πετάξουν την Crystal από το παιχνίδι. Ύστερα το εκτελεί με πειστικότητα που την αναδεικνύει σε Meryl Streep του Survivor. Θέλω να πω, την είδατε όταν γύρισε από τη συζήτησή της με τον Bob και αφού έπαιξε τέλεια το ρόλο της (πείθοντας τον Kenny οτι έπεισε τον Bob να του δώσει το Immunity Necklace), όταν ερωτήθη από τον Matty τι στα κομμάτια πάει να κάνει, εκείνη γυρνάει και του ψυθιρίζει τη διαταγή "Let me do the thinking"? WOW! Ξεσπάς σε χειροκρότημα, ή δεν ξεσπάς;

Και είχε κι άλλο! Στο συμβούλιο όπου θα κρίνονταν όλα, κι ενώ ακόμα δε γνωρίζαμε τι θα ψήφιζε η Susie (LOL, by the way. Γενικώς), κι ενώ παιζόταν στο γύρισμα ενός κέρματος το αν ως κοινό θα ζούσαμε τη λύτρωση του κοψίματος των Evil Two (που καθόλη τη διάρκεια της σεζόν έχουν στηθεί ως Villains με εντυπωσιακή μεθοδικότητα από την παραγωγή), όχι μόνο ο Bob δεν έδωσε την Immunity στον Kenny, αλλά σε μια υπέροχη ανατροπή η Sugar έδωσε στον Matty το δικό της Immunity Idol, κάνοντας το buzzer-beater νικητήριο καλάθι των 'Καλών' εις βάρος των 'Κακών' να μετατραπεί σε τύπου In-Your-Face κάρφωμα με σπασμένο ταμπλό και με απόλα.

Δείτε εδώ ξανά και ξανά αυτό που έκανε η Sugar στα μούτρα της Crystal ύστερα από την ασίστ του Bob.

Για Meryl Streep δεν έλεγα παραπάνω; Ε, μεταξύ του δράματός της (με τα κλάματα και το κακό χαμό), της πανουργίας και της κακίας με την οποία εκτέλεσε τους εχθρούς της (πάλι), και της απλής, ξέφρενης και απενοχοποιημένης χαζοχαρούμενης χαράς με την οποία απλά ζει το παιχνίδι, θα έλεγα ακόμα πιο συγκεκριμένα οτι η Sugar είναι το reality αντίστοιχο αυτού που θα προέκυπτε αν οι ρόλοι της Streep στα 'Sophie's Choice', 'The Devil Wears Prada' και 'Mamma Mia!' γίνονταν ένα.

Για τον τελικό θέλω τον Bob να το πάρει γιατί απλά είναι τόσο πολύ συμπαθής και αφελής και χαζούλης (και όλα αυτά εξακολουθούν να κερδίζουν σε μια σεζόν τόσο άδεια από καλό στρατηγικό παιχνίδι και συμπαθείς ή/και ενδιαφέροντες χαρακτήρες) αλλά πλέον θα ομολογήσω οτι το να νικήσει η Sugar δε με χαλάει καθόλου μα καθόλου. Και θα στοιχημάτιζα οτι το ίδιο αισθάνονται και άπαντες στο Jury, αν κρίνω από τα ξέφρενα πανηγύρια που έπεσαν όταν η Crystal κατάπιε τα μούτρα της και πήγε να γίνει μέλος τους. Πανηγύρια που, πρέπει να πω, έλαβαν χώρα και στο φτωχό μου σπιτικό, καθώς ωρυόμενος ύψωνα κατ-επανάληψη τη γροθιά μου στον αέρα, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν να αισθάνομαι invested σε αυτό που βλέπω. Took long enough.

Και τώρα που τελειώσαμε με όλα αυτά, μπορούμε απλά να σταθούμε λίγο στην αξεπέραστη κωμωδία που ήταν το 'κάρφωμα' της Crystal; Gentle viewers, νομίσατε οτι θα σας tease-αρα τόσο έντονα με καρφώματα παραπάνω, αν δεν είχα σκοπό να αναφερθώ σε αυτό το σπάνιας ομορφιάς στιγμιότυπο; Όπου μια χρυσή ολυμπιονίκης η οποία μας έχει κατά καιρούς αποδείξει οτι: a) δεν ξέρει να περπατάει σε πλαγιές, b) δεν ξέρει να κάνει κουπί, c) είναι νοητικά ασταθής, d) να περπατήσει ευθεία ανάμεσα σε δύο σκοινιά, και e) δε μπορεί να κρατήσει ένα ρημάδι κομμάτι ξύλο στην παλάμη της για περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο, τώρα, λίγο πριν τη θριαμβευτική της έξοδο, αποτυγχάνει να καρφώσει σε μια μπασκετούλα από αυτές που είχαμε στις αυλές μας όταν ήμασταν 5 χρονών και οι γονείς μας κοιτάγανε περήφανοι να βάζουμε καλάθια απλά αφήνοντας τη μπάλα σε αυτά.

Crystal-- δεν έχω λόγια. Σε προσκυνώ, και σε αποχαιρετώ.

Ασσσσσσταδιάααλα.

(* To ξέρω, το ξέρω, η εικόνα που έβαλα στην κορυφή του ποστ δεν έχει σχέση με το οτιδήπτε έγραψα. Αλλά διάολε, είναι αστεία.)