Battlestar Galactica 4x17 'Someone to Watch Over Me'

Όπου η Starbuck μαθαίνει πιάνο.

Aν και ένιωσα πως πολλοί από όσους σχολίασαν την περασμένη βδομάδα ήταν υπερβολικά σκληροί απέναντι στην Jane Espenson, νομίζω πως επί της ουσίας η κεντρική ιδέα ήταν πως το επεισόδιο είχε προβλήματα που δεν επιτρέπονται τόσο κοντά στη γραμμή του τερματισμού. Κάποια από αυτά τα αναγνώρισα, απλώς τους έδειξα μεγαλύτερη ανοχή. Το 'Someone to Watch Over Me' διαθέτει παρόμοιους ρυθμούς και εστιάζει κι αυτό σε 2 ή 3 χαρακτήρες αντί να πιάσει τη μυθολογία και να την ξετινάξει όπως το 'No Exit', αλλά εδώ γίνεται με τρόπο που προσωπικά με άφησε σε αδυναμία εντοπισμού προβλημάτων.

Δηλαδή ακούς το premise του επεισοδίου (η Starbuck μαθαίνει πιάνο, ο Chief μοιάζεται οράματα με την season 1 αγαπημένη του) και θες να τραβήξεις τις τρίχες σου που αυτό το επεισόδιο έρχεται 4ο από το τέλος. Και όμως. Και όμως, είναι ακριβώς το είδος του επεισοδίου που υπογραμμίζει ιδανικά το γιατί είχα στραβώσει με το 'No Exit'. Γιατί η ξερή μυθολογία δε μου λέει απολύτως τίποτα αλλά εδώ οι Weddle & Thompson πήραν την ώρα τους για να της βάλουν ένα πρόσωπο.

Υποθέτωντας οτι ο πιανίστας-φάντασμα ήταν ο long-gone Daniel τώρα ο ρόλος του στη μυθολογία της σειράς είναι κάτι που με αφορά. Θέλω να ξέρω τι μοίρα τον περίμενε στα χέρια του Cavil, και το κατά πόσο όντως άφησε την οικογένειά του ή ξεριζώθηκε από αυτήν. Ως συνέπεια, η Kara τι είναι; Yβρίδιο, λογικά, συνεπώς αυτό δίνει επιπλέον βαρύτητα στην απαγωγή της Hera. Γιατί αν η Kara ως ένωση των δύο φυλών είναι το κλειδί στην αέναη επανάληψη της ιστορίας, τότε είναι λογικό οτι ο Cavil θα επιχειρήσει να ελέγξει τη μοίρα της Hera.

Το οποίο by the way... Πόσο σοκαριστικό; Σχεδόν σε κάθε σκηνή του Chief ή/και της Boomer σε αυτό το επεισόδιο ήμουν με ένα 'wow' στο στόμα, μεγαλύτερο όλων βέβαια εκείνο που φώναξα όταν η Sharon έκανε το άλμα ουσιαστικά σφραγίζοντας τη μοίρα του Galactica. Αλλά και στη συνειδητοποίηση του μεγέθους του σχεδίου του Cavil, που συμπεριλάμβανε τη 'θυσία' της Ellen προκειμένου να απλώσει τα χέρια του στο μωρό της Athena και του Helo.

Η σύνδεση της μικρής με την Kara υπογραμμίστηκε και με άλλον έναν ανατριχιαστικό τρόπο, καθώς οι συνδυασμένες τους προσπάθειες σχημάτισαν τη διστακτική εκτέλεση του 'All Along the Watchtower' που καθώς δυνάμωνε σε ένταση και αυτοπεποίθηση με κάθε νότα της Starbuck, τόσο σηκώνονταν και οι τρίχες πάνω μας. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Αλήθεια όμως, όλο το επεισόδιο θα άξιζε και μόνο για τη στιγμή που ο Tigh συνειδητοποιεί μαζί με τους υπόλοιπους (στο σνομπ τραπέζι των θεών) οτι κάπου παίζει ξανά το τραγούδι τους. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

Επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος και το ποστ έτσι κι αλλιώς πολύ καθυστερημένο, δεν έχω την ώρα για να πολυλογήσω άλλο. Απλώς πρέπει να δώσω props στον φανταστικό Michael Nankin και τον εφιαλτικό χαρακτήρα που έδωσε σε όλο το επεισόδιο, αφήνοντας ονειρικές σεκάνς να διαχυθούν μέσα σε σκηνές ρεαλισμού έχοντας το πιάνο του μπαμπά-φάντασμα να λειτουργεί ως χαλί, σβήνοντας τα αυστηρά όρια ύπνου και ξύπνιου. Συνεισφέροντας τα μέγιστα στο να πουληθεί τόσο αποτελεσματικά ένα επεισόδιο που στο χαρτί θα έμοιαζε για ντομάτες.

Τώρα, κάτι πήρε το αυτί μου οτι στα τρία τελευταία επεισόδια θα μας γυρίσουν τα μάτια ανάποδα από τα απανωτά σοκ. Βασικά όχι, δεν το πήρε πουθενά το αυτί μου, απλώς είναι εμφανές οτι κάτι τέτοιο θα συμβεί.

.