Dollhouse 1x04 'Grey Hour'

Και έναν Whedon στα πολύ γρήγορα.

Καλό επεισοδιάκι, μάλλον το πιο ευκίνητο της σειράς ως τώρα, με μικρά points ως προς τη γενικότερη μυθολογία. Όχι τίποτα σημαντικά πράγματα, περισσότερο λεπτομέρειες που κλείνουν τρυπίτσες του πώς λειτουργεί η όλη οργάνωση, καθώς και περισσότερο set-up για τον Alpha, τη δράση του, τις ικανότητές του.

Αλλά κατά κύριο λόγο ένα καλό 50λεπτο, τίποτα εξαιρετικό, αλλά με αρκετές σεναριακές στροφές για να κρατάνε το κοινό. Κι επιπλέον με μία μόνο, αλλά αρκετή για μένα, ενθουσιαστική (new word alert) σκηνή εκείνη όπου η Sierra αποκτά εκείνη την περσόνα που έχει μόλις χάσει η Echo, επιτρέποντας τόσο για μια σειρά από απολαυστικά λεκτικά πάρε-δώσε μεταξύ αυτής και της DeWitt, όσο και μια πάσα στην Lachman να σκουπίσει πάλι το πάτωμα με την Dushku. Καθώς με χαρακτηριστική άνεση επανέλαβε κάθε μανερισμό της Dushku-ως-Echo-ως-Taffy, υπογραμμίζοντας και πάλι αυτό που όλο και περισσότερο κυκλοφορεί ως επικρατούσα άποψη, οτι ο Whedon έστησε το show γύρω από τη λάθος Κούκλα.

Μην ανησυχείτε, δε σκοπεύω να το επαναλαμβάνω αυτό κάθε βδομάδα που περνάει, απλώς μέχρι να αρχίσει να κινείται αληθινά η μηχανή της σειράς προσπερνώντας τα συμπαθητικά-αλλά-αδιάφορα capers σαν αυτό, κάτι πρέπει να λέμε. Μιας και το μόνο άλλο ενδιαφέρον στοιχείο εδώ ήταν ένα σχόλιο πάνω στο πώς η τέχνη περιγράφει την ίδια μας την ύπαρξη, που οδήγησε απλώς σε ένα ακόμα πανομοιότυπα υπονοητικό κλείσιμο επεισοδίου, με την Echo όλο και περισσότερο να συνειδητοποιεί την ύπαρξή της.

Η σκηνή, στο μεταξύ, του γκρουπαρίσματος των Echo, Sierra και Victor αποτελεί ένα ακόμα διάσπαρτο κομμάτι του original πιλότου που βρίσκει το δρόμο του προς τις οθόνες μας, και το γεγονός οτι ξεμένουμε από αυτά, καθώς και οι υποσχέσεις για ένα game-changing 6ο επεισόδιο, οδηγεί σε σκέψεις για το αν ίσως τότε είναι που οι δρόμοι του Ballard με το Dollhouse επιτέλους θα διασταυρωθούν.

About time κιόλας. Δε θα χάλαγε καθόλου να έβλεπα μια σειρούλα σαν αυτή που βλέπουμε εδώ και 2-3 βδομάδες (μετά δηλαδή το χειρότερο so far επεισόδιο, τον πιλότο) αλλά εδώ σχεδόν με αγχώνει η γνώση του οτι υπάρχει κάτι από πίσω που αγωνιά να δραπετεύσει. Την επόμενη βδομάδα έχουμε ένα ακόμα one-off επεισόδιο που θα καλούσα όλους να το δουν χωρίς ιδιαίτερο άγχος για τη γενική μυθολογία, καθώς είναι γραμμένο από τον Tim Minear. Και το λέω αυτό διότι ακόμα και στις σειρές του Whedon που ήταν περισσότερο βουτηγμένες σε κάποιο ongoing story από ό,τι το 'Dollhouse' αυτή τη στιγμή, τα επεισόδια του Minear πολύ συχνά ήταν αυτοτελή, όσο και εξαιρετικά. (Θυμηθείτε λίγο το αριστουργηματικό 'Are You Now Or Have You Ever Been' επεισόδιο του 'Angel'.)

.