The L Word series finale: Who killed Jenny?

To συνειδητοποίησα σήμερα που έβλεπα τρέχοντάς το, το τελευταίο επεισόδιο της σημαδιακής λεσβιακής σειράς του Showtime, αλλά διάολε παρακολούθησα σταθερά τις 4 πρώτες από τις 6 σεζόν αυτού του πράγματος! Μου φαίνονται τόσο μακρινό παρελθόν οι μέρες που το είχα κι αυτό στο rotation. Οι μέρες που θαύμαζα τη Leisha Hailey για μια από τις πιο ακατάπαυστα θαρραλέες ερμηνείες στην τηλεόραση ως Alice, που απορούσα από πού ήταν η ρημάδα η προφορά της Karina Lombard, που θαύμαζα μαγνητισμένος την Sarah Shahi χαρούμενος που βρέθηκε ένα αξιότερo 'showcase' για τη βοηθό του Will Tippin από το 'Alias'.

Πάνω από όλα, οι ημέρες που έμενα άναυδος από το πόσο εξοργιστικά σνομπ μπορούσε να γίνει σειρά, ταυτόχρονα θαυμάζοντάς τη για την ευρύτητα και την προκλητικότητα των θεματικών που επέλεγε να εξερευνήσει. Και μιλώντας για εξοργιστικά πράγματα, δε γίνεται φυσικά να ξεχάσω σε αυτό το μίνι ταξίδι στο δρόμο των αναμνήσεων, αυτού του απολαυστικά trashy και ενοχλητικού τραγουδιού τίτλων αρχής, και πάνω απ'όλα της όλης ύπαρξης της Jenny της Mia Kirschner, τον αποκρουστικό χαρακτήρα που έκανε όοοολους τους αποκρουστικούς χαρακτήρες στην ιστορία της TV να θυμίζουν την Willow Rosenberg.

Το οποίο είναι πολύ συνεπές με το πώς η σειρά έκλεισε τον κύκλο ζωής της, παραμένοντας ως το τέλος αδιάφορη απέναντι σε εκκλήσεις για κομφορμισμό σε κάτι που να μοιάζει έστω με συνετό storytelling. Έτσι, στην τελευταία σκηνή της σειράς, κι έπειτα από έναν ολόκληρο κύκλο στημένο γύρω από την έρευνα -της Lucy Lawless!- γύρω από τις συνθήκες θανάτου της Jenny...



...το πλήρες καστ της σειράς παρελαύνει αργά και ποζαριστά και με ανεμισμένα μαλλιά μπροστά από το αστυνομικό τμήμα, υπό τις νότες (κι όχι τις λέξεις) του κομματιού των τίτλων αρχής, για να οδηγηθούμε στο κλείσιμο δίχως ποτέ να μάθουμε ποιος σκότωσε την Jenny!

Προφανώς δεν είναι κάτι που ξαφνικά με ένοιαζε να μάθω, αλλά καθώς για αυτά τα 60 λεπτά έφερνα στο μυαλό μου μικρές στιγμές που αγάπησα (ή που αγαπούσα να μισώ) σε αυτή την controversial (αν ποτέ υπήρξε μία τέτοια) σειρά, συνειδητοποίησα πως δε θα υπήρχε πιο συνεπής τρόπος για να μας αποχαιρετήσει. Οτιδήποτε λιγότερο από μια πράξη εξοργιστικά προσβλητική προς το κοινό, όσο και απενοχοποιημένα trashy, θα με απογοήτευε.

(Aυτό ή, όπως λέει το afterellen, "Lame, Lacking, Legacy-Tarnishing." Που υποθέτω θα μπορούσε να σημαίνει το ίδιο πράγμα.)

So long, 'The L Word'. Αν έλεγα πως θα μου λείψεις θα ήμουν ψεύτης, αλλά αν δε σε ευχαριστούσα για τις αναμνήσεις θα ήμουν κάτι χειρότερo: αγνώμων.

.