Best TV Shows of 2009

Δεν έγραψα φέτος όσο θα ήθελα, αλλά τουλάχιστον είδα. Η αγαπημένη μoυ TV για το 2009 έχει ως εξής:

10. Lost (ABC, Season 5)

Ακολούθησε τη θρυλική 4η σεζόν επιχειρώντας να επαναφέρει μια σταθερότητα (και ίσως λίγη συντηρητικότητα) στην αφήγηση, αλλά οι στιγμές ήταν πάντα εκεί. Όπως κι αυτή η θαυμαστή ικανότητα να φέρει τα πάνω-κάτω (και το σαγόνι σου στο πάτωμα) με μια μόνο σκηνή τη φορά. Jacob, we hardly knew ye.

9. True Blood (HBO, Season 2)

Δεν είναι μια ιδιαίτερα καλή σειρά. Είναι μια αφάνταστα διασκεδαστική σειρά που απέκτησε απόλυτη συναίσθηση της ταυτότητά της, ξεφορτώθηκε όλα τα βαρετά storylines, και έβαλε γύρω από το φρενήρες camp στοιχείο εθιστικές πλοκές για οργασμικούς θεούς και αντι-βαμπιρικές σέχτες. True, όχι μαλακίες.

8. In Treatment (HBO, Season 2)

Μεγαλειώδες ψυχογράφημα και συναρπαστική ανάπτυξη χαρακτήρων, που θα μπορούσε να είναι must-see TV απλώς και μόνο λόγω του Gabriel Byrne και των θαυμάσιων supporting ηθοποιών σε καθηλωτικά one-on-ones. Αστερίσκος για την ενσωματωμένη στην αφήγηση 'υποχρέωση' για άμεσες λύσεις και υπερεπεξηγηματικότητα, αλλά το In Treatment παραμένει σειρά που χαίρεσαι να υπάρχει.

7. Party Down (Starz, Season 1)

Μετά τη μετάλλαξη του Office σε κάτι (όμορφο) εντελώς διαφορετικό, αν υπάρχει πλέον μία πικρή workplace comedy στην τηλεόραση είναι αυτή η δημιουργία του Rob Thomas, με ένα ανίδεο αφεντικό και ensemble γεμάτο από ανθρώπους-παρανοημένες αποτυχίες. Στα όρια του σουρεάλ, αλλά επίπονα ρεαλιστικό.

6. Terminator: The Sarah Connor Chronicles (Fox, Season 2)

Πειραματίστηκε με τη φόρμα και το περιεχόμενο του sci-fi show όσο λίγες σειρές, βολεμένες όλες στον Heroes-esque κόσμο του serialized storytelling που σε πνίγει ώσπου να μη μπορείς να ανασάνεις. Όχι χωρίς τα προβλήματα στο ρυθμό ή τις λάθος εκτίμησεις στη μυθολογία, αλλά σε μια τηλεόραση γεμάτη στα V και τα FlashForward, σειρές σαν αυτή είναι όλο και πιο απαραίτητες.

5. Survivor: Samoa (CBS, Season 19)

Απλώς και μόνο επειδή, 10 χρόνια μετά, εμφανίστηκε ένας παίχτης που ήξερε να διακρίνει τα νήματα και τις ραφές πίσω από το παιχνίδι. Το αποδόμησε και το έφτιαξε ξανά απ'την αρχή. Και στην πορεία παρέδωσε γαμημένα και ένοχα απολαυστική τηλεόραση. Russell, υποκλινόμαστε.

4. Dollhouse (Fox, Seasons 1-2)

Εντελώς hit or miss και με πολλά προβλήματα ειδικά στην αρχή, το Dollhouse παραμένει όμως η δημιουργία ενός ανήσυχου καλλιτέχνη που έθεσε ζόρικα ερωτήματα και εξερεύνησε τον ανθρώπινο παράγοντα. Ρίσκαρε σε φόρμα και δομή, κι αν δεν κατέληξε πουθενά συγκεκριμένα, μας άφησε παρόλ'αυτά πίσω μερικές ώρες αληθινά κλασσικής τηλεόρασης.

3. Breaking Bad (AMC, Season 2)

Αν δεν παρέδιδε ένα τόσο προβληματικό φινάλε θα μιλάγαμε για την απόλυτη TV της χρονιάς. Όμως και πάλι, αυτή η κυνική σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ατέλεια είναι από τα πιο ξεχωριστά δείγματα τηλεόρασης των '00s. Θαρραλεό, μεστό, υπνωτιστικό, δυσβάσταχτο, και με την σπουδαιότερη ερμηνεία (από τον τιτάνα Bryan Cranston) των τελευταίων 5 ετών στο κέντρο της.

2. The Unusuals (ABC, Season 1)

Μια αναπάντεχη oddity με χαρακτήρες σε αβέβαιες προσωπικές διαδρομές προς αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήσεις που δεν ξέρουν καν πώς να θέσουν. Εκεί που το NYPD Blue συναντά το SNL, αυτός ο ύμνος στο bromance και στην αναγκαιότητα του διαφορετικού, σε κερδίζει όχι φωνάζοντάς σου στα μούτρα πόσο σπουδαίο είναι, αλλά γιορτάζοντας την γλυκιά ασημαντότητά του.

1. Community (NBC, Season 1)

Για τον cool Abed, για το "I may be a genius but at least I'm not a lesbian", για το επεισόδιο με την πισίνα, για τη Britta, για τον Chevy Chase, και για την υπέροχη αίσθηση θριαμβευτικής παρακμής. Και για όλες τις φορές που κυληθήκαμε στο πάτωμα από τα γέλια. Quite literally.

.