American Idol: #1 hits (Top-11)

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω, είτε από πλευράς χρόνου είτε ενδιαφέροντος, να κάνω παρόμοιο ποστ για κάθε βδομάδα των τελικών, αλλά για την ώρα βρήκα όρεξη. Προσπερνώντας λοιπόν τη γελοιότητα της παρουσίας της Miley Cyrus ως 'μέντορα' (άντε και τον Justin Bieber με το καλό), πάμε μια ματιά, τραγούδι-προς-τραγούδι.

Lee Dewyze, 'The Letter': Συγγνώμη, δε μπορώ να ξεπεράσω το άθλιο arrangement. Ο Lee έτσι κι αλλιώς μοιάζει να έχει ξεμείνει από ανάσα και δυνάμεις στα 2/3 του τραγουδιού και ανάθεμα κι αν ξέρω γιατί. Το κομμάτι όπως το έχει στήσει με αυτό το bleusy στιλάκι δεν έχει απολύτως τίποτα απαιτητικό. Οι κριτές χύνουν. Τον είδαν confident και ξερωγωτί. Μόνο ο Simon έχει δίκιο ως συνήθως. Αυτός δεν ήταν σύγχρονη ερμηνεία recording artist. Ήταν χαζοχαίρομαι με τους φίλους μου ενώ παίζουμε Guitar Hero 5.

Paige Miles, 'Against All Odds': Άβολο, άβολο. "Honestly, terrible," μέχρι και ο Randy Jackson το είπε στα χύμα. Οι νότες της φοβάσαι οτι θα πέσουν και θα σπάσουν, πέφτουν, σπάνε, κόβουν σαν ξυράφι, μου πονάνε τα αυτιά, μου τα ματώνουν. Αυτό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί από τη μέση και μετά καβλώνει κιόλας και φωνάζει, και φεύγει τόσο off που δεν είναι καν αστείο. Δεύτερο σερί λατρεμένο μου τραγούδι που σφαγιάζεται απόψε. Αργεί η Crystal;

Tim Urban, 'Crazy Little Thing Called Love': Ακίνδυνο, αδιάφορο, βαρετό. Δεν είχε κάποιο εξόφθαλμο λάθος, δε με έκανε να πατήσω ff, αλλά κάτι χειρότερο: Mε έκανε να διαβάζω για τις επανατυπώσεις Marvelman σε ένα παράθυρο του Chrome πάνω από το VLC.

Aaron Kelly, 'Don't Want to Miss a Thing': "I don't wanna close my eyes" και του κώλου τα εννιάμερα. Καληνύχτα σας.

Crystal Bowersox, 'Me and Bobby McGee': Ναι. Το λήγουμε; Η Crystal μου φέρνει στο μυαλό τη σεζόν που υπήρχε η Melinda Doolittle και όλοι οι υπόλοιποι, αλλά τελικά στον τελικό πήγε η Jordin κι εκείνος ο ξανθούλης που κανείς δε θυμάται κι έκανε όλα αυτά τα περίεργα εφέ που έμοιαζαν να έχουν δραπετεύσει από το Police Academy. Τώρα, ναι, ήμουν με την Jordin εκείνη τη χρονιά, αλλά whatever, ήμουν και 2-3 χρόνια νεότερος και πιο ανόητος. Point is, η Crystal είναι αυτή που είναι, ξέρει ποια είναι, είναι Έτοιμη, αυτό που είναι, είναι η τελειότητα. Ξέρει να κάνει αφοπλιστικές κινήσεις, όπως το να ζητήσει την υπογραφή της Miley, ξέρει να σε μαγνητίζει με τις ερμηνειάρες της που μοιάζουν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, ξέρει να πιάνει το οποιοδήποτε τραγούδι και να σε κάνει να ξεχνάς οτι το έχεις ξανακούσει, και έχει αυτό που κανείς έξω από την Kelly Clarkson δεν είχε ποτέ μα ποτέ στα 9 του show. Δηλαδή να ξέρεις, και να ξέρει, οτι δεν πρόκειται ποτέ να κάνει οτιδήποτε λιγότερο από αυτό που ήθελε να κάνει. Τελειότητα. Τελειότητα. Πώς το είπε ο Simon; "Don't change a thing." Ας το λήξουμε. ΟΧΙ ας μην το λήξουμε, θέλω ακόμα 7 εβδομάδες Crystal.

Big Mike, 'When a Man Loves a Woman': Boring, Loungy. Όπως το είπε η Kara. Είναι γλυκούλης ο Big Mike, τίποτα άσχημο, αλλά ξέρεις. Whatever.

Andrew Garcia, 'I Heard It Through the Grapevine': Honey honey, no. Άψυχο, κοφτερό, βαρετό, άνευρο. Και δεν έφταιγε η απουσία της κιθάρας. Andrew, το φετινό μας one-trick pony. Τα λέγαμε.

Katie Stevens, 'Big Girls Don't Cry': Katie meets Miley meets Fergie OMG OMG OMG!!!!!1! Αυτό τα λέει όλα, ξέρεις.

Casey James, 'The Power of Love': Εντελώς αυτό που είναι ο Casey, και εντελώς κάτι που δε μου καίγεται καρφάκι να ξανακούσω ή σκεφτώ.

Didi Benami, 'You're No Good': Θεωρητικά θα έπρεπε να μου αρέσει η Didi, αλλά με αφήνει παγερά αδιάφορο. Παίζει χαρακτήρα, είναι επαναλαμβανόμενη, προσπαθεί τόσο πολύ υπερβολικά που καταλήγει απάλευτη. Αντίο.

Siobhan Magnus, 'Superstition': Η Siobhan είναι η μόνη άλλη διαγωνιζόμενη που αξίζει να αναφέρεται στην ίδια πρόταση με την Crystal, την περασμένη βδομάδα ήταν πολύ καλή (ίσως λίγο υπερεκτιμημένη) και γενικά πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, κάτι αυθεντικά weird. Με ωραίο τρόπο. Αλλά αρχίζει να επαναλαμβάνεται λίγο, και αυτό το πράγμα με τα ουρλιαχτά, ε, ας το κόψει σε κάποια φάση. Αν όλοι κάπου κινούνται σε ένα καθορισμένο πλαίσιο, τότε της Siohan φοβάμαι οτι άρχισε να γίνεται κουραστικό/επαναλαμβανόμενο πιο γρήγορα από της Crystal. Αλλά μπορεί κάλλιστα και να εκπλαγώ ευχάριστα την επόμενη βδομάδα. I really like her. Και παίρνει και πόντους για το οτι έκανε Stevie Wonder (που έχει κουραστεί μέχρι θανάτου από το show) χωρίς να με κάνει να θέλω να βάλω τα κλάμματα.


Εδώ είναι που θα έκανα κανονικά το best & worst, αλλά πραγματικά, έχει νόημα; Είναι χαοτικές οι διαφορές φέτος. Το μόνο γενικό σαν συμπέρασμα που έχω να κάνω, είναι οτι ο Simon ξεκάθαρα δε βλέπει την ώρα να βγάλει μια τελευταία star από το show στο πρόσωπο της Crystal, και να φύγει να πάει να κάνει το X Factor του. Και ό,τι είναι αυτό που θα αφήσει πίσω του, δε νομίζω πως θα με νοιάζει να το βλέπω.

.