Breaking Bad: No Mas

Χρειάστηκε να φτάσουμε στην 3η σεζόν του «Breaking Bad», του καλύτερου δράματος στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή, για να είναι το blog ετοιμοπόλεμο για κάλυψη σε εβδομαδιαία βάση. (Ελπίζω.) Η πρεμιέρα ήταν φοβερή.

Αρχικά χρειάζεται να προσπεράσω τον μεγάλο ελέφαντα στο δωμάτιο, που είναι το κακό showrunner ex machine με το οποίο κορυφώθηκε η κατά τα άλλα έξοχη 2η σεζόν. Είναι η μοναδική στραβοτιμονιά της σειράς ως τώρα, και τελικά αν του φερθούμε ως απλώς ένα όχημα ώστε να εξερευνηθεί η ενοχή (ή έλλειψη αυτής) του Walt αντί σαν την περίπου κλεμμένη από το «24» πλοκή που ήταν στην πραγματικότητα, τότε θα περάσουμε πολύ καλύτερα με αυτό το επεισόδιο.

Ο Walt προφανώς βρίσκεται σε άρνηση, κι αυτό γίνεται σαφές από δύο σκηνές. Μια με τον Jesse, όπου το κοντράστ ανάμεσα στους δύο ίσως και να υπογραμμίζει το πού θα κατευθυνθεί η σεζόν, και μία στη σκηνή μπροστά στους σοκαρισμένους μαθητές του σχολείου. Η οποία ήταν φοβερά άβολη, κάτι σαν δραματική εκδοχή κάποια σκηνής που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί ο Michael Scott. Ο Walt παίρνει το μικρόφωνο και πετώντας τη λογική και το συναίσθημα από το παράθυρο, επιχειρεί σπασμωδικά να φορτώσει ενοχή του πάντες για να ελαφρύνει τη δική του.

Ο Vic Mackey δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν καρχαρίας, του έλειπε εκείνο το χρωμόσωμα που σου δίνει self-awareness. O Walt δεν είναι πλήρως αναίσθητος απέναντι στη προσωπική του ηθική. Απλώς έχει μουδιάσει. Ακριβώς επειδή είναι αληθινός άνθρωπος, και δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά τις συνέπειες των επιλογών του σε τόσο αβάσταχτα μεγάλο βαθμό, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδράσει στη συνέχεια.

Αρχής γενομένης από την πρόταση-που-δε-μπορείς-να-αρνηθείς των 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην οποία ο Walt έχει ήδη απαντήσει. Είχε ήδη απαντήσει από τη στιγμή που έσβησε τη φωτιά που ο ίδιος έβαλε στο μισό εκατομμύριο, στο μπάρμπεκιου του σπιτιού του. Αν το δυστύχημα με το αεροπλάνο δε μπόρεσε να τον κάνει να ολοκληρώσει αυτή την πράξη εξιλεωτικού εμπρησμού, τότε τι θα το κάνει;

(Θα μπορούσα by the way να ζήσω και χωρίς τον «Ο Θεός/Showrunner σε βλέπει» συμβολισμό με το μάτι που πήρε ο Wat από την πισίνα και κύλησε κάτω από το κρεβάτι του, αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα τέλεια σε αυτή τη ζωή.)

Τι άλλο θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, σε επίπεδο πλοκής τουλάχιστον; Οι δίδυμοι που έρχονται από το καρτέλ για να κάνουν άσχημα πράγματα στον αγαπημένο μας καθηγητή χημείας. Οι σκηνές τους ήταν όλες καθηλωτικές, και θα ακροβατούσαν επικίνδυνα με το over-the-top αν ο Bryan Cranston, που σκηνοθέτησε το επεισόδιο (υπάρχει τίποτα που να μη μπορεί να κάνει;), δεν μας έβαζε από την πρώτη σκηνή τόσο βαθιά μέσα στην αρρωστημένη τους οπτική.

Η σειρά πάντοτε είχε τις καλύτερες pre-credits sequences που παίζουν στην TV τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό εδώ το άνοιγμα με το μπουσούλημα ήταν τόσο επιβλητικό που αφού συμμάζεψα τον εαυτό μου δε μπορούσα σε όλο το υπόλοιπο επεισόδιο παρά να στέκομαι προσοχή όποτε έσκαγαν οι δυο τους. Εξαιρετικά πράγματα.

~-~-~

Σημειώσεις:

 Ήταν ιδέα μου ή ο Walter Junior δεν πολυψήθηκε όταν η μητέρα του τον αποκάλεσε Flynn, σύμφωνα φυσικά με τις επιθυμίες του ίδιου; Να υποθέσω πως είναι από τις περιπτώσεις όπου η ενδεχόμενη απώλεια του πατέρα του τον έκανε να αναθεωρήσει τι θεωρεί cool και τι όχι;

 -Είσαι έμπορος ναρκωτικών.
-Ματιλεςδεντοπιστεύωοτισκεφτηκεςτέτοιοπράγμαγιαμένα κτλ
-Μαριχουάνα.
Μαριχουάνα!! Θα ήταν ξεκαρδιστικό αν δεν ήταν τόσο depressing.

 Φοβερές όλες οι σκηνές του Jesse. Από ό,τι κατάλαβα ο χαρακτήρας δεν ήταν στον αρχικό σχεδιασμού της μεγάλης εικόνας της σειράς, αλλά έστω και από σπόντα προέκυψε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιπαραβάλουν οι συγγραφείς το ταξίδι του Walt προς την κόλαση, με εκείνο του Jesse… Καλά, όχι προς τον Παράδεισο, αλλά σίγουρα κάπου αλλού. Η διαδρομή του δε θα είναι καθόλου λιγότερο ενδιαφέρουσα.

 H σκηνή εμψύχωσης των μαθητών, πέρα και από τα λόγια του Walt, ήταν απλά εξαιρετική. Εξαιρετική. Ό,τι λέει κάθε μαθητής, ο τρόπος που το λέει, οι παύσεις, τα άβολα βλέμματα, οι σιωπές, ήταν όλα απολύτως τέλεια. Η παραμικρή υπερβολή δεν υπήρξε. Συχνά είναι εύκολο να πετύχεις τη μεγάλη εικόνα, αλλά αυτές οι μικρές στιγμές σπανίως είναι τόσο σωστές.

 Ο Sepinwall λέει πως η σκηνή της ανατίναξης δεν είχε μέσα καθόλου CGI, και αυτό όχι μόνο φαίνεται από το ποιοτικό αποτέλεσμα (η green screen πάντα με βγάζει στιγμιαία από την αφήγηση, ειδικά όταν εμφανίζεται σε πιο φτηνά shows) αλλά και υπογραμμίζει το ρεαλιστικό χαρακτήρα κάθε σκηνής της σειράς. Well done.

WELL. DONE.

.