Breaking Bad: No Mas


Χρειάστηκε να φτάσουμε στην 3η σεζόν του «Breaking Bad», του καλύτερου δράματος στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή, για να είναι το blog ετοιμοπόλεμο για κάλυψη σε εβδομαδιαία βάση. (Ελπίζω.) Η πρεμιέρα ήταν φοβερή.

Αρχικά χρειάζεται να προσπεράσω τον μεγάλο ελέφαντα στο δωμάτιο, που είναι το κακό showrunner ex machine με το οποίο κορυφώθηκε η κατά τα άλλα έξοχη 2η σεζόν. Είναι η μοναδική στραβοτιμονιά της σειράς ως τώρα, και τελικά αν του φερθούμε ως απλώς ένα όχημα ώστε να εξερευνηθεί η ενοχή (ή έλλειψη αυτής) του Walt αντί σαν την περίπου κλεμμένη από το «24» πλοκή που ήταν στην πραγματικότητα, τότε θα περάσουμε πολύ καλύτερα με αυτό το επεισόδιο.

Ο Walt προφανώς βρίσκεται σε άρνηση, κι αυτό γίνεται σαφές από δύο σκηνές. Μια με τον Jesse, όπου το κοντράστ ανάμεσα στους δύο ίσως και να υπογραμμίζει το πού θα κατευθυνθεί η σεζόν, και μία στη σκηνή μπροστά στους σοκαρισμένους μαθητές του σχολείου. Η οποία ήταν φοβερά άβολη, κάτι σαν δραματική εκδοχή κάποια σκηνής που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί ο Michael Scott. Ο Walt παίρνει το μικρόφωνο και πετώντας τη λογική και το συναίσθημα από το παράθυρο, επιχειρεί σπασμωδικά να φορτώσει ενοχή του πάντες για να ελαφρύνει τη δική του.

Ο Vic Mackey δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν καρχαρίας, του έλειπε εκείνο το χρωμόσωμα που σου δίνει self-awareness. O Walt δεν είναι πλήρως αναίσθητος απέναντι στη προσωπική του ηθική. Απλώς έχει μουδιάσει. Ακριβώς επειδή είναι αληθινός άνθρωπος, και δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά τις συνέπειες των επιλογών του σε τόσο αβάσταχτα μεγάλο βαθμό, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδράσει στη συνέχεια.

Αρχής γενομένης από την πρόταση-που-δε-μπορείς-να-αρνηθείς των 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην οποία ο Walt έχει ήδη απαντήσει. Είχε ήδη απαντήσει από τη στιγμή που έσβησε τη φωτιά που ο ίδιος έβαλε στο μισό εκατομμύριο, στο μπάρμπεκιου του σπιτιού του. Αν το δυστύχημα με το αεροπλάνο δε μπόρεσε να τον κάνει να ολοκληρώσει αυτή την πράξη εξιλεωτικού εμπρησμού, τότε τι θα το κάνει;

(Θα μπορούσα by the way να ζήσω και χωρίς τον «Ο Θεός/Showrunner σε βλέπει» συμβολισμό με το μάτι που πήρε ο Wat από την πισίνα και κύλησε κάτω από το κρεβάτι του, αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα τέλεια σε αυτή τη ζωή.)

Τι άλλο θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, σε επίπεδο πλοκής τουλάχιστον; Οι δίδυμοι που έρχονται από το καρτέλ για να κάνουν άσχημα πράγματα στον αγαπημένο μας καθηγητή χημείας. Οι σκηνές τους ήταν όλες καθηλωτικές, και θα ακροβατούσαν επικίνδυνα με το over-the-top αν ο Bryan Cranston, που σκηνοθέτησε το επεισόδιο (υπάρχει τίποτα που να μη μπορεί να κάνει;), δεν μας έβαζε από την πρώτη σκηνή τόσο βαθιά μέσα στην αρρωστημένη τους οπτική.

Η σειρά πάντοτε είχε τις καλύτερες pre-credits sequences που παίζουν στην TV τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό εδώ το άνοιγμα με το μπουσούλημα ήταν τόσο επιβλητικό που αφού συμμάζεψα τον εαυτό μου δε μπορούσα σε όλο το υπόλοιπο επεισόδιο παρά να στέκομαι προσοχή όποτε έσκαγαν οι δυο τους. Εξαιρετικά πράγματα.

~-~-~

Σημειώσεις:

 Ήταν ιδέα μου ή ο Walter Junior δεν πολυψήθηκε όταν η μητέρα του τον αποκάλεσε Flynn, σύμφωνα φυσικά με τις επιθυμίες του ίδιου; Να υποθέσω πως είναι από τις περιπτώσεις όπου η ενδεχόμενη απώλεια του πατέρα του τον έκανε να αναθεωρήσει τι θεωρεί cool και τι όχι;

 -Είσαι έμπορος ναρκωτικών.
-Ματιλεςδεντοπιστεύωοτισκεφτηκεςτέτοιοπράγμαγιαμένα κτλ
-Μαριχουάνα.
Μαριχουάνα!! Θα ήταν ξεκαρδιστικό αν δεν ήταν τόσο depressing.

 Φοβερές όλες οι σκηνές του Jesse. Από ό,τι κατάλαβα ο χαρακτήρας δεν ήταν στον αρχικό σχεδιασμού της μεγάλης εικόνας της σειράς, αλλά έστω και από σπόντα προέκυψε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιπαραβάλουν οι συγγραφείς το ταξίδι του Walt προς την κόλαση, με εκείνο του Jesse… Καλά, όχι προς τον Παράδεισο, αλλά σίγουρα κάπου αλλού. Η διαδρομή του δε θα είναι καθόλου λιγότερο ενδιαφέρουσα.

 H σκηνή εμψύχωσης των μαθητών, πέρα και από τα λόγια του Walt, ήταν απλά εξαιρετική. Εξαιρετική. Ό,τι λέει κάθε μαθητής, ο τρόπος που το λέει, οι παύσεις, τα άβολα βλέμματα, οι σιωπές, ήταν όλα απολύτως τέλεια. Η παραμικρή υπερβολή δεν υπήρξε. Συχνά είναι εύκολο να πετύχεις τη μεγάλη εικόνα, αλλά αυτές οι μικρές στιγμές σπανίως είναι τόσο σωστές.

 Ο Sepinwall λέει πως η σκηνή της ανατίναξης δεν είχε μέσα καθόλου CGI, και αυτό όχι μόνο φαίνεται από το ποιοτικό αποτέλεσμα (η green screen πάντα με βγάζει στιγμιαία από την αφήγηση, ειδικά όταν εμφανίζεται σε πιο φτηνά shows) αλλά και υπογραμμίζει το ρεαλιστικό χαρακτήρα κάθε σκηνής της σειράς. Well done.

WELL. DONE.


.

10 σχόλια:

  1. Τρομερή πρεμιέρα. Η opening sequence ήταν τόσο kick ass που δεν έχω λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραία αρχή! Η αρχική σκηνή ήταν επιβλητική αλλά εμένα μου άρεσε περισσότερο η τέλεια σκηνή του σχολείου... Εκεί ο Walt τους είπε την αλήθεια με τον πιο κυνικό τρόπο και την πιο λάθος στιγμή... Όμως αυτό είμαστε ως άνθρωποι... αυτό κάνουμε: οι περισσότεροι ξεχνάμε και προχωράμε. Μπορεί να μην είμαστε μεγαλοκαρχαρίες (βλ. Vic Mackey), αλλά όλοι κρύβουμε ένα μικρό καρχαριάκι μέσα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η σκηνη στο σχολειο μου θυμισε μεσα απο έναν καθρέπτη παραμορφωσης το election του payne.τα opening sequences θα εκαναν τους κοεν και τον λυντς να εχαναν τον ύπνο τους.overall... kick ass tv.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωραιο επεισοδιο,περιμενω μεγαλα πραγματα και αυτη τη σεζον απο τη σειρα

    εμενα πιο πολυ απολα με συγκλονισε το βλεμμα του τζεσυ στη σκηνη στη φωτια με τον συμβουλο και το σκηνικο με την κορη του.εκει φαινεται οτι θα συγχωρεσει και θα συγχωρεθει και θα παει παρακατω.τρομερη σκηνη,μπορει να φαινεται χαμενος αλλα ηδη ξερουμε οτι θα ειναι το λευκο γιν στο μαυρο γιανγκ του γουωλτ φετος

    προβλεπω να κανουν τον γουωλτ μεγαλο καθαρμα σε αυτη τη σεζον αλλα ιδωμεν

    παντως εν αντιθεση με τις 2 πρωτες σεζον που τις ειδα μαζεμενες(καποια στιγμη ειδα 13 επειδοδια του 2ου κυκλου μεσα σε 1 μερα...) τωρα θα εχουμε το μαρτυριο της αναμονης καθε βδομαδα για 45' ποιοτικης ψυχαγωγιας

    και ειναι οπως το ειπες η καλυτερη δραματικη σειρα αυτη τη στιγμη στην τηλεοραση

    welcome back.


    46+2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://sepinwall.blogspot.com/2010/03/breaking-bad-no-mas-say-hi-to-bad-guy.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @tyler

    δες αυτο και πες μου ποσο 'γεια' σκηνικο ειναι

    το τελευταιο ατυχημα στην αμερικη,οπου αεροπλανα συγκρουστηκαν στον αερα, ειχε γινει το 1986

    ο λογος της συγκρουσης ? ο ελεγκτης εναεριας κυκλοφοριας εκανε λαθος εκτιμηση

    το ονομα του ελεγκτη ? walter white.

    απιστευτο ?

    http://news.google.com/newspapers?nid=1345&dat=19870826&id=WQ8TAAAAIBAJ&sjid=ovoDAAAAIBAJ&pg=3142,1737293

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. einai toso ma toso gamati enarxi

    tyler pote tha parousiasis tin eikosada me tous kaliterous kiklous tis dekaetias; (nomizo pos oneireftika na to iposxesai)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @tyler

    http://www.buzzfeed.com/ashleytalong/a-to-z-of-awesomeness-hpz

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λοιπόν, πάμε γιατί είχα πνιγεί στα deadlines και ούτε που προλάβαινα να δω τα σχόλια.

    ο Walt τους είπε την αλήθεια με τον πιο κυνικό τρόπο και την πιο λάθος στιγμή...
    Συμφωνώ οτι τους είπε κάτι σαν αλήθεια, αλλά για μένα δεν είχε τόσο σημασία το λάθος timing, όσο το λάθος κίνητρο. Ο Walt σκεφτόταν τη δική του συνείδηση εκείνη τη στιγμή, κι αυτό τον έκανε απεγνωσμένο.

    η σκηνη στο σχολειο μου θυμισε μεσα απο έναν καθρέπτη παραμορφωσης το election του payne
    That's a bingo!, που θά'λεγε κι ο Hans Landa. Άλλη μια υπέροχη κινηματογραφική επιρροή τέλεια δεμένη με το σύνολο της σειράς. Γενικά το νιώθω από πέρσι ένα Alex Payne vibe.

    Καλά, αυτό με τον Walt White τον ελεγκτή μου φαίνεται απίστευτο ε.

    @Mo5hP3t3R: Τέλειο, τέλειο!

    @Dimitris: Όχι δεν το ονειρεύτηκες! Από βδομάδα μόλις βρω λίγο χρόνο θα το ξαναπιάσω το Project Zeros. Θέλει τον χρόνο του το άτιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εχω ενα πρόβλημα με αυτή τη σειρά, που μόνο με το six feet under, το είχα: Αν και είναι τέλεια, δεν το συζητάμαι αυτό, με τσακίζει την ψυχολογία, με κουρελιάζει, σε σημείο τέτοιο που ενίοτε δεν αντέχω να βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή