FinaleWatch: Community

To Community είναι ΑΓΑΠΗ.

Δεν είναι μια σειρά σαν όλες τις άλλες, γιατί εκεί που όλα τα sitcom επιλέγουν τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους παίζουν, το Community προτιμά να αποδομεί αυτούς τους ίδιους κανόνες. Εκεί που κάθε άλλη κωμωδία θα είχε κλείσει τη σεζόν της την περασμένη εβδομάδα, με ένα επεισόδιο που έβαλε τις βάσεις για το status quo της επόμενης, το Community φυσικά πήγε ένα βήμα παραπέρα.

Έτσι, όπως ακριβώς οι μαθητές αυτού του θλιβερού community college βούτηξαν με το κεφάλι σε μια αχρείαστη υπερβολή, ένα 5ο χορό, μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς ("Πόσοι χοροί γίνονται πια στο Greendale;"), έτσι ακριβώς και η σειρά επιδόθηκε σε έναν επιπλέον αχρείαστο "χορό", με μοναδικό σκοπό να γιορτάσει τον ίδιο τον εαυτό της, σχολιάζοντας/δοκιμάζοντας κάθε πιθανό sitcom κλισέ που μυστηριωδώς είχε αγνοήσει την περασμένη βδομάδα. Φυσικά.

Και όταν λέμε να γιορτάσει τον εαυτό της, το εννοούμε. Το επεισόδιο ήταν σαν το πρόσφατο εορταστικό 200ό του South Park, τίγκα στις αναφορές, τα in-jokes και τις ματιές σε κάθε πιθανό κομματάκι continuity που έχει προλάβει να χτίσει η σειρά στον ένα της χρόνο. To bromance του Abed με τον Troy, το will-they-won't-they των Jeff και Britta, ο Vaughn και οι τριπλοί του χαιρετισμοί, το φετίχ του dean με τα δαλματίας, ο John Oliver ως επικός slezebag, o ύμνος του Greendale, ο Starburns, o Leonard, ήταν τα πάντα εκεί. Όλη η μυθολογία της σειράς σε ένα περιττό, self-indulgent, 50 πάρτι.

Ταυτόχρονα, δείτε πώς παίζει με την πεπατημένη των sitcoms. Αφού μας δίνει έναν Abed που προσπαθεί να κλείσει την σεζόν με τον ιδανικό του τρόπο (δοκιμάζοντας φράσεις καθώς σβήνει το φως), τελικά μας ρίχνει στα μούτρα τον απόλυτα κλισέ τρόπο: Όλα τα ρομάντζα του Greendale κορυφώνονται ταυτόχρονα, στο ίδιο πάρτι, μπροστά σε όλο τον κόσμο. A-Duh! To Community κάνει όλους τους β' χαρακτήρες δοχεία για το κοινό (με τρόπο που μου θύμισε αντίστοιχες σκηνές από τα τελευταία επεισόδια των... Sopranos) στη σκηνή του πάρτι, βάζοντας έξτρας να φωνάζουν Team Britta! και Team Slater! ενώ ο Jeff προσπαθεί να διαλέξει ποια από τις δύο θα πάρει, που έξαφνα και οι δύο θυμήθηκαν ότι τον θέλουν τρελά.

Cliffhanger material, σωστά; Περιμένετε. Γιατί και η Annie έχει δίλημμα. Να φύγει με τον Vaughn ή να μη φύγει; Το ΑΠΟΛΥΤΟ season ending κλισέ θα ήταν αδιανόητο αν έμενε ασχολίαστο από το Community, οπότε ορίστε, δεύτερο cliffhanger material, σωστά; Ναι, μόνο που αψηφώντας κάθε έννοια λογικής και συμβάσεων, το Community προφανώς επέλεξε τον τρίτο δρόμο (και στις δύο περιπτώσεις) με ένα φιλί από το πουθενά που μπορείς να το δεις με έναν από τους παρακάτω τρόπους:

α) Γέλιο της σειράς στα μούτρα σου που νοιάζεσαι για τέτοιες σαχλαμάρες όπως τα σαπουνοπερικά sitcommy τρίγωνα. Suck on that, τώρα.
β) Εκμετάλλευση της φοβερής χημείας που έχουν ο Jeff και η Annie.
γ) Και τα δύο ταυτοχρόνως.

(Hint: Η απάντηση είναι το γ.)

Κι αν κάποιος θεωρήσει πως η σειρά εδώ θυσίασε τους χαρακτήρες για να κάνει τα αυτοαναφορικά και self-aware αστεία της, θα συμφωνούσα σε κάποιον βαθμό πως όντως το έκανε- αλλά στα μάτια μου το επεισόδιο κάνει από νωρίς σαφές το ποιόν του. Αν δεν κάνεις την παγίδα να το ακολουθήσεις σα να ήταν 'αληθινό', δε θα σε νοιάξει τόσο που ξαφνικά η Britta και η Slater συμπεριφέρονται σαν χαρακτήρες του Entourage.

Κι επιπλέον, υπήρχε όλο αυτό το φανταστικό b-story του Abed με τον Troy και το πώς επέλεξαν την bromance τους αντί της συγκατοίκησής τους και το πώς αυτό το ιδιαίτερα αληθινό και συναισθηματικό κομμάτι του επεισοδίου συμβολιζόταν καθόλη τη διάρκειά του με ένα τεράστιο μπισκότο που έτρωγε ο Troy και το οποίο μίκραινε κάθε φορά που τον βλέπαμε. Ανεκτίμητες στιγμές.

Μεγάλο επεισόδιο -και είμαι σίγουρος, πανεύκολα παρεξηγήσιμο- σαν απόλυτα ταιριαστό και συνεπές φινάλε μιας φρενήρους πρώτης σεζόν για το Community, όμοια της οποίας σπάνια θυμάμαι να έχω δει ποτέ ξανά. Πώς να την χαρακτηρίσεις; Το 'amazing' είναι λίγο. A, όχι, το βρήκα:

Cool. Cool cool cool.

.