Instant Reaction: The Good Guys

Brad Whitford. Colin Hanks. O απέθαντος μονόφθαλμος Ρώσος από το Lost. Και ο δημιουργός του Burn Notice. The Good Guys, δηλαδή η πιο fun σειρά του καλοκαιριού.

Λατρεύω ένα καλό buddy cop show. Άλλοι άνθρωποι θα παρακολουθούσαν οτιδήποτε αν υπήρχε ένα μυστήριο ή αν είχαμε γιατρούς στο καθήκον ή αν υπήρχε ένα ερωτικό τρίγωνο. Εμένα μου αρέσουν τα cop shows με αυτή την αίσθηση γλυκιάς, σχεδόν ρετρό αθωότητας, με συνάδελφους που βάζουν ο ένας τον άλλον πιο ψηλά από τις καριέρες τους, οι οποίες by the way είναι κάπου κοντά στον πάτο. Γιατί έτσι, ρε γαμώτο.

Οπότε πώς να μην περάσω ωραία με τους Good Guys του Matt Nix, μια σειρά που παίρνει τον εαυτό της όσο σοβαρά πρέπει, και έχει και τους loser buddies, και έχει και τον Bradley Whitford με μια επική μουστάκα, και έχει και τον πάντα συμπαθέστατο Colin Hanks; Όμως αν αυτά θα με έλκυαν στη θεωρία, στην πράξη ήταν αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που με έκαναν να διασκεδάσω τόσο πολύ με αυτό τον πιλότο:

*O Andrew Divoff του Lost έπαιζε τον 2ο καλύτερο εκτελεστή του κόσμου. Και ήταν ο κακός του επεισοδίου μέχρι που εμφανίστηκε ο πρώτος καλύτερος, οι δυο τους στάθηκαν σε μια μονομαχία μακριά απ'το Ελ Πάσο, και η ιστορία έληξε με τον Divoff να στέλνει αδερφικό γράμμα στους μπάτσους από την πατρίδα του, μαζί με οικογενειακή φωτογραφία με τους γιους του να χαιρετάνε τους "θρυλικούς" αμερικάνους μπάτσους. Το όλο subplot έμοιαζε να ξεπήδησε από το Pushing Daisies- το λάτρεψα.

*Ο Bradley Whitford σε κάνει με το καλημέρα να ξεχάσεις ότι τον γνωρίζεις προηγουμένως από αλλού. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα να κάνει ένας τηλεοπτικός ηθοποιός που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με κάποιον πολύ γνωστό ρόλο, αλλά στις σπάνιες περιπτώσεις που συμβαίνει, το θαυμάζω. Ο Josh Lyman δεν υπάρχει πουθενά μέσα σε αυτό τον εν μέρει παραληρηματικό εν μέρει αυθεντικά σοφό, γερο-ξεκούτη και αυτοκαταστροφικά έντιμο μπάτσο παλαιάς κοπής.

*Επίσης το επεισόδιο με έκανε να συμπαθήσω τη Nia Vardalos. Μόνο αυτό έχω να πω.

*Ο ρυθμός του ήταν τέλειος. Σαν καλοκαιρινό αεράκι. Λίγο εδώ, λίγο εκεί, ένα γρήγορο flashback, ένας ποτισμένος με αλκοόλ διάλογος, ένα Thunderstruck, μια μικρή κουταλιά old-school ρομάντζου, ένας κακός με ηθικό κώδικα, μια σκηνή καταδίωξης. Ιδανικές αναλογίες. So very well done.

*Η χημεία των Hanks/Whitford. Χρειάζεται καν ειδική αναφορά;


Οπότε δεν ξέρω αν θα έχουν και τα μελλοντικά επεισόδια όλα τα στοιχεία που μου αρέσουν εκεί ακριβώς που τα θέλω και όπως τα θέλω, αλλά για την ώρα είμαι hooked. Κρίμα που δεν έκανε καλά νούμερα η πρεμιέρα πάντως. Ήμουν ήδη πεπεισμένος ότι τη σεζόν δεν τη βγάζει (υποτίθεται θα κάνει παρέα στο Human Target τις Παρασκευές από Σεπτέμβριο), αλλά τουλάχιστον για το καλοκαιράκι θα είναι ωραία παρεούλα.

Ε, κι αν όχι, whatever, θα ξαναδώ τους Unusuals.

.