The Chicago Code: Cabrini-Green

Δεν έχω γράψει ως τώρα για το Chicago Code πέραν του πιλότου, κάτι που έχει να κάνει καθαρά με χρόνους και το πόσο αργά μες στη βδομάδα βλέπω τα επεισόδια, και καθόλου με την ποιότητα της ίδιας της σειράς. Η οποία μετά τον -έτσι κι αλλιώς καλό- πιλότο εξελίσσεται αργά αλλά σταθερά σε ένα από τα πολύ δυνατά δράματα αυτή τη στιγμή.

(Και αυτό δεν το λέω για όλες τις σειρές του Ryan. Μπορεί το Terriers να είναι το πρόσφατο, αλλά προηγουμένως είχα αδιαφορήσει για τα καλά-όχι-εξαιρετικά Unit και Lie to Me.)

(Ίσως βέβαια να το λέω αυτό για όλες τις σειρές του Tim Minear. Αυτό είναι άλλο θέμα.)

Το Chicago Code, λοιπόν. Χωρίς να πολυλογήσω, να πω απλά ότι κάθε βδομάδα γίνεται και πιο ενδιαφέρον. Αυτό ίσως έχει να κάνει με το ότι πηγαίνουμε όλο και βαθύτερα τόσο μες στους χαρακτήρες, στις σχέσεις τους, αλλά και στους στόχους τους, την ώρα που η σκιαγράφηση του ίδιου του Σικάγο στις οθόνες μας μετατρέπει την πόλη σχεδόν σε ξεχωριστό χαρακτήρα. Με τον τρόπο δηλαδή που η Νέα Ορλεάνη παίζει στο Treme ή -για να επιστρέψω στον Minear- που το Serenity είναι χαρακτήρας στο Firefly.

Αυτό, σε συνδυασμό με το θαυμασό μου για τον Delroy Lindo και τη γνώμη μου πως ο Gibbons είναι ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της σειράς ως τώρα, ίσως εξηγούν και γιατί το 4ο επεισόδιο, 'Cabrin-Green', ήταν και το αγαπημένο μου ως τώρα. (Tο ξέρω πως έχει ήδη βγει το 5ο, αλλά τρέχω να καλύψω κενά.) Τα μικρά εμβόλιμα αφηγηματικά βιντεάκια με τον Gibbons να εξηγεί το δεσμό του με το Σικάγο, με τους κατοίκους, με την εργατική τάξη, και να δίνει context στην ίδια του την προέλευση και την θέση του μέσα σε αυτή την κοινωνία, έδωσαν στο επεισόδιο έναν τόνο νηφάλιο, και πολύ αληθινό.

Παράλληλα, η ιστορία του με τον πιτσιρικά που πήγε να τον εκτελέσει, μας άφησε να ρίξουμε μια μικρή ματιά στον Gibbons ως (υποθέτουμε) διεφθαρμένο, ως κάποιον όχι αρκετά καθαρό, αλλά από την άλλη σκληρό, όσο χρειάζεται. Ή όσο νομίζει ότι χρειάζεται.

Γενικά μου αρέσει που η σειρά είχε ένα συγκεκριμένο, σαφές σημείο εκκίνησης, και στην πορεία προχώρησε να αρχίζει να γκριζάρει λίγο-λίγο, περιοχές που νόμιζες πως ήταν λευκές ή μαύρες. Και το κάνει μεθοδικά, πειστικά, συναρπαστικά. Μεγάλο κομμάτι οφείλεται στον Lindo και το πώς γράφεται ο χαρακτήρας του, αλλά την ίδια ώρα αναγνωρίζει κανείς στον Clarke με την Beals (*) το πώς κρατάνε ιδανικά την ισορροπία στο POV και στην ηθική κατεύθυνση της σειράς.

(* Η Beals btw μου αρέσει πολύ. Δεν έχω ιδέα αν αυτή η προφορά που κάνει είναι 'σωστή', αλλά εμένα μου αρκεί γιατί η γενικότερή της στάση, η ομιλία της, οι κινήσεις της, όλα μαζί χτίζουν έναν αληθινό χαρακτήρα.)

Ελπίζω στη συνέχεια να προλαβαίνω να γράφω για κάθε επεισόδιο, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν ώρα να γράψω 2-3 πράγματα που για μένα κάνουν ήδη το Chicago Code να ξεχωρίζει.

.

12 σχόλια:

  1. Αχ εσείς οι Frank Miller illiterates που κάνετε λάθος το "Cabrini–Green".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το "i" δεν πατιέται καλά στο πληκτρολόγιό μου :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Hellboy, κολώνεις μια φορά να μην διορθώσεις ! χε χε

    Οk, εθίστηκα στην σειρά και ας μην έχω αρχίσει ακόμα να πάω την Beals.

    Kαι αυτος ο Duncan φέτος μας έχει δώσει τα καλύτερα opening themes.
    αντε να βγει ολόκληρο να το αγοράσουμε και αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O Rob Duncan απορώ πώς ξεπετάχτηκε έτσι. Κάποτε ήταν ο 'φτηνός αντικαταστάτης των κανονικών composers' στην 7η σεζόν της Buffy που έκανε κάτι ξεπέτες με Last of the Mohicans-ripoffs και ξαφνικά φέτος κεντάει. Και στα theme songs και στις συνθέσεις για τα επεισόδια. Το score αυτού του επεισοδίου για παράδειγμα ήταν φανταστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου αρέσει κι εμένα το γεγονός ότι η σειρά αρχίζει να γκριζάρει. [Όπως επίσης, Beals = hott (με δύο 't') για την ηλικία της, να τα λέμε αυτά.]

    Ελπίζω μόνο να ανέβει λίγο στην τηλεθέαση για να κλειδώσει το renewal. Ψιλοδύσκολα μας βλέπω και δεν ξέρω πόσα ακόμα cancellations θα αντέξει αυτός ο έρμος ο Minear.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπα, νομίζω πια το διασκεδάζει. Είμαι σίγουρος πωςψιλοστράβωσε όταν ανανεώθηκε το Dollhouse και του χάλασε το σερί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Rebellion

    Εννοείς πως αποζητώ την τελειότητα στους άλλους; Ή μήπως απλώς στα λάθη τους βρίσκω ευκαιρίες για pointless trivias, έτσι για την πλάκα; :P

    Στο θέμα τώρα, μιας και είδα το 6ο επεισόδιο. Μου άρεσε σαν σειρά από την αρχή. Αλλά έχω την αίσθηση πως σαν να υπερβάλλει να σου εντυπώσει κάποια πράγματα πολύ γρήγορα, πολύ με το ζόρι. Σαν να θέλει να πείσει πως είναι το νέο Wire αλλά σε λιγότερο χρόνο με αποτέλεσμα κάποια στραβοπατήματα. Το 6ο είναι καλό υπόδειγμα σε αυτό που λέω και στην φάση με τον κουνιάδο αλλά και στην φάση με τον μυστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Are you from the future? (To 5o θα εννοείς.)

    Και έχεις δίκιο σε αυτό που λες, ισχύει. Απλά είναι μάλλον συνέπεια του ότι είναι στο Fox (σε ελεύθερο εννοώ, όχι για το Fox συγκεκριμένα) και προσπαθούν να εξισορροπήσουν το γεγονός ότι δε μπορούν να δείξουν ή να κάνουν κάποια πράγματα, τονίζοντάς σου ότι είναι Καλή Σειρά.

    Το ένιωσα κι εγώ σε 2-3 σημεία, αλλά πιστεύω θα φύγει εφόσον συνεχιστεί η σειρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το μυστικό μου αποκαλύφθηκε. Damn you Tyler με την διαβολική σου παρατηρητικότητα. Αλλά ναι, το 5ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. 2 φορες εδωσες εμφαση στο 6ο. Αστα αυτα @hellboy το έκανες επίτηδες λαθος για να σε διορθώσουμε. τρολ :p

    Toυ wire του πήρε μια σεζόν (και κάτι) να γίνει wire αλλα ηταν και πιο δεμένο σαν σειρά, απο τα πρώτα επεισόδια.

    Εδω το νιωθω σαν κάποιες στιγμες το oλο feeling να χαλαρώνει ( ελπιζω να καταλάβατε τι εννόω, τώρα πίνω καφε, δε μπορω να το πω καλύτερα).
    Βλέπω τι πάει να κάνει αλλα χάνεται όπως ειπες στη πολύ προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Eida tin seira afou diavasa sto post sou gia to pilot...nomizo oti yperektima ton eayto tis kai symfono me ton Rebelli0n oyi hanetai stin prospatheia....

    tespa sou exei ypopesei stin adilipsi mia seira tou BBC to "manchild"? mou tin proteine enas filos kai eipa na paro gnomes prin tin do...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν είναι τόσο ότι υπερεκτιμά τον εαυτό της (για τέτοια περίπτωση, βλέπε Studio 60), απλά ότι σε σημεία προσπαθεί κάπως υπερβολικά. Αλλά όχι αρκετά για να με χαλάσει. Ο καθένας βέβαια έχει διαφορετικές αντοχές στο κάθε τι.

    Το Manchild κι εμένα μου την έχουν προτείνει, αλλά δεν την έχω δει δυστυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή