To δεύτερο επεισόδιο είναι πολύ κρίσιμο σε μια σειρά σαν το Homeland, και αν κρίνω από την τρίχα-κάγκελο μετά το φινάλε, με τη νέα σειρά του Showtime θα τα πάμε πολύ καλά. Spoilers μετά το άλμα.
Δεν ξέρω αν θα έχω κάτι να γράφω κάθε βδομάδα, αλλά το ελπίζω, έστω κι αν βγαίνουν μικρά post. Η σειρά είναι εξαιρετική, κάθε σκηνή με κρατά καθηλωμένο όχι μόνο 'για να δω τι θα γίνει', αλλά για το πώς θα μιλήσει κάποιος χαρακήρας, πώς θα αντιδράσει ο άλλος κλπ. Ειλικρινά μου φαίνεται τρομερά ξένο το ότι παίζεται στο Showtime. Δεν έχει κανένα τρικ, καμιά απλοϊκότητα. Είναι μια σειρά που θα άξιζε να παίζεται στο FX (όταν το FX δεν είναι απασχολημένο με το να παίζει ηλιθιότητες σαν το American Horror Story).
Το μεγάλο σοκ εδώ προφανώς ήταν η σκηνή αμέσως πριν το τέλος, ουσιαστικά το cliffhanger του επεισοδίου, με τον Nick να αποκαλύπτεται με άκρως σοκαριστικό τρόπο ότι έχει 'γυρίσει'. Μπορεί σε αυτό το σημείο να υπάρχει αμφιβολία; Προφανώς η σειρά το αφήνει ανοιχτό σαν ενδεχόμενο, γιατί δεν μας δείχνει τίποτα με τρόπο που να είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά όπως κι αν το δεις... Διάολε. Καθώς τα μπλιμπλίκια του Sean Callery βαράνε σε όλο και μεγαλύτερη ένταση, βλέπουμε τον Damian Lewis σε παράλληλο μοντάζ να πηγαίνει στο μυστηριώδες γκαράζ (*) και να προσπαθεί να δραπετεύσει. Ή έτσι πιστεύουμε. Το πώς δένουν όλα, μπροστά στην ίσα-ίσα ανοιχτή γκαραζόπορτα, απλώς αρκετά ώστε να μπαίνει το λιγοστό φως της ανατολής, συνθέτει την πρώτη αληθινά σπουδαία στιγμή της τηλεοπτικής σεζόν. (**)
(* Και αν έχω κάποια ένσταση ως τώρα, είναι ο τρομερά βολικός τρόπος με τον οποίον όλο το σπίτι είναι καλωδιωμένο, πλην του γκαράζ, αφήνοντας στον Nick το περιθώριο να έχει προσωπικό χώρο, δίχως οι συγγραφείς να πρέπει να εφευρίσκουν -ανόητους, υποθέτει κανείς- λόγους για τους οποίους θα συνεχίζει να ξεγλιστρά.)
(** Μιλάω για νέες σειρές που έκαναν πρεμιέρα αυτό το πρόσφατο διάστημα, οπότε μην πει κανείς για Breaking Bad. Και βασικά γενικότερα, μην πει κανείς για Breaking Bad γιατί είμαι στη διάρκεια season 4 μαραθωνίου που ελπίζω να λήξει αυτό το weekend.)
Μου άρεσε πολύ στο επεισόδιο η σκηνή που ο Nick πηγαίνει στο δωμάτιο του γιου του όχι για να υπερασπιστεί ή να δικαιολογήσει, απλώς να του εξηγήσει την τρομακτική πράξη βίας που τον είδε να διαπράττει εις βάρος του Κακού Ρεπόρτερ. Γενικότερα το πώς αντιμετωπίζεται η σχέση του Nick με την ακούσια βία, τη βία ως ενστικτώδη αντίδραση. Όπως η προαναφερθεία σκηνή. Και όπως οι μελανιές που έχει στο χέρι της η Jessica. (Morena Baccarin, και πάλι υπέροχη, απλώς υπάρχοντας. Σε μια σειρά που έτσι κι αλλιώς μοιάζει να ξέρει να εκτιμά το σιωπηλό, το μετρημένο.)
Ποιες από όλες αυτές τις αντιδράσεις του Nick είναι αληθινές και ποιες είναι ψεύτικες; Δεν ξέρω για πόσο θα κρατηθεί ζωντανό το κεντρικό μυστήριο, αλλά θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να επισκεφθεί ξανά κανείς αυτές τις προσωπικές στιγμές του χαρακτήρα, υπό το φως της γνώσης που -τελικά- θα αποκτήσουμε.
Γουστάρω ακόμα τον Billings από το Shield στο ρόλο -και πάλι- του awesome cartoon, αλλά ακόμα περισσότερο γουστάρω που βρέθηκε σειρά εν έτει 2011 να μας πείσει να πάρουμε ξανά στα σοβαρά τον Mandy Patinkin. Well played, Homeland. O Patinkin είναι πολύ καλός ως Saul, αν και κανείς πρέπει κάπως να ανησυχεί για τη μοίρα που συνήθως συναντά αυτού του είδους τους χαρακτήρες σε τέτοιες ιστορίες.
Πάντως γεγονός είναι πως το κομμάτι της σειράς που ανήκει στην Carrie της Claire Danes καταφέρνει να μην υστερεί, κι αυτό είναι κατόρθωμα. Η ίδια η Danes είναι φοβερή ως ψυχωμένη (ή απλά στα όρια της ψύχωσης) πράκτορα, που νιώθεις ότι απέχει ανά πάσα στιγμή μια γουλιά καφέ από το νευρικό κλονισμό, αλλά και δίχως να είναι γραφική ή υπερβολική. Είναι απλά έντονη. Διαρκώς. Χαλαρώνει μόνο σε στιγμές μεγάλου breakthrough, όπου ταυτόχρονα κιόλα τσιτώνει εκ νέου, αλλά αυτή τη φορά από ενθουσιασμό. Όπως για παράδειγμα στην -αληθινή- τελευταία στιγμή, όταν είναι σίγουρη πως έχει αποκωδικοποιήσει τη συμπεριφορά του Nick.
(Και η σκηνή που έχω βάλει στο screencap στην κορυφή του κειμένου, μια μικρή, βιαστική, 'ασήμαντη' λεπτομέρεια που όμως μπορεί και λέει τόσα πολλά για τον χαρακτήρα της Carrie. Απλά γαμάτο.)
Φανταστικό, φανταστικό επεισόδιο, εξαφανίζει ό,τι λίγες αμφιβολίες μπορεί να είχα για την εξέλιξη της σειράς μετά τον επίσης πολύ καλό πιλότο..
Δεν ξέρω αν θα έχω κάτι να γράφω κάθε βδομάδα, αλλά το ελπίζω, έστω κι αν βγαίνουν μικρά post. Η σειρά είναι εξαιρετική, κάθε σκηνή με κρατά καθηλωμένο όχι μόνο 'για να δω τι θα γίνει', αλλά για το πώς θα μιλήσει κάποιος χαρακήρας, πώς θα αντιδράσει ο άλλος κλπ. Ειλικρινά μου φαίνεται τρομερά ξένο το ότι παίζεται στο Showtime. Δεν έχει κανένα τρικ, καμιά απλοϊκότητα. Είναι μια σειρά που θα άξιζε να παίζεται στο FX (όταν το FX δεν είναι απασχολημένο με το να παίζει ηλιθιότητες σαν το American Horror Story).
Το μεγάλο σοκ εδώ προφανώς ήταν η σκηνή αμέσως πριν το τέλος, ουσιαστικά το cliffhanger του επεισοδίου, με τον Nick να αποκαλύπτεται με άκρως σοκαριστικό τρόπο ότι έχει 'γυρίσει'. Μπορεί σε αυτό το σημείο να υπάρχει αμφιβολία; Προφανώς η σειρά το αφήνει ανοιχτό σαν ενδεχόμενο, γιατί δεν μας δείχνει τίποτα με τρόπο που να είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά όπως κι αν το δεις... Διάολε. Καθώς τα μπλιμπλίκια του Sean Callery βαράνε σε όλο και μεγαλύτερη ένταση, βλέπουμε τον Damian Lewis σε παράλληλο μοντάζ να πηγαίνει στο μυστηριώδες γκαράζ (*) και να προσπαθεί να δραπετεύσει. Ή έτσι πιστεύουμε. Το πώς δένουν όλα, μπροστά στην ίσα-ίσα ανοιχτή γκαραζόπορτα, απλώς αρκετά ώστε να μπαίνει το λιγοστό φως της ανατολής, συνθέτει την πρώτη αληθινά σπουδαία στιγμή της τηλεοπτικής σεζόν. (**)
(* Και αν έχω κάποια ένσταση ως τώρα, είναι ο τρομερά βολικός τρόπος με τον οποίον όλο το σπίτι είναι καλωδιωμένο, πλην του γκαράζ, αφήνοντας στον Nick το περιθώριο να έχει προσωπικό χώρο, δίχως οι συγγραφείς να πρέπει να εφευρίσκουν -ανόητους, υποθέτει κανείς- λόγους για τους οποίους θα συνεχίζει να ξεγλιστρά.)
(** Μιλάω για νέες σειρές που έκαναν πρεμιέρα αυτό το πρόσφατο διάστημα, οπότε μην πει κανείς για Breaking Bad. Και βασικά γενικότερα, μην πει κανείς για Breaking Bad γιατί είμαι στη διάρκεια season 4 μαραθωνίου που ελπίζω να λήξει αυτό το weekend.)
Μου άρεσε πολύ στο επεισόδιο η σκηνή που ο Nick πηγαίνει στο δωμάτιο του γιου του όχι για να υπερασπιστεί ή να δικαιολογήσει, απλώς να του εξηγήσει την τρομακτική πράξη βίας που τον είδε να διαπράττει εις βάρος του Κακού Ρεπόρτερ. Γενικότερα το πώς αντιμετωπίζεται η σχέση του Nick με την ακούσια βία, τη βία ως ενστικτώδη αντίδραση. Όπως η προαναφερθεία σκηνή. Και όπως οι μελανιές που έχει στο χέρι της η Jessica. (Morena Baccarin, και πάλι υπέροχη, απλώς υπάρχοντας. Σε μια σειρά που έτσι κι αλλιώς μοιάζει να ξέρει να εκτιμά το σιωπηλό, το μετρημένο.)
Ποιες από όλες αυτές τις αντιδράσεις του Nick είναι αληθινές και ποιες είναι ψεύτικες; Δεν ξέρω για πόσο θα κρατηθεί ζωντανό το κεντρικό μυστήριο, αλλά θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να επισκεφθεί ξανά κανείς αυτές τις προσωπικές στιγμές του χαρακτήρα, υπό το φως της γνώσης που -τελικά- θα αποκτήσουμε.
Γουστάρω ακόμα τον Billings από το Shield στο ρόλο -και πάλι- του awesome cartoon, αλλά ακόμα περισσότερο γουστάρω που βρέθηκε σειρά εν έτει 2011 να μας πείσει να πάρουμε ξανά στα σοβαρά τον Mandy Patinkin. Well played, Homeland. O Patinkin είναι πολύ καλός ως Saul, αν και κανείς πρέπει κάπως να ανησυχεί για τη μοίρα που συνήθως συναντά αυτού του είδους τους χαρακτήρες σε τέτοιες ιστορίες.
Πάντως γεγονός είναι πως το κομμάτι της σειράς που ανήκει στην Carrie της Claire Danes καταφέρνει να μην υστερεί, κι αυτό είναι κατόρθωμα. Η ίδια η Danes είναι φοβερή ως ψυχωμένη (ή απλά στα όρια της ψύχωσης) πράκτορα, που νιώθεις ότι απέχει ανά πάσα στιγμή μια γουλιά καφέ από το νευρικό κλονισμό, αλλά και δίχως να είναι γραφική ή υπερβολική. Είναι απλά έντονη. Διαρκώς. Χαλαρώνει μόνο σε στιγμές μεγάλου breakthrough, όπου ταυτόχρονα κιόλα τσιτώνει εκ νέου, αλλά αυτή τη φορά από ενθουσιασμό. Όπως για παράδειγμα στην -αληθινή- τελευταία στιγμή, όταν είναι σίγουρη πως έχει αποκωδικοποιήσει τη συμπεριφορά του Nick.
(Και η σκηνή που έχω βάλει στο screencap στην κορυφή του κειμένου, μια μικρή, βιαστική, 'ασήμαντη' λεπτομέρεια που όμως μπορεί και λέει τόσα πολλά για τον χαρακτήρα της Carrie. Απλά γαμάτο.)
Φανταστικό, φανταστικό επεισόδιο, εξαφανίζει ό,τι λίγες αμφιβολίες μπορεί να είχα για την εξέλιξη της σειράς μετά τον επίσης πολύ καλό πιλότο..
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου