Η νέα σειρά του Showtime ακολουθεί την ιστορία ενός βετεράνου που γυρνά στο σπίτι μετά από χρόνια αιμαλωσίας στα χέρια της Αλ Κάιντα - από δύο οπτικές γωνίες. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ενός δράματος που κατά τα άλλα μπορεί να ακούγεται κάπως συνηθισμένο. Αλλά δεν είναι. Τον κεντρικό χαρακτήρα τον παίζει ο φανταστικός Damian Lewis (που ανάλογα τι είδος entertainment σου αρέσει να καταναλώνεις, τον λάτρεψες στο Life ή στις 'Νύφες') και είναι μυστηριώδης και απόμακρος, ενώ προσπαθεί να είναι ζεστός απέναντι στη γυναίκα και την οικογένειά του. Είναι ένα μυστήριο, αλλά καλοδεχούμενο. Είναι ένα μυστήριο που θες να λύσεις.
Αντίπαλο δέος είναι η Claire Danes στο ρόλο της Carrie Mathison, μιας πράκτορα της CIA που έχει λόγους να πιστεύει πως ο Nicolas Brody του Lewis, είναι στην πραγματικότητα διπλός πράκτορας, που πλέον δουλεύει για λογαριασμό των τρομορατών. Αυτό είναι και το twist της σειράς, η οποία αν βασιστούμε σε αυτό τον πιλότο δε μοιάζει να παίρνει θέση. Μας βάζει στη θέση και των δύο ηρώων της, μας κάνει να δούμε την πραγματικότητα με τα μάτια τους, να νοιαστούμε για αυτούς. Ιδίως οι σκηνές του Lewis με την γυναίκα του, με την οποία προσπαθούν να ξαναβρούν σημεία επαφής (και την οποία παίζει υπέροχα η Morena Baccarin του Firefly, επιτέλους ξανά σε ένα ρόλο που της αξίζει, αντί να υποδύεται γιγαντιαία σαυροκεφάλια πάνω από τον πλανήτη Γη) είναι φανταστικές.
Και το αληθινό γλέντι ξεκινάει όταν αρχίζουμε να μαθαίνουμε στοιχεία που μπορεί ή και μπορεί να μη σημαίνουν αυτό που η Carrie θέλει να σημαίνουν. Είναι η κατάλληλη στιγμή για να τονίσω πως το Homeland είναι δημιουργία των Howard Gordon και Alex Gansa, δηλαδή δύο εκ των βασικών ανθρώπων πίσω από το 24. Και που πλέον, μεταφέρουν τα ταλέντα τους σε ένα καλωδιακό κανάλι, με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό μπορεί να έχει.
Το ότι το κανάλι αυτό είναι το Showtime, με έκανε αρχικά λίγο επιφυλακτικό. Πρόκειται για το δίκτυο όπου η Μεγάλη Ιδέα έρχεται πάντα πρώτη, και στη διαδρομή της ισοπεδώνει οτιδήποτε άλλο. Χαρακτήρες, ατμόσφαιρα, θεματικές, τα πάντα. Ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να απολαύσω πραγματικά κάτι που έφερε το Showtime. (Το Dexter είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Και το Weeds μια επίσης άλλη, αν και σαφέστα πιο μικρή.)
Αλλά το Homeland ξεχωρίζει ακριβώς επειδή πιάνει μια ιδέα γνώριμη, σχεδόν αδιάφορη. Και την εφαρμόζει πάνω σε συναρπαστικούς χαρακτήρες. Now, that's a twist.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου