Fury! Do the dance of joy.



Αν και υπάρχει ήδη ένα ποστ για τους 'Avengers' (και άλλα 11 για τον Whedon και το έργο του), κάνω ξεχωριστό γιατί αξίζει τον κόπο.

Όπως θα έχεις πιθανώς πληροφορηθεί, οι 'Avengers' ξεπέρασαν τις προσδοκίες των περισσότερων και άνοιξαν στις ΗΠΑ με κάτι ψιλά συν/πλην των $200 εκατομμυρίων (τη στιγμή που γράφω αυτό το post η Nikki Finke πήγε από το $200.3 στα $205 και μόλις το άλλαξε ξανά σε $207.1), νούμερο που αποτελεί μακράν το μεγαλύτερο άνοιγμα στην ιστορία του box office. Τόσο μακράν που δεν έχει καν νόημα να μιλάμε για 3D εισιτήρια και πληθωρισμούς και άλλα τέτοια. Πολύ απλά, όποιος άνθρωπος θέλησε να πάει σινεμά, πήγε και είδε αυτή την ταινία το περασμένο τριήμερο. Ξανά και ξανά.

Μαζί με το (επίσης αστρονομικά υψηλό) διεθνές box office, η ταινία βρίσκεται ήδη στα $650 εκατομμύρια μετά από 12 μέρες στις αίθουσες και -αν ληφθεί μάλιστα υπόψη το εξαιρετικά σπάνιο Α+ στις αντιδράσεις του κοινού- δεν αποκλείεται να φτάσει το δισεκατομμύριο ήδη από την ερχόμενη Κυριακή. Το 'Avengers' δε σταματά να κάνει over-perform στα πάντα, ακόμα και στα επιμέρους ημερήσια estimates. Θα γίνει η ταινία που ξεπερνά το $δις. στο συντομότερο διάστημα από όλες, και μόλις η 12η συνολικά. Βάσει όλων των παραγόντων, η 3η θέση στο Αμερικάνικο και παγκόσμιο box office (πίσω από τις 2 άπιαστες ταινίες του James Cameron) είναι ένα ρεαλιστικό στοίχημα. Και ακόμα πιο θαυμαστό δεδομένου ότι μιλάμε για υπερηρωική ταινία, και οι υπερηρωικές ταινίες δεν ταξίδευαν ποτέ στον υπόλοιπο κόσμο όσο καλά έχει ταξιδέψει ετούτη. (Παράδειγμα: To 'Dark Knight' είναι 3ο σε εισπράξεις στην Αμερική, αλλά 11ο στο παγκόσμιο box office.)

Παρόλο που γενικά με διασκεδάζει να παρακολουθώ το box office ως παιχνίδι κυρίως, το ενδιαφέρον μου για τις επιδόσεις του 'Avengers' δεν εξανλτείται εκεί. Υπάρχουν επιτυχίες, και υπάρχουν Επιτυχίες. Το 'Iron Man' ήταν επιτυχία, αλλά το 'Dark Knight' ήταν Επιτυχία, αν καταλαβαίνετε το διαχωρισμό. Μια επιτυχία του μεγέθους του 'Dark Knight' (την οποία το 'Avengers' θα ξεπεράσει, αρκετά σοκαριστικά) εξασφαλίζει στον δημιουργό που η βιομηχανία αντιλαμβάνεται ως εγκέφαλο, ένα είδος λευκής κάρτας, τουλάχιστον για κάποιο άμεσο χρονικό διάστημα.

Να μιλήσουμε και πάλι με παραδείγματα. Ο Nolan μπόρεσε να βάλει τη Warner να σκάσει $200 εκατομμύρια μπάτζετ για το 'Inception', μια ταινία που δε βασιζόταν σε τίποτα και δεν ήταν καν σαφές σε κανέναν τι στα κομμάτια ήταν πριν τη δούμε. Η δημιουργική ελευθερία που έρχεται με μια τέτοια κολοσσιαία επιτυχία, ειδικά όταν στην αντίληψη όλων ο δημιουργός έχει κάνει ουσιαστική διαφορά, είναι κάτι που τον κάθε φαν ενός ανθρώπου με όραμα (όπως τον Nolan τότε, όπως τον Whedon τώρα) πρέπει να τον ενθουσιάζει. Ο Nolan πήρε τη λευκή επιταγή της Warner και γύρισε μια ταινία χωρίς προηγούμενο στο σύγχρονο εμπορικό σινεμά. Ο Whedon, αναμφίβολα, θα τύχει ίδιας αντιμετώπισης μετά τη σκηνοθεσία όχι μόνο μιας από τις μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών, αλλά και μίας που συνδυάζει τεράστιες επιστροφές στο box office με αποδοχή από κοινό και κριτική, χωρίς κανέναν αστερίσκο, χωρίς κανέναν περιορισμό σε ηλικίες ή φύλο ή τάξη.

Το Hollywood τα μελετάει όλα αυτά τα πράγματα - συχνά δεν έχει ιδέα τι να κάνει με αυτά τα στοιχεία, όμως σίγουρα θα ξέρει πώς να φροντίσει και να επιβραβεύσει τον άνθρωπο που, σύμφωνα με κάθε πιθανό δείκτη μέτρησης, σκηνοθέτησε την αποθέωση του action blockbuster.

Και εδώ έγκειται το ενδιαφέρον μου/μας. Ο Whedon έχει ήδη έτοιμη την επόμενη ταινία του, εντάξει, όμως τι θα κάνει έπειτα; Ξέροντας πως, για τα επόμενα -ας πούμε- δύο χρόνια μπορεί να πάρει πράσινο φως σε οτιδήποτε προτείνει οπουδήποτε;



Είναι δεδομένο πως η Marvel θα τον θέλει πίσω για το, εξίσου δεδομένο, 'Avengers 2' όμως ο ίδιος έχει δηλώσει πως ύστερα από μια διετία όπου έπαιζε με παιχνίδια άλλων, θέλει ξανά να κάνει κάτι δικό του. Χαίρομαι. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ναι ή όχι για το υπερ-σίκουελ (μακάρι να χωρέσουν όλα, δεν παραπονιέμαι), αλλά αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει ως θαυμαστή του, είναι να εκμεταλλευτεί αυτή τη Στιγμή για να κάνει κάτι ξεχωριστό, κάτι σημαντικό, κάτι σπουδαίο. Εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους μας τι θα είναι αυτό.

Η Maureen Ryan έγραψε ένα συγκινητικό κείμενο που πηγάζει από την ίδια "ο Joss μας επιτέλους είχε την επιτυχία που του άξιζε, σνιφ" συναισθηματική βάση από όπου έχει προέλθει και κάθε δική μου χαζοχαρούμενη αντίδραση το περασμένο διήμερο. Κάνει ενδιαφέρουσες προτάσεις, αλλά προσωπικά δε μπορώ να δω τον Whedon ως κάποιου είδους μίνι-εργοστάσιο τύπου Apatow ή Abrams. Πολύ απλά, είναι υπερβολικά invested σε ό,τι κάνει για να μπορέσει απλώς να δίνει ΟΚ σε σενάρια και ιστορίες.

Όλοι μοιάζουν να θεωρούν δεδομένο ότι ο Whedon θα κάνει τώρα αποκλειστικά σινεμά, αλλά ας μην ξεχνάμε πως ήδη δουλεύει πάνω στο 'Dr. Horrible 2' και στο 'Wastelanders'. Προσωπικά θα τον θέλω πάντα στην τηλεόραση, και δε θα μου φαινόταν αδιανόητο να επανερχόταν το θέμα του γνωστού του δείπνου με τον John Landgraf του FX. Έστω όσο περιμένουμε το ενδεχόμενο 'Avengers 2' ή τις ενδιάμεσες indie/web παραγωγές του.

Το μέλλον θα δείξει. Αλλά η στιγμή είναι σίγουρα σπάνιας χαράς. Γράφει η Ryan:

“As a years-in-the-planning tent-pole film, "The Avengers" was about as commercial a project as could be, and yet, with this film, TV fans got what we have wanted for years: Whedon was left more or less alone to do his thing. Note to entertainment industry (especially clueless television executives): That seems to have gone pretty well.”

Έχουμε σίγουρα δύο χρόνια.

.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου