The Social Network: Και ο διάβολος έπλασε το Facebook

Σήμερα βγαίνει στις αίθουσες το 'Social Network', και θέλησα να αναφερθώ σε αυτήν στο μπλογκ για διάφορους λόγους:
Πρώτον, το γράφει ο Aaron Sorkin, λατρεμένος μου (μας) δημιουργός του West Wing, που δίπλα στα Έμμυ του είναι πολύ πιθανό να φιγουράρει σύντομα κι ένα Όσκαρ.
Δεύτερον, το σκηνοθετεί ο David Fincher, που είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης.
Τρίτον, το θέμα της ταινίας είναι πάρα πολύ κοντά στη δική μας ευαισθησία και καθημερινότητα, ως άνθρωποι όλοι μας που ζούμε ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας μας στο ίντερνετ και στα social media.
Τέταρτον, είναι η ταινία της χρονιάς.

~~~

Έγραψα την προηγούμενη βδομάδα μια πρώτη γνώμη για την ταινία στο yupi.gr, η οποία πηγαίνει κάπως έτσι:

Το «Social Network» δεν είναι μια ταινία για τη δημιουργία του Facebook. Δηλαδή είναι, αλλά πίσω αυτό είναι μια ταινία για τη μετάλλαξη του τρόπου που έχουμε μάθει να επικοινωνούμε, και άρα κατ' επέκταση να σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε. Η πρώτη σκηνή του φιλμ είναι μια σκηνή χωρισμού, ανάμεσα στον Μαρκ και τη -σύντομα- πρώην κοπέλα του. Ο τρόπος που ο Μαρκ μιλάει, ειρωνεύεται, αναρωτιέται, και αναπτύσσει εν γένει τη σκέψη του, θα σου φανεί γνώριμος. Επειδή τα κάνει όλα σαν να μιλάει με κάποιον στο Ίντερνετ. Συζητάει σαν να βρίσκεται στο MSN, προσβάλλει σαν να σχολιάζει ανώνυμα σε κάποιο μπλογκ, ξεπετάει πληροφορίες σαν να τουιτάρει, αναλύει δεδομένα σαν να είχε μπροστά του το wall του Facebook της κοπέλας του. Όλα αυτά πριν από το Twitter. Πριν από το Facebook. Σε μια μόνο σκηνή, έχεις τον κόσμο πριν από το Social Network, και μετά.

Δες το υπόλοιπο κείμενο εδώ και έλα μετά μετά το άλμα για περισσότερα σχόλια, για spoilers και για να το συζητήσουμε το θέμα.


~~~



Μερικά ακόμα σχόλια σε μορφή bullets:

*Στο κείμενο δεν το ανέφερα καθόλου γιατί δεν είναι δυστυχώς εξίσου διάσημο με τις υπόλοιπες ταινίες του Fincher, αλλά το Social Network μου θύμισε σε πολλά πράγματα δομής και ανάπτυξης κυρίως, το Zodiac. Υπό την έννοια ότι είναι φιλμ βασισμένο σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά δεν θεωρεί ποτέ τον εαυτό του κανονική βιογραφία. Το σκορσεζικό μοντέλο ανόδου και πτώσης δεν υφίσταται στις ταινίες του Fincher. Ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται να δώσει μια τσάμπα λύτρωση στους ήρωές του- οι ταινίες του ξεκινούν, συνεχίζουν, σε παρασύρουν, χάνεσαι μέσα τους, και μετά τελειώνουν, και θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είχαν τελειώσει. Makes sense;

*Επίσης, όπως έκανε με το Zodiac (και με το Fight Club, βασικά), ο Fincher εστιάζει στην ιστορία δύο, τριών ανθρώπων αλλά μέσω αυτών σημαδεύει όλη τους την εποχή.

*Η σκηνή στο κλαμπ με τον Mark και τον Εωσφόρο Sean Parker ήταν ανατριχιαστική, ίσως η καλύτερη ταινίας, και όλα όσα είναι η ταινία, μέσα σε 5 λεπτά. (Αν μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια απλούστευση, που δεν μπορούμε, αλλά τελοσπάντων.)

*Πόσο καλός ο Justin Timberlake; Το παίζει τέλεια το Tylerdurden-esque 'inspirational wacko'.

*"You know what's cooler than a million dollars? A billion dollars." Γεια σου ρε Sorkin.

*Όταν πέφτει λευκό μετά τη σκηνή στο κλαμπ αναρωτήθηκα στιγμιαία πως θα ήταν ποτέ δυνατόν να μη με ξενερώσει οτιδήποτε ακολουθήσει. Και ο θεός ο Fincher πήγε και έβαλε αυτή την fever dream ονειρική σκηνή της κωπηλατικής μάχης με ηχητικό background τον Grieg πειραγμένο από Trent Reznor. Μαγεία. Τι να τα κάνεις τα ναρκωτικά.

*Ο Sorkin είναι συγγραφέας με λόγο-πολυβόλο, οπότε for the life of me δε μπορούσα να δω πώς θα ταίριαζε με τον Fincher, ο οποίος έχει τελείως διαφορετικούς ρυθμούς στις ταινίες του. Με έναν απίστευτο τρόπο, ταιριάξανε τέλεια. Ούτε ο Fincher έχασε τίποτα από το mood και από τη νευρική νωθρότητά του, ούτε ο Sorkin κράτησε πίσω την ταχύτητα των διαλόγων του ή το πνεύμα τους. Και μάλιστα τα στοιχεία του ενός ανέδειξαν ακόμα περισσότερο τις αρετές του άλλου: Το ύφος και ο ρυθμός της ταινίας είναι τελικά κάτι πραγματικά μοναδικό.

*Το φινάλε το λάτρεψα. Αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο θα μπορούσε ποτέ να τελειώσει αυτή η σκηνή, και άρα η ταινία, δίχως να είναι προφανής και τετριμμένος. Και ιδού. Με ένα αέναο refresh. Το refresh του Schrödinger αν θες.

*Και το καλύτερο είναι ότι τελικά ο Mark δεν πήδηξε. Δηλαδή ναι, είδαμε ένα τσιμπούκι μέσα σε μια τουαλέτα, ΟΚ, αλλά αυτό που φανταζόταν, αυτό που περίμενε, να γίνει δηλαδή ένας Sean Parker (ή αν το πιάσουμε το θέμα από την ακαδημαϊκή πλευρά των κινήτρων του, ένας Winklevoss), αυτό δεν έγινε ποτέ. Επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε, και αυτό του πήρε κάμποσο για να το καταλάβει, κι ακόμα στο τέλος της ταινίας αυτό είναι που προσπαθεί να κατανοήσει ο Mark. Δε θα γίνει ποτέ Parker, δεν θα γίνει ποτέ Winklevoss, πρέπει απλώς να καταλάβει ποιος στο διάολο είναι.

*Έγραψα στο κείμενο για την θαυμάσια πρώτη σκηνή, όπου η Ronney Mara μου έδωσε έναν λόγο να είμαι exited για το επερχόμενο Girl with the Dragon Tattoo του Fincher, στο οποίο θα είναι πρωταγωνίστρια. Γιατί κατά τα άλλα δεν είμαι, νιώθω πως το project είναι πολύ κατώτερο του Fincher, και δεν ξέρω καν αν το έχει ανάγκη.

*Αλλά από την άλλη, το ίδιο σκεφτόμουν κι όταν επρόκειτο να σκηνοθετήσει "την ταινία για το Facebook", και να τώρα.


.

17 σχόλια:

  1. Στα περισσότερα με βρίσκεις σύμφωνο. Αλλά αυτό που λες με την αλλαγή του τρόπου επικοινωνίας δε νομίζω πως το έδειξε αρκετά. Ο φακός ήταν εστιασμένος στους τρεις βασικούς ήρωες, άντε και στα δύο αδέρφια που και οι πέντε τους ήταν tech freaks. Δεν προβλήθηκε τόσο πολύ η αλλαγή των "κανονικών", συμβατικών ανθρώπων. Αυτή είναι η δική μου εντύπωση. Και πιστεύω πως ήταν πολύ περισσότερο ταινία Sorkin και λιγότερο Fincher.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι ήρωες είναι κατεξοχήν Φιντσερικοί όμως. Ο Mark που τρέχει στο σκοτεινό Harvard στους τίτλους αρχής είναι ο Αφηγητής του Fight Club που ζει σε μια έρημη έπαυλη, είναι ο Mark Ruffalo του Zodiac, είναι ο Benjamin Button στο άδειο ξενοδοχείο της εποχής. Όλες οι ταινίες έχουν γραφτεί από διαφορετικούς σεναριογράφους, όμως ο Fincher έχει φοβερή ικανότητα να τους μεταφράζει στο πανί σα να ανήκουν στο ίδιο σύμπαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η πιο πολυαναμενόμενη για μένα ταίνια της χρονιάς. Είμαι απ αυτούς π πίστευουν ότι ακόμα κ οι αντικειμενικά "χειρότερες" του Φιντσερ(Alien 3,Panic Room) είναι πολύ καλές ταινίες όποτε περιμένω παπάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια από τα ίδια. Ο Fincher για μένα δεν έχει κακή ταινία. Ακόμα κι αυτές οι δύο που αναφέρεις, ξεκάθαρα οι δύο χειρότερές του, αυτές που γράφτηκαν σε ένα κομμάτι χαρτοπετσέτας, είναι συναρπαστικές τουλάχιστον σκηνοθετικά. Απλά είναι λίγες για αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Το «Social Network» είναι το συλλογικό status update της αβέβαιης γενιάς μας."

    Χαχα έγραψες!

    Έχω πορωθεί με το soundtrack: mix ηλεκρονικών ήχων midi των 80s με πολύ μοντέρνα beats και ανησυχητική ατμόσφαιρα!... Κατά καιρούς θυμίζει το Fight Club των Chemical Brothers. Ένας παραπάνω λόγως της επιτυχίας της ταινίας.

    Oύτε εγώ καταλαβαίνω τέτοια επιλογή με το Millennium. Aς ασχοληθεί με το Rendezvous with Rama που το λιβανίζει με τον Morgan Freeman εδώ και δεκαετία!
    http://marketsaw.blogspot.com/2010/10/morgan-freeman-rendevous-with-rama.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ταινία της χρόνιας και για μένα και σίγουρα μιας από τις αγαπημένες μου (στις οποίες φιγουράρουν άλλες 2 ταινίες του). Ναι είμαι Fincherικος, τι να κάνω. Άλλο ένα διαμαντάκι που ας ελπίσουμε θα του δώσει και το πολυπόθητο αγαλματάκι.
    Βλέποντας την ταινία ο τρόπος που έβλεπα τον Ζuckerberg άλλαζε συνέχεια. Λόγω και του τι σπουδάζω, στην αρχή ζήλεψα τον Μark και για το τι κατάφερε σε μικρότερη ηλικία από μένα να κάνει μεθυσμένος και ύστερα από χωρισμό. Μετά ενθουσιάστηκα και ταυτίστηκα με την προσπάθεια του να δημιουργήσει το facebook γιατί το έκανε μόνο για την πάρτη του και για κανέναν άλλον. Άπλα να περάσει την ώρα του και να ξεχαστεί και από την γκόμενα ίσως.
    Ύστερα ήθελα να του πω "άκου ρε μαλάκα τον κολλητό σου και βάλε διαφημίσεις είναι η ευκαιρία σου να βγάλεις λεφτά από κάτι τέτοιο."
    Εκεί προς το τέλος και μετά από οτι εκανε στον Eduardo ήθελα να του δώσω μια μπουνιά να ησυχάσουμε.
    Αυτή η μπουνιά ήρθε με την τελευταία σκηνή όμως και τα refresh που έκανε.
    Ο Eisenberg ίσως θέτει υποψηφιότητα για τα όσκαρ (ναι τόσο γαμάτος ήταν) και επιλογή και των υπολοίπων του cast εξαιρετική.Ακόμα και ο Garfield μου άρεσε και o Τimberlake ως ιδρυτής (irony) του Νapster o κατάλληλος .
    Περισσότερα όταν το ξαναδώ. Σίγουρα βλέπεται και 2η 3η 4η φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγω θα τη χαρακτήριζα ως ταινία τύπου "significantly less than meets the eye". Ωραία σκηνοθεσία, φοβερά αδύναμη ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. H πιο αδιάφορη ταινία του Fincher. Πεταμένα λεφτά για όποιον πάει στην αίθουσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διάβασε κανείς σας την κριτική του Movies for the Masses? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Απορώ πώς δεν έχει εμφανιστεί ακόμα ο cheaplog εδώ α λα 'Inception' για να παίξουμε μπουνιές. (LOL)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μετά το εκκωφαντικό hype και το 97% στο rotten tomatoes η ταινία με απογοήτευσε. Εντάξει, εξαιρετικοί διάλογοι, εντυπωσιακές ερμηνείες, αλλά τι να το κάνεις όταν η αφήγηση επικεντρώνει σε μια βαρετή δικαστική διαμάχη, το λιγότερο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας του facebook. Μόλις που ακουμπάει τις αλλαγές που επέφερε στον τρόπο που επικοινωνεί ο κόσμος, ίσα ίσα για να στοιχειοθετήσει τη μεγάλη εμπορική του αξία και τίποτα παραπάνω. Μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι το hollywood δεν καταλαβαίνει τα νέα μέσα και ότι τα μόνα κίνητρα που μπορεί να αντιληφθεί είναι το σεξ και τα λεφτά. Στην ουσία αυτό που κάνουν ο Φίντσερ και ο Σόρκιν είναι αυτό που ο χαρακτήρας του Ζούκεμπεργκ κατηγορεί τους Γούινκλεβος: πατάνε πάνω στους ώμους του facebook για να φανεί η ταινία τους ψηλότερη απ' όσο είναι στην πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μα η δίψα για αναγνώριση και αποδοχή σε αυτό τον κόσμο σε τι μεταφράζεται; Σε σεξ, σε χρήμα, σε δικτύωση. Στην ταινία ο Mark τα κυνηγά όλα χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί. Κι ακριβώς επειδή δεν το καταλαβαίνει, παραμένει ο outsider που ήταν ακόμα κι αφού έχει κατακτήσει τον κόσμο. Τεράστιο statement.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανύπαρκτο statement. Γιατί αν υποθέσουμε πως πράγματι τα κυνηγάει όλα αυτά το κάνει για την μια κοπέλα που τον απέρριψε και τον έκανε να νιώσει ασήμαντος όχι επειδή δεν καταλαβαίνει το γιατί.

    Είναι εκπληκτικό πάντως το πως ο Sorkin κατορθώνει να φανεί ανώτερος όλων των αρνητικών προσδοκιών που είχα για το σενάριό του. Είναι εκπληκτικό το πόσο άκομψα βγάζει χολή για έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει, δεν θέλει να καταλάβει και πόσο ανερυθρίαστα εφαρμόζει πάνω του την δική του στρεβλή κοσμοθεωρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για κάτι τα κάνουμε όλοι όλα, δεν καταλαβαίνω πού είναι το περίεργο εδώ. Απλά ο Mark νομίζει πως αν γίνει σπουδαίος θα ξεφύγει από τον εαυτό του, κάτι που δε γίνεται φυσικά να συμβεί. Και όταν αυτή η υπόθεση τελειώνει, ακόμα δεν έχει καταλάβει, όπως του λέει και η Rashida Jones, και όπως υπογραμμίζει το αέναο refresh.

    Χολή δεν εξέλαβα εντελώς καθόλου όμως. Ίσα ίσα που ο Sorkin κάθισα και ασχολήθηκε με το Facebook σαν μέρος του research του για την ταινία. Δεν γράφει καθόλου εκ του ασφαλούς, ούτε υπεράνω, παρότι ξέρουμε πόσο πολύ θα ήταν ικανός για κάτι τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτοαναιρείσαι. Τα κυνηγά χωρίς να καταλαβαίνει γιατί - τα κυνηγά γιατί θέλει να ξεφύγει από τον εαυτό του.

    Χολή δεν εξέλαβες γιατί μάλλον βρήκες εντάξει τους υπερβολικά αρνητικούς χαρακτήρες. Γιατί θεώρησες πως είναι πολύ έξυπνο που ο κεντρικός χαρακτήρας μιλά λες και βρίσκεται σε chat. Ή γιατί θεωρήθηκε σωστό το να δοθούν ένα κάρο πιασάρικα και "σέξι" κίνητρα στους χαρακτήρες, "για το καλό του στόρι", και δεν αναζητήθηκαν τα πραγματικά ή κάποια που να πλησιάζουν. Όχι τίποτα άλλο, αλλά στην συνομοταξία του "Ζuck" υπάρχει το κίνητρο "γιατί μπορώ" κάτι που μάλλον δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία όμως του Sorkin.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ταιλερ ωραια αναλυση, φιλος. Κ διχως νασαι ποζερας σαν ατομα που κανουν βαρυσημαντες δηλωσεις απλα επειδη εχουν βρεθει σε θεσεις κλειδια σε free press
    (ονοματα δε λεμε,υποληψεις δεν θιγουμε)

    Ο τζαστιν παντως στην πικ σου,ειναι οντως σαν τον διαολο.

    Ωραια ταινια,τρελλη σκηνοθεσια,μια χαρα σεναριο κ το βασικοτερο δεν φυγαμε ξενερωμενοι(βλεπε ινσεπτιον)

    8/10.

    Ταινια
    Σκηνοθεσια
    Σεναριο
    Α' ανδρικος
    Μονταζ
    Μουσικη

    θα παιξουν στα οσκαρ.

    Μακαρι να το σηκωσει ο θεουλης ο φιντσερ.Οχι παλι κοεν ρε πστ μου.


    Και δεν χρειαζεται τοση αναλυση.Get laid instead , guys.


    46+2.


    πσ : Το ιντεαλ ειναι μεγαλη καυλα σαν σινεμα.Σκατα σε βιλατζ/μουλτιπλεξ κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πάντως όπου γράφει ο Σορκιν, θα είναι fun το πράμα.
    Για τα σκηνοθετικά τα ξέρετε εσείς καλύτερα τα κόλπα, αν και υποκειμενικά αν δεν υπαρχει σενάριο, -γενικά μιλώντας τώρα- η σκηνοθεσία είναι απλώς masturbation. Ναι, κλέβω seinfeld.
    Άλλη κουβέντα αυτή, βέβαια.

    Μ'αρεσε, στην αρχή απλώς το διασκέδαζα γιατί πάντα είχα αυτή την απορία πώς ξεκινάνε έτσι ρομαντικά και μπουρδέλο οι καριέρες, ή/και οι έρωτες πες, αλλά μέχρι να τελειώσει είχα αλλάξει κι εγώ άποψη.


    Ωραία ταινία, και όταν άκουσα τότε ότι θα βγει κάτι για το facebook, έκραζα. Βούλωσε, τώρα.



    Refresh.

    ΑπάντησηΔιαγραφή