Το χρονικό άλμα στις σειρές είναι ένα τρικ (υπερ)χρησιμοποιημένο, που έχει στόχο να δώσει χώρο στους συγγραφείς, να απλώσουν ξανά τα πιόνια στο τραπέζι με νέο τρόπο - συνήθως επειδή έχουν εξαντληθεί οι ιδέες στο υπάρχον σκηνικό. Το True Blood δεν είχε ανάγκη να το κάνει αυτό, μιας κι έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι τόσο ασυνεπείς ή/και αδιάφοροι που θα μπορούσαν απλώς να μας ανακοινωθεί το νέο τους στάτους.
Η ουσία είναι πως ένα τέτοιο νέο σκηνικό υπάρχει αυτή τη στιγμή στη βαμπιροσειρά που επέστρεψε για την 4η σεζόν της, με πολύ χλιαρά αποτελέσματα. Μετά το άλμα λίγα λόγια για τη σεζόν ως τώρα, συμπεριλαμβανομένου του 3ου επεισοδίου.
Ως συνήθως το όποιο ενδιαφέρον περιορίζεται στους 3 κεντρικούς χαρακτήρες. O μεν Bill είναι βασιλιάς, το οποίο έχει διάφορες fun συνέπειες - αν και με τίποτα δε μπορείς να διώξεις αυτή την αίσθηση πως οι συγγραφείς απλά κάθισαν και είπαν: 'OK, χρειάζεται ένας τρόπος να κάνουμε τον Bill αντιπαθητικό και επίσης κάτι διαφορετικό γιατί έχει γίνει πιο βαρετός κι από σαλιγκάρι που σκαρφαλώνει σε λευκό τοίχο' και κάποιος απάντησε, "ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑ" κτλ κτλ. (*)
(*Φυσικά αυτός ο διάλογος όπως και όλοι οι διάλογοι που φαντάζομαι να κάνουν συγγραφείς χιουμοριστικών σειρών, πραγματοποιείται μέσα σε ένα σύννεφο πηχτού 'μαύρου' καπνού.)
Η σκηνή με την οποία ξεφορτώνονται την βασίλισσα της Evan Rachel Wood είναι γαμάτη, αν και τόσο πανηγυρικά out of context και εξωφρενικά σύντομη, που μοιάζει εν τέλει σαν κάτι που σκέφτηκε ο Dan Harmon.
Τελοσπάντων, όλο αυτό έχει γίνει για να μπορέσει η Sookeh επιτέλους να ζευγαρώσει με τον Erik για να φύγει κι αυτό το απωθημένο και να προχωρήσουμε παρακάτω. Οπότε, στην ίδια σκηνή με τους σεναριογράφους που περιέγραψα παραπάνω, υπήρξε και το "Ρε μαλάααακες, με τον Erik τι θα γίνει; Η άλλη ποτέ δε θα πάει μαζί του, παραείναι Καλό Κορίτσι." - "ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑ" κτλ κτλ.
Έτσι, την ίδια ώρα με τον King Bill, ο Erik είναι επίσης φοβερά διασκεδαστικός με την αμνησία που του προκάλεσαν οι μάγισσες. Γενικά μισώ τις ιστορίες με αμνησία, αλλά όπως πολλά πράγματα που μισώ στο storytelling, στο True Blood κάπως καταφέρνει να αθωωθεί, ίσως επειδή είναι όλα τόσο trashy και απενοχοποιημένα που, ε, σιγά, τι έγινε. Άσε που το επεισόδιο ανοίγει ουσιαστικά με την ατακάτα "I know I'm a vampire, Snooki", το οποίο με έκανε να φτύσω στα πόδια μου τον καφέ που έπινα (και είχα μόλις βολευτεί στον καναπέ διάολε) και κλείνει με την πιο αστεία σκηνή που έχει κάνει η σειρά εδώ και 2-3 σεζόν.
(Το σκανταλιάρικο χαμόγελο του Erik -δες screencap- που ίσα που προλαβαίνει να ξεκινήσει πριν πέσουν οι τίτλοι, με έκανε να σηκωθώ και να αρχίσω να χειροκροτάσω. "You just killed my fairy god mother!" #klaiw)
Μια που την ανέφερα την νεράιδα. Η σεζόν είχε ξεκινήσει με ένα απολαυστικά campy, mind-numbigly αντιαισθητικό 5λεπτο που έμοιαζε να έχει βγει απο fever dream του Roger Corman. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχω δει στη ζωή μου. Το λάτρεψα. Περιμένω πώς και πώς να δω πού θα το πάει η σειρά με αυτές τις νεράιδες, αλλά κάτι μου λέει ότι αυτή η τελευταία σκηνή του 3ου επεισοδίου είναι εκεί που ξεκινάνε όλα.
Τυπικά βέβαια είχαν ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, με τον Erik να την πέφτει στις μάγισσες και τη Fiona Shaw να κάνει κάτι που χωρίς αμφιβολία θα το βλέπει στην υπόλοιπη ζωή της και θα γελάει κλαίγοντας, την ώρα που θα τελειώνει το 5ο ποτήρι κρασί το ίδιο βράδυ, μόνη στο σπίτι.
Κάπου εκεί εξαντλείται και το ενδιαφέρον μου. Δε με νοιάζει ούτε ο Lafayette που έχει χωθεί στον κύκλο των μαγισσών, ούτε η Jessica με τον Hoyt, ούτε η Tara κι ας την έκαναν λεσβία (φαντάσου δηλαδή για τι σημείο δίχως επιστροφή μιλάμε). Λίγο ίσως με ενδιαφέρει τι γίνεται με τον Jason, από καθαρά αρρωστημένο ενδιαφέρον - απλώς για να δω πόσο σαδιστικά gory μπορεί να αφεθεί να γίνει το show.
Αλλά όπως κι αν το κάνεις, δε γίνεται να μη σκέφτεσαι βλέποντας όλα αυτά (και ξέροντας πια τη δομή της σειράς) ότι πρόκειται για storylines που το Vampire Diaries θα είχε καθαρίσει σε 2-3 επεισόδια περνώντας στα (πιο γαμάτα, πάντα πιο γαμάτα) παρακάτω. Εδώ η ιστορία θα τραβήξει πολύ ακόμα και, παραδοσιακά, περίπου το 50-60% αυτής είναι παντελώς βαρετή κι αδιάφορη.
Αλλά τι να κάνεις. Γι'αυτές τις εισαγωγές, για τα cliffhanger, και για τις περιστασιακές στιγμές ισιοφυίας (να το ξαναπώ: "You just killed my fairy god mother!"), η σειρά θα αξίζει.
Τώρα. Νεράιδες. Δική σας κίνηση.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου