Τα 50 αγαπημένα μου επεισόδια του 2011: Τα δεύτερα 25

Πέρναγα σήμερα από το διπλανό γραφείο κι έκοβαν ακόμα πίτα για το 2012, οπότε λέω κι εγώ, γιατί να μην ανεβάσω τώρα την παραδοσιακή μου 50άδα επεισοδίων, ακόμα έγκυρος είμαι.

(Disclaimer: Δεν έκοβαν καμία πίτα σε κανένα διπλανό γραφείο αλλά α) θα μπορούσαν και β) τώρα πρόλαβα να έχω έτοιμη τη λίστα. So, there!)

Επειδή φέτος δεν είχα καθόλου χρόνου για πολυτέλειες, η 50άδα στριμώχνεται περισσότερο, οπότε μετά το άλμα ένα λιτό σεντόνι με τις θέσεις 50-26. Spoilers αριστερά και δεξιά για ένα μάτσο σειρούλες αλλά έλεος, Φλεβάρη του '12 μπήκαμε, αν ακόμα δεν ξέρεις ποιο είναι το τελευταίο πλάνο της 1ης σεζόν του Game of Thrones τι να σε κάνω πια;

Τα υπόλοιπα μέρη της λίστας είναι ήδη έτοιμα, το υπόσχομαι(*). Θα ανέβουν αύριο και μεθαύριο.

(*Δεν είναι έτοιμα.)

50> Revenge 1x01 Pilot
Δεν την ακολούθησα τη σειρά γιατί έχω ένα όριο στις ένοχες σαπουνόπερες ανά σεζόν, αλλά παρά τις ενστάσεις, αυτός ήταν ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσεις ένα απολαυστικό soapy drama. Ή έχθρα της hot ανέκφραστης νεαράς και του πλαστικού προσώπου της Madeleine Stowe θα με συντροφεύει στους πιο camp εφιάλτες μου.


49> Parks and Recreation 3x09 Fancy Party
Έχουμε πει πόσο γλυκιά είναι αυτή η σειρά; Έχουμε πει; Λιώνω. Andy + April = LFE ρε.

48> New Girl 1x05 Cece Crashed
Θα μπορούσα να βλέπω το σπαστικό χορό του Schmidt στην αιωνιότητα.

47> Shameless 1x01 Pilot
Όπου δεν αντιστέκεσαι και απλά αγαπάς την Emmy Rossum. Ποια τώρα, την Emmy Rossum.

46> Community 2x14 Advanced Dungeons & Dragons
Μετά από κόπου, βάσανα και ιδρώτα, περιόρισα το Community σε 4 εμφανίσεις σε αυτή τη λίστα. Εδώ είχαμε το αντι-'Abed's Uncontrollable Christmas'. Υπάρχει τίποτα που δε μπορούν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι να λειτουργήσει.

45> 30 Rock 5x16 TGS Hates Women
Η Liz Lemon προσπαθεί να κάνει ένα μετα-φεμινιστικό point την ώρα που ο Jack Donaghy μπλέκεται σε mind games με την Chloë Moretz. Ανεκτίμητα και τα δύο.

44> The Good Wife 3x01 A New Day
Η Alicia απολαμβάνει τον οργασμό της στην οθόνη μας.

43> How I Met Your Mother 6x14 Last Words
Εντάξει, έχω βαρεθεί τα ζουμιά και τα σιρόπια της σειράς, αλλά ο αποχαιρετισμός του Marshall στον πατέρα του ήταν συγκινητικός.

42> True Blood 4x03 If You Love Me, Why Am I Dyin'?
Ο Erik τρώει την fairy godmother της Sookeh. Καλή χώνεψη παιχταρά μου.

41> The Chicago Code 1x12 Greylord & Gambat
Ποτέ δε σταματάω να απολαμβάνω τα "forces gather" επεισόδια των σειρών του Shawn Ryan.

40> Game of Thrones 1x10 Fire and Blood
Dragons! Khaleesi! Dragons!

39> Spartacus: Gods of the Arena 1x06 The Bitter End
Όλοι οι μονομάχοι σε ένα ring of fire! Εύκολο; Cheesy; Μας νοιάζει;

38> Louie 2x06 Subway/Pamela
Το Subway κομμάτι, παρανοϊκή νεοϋορκέζικη αλήθεια. (Όποτε έμπαινα στο μετρό σκεφτόμουν τον γέρο που γδυνόταν. Άβολο.) Το Pamela κομμάτι, μεγαλειωδώς άβολη αλήθεια. Γενικώς, μόνο αλήθειες. Ο Louie είναι ο ήρωάς μου. Έχω κι άλλους Λούηδες στη λίστα όπως θα υποπτεύεσαι.

37> Once Upon a Time 1x02 The Thing You Love the Most
Σε αυτό το επεισόδιο υπήρξε ένας μονόκερως αλλά μη σε πάρω και στο λαιμό μου, παίζει και να τον είδα σε LSD-induced παραισθήσεις. Όχι ότι παίρνω LSD, αλλά καμιά φορά αυτή η σειρά έχει παρόμοια αποτελέσματα.

36> House 8x03 Charity Case
Olivia Wilde και Odette Yustman στο ίδιο επεισόδιο, δηλαδή τι θες να κάνω.

35> Alphas 1x04 Rosetta
Τίμιο αν και όχι ground-breaking το show, αλλά αυτό το επεισόδιο ήταν το μόνο που με έκανε να προσέξω πραγματικά. Ωραία η ανάπτυξη της σχέσης με την κοπέλα του τίτλου και πολύ δυνατό twist.

34> Saturday Night Live 37x10 Jimmy Fallon/Michael Bublé
To γνωστό Tebow σκετσάκι.

33> The Late Late Show with Craig Ferguson - Alex Kingston
To επεισόδιο που έπαιξε επιτέλους στον αέρα το τρομερό Doctor Who musical opening που είχε ετοιμάσει ο Craig για το παλιότερο επεισόδιο με τον Matt Smith. Also, Alex Kingston.

32> Episodes 1x07 Episode Seven
Αστείο και κυνικό σε σωστές δόσεις, ήταν το πρώτο, ερμ, Επεισόδιο που με έκανε να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχει μια πραγματικά σωστή σειρά εκεί μέσα.

31> Survivor: South Pacific 23x05 Taste the Victory
Ο wannabe Geek mastermind κατατροπώνει τον wannabe Μόγλη δίωχνοντας την κοπέλα του. Πάντα απολαυστικό σε αυτό το παιχνίδι όταν βλέπεις γεμάτα έπαρση χαμόγελα να σβήνουν κάτω από πολλαπλασιαζόμενα ερωτηματικά.

30> Gossip Girl 4x13 Damien Darko
Το επεισόδιο που κατάφερε να με κάνει shipper. I'm too old for this shit, αλλά πραγματικά,
-“Scorpio Rising” was a great film.
-That dreck puts the “ick” in “esoteric.”
RIGHT? Όλα τα back-and-forths των δυο τους ήταν απλά ανεκτίμητα.

29> Homeland 1x12 Marine One
Λοιπόν, το φινάλε ήταν τρομερό, μην ακούω τρέλες τώρα. Απίστευτα αγωνιώδες εκεί που έπρεπε, απίστευτα θεοσκότεινο εκεί που δεν το πίστευες. Very well done για αυτό το αριστουργηματικό mini-series... τι, θα έχει 2η σεζόν; Α, τώρα καταλαβαίνω γιατί τσαντιστήκατε.

28> Grey's Anatomy 8x08 Heart-Shaped Box
Η Cristina εμπνέεται από μια καρδιά σε ένα κουτί και η μαμά του George ζητάει από την Callie να της δείξει φωτογραφίες του μωρού της και αν σε αυτή τη σκηνή δεν έμπηξες κλάματα ευτυχίας θέλω να πάρεις τη μαύρη τρύπα που έχεις για ψυχή και να κάνεις παραπέρα.

27> Game of Thrones 1x06 A Golden Crown
Αυτός, από την άλλη, δεν ήταν δράκος. Άουτς.

26> Doctor Who 6x01 The Impossible Astronaut
Όταν τελείωσε δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι στα κομμάτια είχε συμβεί. Το λάτρεψα.

Αύριο οι θέσεις 25-11.

.

Συγχαρητήρια να πούμε αγορίνες μου

Αν δεν έχω γράψει φέτος για True Blood στο μπλογκ είναι επειδή φιλαράκι μου, είναι απίστευτα βαρετό. Όχι βαρετό με τον συνηθισμένο, γαμάτη-αρχή-τρομερό-τέλος-αδιάφορη-μέση-με-ανιαρά-storylines-και-camp-εκλάμψεις-μεγαλείου τρόπο. Βαρετό. Πολύ βαρετό.

(Edit: Τελικά είχα γράψει. Και το είχα ξεχάσει.)

Αλλά μετά το άλμα θα προσπαθήσω να εξηγήσω εν συντομία για ποιους λόγους το πιο πρόσφατο, 9 επεισόδιο της 4ης σεζόν ('Let's Get Out of Here'), με έφερε στα όρια της παραίτησης. Όχι, δεν είμαι τόσο γραφικός -ελπίζω- ώστε να σταματήσω μια σειρά μυθολογίας 3 επεισόδια πριν το season finale της, αλλά εκτός απροόπτου κάπου εκεί θα αποχαιρετήσω.

Spoilers μετά το άλμα.

Ας ξεκινήσω από τα συγχαρητήρια του τίτλου, τα οποία αφορούν όχι τόσο στις αγορίνες της εικόνας, που φαινομενικά βάζουν ανάμεσά τους τη Sookie στον ίδιο καναπέ, αλλά είναι ειρωνικά συγχαρητήρια στον Alan Ball και το επιτελείο από νομπελίστες που γράφουν τη σειρά, οι οποίοι κατάφεραν να καταστήσουν μια τέτοια πράξη (έστω φαντασίωση) παντελώς αντιερωτική.

Ακόμα κι αν διαφωνείς, είναι απλώς ιδέας σου. Δηλαδή πραγματικά, θυμήσου τις δυνατότητες.

Ίσως ήταν ο υπερβολικά σαχλός και προφανής τόνος της σκηνής. Ίσως πάλι, να είναι το γεγονός ότι οι δύο αυτοί άντρες χαρακτήρες έχουν γίνει τόσο έρμαια των σεναριογράφων στην 4η σεζόν, που όχι μόνο δε φέρουν καμία απολύτως ομοιότητα με τους Bill και Eric που ενδεχομένως να ήθελε κανείς να δει σε μια τέτοια σκηνή - αλλά και έχοντας καταντήσει καρτουνίστικα sock puppetsτης όποιας κόγξας των γραφιάδων, έχουν χάσει την όποια αξία τους. Ως είδωλα, ως άντρες, ως άξιοι μνηστήρες μιας ιδεατής Sookie την οποία ας προσποιηθούμε ότι υποδύεται η Anna Paquin (αντί της βαρετής βλαχάρας που είναι όντως ο χαρακτήρας της).

Από τα sock puppets πιάνομαι για να περάσω στη συνέχεια. Ως τώρα τη σειρά την κράταγαν με τα storylines τους συγκεκριμένοι χαρακτήρες, μόνιμοι και μη, χάρη στην γοητεία τους, την απειλητικότητά τους, το commitment τους σε μια παλαβή στάση α-ζωής, χάρη σε οτιδήποτε τελοσπάντων που έκανε κάποιους από αυτούς απολαυστικούς - σκέφτομαι τώρα πχ τον αυθεντικά κακό Βίκινγκ Eric, τον Mississippi King Russell, την σκυλάρα βασίλισσα της Evan Rachel-Wood, την baby Jessica και τη χημεία της με τον αμήχανο μπαμπά Bill, την Tara*, τον Lafayette της πρώτης σεζόν.

(*προφανώς όχι την Tara)

Όμως φέτος δεν υπάρχει τίποτα. Ξηρασία. Όλοι οι πάλαι ποτέ ενδιαφέροντες χαρακτήρες είτε έχουν πεθάνει, είτε έχουν ευνουχιστεί. Ο αγαθός Eric έδωσε μερικές αστείες στιγμές αφέλειας, αλλά το αστείο πάλιωσε γρήγορα, και τώρα έχει μείνει μια απλή, ξεγυμνωμένη, κυνική κίνηση των σεναριογράφων: Αφαιρούμε απότομα τα απειλητικά δόντια του Eric, για να γίνει α) προσιτός στην Sookie και β) προσφερόμενη plot machine.

Ο Jason είναι επίσης ένας χαρακτήρας που υπήρξε απολαυστικός, αλλά γρήγορα φάνηκε ότι οι σεναριογράφοι δεν είχαν ιδέα τι να τον κάνουν. Αφού πέρασε μια σεζόν ασημαντότητας, τώρα τον ταίριαξαν με την επίσης 'πάλαι ποτέ' Jessica, σε μια μεγαλειώδη εφαρμογή του δόγματος 'όταν έχεις δυο hot χαρακτήρες και δεν ξέρεις τι να τους κάνεις, απλά ζευγάρωσέ τους'. Ωραία, κάθε ευτυχία τους εύχομαι, αλλά δε με νοιάζει καθόλου.

Βασικά δε με νοιάζει πλέον απολύτως τίποτα στη σειρά. Η μάχη με τις μάγισσες -που ας μην το καθυστερώ άλλο- είναι το μόνο πράγμα που αξίζει έστω τη συζήτηση της εξιλέωσης από όλη την 4η σεζόν. Η Fiona Shaw προφανώς θα κοιτάει πίσω την καριέρα της και θα χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο όταν συνειδητοποιεί τι έχει κάνει εδώ, αλλά η Marnie Antonia τουλάχιστον διατηρεί το ενδιαφέρον. Σχετικά, κάπως. Θες να δεις τι θα κάνει ρε παιδί μου.

Ανέχεσαι π ο λ λ ή σάλτσα, πολλούς άθλιους διαλόγους, και πολλές over-the-top (ακόμα και για τα δεδομένα αυτής της σειράς) ηθοποιίες, αλλά τελοσπάντων η Marnie/Antonia είναι ένας στοιχειωδώς ενδιαφέρων χαρακτήρας.

Και μετά γίνεται του Russell Edgington.

Όχι, όχι, δυστυχώς δεν εννοοώ στην τομέα της απόλαυσης. Αλλά γίνεται ας πούμε το ίδιο πράγμα. Τα βαμπίρ θέλουν να γίνουν αποδεκτά από τους ανθρώπους, τα βαμπίρ κουστουμάρονται και μοστράρονται και επιχειρηματολογούν, και εκεί που είμαστε χα χα χα και χου χου χου θα μας καταπιεί μια μαύρη τρύπα σκάει κάποιος μανιακός και τα τινάζει όλα (τα εντόσθια) στον αέρα.

Λοιπόν, άνθρωποι της Γης: Κάποια βαμπίρ είναι φονιάδες. Κάποια όχι. The end.

Μπορούμε τώρα να βγάλουμε τα κουστούμια, να αφήσουμε στην άκρη τις δημόσιες σχέσεις και να παρακολουθήσουμε κανά storyline της προκοπής;

Σε κάποιο σημείο του επεισοδίου, μια μπουχτισμένη Pam ξεσπάει στον King Bill φωνάζοντάς του την έχει φέρει στο σημείο να της λείπει μέχρι και η Mississippi Queen της προηγούμενης σεζόν.

Φυσικά μιλάει για όλους μας.

.

True Blood: Μάγισσες, νεράιδες και βασιλιάδες

Το χρονικό άλμα στις σειρές είναι ένα τρικ (υπερ)χρησιμοποιημένο, που έχει στόχο να δώσει χώρο στους συγγραφείς, να απλώσουν ξανά τα πιόνια στο τραπέζι με νέο τρόπο - συνήθως επειδή έχουν εξαντληθεί οι ιδέες στο υπάρχον σκηνικό. Το True Blood δεν είχε ανάγκη να το κάνει αυτό, μιας κι έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι τόσο ασυνεπείς ή/και αδιάφοροι που θα μπορούσαν απλώς να μας ανακοινωθεί το νέο τους στάτους.

Η ουσία είναι πως ένα τέτοιο νέο σκηνικό υπάρχει αυτή τη στιγμή στη βαμπιροσειρά που επέστρεψε για την 4η σεζόν της, με πολύ χλιαρά αποτελέσματα. Μετά το άλμα λίγα λόγια για τη σεζόν ως τώρα, συμπεριλαμβανομένου του 3ου επεισοδίου.

Ως συνήθως το όποιο ενδιαφέρον περιορίζεται στους 3 κεντρικούς χαρακτήρες. O μεν Bill είναι βασιλιάς, το οποίο έχει διάφορες fun συνέπειες - αν και με τίποτα δε μπορείς να διώξεις αυτή την αίσθηση πως οι συγγραφείς απλά κάθισαν και είπαν: 'OK, χρειάζεται ένας τρόπος να κάνουμε τον Bill αντιπαθητικό και επίσης κάτι διαφορετικό γιατί έχει γίνει πιο βαρετός κι από σαλιγκάρι που σκαρφαλώνει σε λευκό τοίχο' και κάποιος απάντησε, "ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑ" κτλ κτλ. (*)

(*Φυσικά αυτός ο διάλογος όπως και όλοι οι διάλογοι που φαντάζομαι να κάνουν συγγραφείς χιουμοριστικών σειρών, πραγματοποιείται μέσα σε ένα σύννεφο πηχτού 'μαύρου' καπνού.)

Η σκηνή με την οποία ξεφορτώνονται την βασίλισσα της Evan Rachel Wood είναι γαμάτη, αν και τόσο πανηγυρικά out of context και εξωφρενικά σύντομη, που μοιάζει εν τέλει σαν κάτι που σκέφτηκε ο Dan Harmon.

Τελοσπάντων, όλο αυτό έχει γίνει για να μπορέσει η Sookeh επιτέλους να ζευγαρώσει με τον Erik για να φύγει κι αυτό το απωθημένο και να προχωρήσουμε παρακάτω. Οπότε, στην ίδια σκηνή με τους σεναριογράφους που περιέγραψα παραπάνω, υπήρξε και το "Ρε μαλάααακες, με τον Erik τι θα γίνει; Η άλλη ποτέ δε θα πάει μαζί του, παραείναι Καλό Κορίτσι." - "ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑ" κτλ κτλ.

Έτσι, την ίδια ώρα με τον King Bill, ο Erik είναι επίσης φοβερά διασκεδαστικός με την αμνησία που του προκάλεσαν οι μάγισσες. Γενικά μισώ τις ιστορίες με αμνησία, αλλά όπως πολλά πράγματα που μισώ στο storytelling, στο True Blood κάπως καταφέρνει να αθωωθεί, ίσως επειδή είναι όλα τόσο trashy και απενοχοποιημένα που, ε, σιγά, τι έγινε. Άσε που το επεισόδιο ανοίγει ουσιαστικά με την ατακάτα "I know I'm a vampire, Snooki", το οποίο με έκανε να φτύσω στα πόδια μου τον καφέ που έπινα (και είχα μόλις βολευτεί στον καναπέ διάολε) και κλείνει με την πιο αστεία σκηνή που έχει κάνει η σειρά εδώ και 2-3 σεζόν.

(Το σκανταλιάρικο χαμόγελο του Erik -δες screencap- που ίσα που προλαβαίνει να ξεκινήσει πριν πέσουν οι τίτλοι, με έκανε να σηκωθώ και να αρχίσω να χειροκροτάσω. "You just killed my fairy god mother!" #klaiw)

Μια που την ανέφερα την νεράιδα. Η σεζόν είχε ξεκινήσει με ένα απολαυστικά campy, mind-numbigly αντιαισθητικό 5λεπτο που έμοιαζε να έχει βγει απο fever dream του Roger Corman. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχω δει στη ζωή μου. Το λάτρεψα. Περιμένω πώς και πώς να δω πού θα το πάει η σειρά με αυτές τις νεράιδες, αλλά κάτι μου λέει ότι αυτή η τελευταία σκηνή του 3ου επεισοδίου είναι εκεί που ξεκινάνε όλα.

Τυπικά βέβαια είχαν ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, με τον Erik να την πέφτει στις μάγισσες και τη Fiona Shaw να κάνει κάτι που χωρίς αμφιβολία θα το βλέπει στην υπόλοιπη ζωή της και θα γελάει κλαίγοντας, την ώρα που θα τελειώνει το 5ο ποτήρι κρασί το ίδιο βράδυ, μόνη στο σπίτι.

Κάπου εκεί εξαντλείται και το ενδιαφέρον μου. Δε με νοιάζει ούτε ο Lafayette που έχει χωθεί στον κύκλο των μαγισσών, ούτε η Jessica με τον Hoyt, ούτε η Tara κι ας την έκαναν λεσβία (φαντάσου δηλαδή για τι σημείο δίχως επιστροφή μιλάμε). Λίγο ίσως με ενδιαφέρει τι γίνεται με τον Jason, από καθαρά αρρωστημένο ενδιαφέρον - απλώς για να δω πόσο σαδιστικά gory μπορεί να αφεθεί να γίνει το show.

Αλλά όπως κι αν το κάνεις, δε γίνεται να μη σκέφτεσαι βλέποντας όλα αυτά (και ξέροντας πια τη δομή της σειράς) ότι πρόκειται για storylines που το Vampire Diaries θα είχε καθαρίσει σε 2-3 επεισόδια περνώντας στα (πιο γαμάτα, πάντα πιο γαμάτα) παρακάτω. Εδώ η ιστορία θα τραβήξει πολύ ακόμα και, παραδοσιακά, περίπου το 50-60% αυτής είναι παντελώς βαρετή κι αδιάφορη.

Αλλά τι να κάνεις. Γι'αυτές τις εισαγωγές, για τα cliffhanger, και για τις περιστασιακές στιγμές ισιοφυίας (να το ξαναπώ: "You just killed my fairy god mother!"), η σειρά θα αξίζει.

Τώρα. Νεράιδες. Δική σας κίνηση.

.

Top-50 Episodes, 2010: #40-31

Κατεβαίνουμε.

~-~

40 > How I Met Your Mother 6x04 Subway Wars
(w: Chris Harris / Pamela Fryman)
New York, I <3 you. [...]

39 > The Simpsons 22x03 MoneyBART
(tagged by: Banksy)
 Όχι φυσικά για το επεισόδιο, αλλά για το ανατριχιαστικά και κατάμαυρα σατιρικό opening sequence έμπνευσης Banksy. [...]

38 > Modern Family 1x17 Truth Be Told
(w: Joe Lawson / d: Jason Winer)
Ξέρετε πότε με γονατίζει από τα γέλια η σειρά; Όταν έχει την κάθε οικογένεια να κάνει τα δικά της, ώστε να αγνοώ τους υπόλοιπους και να εστιάζω στον Phil. Ειδικά όταν μπλέκει σε uber-awkward, Facebook-ικής φύσεως παρεξηγήσεις. Και ακόμα πιο ειδικά, όταν αυτές έχουν την μορφή της Judy Greer.

37 > Dexter 5x09 Teenage Wasteland
(w: Lauren Gussis / d: Ernest Dickerson)
Πολύ ωραία τα πράγματα που έκανε φέτος το Dexter με την Lumen (πριν φτάσει στο χειρότερο φινάλε της σειράς μέχρι σήμερα) αλλά το καλύτερο επεισόδιο ήταν αυτό που έκανε τον Dexter να μοιάζει με World’s Best Dad χωρίς να γίνεται φλώρος, και την Astor να μοιάζει ενδιαφέρων χαρακτήρας χωρίς να γίνεται ακριβώς συμπαθής. Φοβερή ισορροπία, γαμάτο επεισόδιο.

36 > True Blood 3x08 Night on the Sun
(w: Raelle Tucker / d: Lesli Linka Glatter)
Το τελευταίο 10λεπτο που επισκίασε όλη την υπόλοιπη σεζόν, με άγριο α λα Buffy/Faith ξυλίκι, σεξ στα πατώματα και πισώπλατα παλουκώματα. Epic. [...]

35 > Lost 6x09 Ab Aeterno
(w: Melinda Hsu Taylor & Greggory Nations / d: Tucker Gates)
H τελευταία σεζόν του Lost κατάφερε να είναι μετριοχάλια τόσο ενώ τη βλέπαμε όσο και in retrospect, αλλά αυτό το επεισόδιο ξεχωρίζει θυμίζοντας κάτι από τα παλιά. Σαν το old-school Lost που αγαπήσαμε, έπιασε έναν χαρακτήρα (τον μυστηριώδη, αθάνατο, eyelinered Richard) και μας παρουσίασε από την αρχή ως το τέλος το τραγικό του ταξίδι προς την εξιλέωση. Πολύ δυνατό. Κι εμμένω στην άποχή μου πως το Richard & the Others παραμένει το καλύτερο αχρησιμοποίητο όνομα μπάντας. (Έχουμε και το Immortal Richard για την αναπόφευκτη σόλο καριέρα που θα επακολουθήσει.) [...]
>> Εναλλακτικό επεισόδιο για αυτή τη θέση: ‘Peter’, του Fringe. Το ίδιο πράγμα, αλλά για τον Walter Bishop. (Σε αντιστοιχία, το band name edώ θα ήταν Walter & the Bells, και Crazy Bishop για την σόλο καριέρα.)

34 Community 2x09 Conspiracy Theories and Interior Design
(w: Chris McKenna / d: Adam Davidson)
Γελοίες συνωμοσίες, φρούρια από κουβέρτες, sub-plots που ενώνονται με τρόπους απρόβλεπτους, over-the-top γελοιότητας ‘ανατροπές’ στο τελευταίο act, και ο Professor Professerson. Ένα από τα καλύτερα δομημένα σενάρια της χρονιάς. [...]

33 Gossip Girl 4x11 The Townies
(w: Amanda Lasher & Stephanie Savage / d: Joe Lazarov)
Είμαι εντελώς sucker για αναπάντεχα ζευγαρώματα, και συγγνώμη αλλά ο Dan και η Blair είναι από τα καλύτερα που έχω δει ποτέ. [...]

32 Mad Men 4x03 The Good News
(w: Jonathan Abrahams and Matthew Weiner / d: Jennifer Getzinger)
Μιλώντας για αναπάντεχα ζευγαρώματα, Don + Lane = BFF.

31 Terriers 1x13 Hail Mary
(w: Ted Griffin & Nicholas Griffin / d: Ted Griffin)
Και μιλώντας για ζευγαρώματα εν γένει, αυτό ήταν το καλύτερο που έχω δει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Hank και Britt, bros for life. “We gotta stop splitting up.” [...]

.

Μια απολογία προς το Vampire Diaries

Δε φταίω εγώ, εντάξει; Ο πιλότος ήταν βαρετός και έκανε τη σειρά να μοιάζει με τηλεοπτική βερσιόν του 'Twilight'. Ο ίδιος ο τίτλος είναι απίστευτα σαχλός. Ο Kevin Williamson είχε πάνω από δεκαετία να γράψει κάτι της προκοπής. Και ο Ian Somerhalder να προσπαθεί να μας το παίξει badass; Εχμ, ναι εντάξει έγινε.

Ήταν μόνο μετά από έντονο peer pressure που αποφάσισα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στη σειρά. Ευτυχώς. Αριστούργημα δεν είναι- παραμένει, όπως κι αν το δεις, μια σειρά του CW κι ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως ταυτόχρονα, όσο προχωράει κάθε μία από τις δύο σεζόν της, ανεβάζει διαρκώς ταχύτητα και παρουσιάζει μια πυκνή, ολοκληρωμένη, συναρπαστική μυθολογία, αφήνοντας κατά μέρος το βασικό premise "έφηβη ερωτεύεται broody, λιγομίλητο βαμπίρ." Ισχύει βέβαια κι αυτό, αλλά η σειρά πάει πολύ πιο μακριά από αυτή την ιδέα.

Ποιοι είναι οι λόγοι που μπορούν να σε κάνουν να απολαύσεις αυτό το περίεργο κράμα True Blood, Gossip Girl και, εμ, Alias;

~-~-~

Γιατί το Vampire Diaries έχει κάτι από Gossip Girl;
> Το βασικότερο: Δε φοβάται να κάψει ιστορία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα βαρεθείς με αυτή τη σειρά και πως, ακόμα κι αν κάτι που συμβεί δε σου αρέσει, σύντομα θα συμβεί κάτι άλλο εξίσου σημαντικό για να έχεις να ασχολείσαι.
> Οι πρωταγωνιστές πάνε σχολείο, αλλά τόσο λίγα από τα πράγματα που συμβαίνουν στη σειρά έχουν να κάνουν με αυτό.
> Οι πρωταγωνιστές είναι όλοι μοντέλα. Σε φάση ότι βλέπεις και ζαλίζεσαι.
> Ξεχάστε τους uptight ήρωες, εδώ η ηθική είναι όσο χαλαρή πρέπει, και δεν πολυγίνεται και ζήτημα κιόλας. Όλοι παλουκώνουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά, το ουισκάκι παρέχεται σε ποσότητες Mad Men για γονείς, μαθητές και βαμπίρ εξίσου, ε και άμα γυρίσουμε και το λαιμό κανενός λάθος ανθρώπου δε θα γίνει δα και μείζον ζήτημα.
> Ο Ian Somerhalder ως Damon είναι το ίδιο με τον Ed Westwick ως Chuck Bass. Απολαυστικά κακοί ηθοποιοί, παίζουν με εντυπωσιακά committed τρόπο χαρακτήρες θεωρητικά ανυπόφορους που καταλήγουν να είναι το αληθινό σημείο ενδιαφέροντος της αντίστοιχης σειράς τους. Χαρακτήρες που αναπτύσσουν βασιζόμενοι ακριβώς σε αυτά τα στοιχεία της άθλιας ηθοποιίας τους, την οποία επίσης καταλήγουμε να λατρεύουμε. Είναι ένα περίεργο πράγμα, δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά, αλλά αν έχεις δει τις θυμωμένες μούτες του Chuck ή την τρικυμία στα φρύδια του Damon, ξέρεις τι εννοώ.

Γιατί το Vampire Diaries έχει κάτι από Alias;
> Ξεκινάει χλιαρά, αλλά από τη στιγμή που πατάει γκάζι δεν κόβει ταχύτητα ούτε στιγμή.
> Το περίπλοκο μεταφυσικό μυστήριο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πρωταγωνίστρια και τους οικογενειακούς δεσμούς της.
> Η πρωταγωνίστρια είναι γαμάτη, σέξι, kick-ass, και δεν ξεφεύγει σε lame μονολόγους για τα ονειρεμένα μάτια του μυστηριώδους γκόμενού της.
> Και η οποία είναι επίσης αρκετά πιο καλή ηθοποιός από όσο αρχικά περίμενες.
> Οι κακοί μοιράζονται απολαυστικές στιγμές με τους καλούς, και μπορούν να γίνουν και ήρωες άμα λάχει, αλλά χωρίς να σταματάνε να είναι κακοί.
> Κάθε επεισόδιο είναι μια περιπέτεια κι από μόνο του, δεν είναι λες και βλέπεις ένα μεγάλο στόρι κομμένο στα 22.
> David Anders!
> Amazing cliffhangers!
> Doppelgangers!



Γιατί το Vampire Diaries έχει κάτι από True Blood;
> Βαμπίρ, λυκάνθρωποι, μάγισσες, χαρτορίχτρες. Never a dull moment.
> Χρειάζεται να αναφερθώ καν στο 'ερωτικό τρίγωνο'; Too obvious;
> Γύρω από τον μικρό -στον χάρτη- κόσμο της κεντρικής ηρωίδας χτίζεται ένα διαρκώς διογκούμενο φανταστικό σύμπαν που νιώθεις πως θα μπορούσε να στηρίξει και 3-4 άλλες σειρές αν έπρεπε.
> Βασίζεται σε σειρά βιβλίων, αλλά δεν τα αντιμετωπίζει και με καμιά αξιοσημείωτη ευλάβεια.
> Αλλά σου αφήνει την εντύπωση πως το κάνει, επειδή η κάθε σεζόν έχει κεντρικό theme, συγκεκριμένη μυθολογία, αρχή, μέση και τέλος.
> Ξεκινάει χαλαρά να βάζει τα πιόνια στη θέση τους, και κοντά στο 1/4 της διαδρομής αρχίζει το αληθινό πάρτι, που μας οδηγεί φτιαγμένους στο φινάλε.


Γιατί το Vampire Diaries έχει κάτι από Twilight;
> Πραγματικά δεν έχει.

.

True Blood season 3 finale

Spoilers για το τελευταίο φετινό True Blood. Προσοχή στα τσιμέντα. Και στα μπάζα.

Αυτή η σεζόν μας ξεγέλασε για λίγο κάπου στη μέση της, μας έκανε λίγο να νομίσουμε ότι βασικά γαμάει. Είχε πολύ gore, είχε πολύ ευφάνταστο σεξ, είχε εντόσθια μέσα σε γυάλινα βάζα, είχε σιχτίρια σε άπταιστα ελληνικά. Αλλά το peak ήρθε τη στιγμή που ο Eric σκότωσε τον Talbot- και όχι μόνο επειδή αυτός ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη στη φετινή σεζόν. Αλλά κι επειδή από εκείνο το σημείο και μετά η σειρά έμοιαζε να μην έχει την απολύτως παραμικρή ιδέα πού τραβά και πού πηγαίνει.

Βασικά το χειρότερο που συμβαίνει στη σειρά, είναι ότι οι συγγραφείς της όντως νομίζουν ότι ενδιαφερόμαστε για τους περιφερειακούς χαρακτήρες. Αυτό εδώ γίνεται ξεκάθαρο, από τη στιγμή που κάθε storyline χαρακτήρα είχε το δικό του cliffhanger. Σα να βλέπεις 5-6 διαφορετικές σειρές άτεχνα δεμένες μεταξύ τους. Δηλαδή όλη τη σεζόν έπρεπε να μας νοιάζει ο Lafayette χωρίς να μοιράζεται σχεδόν ούτε σκηνή με την Sookie. Και ο Sam. Και ο Jason.

Α, by the way, o Jason νισάφι πια, στις πόσες τυχαίες στροφές χαρακτήρα θα καταλάβουν οι σεναριογράφοι ότι το μόνο για το οποίο αξίζει να υπάρχει είναι για να κυκλοφορεί γυμνός και χαζός και γαμάει ό,τι κινείται; Τη μία είναι αντιβαμπιρικός, την άλλη τους σώζει, την επόμενη είναι μπάτσος, την μεθεπόμενη βρίσκεται να μεγαλώνει κάτι που δεν είναι δικό του.

Στα επί της ουσίας, ο King Russell είναι ο μόνος χαρακτήρας που έκανε κάτι το οποίο μου άρεσε σε όλο αυτό το επεισόδιο, δηλαδή συνέχισε να είναι μοχθηρός και αδίστακτος ακόμα και ως κάρβουνο. Και τελικά θάφτηκε κάτω από τόνους τσιμέντου. So far so good.

Αλλά όλη αυτή η μπούρδα με τον Godric που γύρισε για να Διδάξει την Σχώρεση, με τον Bill που πήγε να θάψει τον Eric (έλεος), και την Sookie να επιλέγει να ακολουθήσει την καρδιά της... και το φως, ε, πραγματικά, χάλια. Νιώθω πως είδα απλώς ένα μάτσο από ασύνδετα storylines να αφήνονται πεταμένα κάπου στο έδαφος. Ούτε κάποιο ευφάνταστο μπλέξιμο, ούτε φυσικά λύση σε οτιδήποτε. Ένα πολυπαράλληλο cliffhanger, τόσο άχαρο και άτεχνο, που το season 1 cliffhanger του Twin Peaks το βλέπει και μετανιώνει την ίδια του την ύπαρξη.

Βασικά το εντελώς απογοητευτικό και ντεκαβλέ φινάλε αυτής της σεζόν δεν αποτελεί στην πραγματικότητα καμία απολύτως έκπληξη. Είδαμε το ίδιο ακριβώς επεισόδιο με πέρυσι. Μια σύντομη, ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε λύση για το (ό,τι πιο κοντά σε) κεντρικό plot της σεζόν, διανθισμένη με αδιάφορα πράγματα που κάνουν αδιάφοροι χαρακτήρες, και τελικά ένα κλείσιμο που δεν ικανοποιεί ούτε ως τελευταίο κεφάλαιο, αλλά ούτε και ως intro του επόμενου βιβλίου. Το πρόβλημα αυτό θα παραμένει όσο το True Blood νομίζει πως η ντουζίνα περιφερειακών του χαρακτήρων μπορεί να σταθεί δίχως τη σύνδεση με Sookie, Bill & Eric.

Η σειρά είναι, πολύ απλά, καταδικασμένη να μας δίνει για πάντα απογοητευτικά φινάλε.

Don't worry όμως, γιατί η επόμενη σεζόν θα είναι φοβερή. Η Sookie, βλέπετε, πήγε τώρα παρέα με τις νεράιδες. #fail

.

True Blood: Flesh Blood

Spoilers μετά το άλμα για το προχθεσινό True Blood, ένα επεισόδιο πριν το τέλος της σεζόν.

Καθώς μια γενικά φοβερή σεζόν True Blood πλησιάζει στο τέλος της, ένα άσχημο πράγμα συνέβη στη σειρά. Με τα πιο σημαντικά ή/και κεντρικά storylines να συγκλίνουν επιτέλους, ξεγυμνώθηκε περίπου το μισό show ως αυτό ακριβώς που φοβόμασταν ότι ήταν: απλώς βαρετό και ανούσιο. Διότι αν βαριόμασταν τον Sam και τον Lafayette μία όταν ακόμα πηγαίναμε στο χαλαρό, φαντάσου πόσο τους βαριόμαστε όταν όλοι οι σημαντικοί χαρακτήρες είναι στο ίδιο δωμάτιο και απασχολούν μόλις κάτι σαν το 1/3 του κάθε επεισοδίου.

Το χάσμα ενδιαφέροντος μεταξύ των όσων συμβαίνουν με τον Russell, την εκδίκηση του Erik, την 'προδοσία' του Bill και τα sex dreams της νεράιδας Sookeh, με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στη σειρά, είναι γιγάντιο. Οπότε με κάθε εκτίμηση προς το overacting πρόσωπο της Tara, περίπου το μισό επεισόδιο παίζει σαν ταπετσαρία της ώρα που, πχ, φτιάχνω καφέ, καθαρίζω το γραφείο, σχηματίζω νοητικά μια συνάρτηση για τον βηματισμό μιας μύγας που έχει κατασκηνώσει στο μπράτσο του καναπέ μου, κτλ.

All that said, τα κομμάτια που ήταν ενδιαφέροντα, ήταν ενδιαφέροντα. Από την επιμονή με την οποία ο Erik κυνηγάει τη Sookeh ως τελευταία επιθυμία (κι ας μην ξέρουμε ακόμα γιατί, όταν το λέει), μέχρι την ίδια την νεραϊδούλα μας που ακόμα της κάνει κούκου ο Erik κι επιτέλους αρχίζει να το παραδέχεται στον Bill. Του οποίου γενικά το arc αυτή τη σεζόν έχει υπάρξει κατά τόπους συναρπαστικό. Οι εκπτώσεις ηθικής, οι παραχωρήσεις που έχει κάνει, οι αποφάσεις που έχει αναγκαστεί να λάβει, όλα αυτά έχουν υπάρξει απλά φοβερά να τα βλέπεις.

Όσο για τη βεντέτα, μας έδωσε δύο εκπληκτικές σκηνές- από τη μία τον Russell να ψάχνει στις γωνίες θέλοντας να αποχαιρετήσει τον Talbot με τον δικό του τρόπο, όπως μπορούσε. Κι από την άλλη, τη δίψα για εκδίκηση του Erik, που καίει τόσο δυνατά ώστε τον οδηγεί ακόμα και στην αυτοθυσία, αρκεί να πάρει τον Russell μαζί του.

Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε κάποιος να δει την τελευταία σκηνή του επεισοδίου, τον νορβηγικό ψίθυρο "μην τον αφήσεις να δει", τους καπνούς, τις χειροπέδες, και να μην την βρήκε καθηλωτική. Αυτό θα πεί cliffhanger, και μάλιστα με timing τουλάχιστον βασανιστικό: το επόμενο, τελευταίο, επεισόδιο της σεζόν (με τίτλο 'Burning Man') θα προβληθεί σε 2 εβδομάδες, λόγω της Labor Day κατά την οποία πάντα το ΗΒΟ παίρνει ρεπό.

Can't wait, προφανώς.

.

Το US TV εγκρίνει αυτό το εξώφυλλο.

True Blood: Everything Is Broken

Σχόλια για το αναπόφευκτο μέτριο-επεισόδιο-μετά-το-season-high μετά το άλμα.

Μετά λοιπόν την επεισοδιάρα της περασμένης βδομάδας και το τελευταίο δεκάλεπτο για τα βιβλία της ιστορίας, το True Blood επιστρέφει στην παραδοσιακή δομή που έχει τις περισσότερες εβδομάδες. Δηλαδή, killer άνοιγμα, killer κλείσιμο, μεγάλο χασμουρητό στο ενδιάμεσο.

Για την ακρίβεια, το μόνο πράγμα στη ροή του επεισοδίου που με ένοιαζε έστω λίγο ήταν η όλα-στη-φόρα ομολογία του Erik για τα εκδικητικά κίνητρά του όσο αφορά στον Mississippi King. Ακόμα καλύτερα; Η αναπάντεχη αντίδραση της Authority σε όλο αυτό το χαμό (που όπως σωστά σημειώθηκε, περιλαμβάνει από νεκρούς επιτρόπους μέχρι απαγωγή βασίλισσας), μια αντίδραση που μπορεί να συνοψιστεί σε ένα "Ναι ΟΚ, whatever, απλά προσπάθησε να μην λερώσεις πάρα πολύ, mm'kay;"

Τα πράγματα περιπλέκει ακόμα περισσότερο το -killer, όπως είπαμε- φινάλε, το οποίο απογειώνει τη σειρά σε νέο επίπεδο εξωφρενικού camp (αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν), χάρη στον τρόπο με τον οποίο ο Russell ξερίζωσε τη σπονδυλική στήλη του άνκορμαν κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, αποκαλύφθηκε ως ο Magneto των βαμπίρ, και έδωσε πάσα στην Tiffany για το δελτίο καιρού. Δεν ξέρω για εσάς, folks, αλλά από τα μέρη που έρχομαι εγώ αυτό χαρακτηρίζεται και camp masterpiece.

Οπότε ανάμεσα στο ελεύθερο πεδίο για εκδίκηση που βρήκε ο Erik, και στο πόσο πουτάνα τα έκανε όλα ο Russell με τη διακήρυξη ανωτερότητας των βαμπίρ σε live TV (λίγες στιγμές αφού πέταξε στον ουρανό ενώ κρατούσε μια γυάλα με τα απομεινάρια του Talbot), τα τελευταία επεισόδια προδιαγράφονται καθηλωτικά και ξεκαρδιστικά και αρκούντως αηδιαστικά να προσθέσω.

Αλλά από εκεί και πέρα, whatevs, ο Jason πάλι δεν είχε τίποτα μη-βαρετό να κάνει (η εξέλιξή του σε αστυνόμο αποδεικνύεται μεγάλη χαμένη ευκαιρία όσο φτάνουμε στο τέλος της σεζόν), η Jessica κι ο Hoyt έπαιζαν μια γνωστή τους επιτυχία από το παρελθόν, η Tara έδωσε ένα ακόμα ρεσιτάλ άθλιας ηθοποιίας σε ένα ανούσιο και εντελώς random τετ-α-τετ με τον Franklin που είχε ένα εξίσου random κλείσιμο, και η Sookeh απλώς περιφερόταν ως συνήθως. (Ή τριβόταν με ένα μείγμα νερού και αίματος με τον Bill στο ντους μετά το τυφλά άγριο σεξ του περασμένου επεισοδίου.)

Όσο για τον ίδιο τον Bill, αυτός είχε μια out-of-body εμπειρία, όταν μετά το τσιμπούσι με το αίμα της Sookeh, ταξίδεψε στον νεραϊδόκοσμο-διαφήμιση απορρυπαντικού, στον οποίο χάθηκε και η ίδια η αγαπημένη του την προηγούμενη βδομάδα. Και έμαθε την απάντησε στο ερώτημα που τον βασάνιζε (και εμάς): τι είναι η Sookie. Η απάντηση σύντομα, φαντάζομαι.

.

True Blood: Night on the Sun

Μη σας ξεγελάσουν τα 45 λεπτά γκρίνιας και ευαισθησίας- το τελευταίο δεκάλεπτο του True Blood αυτής της εβδομάδας είναι η καλύτερη TV του καλοκαιριού.(*)

(*Δεν είναι. Αλλά λέμε και καμιά υπερβολή να περνά η ώρα.)

Ας δούμε πρώτα τι οδήγησε εκεί. Η Sookeh με τον Bill τα σπάσανε λίγο μετά από ένα ακόμα παραλήρημα άθλιας ηθοποιίας από την Tara δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Ύστερα η Sookeh φλέρταρε ξεδιάντροπα με την True Blood version του Team Jacob αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί ο ΗΒΟ-Jacob πήρε το φορτηγό του και οδήγησε μακριά, παρά την επιθυμία της Tara να γίνει κάτι μεταξύ τους για να ξεχάσει η Sookeh τον Vampire Bill. (Εκεί έριξε και μια φοβερή αναλογία, αποκαλώντας την Sookie "dumb bitch" όλων των country τραγουδιών.)

Βασικά ξέρετε τι; Ασχέτως του "dumb bitch" argument ομολογώ πως βαρέθηκα ήδη, γιατί πού να πιάσω κιόλας τον Sam και την Tara και τα οικογενειακά τους. (Hint: Δεν θα το κάνω.) Το μόνο που κρατάμε από όλα αυτά τα περιφερειακά είναι η ατάκα του Jason όταν προσπαθούσε να μάθει περισσότερα για τη μυστηριώδη αγαπημένη του, “Is that a church or a cult or something? Because I've done that and they washed my brain.”

Οπότε πάμε κατευθείαν στο τέλος που γάμησε με περίπου 37 διαφορετικούς τρόπους που δεν έχουμε δει καν στη σειρά.

H Debbie η εξοργισμένη πρώην μπουκάρει στης Sookeh παρέα με 2-3 σκυλάκια ακόμα που δεν ξέρουμε τι δουλειά έχουν εκεί. Η Baby Jessica (που στο μεταξύ έχει παρακαλέσει τον Bill να την βοηθήσει να ελέγξει την βαμπιροσύνη της αλλά εκείνος την είχε δει καρα-απόμακρος και "αφήστε με να βουλιάξω μόνος στο σκοτάδι της ψυχής μου" φάση, της είπε πως δεν είναι για τέτοια, δεν είναι ικανός για τίποτα), καθαρίζει το ένα αλλά το άλλο την παρασύρει έξω από το σπίτι όπου την πιάνει όμηρο ο Mississippi King.

Είναι εκεί, μαθαίνουμε, για να συλλέξει την νεραϊδο-Sookeh, να την ανταλλάξει με την Bab Jessica. O Vampire Bill δεν ψαρώνει από κάτι τέτοιες απειλές έτσι στις μαύρες του όπως είναι κιόλας τώρα, οπότε ο King πετάει την Jessica στο δάσος και διατάζει το σκυλάκι να την ξεσκίσει.

(Το καημένο σκυλάκι, διαπιστώνουμε στο τέλος του επεισοδίου, θα συναντήσει το δημιουργό του με χαρακτηριστικά αιματηρό τρόπο καθώς η Jessica συνεχίζει να μη μπορεί να ελέγξει τη δύναμη και τη δίψα της. That can't be good!)

Πίσω στο σπίτι, η Sookeh με την Debbie ρίχνουν τρελό ξυλίκι, σε μια από τις καλύτερες σκηνές bitch-fight της πρόσφατης τηλεοπτικής μνήμης. Βασικά σκεφτείτε την κλασική σκηνή Buffy/Faith από την 3η σεζόν της Buffy, αλλά αν η Buffy μπορούσε να περάσει ένα ψαλίδι από το μάγουλο της Faith. Ναι, τόσο καλό ήταν αυτό. Τελικά η Sookeh δεν χρειαζόταν τη βοήθεια κανενός, φίλε ΗΒΟ-Jacob.

Όλα αυτά παίζουν με μοντάζ που μας γυρνά πίσω στο κάστρο του King, όπου ο Erik με τον Talbot έχουν αρχίσει να μαθαίνουν ο ένας τον άλλον καλύτερα. Δυστυχώς όμως για το γυναικείο και γκέι ποσοστό του κοινού που παρακολουθούσε τη σκηνή με κομμένη την ανάσα (και μην πει κανείς διαφορετικά), οι περιπτύξεις κόβονται απότομα, τη στιγμή που ο Erik είχε γυρίσει τον Talbot μπρούμυτα, και οι αληθινές του προθέσεις αποκαλύπτονται: Όπως ο Mississippi King κόστισε στον Erik την οικογένειά του, έτσι κι ο Erik θα ξεκληρίσει τη δική του.

Talbot, αντίο. Δεν έχεις ιδέα πόσο θα μας λείψεις. Οι ατάκες του κατά τη διάρκεια της σκηνής της μετακόμισης της βασίλισσας ήταν και πάλι ανεκτίμητες:
“I had to bury warewolves under the gazebo!”
“You're acting like a century-old child.”
και φυσικά το απαραίτητο ελληνόφωνο ξέσπασμα της βδομάδας,
“Καλά, θα σου πω εγώ. Κάτσε να κοιμηθεί η πουτάνα σου και θα δεις!”

Τίποτα δε θα είναι ίδιο χωρίς τον Talbot, αλλά μην απελπίζεστε! Διότι το shit έχει επισήμως hit the fan με την δολοφονία του Talbot. Τη στιγμή εκείνη ο Mississippi King ένιωσε τι συνέβη και ΠΕΤΑΞΕ πίσω στο κάστρο για να βρει τον Erik, σε μια μονομαχία to be continued.

Αυτό όμως που είδαμε με τα μάτια μας, ήταν τον Bill να τσακίζεται επάνω για να βρει μια χτυπημένη-αλλά-ποτέ-ηττημένη Sookie, και μαζί οι δυο τους να τα ξαναβρίσκουν επιτόπου στο πάτωμα, αλλάζοντας ο ένας τα φώτα του άλλου.

Και μόνο για την κορύφωση του τελευταίου δεκαλέπτου, θα έμπαινα στον πειρασμό να το χαρακτηρίσω ως το καλύτερο επεισόδιο της σεζόν ως τώρα. Αλλά κάτι μου λέει πως έτσι κι αλλιώς δε θα είχε νόημα. Με 4 επεισόδια to go και τον πόλεμο τώρα να ξεκινάει, τα καλύτερα (και τα πιο αιματηρά, και τα πιο σέξι) ακόμα έρχονται.

.

Μνηστήρες του τίτλου, λάβετε θέσεις: To Breaking Bad παίρνει ένα χρόνο ρεπό.

Τι σημαίνει αυτό για σένα, φίλε θεατή; Τίποτα, θα περιμένεις απλά λίγο παραπάνω για να το δεις. (Σύμφωνα με το AMC, η 4η σεζόν θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούλιο του 2011.) Τι σημαίνει όμως για 10 από τους καλύτερους τηλεοπτικούς ηθοποιούς;

ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

Διότι χάρη στο gap year του Breaking Bad, αυτός ο παλιο-Bryan Cranston, o Sergey Bubka της ανδρικής ερμηνείας, χάνει την επόμενη Ολυμπιάδα, τα Emmys του 2010 δηλαδή. Ποιος καλός συνάδελφος θα πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά τώρα που ο νικητής των δύο τελευταίων διοργανώσεων θα μείνει εκτός;

Τι αποδόσεις θα έδινε ο William Hill;

Πέρνα μετά το άλμα: Προβλέπουμε τα Emmys του 2010 πριν καν απονεμηθούν εκείνα του 2009. Με μια πρώτη ματιά στις απολύτως ακριβείς προβλέψεις μας, θα διαπιστώσεις ότι αν το Luck του ΗΒΟ παιχτεί μες στη σεζόν, η 5άδα είναι ήδη κλεισμένη (όπως και ο νικητής). Αλλιώς έχουμε 6 ηθοποιούς για μία θέση, και 3-4 για τη νίκη.

~-~

Michael C. Hall (Dexter)

Γιατί ναι: Χάρη στο Six Feet Under και το Dexter βρίσκεται αδιάκοπα εδώ και μια δεκαετία στην πρώτη γραμμή σπουδαίων ερμηνευτών της τηλεόρασης.

Γιατί όχι: Χάρη στην σταθερά εξαιρετική δουλειά του ως Dexter αλλά και στη συμπάθεια που έχει κερδίσει λόγω της περιπέτειας με την υγεία του, πιθανολογώ πως θα κερδίσει από φέτος τον Cranston. Και άρα του χρόνου τέτοια εποχή οι ψηφοφόροι δε θα νιώθουν πως του χρωστάνε τίποτα.

Απόδοση: 15/3

Jon Hamm (Mad Men)

Γιατί ναι: Είναι το πρόσωπο της πιο πολυβραβευμένης, πολυγραμμένης και πολυσυζητημένης σειράς των τελευταίων 5 χρόνων.

Γιατί όχι: Δύο περιπτώσεις μόνο να το χάσει. O Hall να μην κερδίσει ούτε και φέτος (δηλαδή να κάνει θριπίτ ο Cranston) ή το ΗΒΟ να προγραμματίσει το Luck μες στη σεζόν.

Απόδοση: 11/4

Steve Buscemi (Boardwalk Empire)

Γιατί ναι: Παίζει στη σειρά που ήδη ξέρουμε όλοι ότι θα απαγορεύεται να μη σου αρέσει. Και είναι μεγάλο όνομα όσο και cult αγάπη.

Γιατί όχι: Αν το πάρεις από πλευράς ονόματος, χάνει από τον Hoffman. Αν το πάρεις από πλευράς βαρύτητας σειράς, χάνει από το Mad Men.

Απόδοση: 15/2

Hugh Laurie (House)

Γιατί ναι: O μόνος πρωταγωνιστής σειράς με mass audience. Όλοι οι άλλοι θα είναι από καλωδιακά κανάλια. Και παρά την αναγνώρισή του ως σπουδαίος ερμηνευτής, δεν έχει κερδίσει Emmy.

Γιατί όχι: Πέρασε η περίοδος που θα μπορούσε να το κερδίσει, έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν σειρά οι επόμενοι.

Απόδοση: 10/1

Dustin Hoffman (Luck)

Γιατί ναι: Είναι το μεγαλύτερο όνομα που έχει περάσει ποτέ στη μικρή οθόνη. Που θα απαγγέλει την ποίηση του David Milch. Και θα τον σκηνοθετήσει ο Michael Mann. Δεν υπάρχει καν λόγος να το συζητάμε.

Γιατί όχι: Όχι, υπάρχει. Η μόνη περίπτωση στην οποία ο Hoffman δεν κερδίζει του χρόνου το Emmy, είναι να μην δείξει το HBO τη σειρά μέχρι τον Μάιο. (Δεν υπάρχει ακόμα air date.) Αν παιχτεί ως τότε, τα πράγματα είναι απλά:

Απόδοση: 100/99*

(*Παίχτε όσο προλαβαίνετε. Από μέρα σε μέρα κλειδώνει το στοίχημα και δεν δίνει απόδοση.)

Jimmy Smits (Outlaw)

Γιατί ναι: Είναι ο Jimmy Smits, άρα ξέρεις ότι θα είναι φοβερός σε ό,τι κάνει. Και τον αγαπάει ακόμα η Ακαδημία.

Γιατί όχι: Αν η σειρά περάσει και δεν αγγίξει (το πιθανότερο, μεταξύ μας), ο Smits θα δει όσες διακρίσεις είδε και για το Cane. Μηδέν.

Απόδοση: 40/1

Alexander Skarsgård (True Blood)

Γιατί ναι: Γελάτε, γελάτε. Αλλά η μισή Ακαδημία είναι γυναίκες ψηφοφόροι, και το True Blood το #1 show της καλωδιακής τηλεόρασης. (Δηλαδή όλων των σειρών που θα μονοπωλήσουν τα βραβεία.)

Γιατί όχι: Δεν είναι αρκετά πρωταγωνιστής.

Απόδοση: 65/3

Kyle Chandler (Friday Night Lights)

Γιατί ναι: Ώστε να αναγνωριστεί η εξαιρετική δουλειά ενός εξαιρετικού ηθοποιού σε μια εξαιρετική σειρά, στην τελευταία της σεζόν.

Γιατί όχι: Ο ρόλος ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα αβανταδόρικος- γι'αυτό και τον λατρεύω. Αλλά με βλέμματα, βραβεία δεν κερδίζεις.

Απόδοση: 40/3

Michael Chiklis (No Ordinary Family)

Γιατί ναι: Έχει κερδίσει στο παρελθόν.

Γιατί όχι: Μετά όμως από τη μία του νίκη (για την πρώτη σεζόν του Shield), η Ακαδημία συμπεριφέρθηκε σα να ήθελε να ξεχάσει ότι τον βράβευσε. Κι επίσης, το No Ordinary Family θα είναι βλακεία κατά πάσα πιθανότητα.

Απόδοση: 50/1

Andrew Lincoln (The Walking Dead) / James Badge Dale (Rubicon)

Γιατί ναι: Αν η Ακαδημία θελήσει να δώσει τη θέση του Cranston σε ένα άλλο παλικάρι του AMC, έχει δύο καλές σειρές από τις οποίες μπορεί να διαλέξει.

Γιατί όχι: To Rubicon θα το έχουν ξεχάσει οι πάντες όταν βγαίνουν οι υποψηφιότητες και παραείναι χαμηλών τόνων για να κερδίσει οτιδήποτε για το καστ του, ενώ το Walking Dead θα είναι ένα sci-fi όπου τα visuals θα κλέψουν την παράσταση από το καστ.

Απόδοση: 35/1

Πού είναι ένας James Spader όταν τον χρειάζεσαι, ε;

.

True Blood: Hitting the Ground

Πώς πάει το GoreFest 2010;

Μια χαρά, μη το ματιάσουμε. Η πρώτη σκηνή του επεισοδίου συνεχίζει ακριβώς από εκεί που αφήσαμε τα πράγματα την προηγούμενη βδομάδα, με την Lorena να δοκιμάζει λίγη θεία Sookie. Για μια φευγαλέα στιγμή πριν ο Bill την τραβήξει στο πάτωμα με μια αλυσίδα, η Lorena προλαβαίνει να αναρωτηθεί τι στα κομμάτια είναι η Sookie- hey, join the club.

Η Sookie θα παλουκώσει την ενοχλητική βαμπίρα γεμίζοντας τον τόπο με εντόσθια και γενικότερα αηδιαστικά βαμπιροαπομεινάρια. Good times. Θα αποδράσουν όλοι μαζί με την Tara και τον σκύλο που έκοβε βόλτα στους βασιλικούς κήπους, αλλά το ερώτημα παραμένει. Τι διάολο είναι η Sookie; Και γίνεται μάλιστα περισσότερο άμεσο από ποτέ, όταν ο Bill την δαγκώνει κι εκείνος (για να σωθεί μετά την αφαίμαξη που υπέστη στα χέρια της stalker του), δε μπορεί να σταματήσει, πίνει πολύ, η Tara τα παίρνει και τον κλωτσάει στο φως- αλλά, θαύμα θαυμάτων, εκείνος δεν γίνεται σκόνη!

Sookie Stackhouse, what the fuck are you?

Κι ακόμα δεν είμαστε πουθενά. Στο νοσοκομείο αργότερα η Sookie θα το ρίξει στα όνειρα, και αυτό που βλέπει μοιάζει ίσως με διασταύρωση διαφήμισης χαρτιού κουζίνας και μάρκας ούζου. Δε μπορώ να το τοποθετήσω ακριβώς. Η ουσία είναι ότι λουσμένη μέσα σε ξεθωριασμένο φως, η μυστήρια ηρωίδα μας συναντάει άλλες μυστήριες γκόμενες που τσαλαβουτάνε σε μια λίμνη φωτόνερου. Στο τέλος την καλούν να πάει μαζί τους, αλλά εκείνη είναι σε φάση "εμ, δεν έχω ιδέα τι είστε" και εκείνες εξαφανίζονται βουτώντας στο καζανάκι στη μέση της λίμνης θυμίζοντάς μου λίγο το φινάλε του Lost.

Η Sookie ξυπνάει από τον Bill ύστερα από ένα ζευγάρι ξεκαρδιστικών ερμηνειών από Tara και Jason δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου (Jason, σκεπτικός, ανέκφραστος, "ΟΚ, δώστης το αίμα σου, whatever" - Tara: "JASON ΟΧΙΙΙ" κτλ) και τώρα μάλλον θα θελήσει να μάθει ποιες ακριβώς ήταν αυτές οι άβολα αιθέριες τύπισσες από τον όνειρό της. Κι εμείς. Δηλαδή wtf πια.

Σε άλλα νέα, ο Erik, ο βασιλιάς και βασίλισσα επισκέπτονται τον Zeljiko Ivanek σε ένα υπόγειο για να τον ενημερώσουν ότι αρκετά έπαιξε στο True Blood, να πάει να βρει άλλη σειρά να παίξει, αν και δεν του έχουν μείνει πολλές. Ο Mississippi King τώρα ανοίγει πόλεμο με την Authority, και ελπίζω να μην εννοεί την Authority που σκέφτηκα εγώ κατευθείαν, γιατί την έβαψε.

On second thought, θα πλήρωνα καλά λεφτά για να το έβλεπα αυτό.

Anyway, ο Mississippi King δε μοιάζει να πολυσκάει, οπότε γιατί να αγχώνομαι εγώ. Φαντάζομαι πως ο πόλεμος δε θα αργήσει να έρθει, αφού ξέκανε με χιουμοριστικότατα gory τρόπο α λα True Blood τον Ivanek. Μπόντους πόντοι για enhanced εμπειρία: τη στιγμή ακριβώς που ο Βασιλιάς έκοβε το κεφάλι του Ivanek, από μέσα σπάσανε ένα αρκετά μεγάλο πιάτο δημιουργώντας τρελό (και τρελά συγχρονισμένο) ηχητικό εφέ. Φοβερή φάση, do try this at home.

Κατά τα άλλα, δεν είχαμε Jessica, boo. Είχαμε Sam, boo. Και τι ξεχνάω, ξεχνάω κάτι; Δε νομίζω. Α, τον Jason. Whatever. Θα πάμε σε αυτό όταν όντως γίνει κάτι. Για την ώρα, Sookie! Τι συμβαίνει; Τι είναι; Διαβάζω κάτι θεωρίες για νεράιδες. Θα το δούμε μέχρι και αυτό σε αυτή τη σειρά;

.

True Blood : I Got a Right to Sing the Blues

Γίνεται καλύτερο και καλύτερο. Και πιο αηδιαστικό επίσης. Και awesome.

Χμ, για να δούμε, από πού να ξεκινήσουμε αυτή τη βδομ-- α ναι, από την Tara που ΕΛΙΩΣΕ ΤΟΝ FRANKLIN ME ENA ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΡΟΠΑΛΟ. Γενικά αυτό το storyline έχει εξελιχθεί πολύ πιο απολαυστικά από όσο περιμένω πάντα από αντίστοιχες φαεινές ιδέες, βλέπε Starbuck με Leoben στο Battlestar Galactica, το οποίο ήταν creepy αλλά βαρετό. Συνήθως όλα αυτά τα αντίστοιχα είναι βαρετά, αλλά εδώ δεν σε παίρνει να διαμαρτυρηθείς όταν η Tara σηκώνει κομμάτια λαιμού πάνω στην faux-κάβλα της ή κόβει από την Franklin την μία από τις τρεις διαστάσεις του προσπαθώντας να ξεφύγει από τα δεσμά του.

Οπότε ναι, πάει αυτό. Παραδίπλα ο Erik παίζει με τον Talbot τη στιγμή που η Sookie είναι στο κτίριο (η μίμησή της του Erik ήταν ανεκτίμητο κομμάτι κωμωδίας) και η Lorena βασανίζει με αίματα στα μάτια την αιώνιά της αγάπη, τον Bill, ενώ η Tara βρήκε έναν αδέσποτο λυκάνθρωπο που ήρθε στο ρόλο του ιππικού για την Sookeh. Και μέσα σε όλα αυτά, ο Talbot γυρνάει στο κάστρο ξεστομίζοντας ελληνικές κατάρες - "Έχασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου μαζί σου. Αλλά δε φταίει κανάς άλλος. Θα φύγω, θα φύγω!"

Γενικά ωραία περνάμε εκεί στο κάστρο του βασιλιά, και τώρα που όλοι τριγυρνούν ελεύθεροι έχει να γίνει της κακομοίρας.

Αλλού, ο Sam και η οικογένειά του-- όχι, εντάξει, αστειεύομαι.

Ο Lafayette όμως φτάνει αρκετά κοντά στην απόλυτη ευτυχία. Ο γκόμενος που τσίμπησε παραέμοιαζε τέλειος για να είναι αληθινός. Και, χμ, για περίμενε, αληθινότατος ήταν. Αλλά τσίνησε όταν έμαθε πως ο αγαπημένος μας drug dealer είναι, εμ, drug dealer. Να μια λεπτομέρεια που ίσως ήταν σοφό να έχει έρθει στην επιφάνεια λίγο νωρίτερα και με λιγότερο απότομο τρόπο.

Όλως περιέργως όμως, σε ένα επεισόδιο που διέθετε σκισίματα σάρκας, απέθαντα βασανιστήρια και λιωσίματα με ρόπαλα, το αγαπημένο μου κομμάτι εξελίχθηκε πάλι στο diner του Sam, όπου η δυναμική της Arlene με την Jessica είναι κωμικός χρυσός. Τα κατά λάθος δόντια της Jessica με είχαν να χαχανίζω για ώρα, και η ανατροπή με την Baby Vamp να καθαρίζει την ενοχλητική θείτσα στις τουαλέτες, ήρθε κι έδεσε το γλυκό.

Έχω μια αρρωστημένη υποψία ότι ο Alan Ball σκοπεύει να αφήσει να την Jessica να περάσει όλη τη σεζόν στο diner χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Παρά να μας δίνει κάθε βδομάδα ένα μικρό spin-off sitcom χαριτωμένα άβολων καταστάσεων, σαν ένα ευχάριστο διάλειμμα από το sexy, fun και τρομερά αηδιαστικό μακελειό που συμβαίνει στα πέριξ του βασιλέως.

Ο οποίος btw έκανε επιτέλους την μεγάλη κίνηση και ζήτησε από την αγαπημένη του βασίλισσα να τον παντρευτεί, δίχως να της αφήνει ουσιαστικά άλλη επιλογή. Έτσι κάνουν οι άντρες- ο βασιλιάς έφερε σε νέα διάσταση το "I won't take no for an answer."

Όπως είπαμε: F u n.

.

True Blood: Trouble

Επιστροφή σε δράση με τo καλύτερο True Blood εδώ και αρκετό καιρό.

Ξαφνικά όλα μοιάζουν να πατάνε γκάζι στη σειρά (εκτός από οτιδήποτε έχει να κάνει με την οικογένεια του Sam που είναι πρακτικά μια ευκαιρία να τσεκάρεις τι γίνεται στο twitter), πάμε μια σύντομη ματιά:

O Bill βρίσκεται σε ενδιαφέρον μέρος, ηθικά, και ως τώρα ήταν ό,τι πιο ενδιαφέρον είχε δώσει η σεζόν. Τώρα την έκανε ξανά γυριστή, έκλεισε την πόρτα στα μούτρα της Lorena αφού την είπε βασικά ηλίθια, και έτρεξε να σώσει τη Sookie.

Ο Erik μπήκε κι αυτός στο παιχνίδι για τα καλά, με τις σκηνές του κοντά στον βασιλιά να είναι πηγή άπειρου γέλιου (κυρίως με τις αντιδράσεις του Talbot) αλλά και πώρωσης (κάθε flash-back στον καιρό των Βίκινγκς είναι καλοδεχούμενο, ιδίως αν αποκαλύπτει μια άγνωστη βεντέτα αιώνων που ο Erik δεν ήξερε σε ποιον την 'χρωστάει').

H Tara είναι δέσμια του Franklin και το ζευγάρωμα αυτό συνεχίζει να μας προσφέρει αρρωστημένη διασκέδαση. Η σκηνή με το κινητό ήταν αποθέωση ("Κοίτα πόσο γρήγορα γράφω, yuk yuk!").

Αλλού, ο Jason γίνεται αστυνομικός. Όταν καθόλη τη διάρκεια της μέρας έβλεπα το όνομα Jason Stackhouse να είναι πρώτο trending topic στο twitter υπέθεσα ότι έσκασε κάποια τρελή αποκάλυψη γι'αυτόν (ακόμα την περιμένω να έρθει, ειδικά μετά την γνωριμία αυτού του επεισοδίου) αλλά τελικά όχι, ήταν απλά κόσμος που πανηγύριζε για το χρυσωρυχείο που θα αποδειχθεί αυτή η ιδέα. Δηλαδή ναι, δεν έχουμε τι να κάνουμε τον Jason. Ας τον κάνουμε... αστυνομικό! Why. The fuck. Not. Ο πιο στόκος χαρακτήρας της σειράς μπάτσος. ΧΡΥΣΟΣ!

Στο diner ο πόλεμος με τις κοκκινομάλλες έχει χαζό γέλιο, αλλά την καλύτερη ατάκα (του επεισοδίου γενικότερα) την είπε ο Tommy στην Jessica, αναφορικά με τον Hoyt: "He looks like he got bombed by radiation on his way to middle school. That's a giant sixth grade boy right there." Amazing.

Ξέχασα τίποτα; Χμ, α, ναι, Sookie. To cliffhanger! Μετά το αστείρευτο γέλιο που ήταν το make-over της την περασμένη βδομάδα, τώρα ήρθε και η ώρα να μας αφήσει και λίγο με το στόμα ανοιχτό.

Ώστε η Sookie είναι κι επισήμως υπερηρωίδα, και η σειρά πυροβολάει με ό,τι έχει και δεν έχει. Καλά νέα και τα δύο.

.

True Blood: Twisted

Την κάνω για Werchter μεθαύριο συνεπώς από χρόνο δεν τα πάω καλά αυτό το διήμερο. Που θα πει, τα μπόλικα ΗΒΟ αυτή τη βδομάδα τα είδα κάπως στα πεταχτά- για το Hung και το Entourage θα τα πούμε από την επόμενη καλύτερα, και για το True Blood δεν έχω χρόνο και μυαλό για κανονικό ποστ. Εξάλλου, ό,τι μυαλό είχα, μου το κατέστρεψε αυτή η απίστευτη τελευταία σκηνή, που επαναπροσδιορίζει την έννοια του σεξ και την απεικόνισή του επί της οθόνης.

Στα πάρα πολύ γρήγορα, σταθερά γαμιστερό το teaser με τον Erik να ξεσκίζει το λυκάκι, η Tara και Το Σεξ με φρίκαραν αλλά με την καλή έννοια, τον Sam τον βαριέμαι και είναι λογικό, τον Jason τον βαριέμαι και είναι αμαρτία, την Sookie δεν την βαριέμαι και είναι σχεδόν σοκαριστικό. Κατά τα άλλα, σχολιάστε ελεύθερα, και όχι απαραίτητα (μόνο) για την instant classic σκηνή του φινάλε. Για ό,τι μου έρθει θα πεταχτώ στα comments.

.

True Blood: Bad Blood

Μετανοείτε, το True Blood επέστρεψε.

Και συνεχίζει με τη φορά της 2ης σεζόν, που μπορεί να τελείωσε χαζά, αλλά προηγουμένως είχε δείξει πώς κάνεις τα πάντα σωστά στην ανάπτυξη μιας τέτοιας σειράς. Που θα πει, δεν σπαταλάμε ούτε μισή ευκαιρία ευκαιρία για gratuitous sex & blood, και δεν αναλωνόμαστε σε 2-3 πλοκές. Γιατί να έχει 3 όταν μπορείς να έχεις 13; Η 2η σεζόν είχε ρολάρει ακριβώς επειδή κάθε χαρακτήρας έκανε τα δικά του, αν βαριόσουν κάτι, σε 2 λεπτά θα συνέβαινε κάτι άλλο.

Η περσινή σεζόν αν θυμάστε (φυσικά θυμάστε) είχε κλείσει την πρεμιέρα της με την υπερ-επική στιγμή ανθολογίας όπου ο Erik σκάει στο μπουντρούμι εν μέσω βαφής των μαλλιών του. Μας έδωσε κάτι αντάξιο η τωρινή πρεμιέρα; Ω ναι. Διαλέχτε: Tο γκέι όνειρο του Sam, συνέπεια του ότι ήπιε αίμα από τον Bill. H επιδειξιομανής βασίλισσα ορμάει στον Erik με τη γόβα στιλέτο. Η Jessica κρύβει το πτώμα στο μπουντρούμι. Επίσης--

Ναι, βασικά δεν έχει νόημα να προσποιούμαι ότι είναι όλα ίσα κι όμοια. ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ SAM. Δεν ξέρω γιατί δεν το είχα σκεφτεί από πέρσι (ή αν το είχα σκεφτεί, το ξέχασα στο ενδιάμεσο), αλλά η ύπαρξή του ήταν θησαυρός. Ήρθε τόσο από το πουθενά, που αν δεν έμεινες με το στόμα ανοιχτό τότε μάλλον δεν είχες συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε-αναρωτιέμαι πού θα πάνε με αυτό το sub-plot. Έτσι κι αλλιώς το True Blood ήταν από τις πλέον gay-friendly σειρές, με κάποιον απίθανο τρόπο κατάφερε να γίνει ακόμα περισσότερο!

Κατά τα άλλα έχουμε την Sookie και τον Erik να προσπαθούν να βρουν τον Bill, για διαφορετικούς λόγους, τον Sam να ψάχνει τους γονείς του, τον Hoyt να παρατάει lesbian-ready φοιτήτριες επειδή η καρδούλα του κλαίει για την καλή του (η οποία έχει τα δικά της θαμμένα προβλήματα, στο μεταξύ) και τον Jason να παρατιέται από τις ίδιες αυτές φοιτήτριες επειδή δε μπορούσε να αποδώσει. Δε μπορούσε να κάνει αυτό που ο Andy τόσο εύγλωττα περιέγραψε ως "I need to see a lot less conscience and a lot more cojones, and I need to see them pronto!" Γενικά οι πλοκές αυτής της λογικής με ξενερώνουν και τις βαριέμαι, αλλά α) ο Jason θα βρει έναν τρόπο να την κάνει ενδιαφέρουσα, β) ακόμα κι αν προκύψει μούφα, έχουμε όλα τα τριγύρω και γ) όσο το δίδυμο Andy-Jason δίνει τέτοιες ατάκες, εγώ είμαι cool.

Οπότε μέσα σε όλα έχουμε κι αυτό, την ψεύτικη ιστορία για το θάνατο του Egg, που βασανίζει τον Jason. Και που δίχως αμφιβολία θα τον βασανίσει ακόμα περισσότερο όταν το μάθει η Tara, που και τώρα δεν το έχει πάρει και πολύ καλά το όλο ζήτημα. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι το αφήσαμε σε κάτι-σαν-cliffhanger το τι έκανε μες στο μπάνιο μόνη της, όσο η χειρότερη τηλεοπτική μάνα this side of Brianna Barksdale διάβαζε ανέμελη τα περιοδικάκια της στο σαλόνι.

Δυνατό, διασκεδαστικό ξεκίνημα, όταν αρχίσει να παίζει (φαντάζομαι) περισσότερο interaction μεταξύ των Erik και Sookie (και Jessica;) θα ανάψουν ακόμα περισσότερο τα αίματα.

.