FinaleWatch: Chuck

To Chuck το είχα βαρεθεί πίσω στην 3η σεζόν αλλά το παράτησα τελικά ένα χρόνο μετά, δύο επεισόδια μετά την έναρξη της 4ης. Αυτή η απίστευτα φορμουλαϊκή επανάληψη κυρίως ως προς την σχέση του Chuck με τη Sarah πάντα με κούραζε, αλλά απολάμβανα άλλα πράγματα στη σειρά - τα οποία δυστυχώς μετά την ριζική αλλαγή του status quo στο τέλος της 2ης σεζόν, απλά έπαψαν πλέον να είναι εκεί.

Τελοσπάντων, η σειρά ήταν αρκετά διασκεδαστική για 2-3 σεζόν ώστε να τη θυμάμαι με μια κάποια συμπάθεια, αρκετή ώστε να θελήσω να δω από περιέργεια ("for old times' sake") το φινάλε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα εντελώς ακραία cheesy love-fest που τσέκαρε απλώς μποξάκια στη λίστα με τα απαραίτητα για ένα φινάλε.

Αλλά φίλε, το καταδιασκέδασα. Spoilers μετά το άλμα.

Δεν έχω πολλά να σχολιάσω, στην πραγματικότητα. Θυμήθηκα πόσο πολύ βαριόμουν το angst των Sarah/Chuck (Charah? Suck?), θυμήθηκα πόσο μου άρεσε πάντα ο έντονος κόκκος στην εικόνα αυτής της σειράς, θυμήθηκα όμως και ένα σωρό άλλα ωραία πράγματα. (Κι επίσης διαπίστωσα ότι τα stunts κάπου στην πορεία έγιναν καλύτερα.)

Ας το δούμε λοιπόν σπαστά, κοιτώντας την προαναφερθείσα λίστα των απαραιτήτων συστατικών για ένα φινάλε.

*Μαζεύοντας την ομάδα: CHECK
Αυτό είναι πρακτικά αναπόφευκτο (εκτός αν είσαι κουλτουροσειρά του ΗΒΟ πχ) και φυσικά το είδαμε κι εδώ. Όλη η ομάδα ένωσε τις δυνάμεις της για να κυνηγήσει τον μπάσταρδο που έφαγε τις αναμνήσεις της Sarah. Μέχρι και η λοχαγός εκείνη που είναι πάντα στην οθόνη, την είδαμε τώρα στο πεδίο της δράσης - έστω κι αν ήταν πάλι ακινητοποιημένη.

*Παλιός χαρακτήρας που επιστρέφει: CHECK
Δεν έχει φύγει κάποιος ιδιαίτερα απαραίτητος χαρακτήρας ποτέ από τη σειρά, οπότε η εμφάνιση της Linda Hamilton είναι όσο bit time μπορούσε να έχει πάει.

*Μετακόμιση: CHECK
Τι είναι ένα φινάλε αν όχι μια νέα αρχή; Ο Captain Awesome (αυτός είχε κι ένα όνομα να δεις, αλλά ευτυχώς δε το θυμάμαι γιατί για μένα θα είναι για πάντα θα είναι πάντα ο Awesome) με την αδερφή του Chuck το κουβεντιάζουν, ο Casey πάει να βρει τον έρωτά του, η mini-Casey θα μένει τώρα μαζί με τον Morgan.

*Γεννητούρια: MISS
Thank God αυτό το γλιτώσαμε.

*Θάνατος: MISS
To Chuck ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ αυτό το show.

*Flashbacks: CHECK
Είχε στο προτελευταίο, αλλά επειδή πρέπει να είμαστε τυπικοί, ομολογώ ότι είχα ανησυχήσει πως το φινάλε δεν θα είχε σκηνές 'από τα παλιά', αλλά έστω και τελευταία στιγμή με αποζημίωσε και φιλαράκι, θα πρέπει να είχες καρδιά από πέτρα για να μη σου κάνει κι εσένα κάτι. Μιλάω φυσικά για την τελευταία σκηνή της σειράς, όπου ο Chuck διηγείται στη Sarah όλη τους την ιστορία (poor Sarah, αλλά όμως όχι, μπράβο στο παλικάρι) λίγο με την ελπίδα πως θα θυμηθεί, λίγο απλώς για να τα μάθει ξανά από την αρχή; Δεν έχει σημασία. Ήταν πολύ καλό, και χαίρομαι που αφού τουλάχιστον έγινε η χρήση του ακατονόμαστου αυτού, φρικτού αφηγηματικού τεχνάσματος, τουλάχιστον το relosution ήταν τόσο γλυκό.

*Callbacks: HOO-BOY
Της κακομοίρας. Η αμνησία της Sarah όχι μόνο κίνησε όλη την πλοκή στα 2 τελευταία επεισόσια, αλλά ήταν και η τέλεια δικαιολογία να μπει μπροστά ο μηχανισμός αναμνήσεων. Είδαμε Nerd Herd, τη Sarah με τη στολή από όταν πούλαγε λουκάνικα, τους 3 τους (με τον Casey δηλαδή) μαζί, μόνους τους απέναντι από την γνωστή οθόνη των αποστολών, τις αναμνήσεις του Chuck από τη Sarah, και φυσικά, JEFFSTER! (Big in Germany! Wunderbar!)

*Καταστροφή του αρχικού concept: CHECK
Ο Chuck φόρεσε τα γυαλιά/έγινε το intersect μια τελευταία φορά, και η ομάδα called it a day. Το βρίσκω κάπως τεμπέλικο μια σειρά να κλείνει καίγοντας ολοσχερώς το mission statement της, αλλά hey, το Chuck δεν ήταν ποτέ και η πιο εφευρετική σειρά εκεί έξω.

Συμπερασματικά, ήταν το είδος του φινάλε που είναι φτιαγμένο για να συγκινήσει εξίσου τους παλιούς αλλά και τους long-time θεατές. (Γρήγορα παραδείγματα που μπορώ να σκεφτώ, Gilmore Girls και West Wing.) Είναι αυτά τα φινάλε που πάντα τα θυμάμαι ως κάτι όμορφο και συγκινητικό και ευχάριστο. Ποτέ ως κάτι σπουδαίο, αλλά εντάξει. Πολύ συχνά τα φινάλε είναι μέτρια, υποσημειώσεις μια πάλαι ποτέ σπουδαιότητας. "Όμορφο", "συγκινητικό", "ευχάριστο"; Είναι ένας καλός συμβιβασμός.

Και αυτή η τελευταία σκηνή; Με το φιλί που -απλά- δεν έχει σημασία αν είναι Μαγικό ή όχι (γιατί είναι απλά, μαγικό ούτως ή άλλως); Απλά υπέροχη. (Και φυσικά απόλυτα ταιριαστό αυτή η σειρά να τελειώσει με μια μελοδραματική πλοκή πάνω σε υατό το ζευγάρι!)

Αντίο Chuck. Θα σε ευχαριστώ αιώνια για αυτή την τιτάνια ατάκα,για αυτή τη μεγαλειώδη μουσική στιγμή, και για την έμπρακτη απόδειξη πως καμιά φορά οι αφελείς συναισθηματισμοί και πραγματική πίστη σε κάτι μπορούν να έχουν πραγματικό αποτέλεσμα. Είτε πρόκειται για ένα μάτσο φανς που έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν τη σειρά ζωντανή (και τα κατάφεραν), είτε για την ιδέα πως έναν Chuck θα μπορούσε να καταλήξει με μια Sarah. (Ακόμα κι αν έπρεπε να μας βγει η πίστη για να τα καταφέρουν.)

ΟΚ. Όσοι παρακολουθούσατε ακόμα τη σειρά, πώς σας φάνηκε το φινάλε - και ποια θεωρείται η καλύτερη σεζόν. Να υποθέσω χωρίς δεύτερη σκέψη είναι η 2η σεζόν;

.