Dude, τι απογοήτευση. Δεν είναι οτι βλέποντας μια επιλογή επεισοδίων της σειράς πίστεψα ξαφνικά οτι είχαμε στα χέρια μας το νέο fantasy αριστούργημα, αλλά το build-up με είχε προετοιμάσει για ένα δυνατό φινάλε.
Το, ιδιαίτερα έντονο, πρώτο δεκάλεπτο παραθέτει την τελική μάχη των Winchester με την Meg, και μπορεί ο εξορκισμός της να είναι δυνατός ως σκηνή, αλλά σπαταλά κάθε ευκαιρία να μας δώσει κάποια παραπάνω πληροφορία για αυτόν τον δαίμονα που ξέρουμε μόνο ως Δαίμονα. Και μια που το έφερε η κουβέντα, θα ήθελα να κάνω μια παράκληση. Αρκετά με αυτά τα πομπώδη "The" ως ονομασίες. Μια μονάδα με την ονομασία The Unit, μια εταιρεία με την ονομασία The Company, έμας δαίμονας με το όνομα The Demon... διάολε, δε μάθαμε τίποτα από τον The Captain του Warren Ellis? Με αυτή τη λογική, το Rabbit's Foot στο "M:I-3" θα έπρεπε να ονομάζεται The McGuffin. Jeez, λίγη δημιουργικότητα ρε παιδιά, σκεφτείτε ένα όνομα. Πείτε τον Bob, έστω, ξέρω γω? Α, όχι, αυτό είναι πιασμένο. You get the idea, πάντως.Στη δεύτερη ενότητα του επεισοδίου έχουμε τα αδέρφια να καταφέρνουν τη διάσωση του πατέρα τους από τα χέρια Του Δαίμονα (...) στην επίσης λειτουργικότατη σεκάνς της εφόδου τους στο ξενοδοχείο. Καθώς όμως εκτελείται και αυτή η αποστολή, οι απορίες για τα κίνητρα και το modus operendi Του Δαίμονα πολλαπλασιάζονται κι έτσι όλα πέφτουν στο τελευταίο act το οποίο οφείλει να δώσει απαντήσεις και να μας φέρει ένα closure.
Εκεί λοιπόν, με τους τρεις Winchester κλεισμένους σε ένα δωμάτιο, στήνεται το τελευταίο σκηνικό, το οποίο δυστυχώς αποτυγχάνει παταγωδώς σε κάνει πιθανό επίπεδο. Η ανατροπή είναι προβλέψιμη και οι απαντήσεις δεν έρχονται (ποιους καταλαμβάνει Ο Δαίμονας? Γιατί θέλει τον Sam? Γιατί δεν τον καταλαμβάνει για να τελειώνουμε? Πώς σκοτώνεται? Τι γίνεται μετά τον εξορκισμό?) αφήνοντας εκνευριστικά vague το μυθολογικό aspect γύρω από τον Μεγάλο Κακό της σεζόν.
Και το χειρότερο όλων? Δεν υπάρχει closure! Δεν αναφέρομαι στο απίστευτα κουρασμένο cliffhanger που αφήνει τους 3 πρωταγωνιστές σε θανάσιμο κίνδυνο (πόσο μπορείς πια να σοκαριστείς από ένα gimmick που το έχουν χρησιμοποιήσει τελευταία οι πάντες, από το Alias μέχρι το O.C.?), αλλά στο οτι απουσιάζει η παραμικρή υπόνοια κλεισίματος ή κατεύθυνσης. Η σεζόν όλη ήταν αρκετά έξυπνα στημένη γύρω από το δεδομένο -τουλάχιστον για μένα- οτι στο φινάλε θα ξεπαστρεύανε τον-- συγγνώμη, Τον Δαίμονα και από του χρόνου θα άνοιγαν πανιά για νέες περιπέτειες με μια πιθανώς expanded μυθολογία και ρόστερ. Εδώ δε συνέβη τίποτα από τα δύο-- και μόνο στη σκέψη οτι η τελική μάχη προορίζεται για το τέλος της σειράς, είμαι έτοιμος να εγκαταλείψω το πλοίο. Και κρίμα, γιατί μεμονωμένα τα περισσότερα επεισόδια είναι αρκετά καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου