Season 06-07, Day One

Παραδοσιακά είναι το FOX που ξεκινάει την τηλεοπτική σεζόν, και εξίσου παραδοσιακά το κάνει με δύο σειρές που περιστρέφονται γύρω από κυβερνητικές συνωμοσίες, απαγωγές, ανθρωποκυνηγητά και μακιαβελικούς πολιτικούς. Η ερώτηση για τα πολλά λεφτά σε αυτή την περίπτωση δεν είναι πόσο καλά ή κακά είναι αυτα τα shows, αλλά το πότε αυτού του είδους τα shows θα γίνουν one too many.

Το Prison Break ξεκίνησε καλύτερα από την αίσθηση που μου είχε αφήσει το β' μισό της πρώτης σεζόν του, κυρίως χάρη στην προσθήκη του William (Bill? Really?) Fichtner στο καστ, στο ρόλο του ομοσπονδιακού πράκτορα που αναλαμβάνει να συλλάβει τους 8 δραπέτες. Με την καθηλωτική του παρουσία, ο αγαπημένος καρατερίστας δίνει δραματικό βάρος ακόμα και στα πιο ξεπερασμένα κλισέ που ξεστομίζει, μετατρέποντας κάθε μία σκηνή του σε λόγο παρακολούθησης του επεισοδίου. Όταν η κάμερα δεν ακολουθεί τον Fichtner τα πράγματα είναι σαφώς λιγότερο καθηλωτικά, καθώς οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών παραμένουν κενοί και οι ερμηνείες ξύλινες, με εξαίρεση φυσικά τον τρομακτικό T-Bag (που όμως δυστυχώς έχει αποκοπεί από το κυρίως γκρουπ).

Το story με τον αδερφό της προέδρου με έκανε να στραβώνω όποτε έπαιρνε την κάμερα από τον Fichtner, αλλά η σοκαριστική κατάληξή του μου δίνει ελπίδα οτι για την ώρα τουλάχιστον, τελείωσαμε με αυτές τις ανοησίες. Και ΟΚ, δε χάσαμε ακριβώς την τηλεοπτική μετενσάρκωση της Jodie Foster, οπότε yay και για αυτό. Με αυτό το στόρι να εξελίσσεται κατά αυτό τον τρόπο, και την Patricia Wettig στο Brothers & Sisters, μπορώ να ελπίζω οτι οι κακοί πολιτικοί θα κάνουν χώρο για το αληθινά ενδιαφέρον κομμάτι της σειράς, δηλαδή τους δραπέτες και το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται για την εντόπισή τους?

Σε αντίθεση με το Prison Break (που έχει τις χτυπητές του αδυναμίες, αλλά και τις γνωστές του αρετές), το Vanished δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στον χορτασμένο θεατή. Παρακολουθείται σχετικά ευχάριστα, καθώς διάφορα εξωπραγματικά πράγματα συμβαίνουν επί της οθόνης (με πιο ακραίο όλων, την καρτουνίστικη ερμηνεία της Rebecca Gayheart στο ρόλο της δημοσιογράφου-αρπακτικού), αλλά η ερώτηση είναι αν μπορεί να μας νοιάξει στο ελάχιστο. Με τουλάχιστον 6 νέα δράματα παρόμοιας φύσεως να κάνουν πρεμιέρα μέσα στον Σεπτέμβριο και άλλα τόσα να επιστρέφουν για νέες σεζόν, είναι φυσικό οτι από κάποιο σημείο ο θεατής θα βαρεθεί να χρειάζεται να συγκρατεί και την παραμικρή λεπτομέρεια για μια ντουζίνα διαφορετικές πλεκτάνες, οι περισσότερες μάλιστα εκ των οποίων είναι εμφανές οτι δεν έχουν προδιαγεγραμμένη κατάληξη, και ούτε κάτι το αληθινά ξεχωριστό.

Για δυο βδομάδες ακόμα (μέχρι δηλαδή την επόμενη σημαντική πρεμιέρα, 5/9 με House και Standoff) το πρόγραμμα θα επιτρέπει να παρακολουθώ με ευκολία και το νέο περιπετειώδες δράμα του FOX, αλλά αν ως τότε δε με έχει εκπλήξει ευχάριστα τότε θα το εγκαταλείψω εις βάρος γνωστών και ασφαλέστερων επιλογών, όπως καλή ώρα το lead-in του, τo Prison Break.