Lost: This is future crap, isn't it?

Spoilers με πολλή, πολλή καθυστέρηση, για το πρώτο BKV-penned επεισόδιο Lost.

Περίμενα αυτό το επεισόδιο με τον ίδιο συνδυασμό αγωνίας, περιέργειας και ενθουσιασμού που είχα όταν έβαζα να δω το Firefly, υπό μία έννοια. Τόσο το διαστημικό γουέστερν για τον δημιουργό Joss Whedon, όσο και το Lost για τον δημιουργό κόμικς Brian K. Vaughan παρουσιάζουν την ίδια πρόκληση. Μπορεί ένας συγγραφέας που χρησιμοποιεί τόσο έντονα την ποπ αναφορά ως εργαλείο διαλόγου να γράψει για έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι έχουν αναγκαστικά αναπτύξει ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα αναφορών?

Σίγουρα οι ναυαγοί (ειδικά αν είναι pop culture fiends σαν τον Hurley) θα κάνουν την περιστασιακή αναφορά τους, από το Say Anything του Cameron Crowe μέχρι καλή ώρα τον Flash σε αυτό το επεισόδιο, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει η ίδια αίσθηση χιούμορ να δανείζεται και στοιχεία της δικής τους contemporary πραγματικότητας. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όπως το πέτυχε ο Whedon στο Firefly, το πετυχαίνει και ο Vaughan στο Lost. Είναι ατάκες σαν το "Who is your favorite Other" ή το πινγκ πονγκ των 108 ωρών ή η mixtape Phil Collins που αποτελούν αληθινά χαρακτηριστικά του co-writer του επεισοδίου, κι όχι τόσο πολύ οι αναφορές σε κόμικς που μπορεί να τις κάνει οποιοσδήποτε.

Aπό τη συνεργασία αυτού του εξαιρετικού συγγραφέα και του showrunner του Alias, Jeff Pinkner, έρχεται το τρίτο flashback του Desmond και είμαι πλέον πεπεισμένος οτι δεν πρόκειται να δούμε επεισόδιο επικεντρωμένο στον brotha το οποίο να μην είναι τουλάχιστον γαμάτο. Μέσα σε λιγότερο από μια σεζόν του έχουν αφιερωθεί 4 τηλεοπτικές ώρες και παραμένει άφθαρτος! Επιπλέον, είναι κατάθεση για το ταλέντο των σεναριογράφων όταν ξεκινάνε να πουν ένα flashback που μοιράζεται την ίδια βασική αρχή με το origin των τατουάζ του Jack -δηλαδή, ας αφιερώσουμε 20 λεπτά σε κάτι παντελώς ασήμαντο και ηλίθιο- και το κάνουν να δουλέψει.

Φυσικά δε θα μπορούσε να με νοιάζει λιγότερο το οτι υπήρξε μοναχός ο Dez, αν και μου άρεσε η ιδέα του εγκλεισμού σε μοναστήρι για λόγους καθαρά προσωπικούς και καθόλου θρησκευτικούς. Έτσι, ο χαρακτήρας θυμίζει περισσότερο τον Eko (μετά το ρετουσάρισμα που του έγινε στο επεισόδιο του θανάτου του) παρά τον μοιρολάτρη Locke της δεύτερης σεζόν. Επίσης, hello, γνωρίζει την Penny στο τέλος! Όμορφη, πολύ όμορφη σκηνή.

Οι συνεχείς αναφορές στην αγαπημένη του καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου κατέστησαν αδύνατο το να βρίσκεται αυτή στο νησί, αλλά η μαγκιά είναι πως οι παραγωγοί δεν πήγαν για μια μεγάλη ανατροπή α λα "The Man From Tallahassee", παρά μας άφησαν να ξυνόμαστε απορημένοι αν έχουμε ξαναδεί κάπου τη non-Penny του φινάλε. Ό,τι είχε προηγηθεί του cliffhanger μπορεί να ιδωθεί ως γερό filler υλικό, αλλά τόσο καλογραμμένο που δε θα διαμαρτυρηθώ δευτερόλεπτο. Εξάλλου, προτιμώ μια ματιά στο πώς δουλεύουν οι δυνάμεις του Desmond παρά μια εκτεταμένη επίσκεψη στον βαρετό κόσμο του Ben και της Juliet.

Δυστυχώς εδώ υπήρχε και μια περίπτωση της δυστυχίας του να γνωρίζεις πολλά (κυρίως επειδή οι παραγωγοί δε βουλώνουν ποτέ το στόμα τους) διότι δε μπόρεσα ούτε στιγμή να χαθώ μέσα στο δίλημμα του Desmond για να το αν θα αφήσει τον Charlie να πεθάνει ή όχι. Όμως βρίσκω πως η καρδιά του επεισοδίου δεν ήταν εκεί, αλλά κυρίως στα interactions, κάτι που ιδιαίτερα φέτος έχει λείψει τόσο πολύ από τη σειρά που όταν το βρίσκουμε ("Tricia Tanaka...") είναι λόγος χαράς. Από κάθε αυτοαναφορική ατάκα του Hurley μέχρι την korean ghost story του Jin (μακράν η καλύτερη σκηνή του επεισοδίου), κι από την Evangeline Lily με τα εσώρουχα (what?) μέχρι το σεξ με τον Sawyer όπου εκείνος κατάλαβε οτι ήταν απλώς το rebound (αλλά συνέχισε έτσι κι αλλιώς), αυτό το επεισόδιο ήταν για μένα το καλύτερο breather μετά από δύο συνεχή επεισόδια που παρέδωσαν μεν μυθολογία, αλλά όχι ιδιαίτερα καλό storytelling.

PS. Αυτό το προσέξαμε όλοι, φαντάζομαι?


What the fuck? Υπάρχει ένα τάγμα φυλάκων της μοίρας (στο οποίο είχε προσπαθήσει να μπει ο faux psychic της Claire αλλά είχε την ίδια καριέρα με αυτή του Gob στην ένωση μάγων) που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να φτάσει ο Dez στο νησί? Με διασκεδάζουν όλα αυτά τα συνεχή hints όποτε έχουμε flashback του brotha, οτι αυτός είναι το πραγματικό κέντρο της μυθολογίας του Lost, κι όλοι οι άλλοι, τίποτα παρά τυχαίοι περαστικοί.