Pilot Watch '07: Pushing Daisies (ABC)

Συντελεστές. Δημιουργός είναι ο Bryan Fuller ("Wonderfalls", "Dead Like Me"), και τη σκηνοθεσία του πιλότου υπογράφει ο Barry Sonnenfeld ("The Addams Family", "Men in Black"). Πρωταγωνιστικό ζεύγος είναι οι Lee Pace ("Wonderfalls") και Anna Friel, ενώ σε supporting ρόλους συναντάμε τους Chi McBride ("Boston Public", "House"), Swoosie Kurtz ("Dangerous Liaisons", "Reality Bites"), Kristen Chenowith ("The West Wing") και τη φωνή του Jim Dale ("Harry Potter" audiobooks).

Premise. Ο μικρός Ed ανακαλύπτει πως έχει την ικανότητα να φέρνει τους νεκρούς πίσω στη ζωή, αλλά αυτό του το χάρισμα έρχεται με ένα αβάσταχτο τίμημα: για κάθε άνθρωπο που ανασταίνει για περισσότερα από 60'', ένας άλλος παίρνει τη θέση του στον κάτω κόσμο. Σα να μην έφτανε αυτό, ανακαλύπτει πως ένα δεύτερο άγγιγμα αποβαίνει μοιραίο, κάτι που αποδεικνύεται ιδιαίτερα τραγικό όταν (ως ενήλικος) ανασταίνει την παιδική του αγάπη και υποχρεώνεται σε μια ζωή χωρίς το άγγιγμά της.

Yada-Yada. Διαβάζοντας κάποιος το concept της σειράς θα την παρεξηγήσει για Σαιξπηρικό δράμα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η πιο ευχάριστη και off-beat ρομαντική κομεντί που έχετε δει εδώ και χρόνια, για την ακρίβεια από το "Wonderfalls", που καθόλου συμπτωματικά είναι του ίδιου δημιουργού. Αν οι προηγούμενες σειρές του Fuller είναι καμία ένδειξη, το "Diasies" θα κινηθεί σε έναν σχεδόν procedural χώρο με τον Ned να σώζει την ψυχή της εβδομάδας, αλλά για μια φορά αυτό δε με πειράζει καθόλου. Όπως και σε άλλες δουλειές του δημιουργού (σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και το καλύτερο επεισόδιο των "Heroes", όπου νοιαστήκαμε για τους χαρακτήρες με έναν τρόπο που δεν επαναλήφθηκε ξανά στη σειρά), έτσι κι εδώ ερωτεύτηκα άμεσα όλους τους χαρακτήρες, σε βαθμό που να μη με απασχολεί καν η πλοκή. Βοηθά και το αψεγάδιαστο κάστινγκ, με τον συμπαθέστατο Pace να αποδεικνύεται χαρισματικός σε έναν ρόλο που απέρριψε ευτυχώς ο Adam Brody του "O.C." και την άγνωστη σε εμένα Anna Friel να προκύπτει άξια διάδοχος της Caroline Dhavernas. Η φανταστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Barry Sonnenfeld (στην καλύτερη δουλειά του για τουλάχιστον μια δεκαετία) θα είναι δύσκολο να αναπαράγεται σε εβδομαδιαία βάση, αλλά στο παρελθόν ο Fuller έχει δείξει πως μπορεί να μαγέψει και με λιγότερα μέσα.


Το καταραμένο love story στο κέντρο της ιστορίας έρχεται ως αποτέλεσμα ενός από τα πιο υπέροχα concepts σειρών που έχω δει ποτέ, η σκηνή που οι δυο μη-εραστές βάζουν τα δύο πιθηκάκια να φιληθούν αντ'αυτών είναι απλώς μαγική, το quirkness είναι παντού ("Boutique Travel Travel Boutique" ή το ανάποδο, δεν είμαι σίγουρος) αλλά ποτέ δεν είχα την αίσθηση πως ο Fuller προσπαθεί υπερβολικά, και υπάρχει μια γενικότερη αισθηση που (όπως και στο "Wonderfalls", μια από τις αγαπημένες μου σειρές ever, να σημειώσω) μου φέρνει συνέχεια στο μυαλό -σε τόνο, αλλά και σε mission statement- τις περιπέτειες της "Amelie" (οι θείες της Chuck μάλιστα, ακούνε κι ένα κομμάτι που βρίσκεται στο OST της λατρεμένης ταινίας του Jennet). Με πολλούς τρόπους, περισσότερους από όσους θα μπορούσα να απαριθμήσω εδώ, το "Pushing Daisies" είναι ο καλύτερος πιλότος που έχω δει τα τελευταία χρόνια.

(Το οποίο μπορεί να σημαίνει ένα μόνο πράγμα: θα κοπεί -όχι στα 4, γιατί δεν παίζεται στο FOX, αλλά- στα 10 επεισόδια.)