Pushing Daisies: Pie-lette

Δεν έχω πολλά να προσθέσω στους ύμνους που έγραφα το καλοκαίρι για το Pushing Daisies. Ο πιλότος δεν είχε καμία διακριτή διαφορά, και γιατί να έχει άλλωστε-- αυτή η συνεργασία των Bryan Fuller και Barry Sonnenfeld πλησιάζει πολύ κοντά στο να χαρακτηριστεί ως η τέλεια τηλεοπτική ώρα. Μερικές έξτρα σάλτσες μετά το άλμα.

ΟΚ, καταρχάς πόσο γαμάτο είναι που κάθισα να δω το επεισόδιο σαβουρώνοντας actual pie, χωρίς να έχω κάνει στο μυαλό μου τη σύνδεση? Έτρωγα εκεί, και ξαφνικά... "Pie Hole"! Τέλειο. (Όχι εξίσου τέλειο? Το pun του τίτλου. "Pie-lette"?! Σας θέλω λίγο σοβαρούς ρε παιδιά.)

Anyway, στη διαρκή μου αναζήτηση αρνητικών στοιχείων στα πάντα, προσπάθησα φυσικά να βρω κάτι που να με ενοχλεί στο ελάχιστο εδώ, αλλά δεν τα κατάφερα, έτσι στράφηκα σε μελλοντικά επεισόδια. Σύμφωνα με ρεπορτάζ, το ABC βασικά απέλυσε τον Sonnenfeld γιατί υπερέβη το μπάτζετ στα δύο επεισόδια που γύρισε, και το δίκτυο φυσιολογικά φοβάται πως δε θα δει αντίκρυσμα. Αυτό βγάζει νόημα από την πλευρά τους προφανώς, αλλά πρέπει να πω πως η παλέτα του σκηνοθέτη είναι ένας από τους λόγους που τα πάντα κλίκαραν τόσο πολύ σε αυτό τον πιλότο.

Από το πρώτο κιόλας πλάνο είναι σαφές οτι βρισκόμαστε σε έναν υπέροχο, διαφορετικό κόσμο, ένα σύμπαν 100% παραμυθένιο. Το ενδεχόμενο αυτή η ισορροπία να ανατραπεί από κάποιο επεισόδιο κι έπειτα δε θα αφαιρέσει την αξία των σεναρίων ή του θαυμάσιου καστ, αλλά σίγουρα θα αφαιρέσει από τη σειρά το look που την βάζει ένα επίπεδο πάνω ακόμα κι από το Wonderfalls. Σα να έπαιρνε, για παράδειγμα, κάποιος το Lost και για λόγους κόστους να το μετακόμιζε μέσα σε μουντά σκηνικά αντί των φυσικών τοπίων. Oh wait, αυτό συνέβη και το λένε 2η σεζόν. Ahem, ξεφεύγω.

Tους ηθοποιούς πραγματικά δεν ξέρω αν τους είχα εξυμνήσει αρκετά την πρώτη φορά που το είδα. Σε όλες τις άλλες νέες σειρές της σεζόν που ξεχωρίζουν θα υπάρχει τουλάχιστον ένα ψεγάδι στο κάστινγκ αλλά εδώ είναι όλες οι επιλογές αποστομωτικά τέλειες. Ο Pace και η Friel έχουν φανταστική χημεία και έχουν περισσευούμενο χάρισμα, ο McBride κάνει για έναν τέλειο straight man μέσα σε όλο αυτό το quirky καρναβάλι, οι Ellen Greene και Swoosie Kurtz μοιάζουν να έχουν γεννηθεί για να παίζουν σε Jeunet/Burton-esque φανταστιώσεις του Sonnenfeld, και η Chenoweth με την παιδική φωνή της πολύ απλά ανήκει εκεί, ανάμεσα σε πίτες και λιβάδια από μαργαρίτες και ευρυγώνιους φακούς και παράξενες γωνίες λήψης. Και απλά περιμένετε να έρθει και ο Paul Reubens...

Story-wise, ο καθαρά procedural χαρακτήρας που αναμένεται να έχει η σειρά είναι από τις λίγες φορές που δε με ενοχλεί καθόλου (όπως δε με ενοχλούσε στο Wonderfalls) διότι είμαι τόσο ερωτευμένος με τους χαρακτήρες, με τις τοποθεσίες, με όλο αυτό το παραμύθι, που νιώθω πως κάθε 40λεπτο σε αυτό τον υπέροχο κόσμο αρκεί για μου φτιάξει τη διάθεση για την υπόλοιπη εβδομάδα. Κοινώς, μου αρκεί να κρυφοκοιτάω από μικρή γωνιά του παραθύρου του Pie Hole, και δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια από τον Ned και την Chuck για να επιστρέφω κάθε φορά.

Αφήστε που, όπως προβλέπει όλο το ίντερνετ, η σειρά δε θα ζήσει για να δει το 2008. Insert joke about Ned's ability here.