Josh Schwartz night: Summer again

Is it just me ή αυτή τη βδομάδα είναι όντως τα πάντα γαμάτα? (Μέχρι και το "Heroes" μου άρεσε.) Επειδή δεν έχω και τα τρελά τα κέφια αυτή την περίοδο, θα θεωρήσω οτι όντως η πίεση των sweeps έχει βγάλει τον καλύτερο εαυτό των showrunners, ακόμα κι αυτών που είναι χωρισμένοι στα δύο. Μετά το άλμα, spoilers για τα as-good-as-they-get επεισόδια των δύο σειρών του Josh Schwartz, "Chuck" και "Gossip Girl".

Chuck:
EvilMarshall! Evil. Marshall., για όνομα του θεού! Ποιος άνθρωπος βουτάει τον geeky και παραληρηματικότατο faux-Q του "Αlias" και τον μετατρέπει σε αυτή την αμοραλιστική μηχανή με το παγερό βλέμμα και τα τρελά backflips? Ήταν θέμα χρόνου μέχρι η εμφανέστατη αγάπη του δημιουργού για το spy drama του JJ Abrams να μεταμφιεζόταν σε κάποιο σχετικό guest part, αλλά η εκτέλεση με άφησε άφωνο. Josh, προσκυνώ.

Και φυσικά, Rachel Bilson. Πόσο μου έχει λείψει η λατρεμένη μου Summer! (by the way, είναι εντυπωσιακό το οτι ο Schwartz καταφέρνει να με κάνει να αναπολώ το "O.C." χάρη και στα δύο του φετινά shows, δείχνοντας εν τέλει πόσο target group-defying ήταν.) Η εμφάνισή της Bilson ξεχείλιζε από τη συνήθη χαρισματικότητά της, σβήνοντας με τη μία από το χάρτη την Yvone Strehovsky και την ολοκληρωτική ανικανότητά της να παίξει χιούμορ. In context, η Lou προσέφερε διέξοδο σε αυτό το περίεργο cover story για τον Chuck και τη Sara, και ταυτόχρονα έσπρωξε τη Sara σε αυτό που υποθέτω είναι η συνειδητοποίηση του πόσο απίστευτα ερωτευμένη είναι με τον Chuck. (αν κρίνουμε από το διαλυμμένο βλέμμα της στο τέλος, τουλάχιστον.)

Μέσα σε όλα είχαμε και ουσιώδες στόρι για την Ellie, είχαμε μεγάλο showcase του Awesome (η σκηνή που ο Chuck χρησιμοποίησε το όνομά του ήταν ιδιαίτερα δυνατή), είχαμε τη φαινομενικά random αποχώρηση του Tang να γίνεται με πολύ αστείο τρόπο, και είχαμε και την παραδοσική Σχολιάσιμη Μουσική Επιλογή της Εβδομάδας με την ταιριαστά on the nose χρησιμοποίηση του "Toxic", το οποίο on record θα χαρακτηρίσω ως το καλύτερο μακράν κομμάτι της Britney Spears. (και αυτό που, σύμφωνα με τον "Doctor Who", θα θεωρείται κλασσική μουσική σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια.) Και, πρέπει να πω, ο άνθρωπος που σε σερί επεισόδια δείχνει την αγάπη για Arcade Fire, Oasis και Britney, αν μη τι άλλο κερδίζει την εκτίμησή μου, όχι οτι δεν την είχε και από πριν φυσικά.

Επιπλέον, φοβερά αστείο επεισόδιο, ε? Μέτρα:

• "If everything is awesome and nothing is unawesome, then everything by definition is mediocre!", κατά τη διάρκεια της δηλητηριασμένης ειλικρίνειας της Ellie.
• Big Mike+Lady Tang=LFE!
• "Casey, your jaw was chiseled by Michelangelo himself", στο απλά σπουδαίο κοπλιμέντο του Chuck που ακολούθησε το "God! You're beautiful" προς την Sara.
• "You don't talk about your mom much", σε μια ξακαρδιστικά χαμηλών τόνων στιγμή ανάμεσα στους δυο συνεργάτες του Morgan. Εκείνη τη στιγμή μπορούσα να δω ένα ολόκληρο spin-off sitcom να γεννιέται.

Gossip Girl:
Aχ, Serena, κρίμα και σε συμπαθώ ρε συ. Πήγε και την έκανε τη βλακεία, πήγε και νομιμοποίησε το hanging around του Dan με την Vanessa. Μα δε βλέπει οτι ο Dan δε θα συμβεί γι'αυτήν? Κι αν συμβεί, μιας και έχουμε και sweeps, θα είναι εν μέσω συνεχούς άγχους για το πώς θα συναγωνιστεί την V, "Guitar Hero" notwithstanding. Πάντως μπράβο στον Dan, που με κάποιο τρόπο κατάφερε να βρεθεί ανάμεσα σε ό,τι καλύτερο έχουν να προσφέρουν οι δυο πλευρές της Νέας Υόρκης.

Με τι ασχολούμαι όμως, εδώ συνέβησαν ολόκληροι Blair/Chuck! (Buck? Chair? Discuss.) Μετά τη φωτιά που πήρε το φιλμ στο προηγούμενο επεισόδιο, εδώ είχαμε δεύτερες σκέψεις στο hungover πρωινό που ακολούθησε, αλλά εν τέλει αυτοί οι δύο έχουν τόση τρελή χημεία που μάλλον μας προέκυψαν ως το ζευγάρι που δεν ξέραμε πως έχουμε ανάγκη. Plus, ποιος μπορεί να χαλαστεί από ένα so very hot ερωτικό μυστικό σαν κι αυτό? Όχι εγώ! Δεν είναι όμως μόνο σαρκικό το ζήτημα, γιατί apparently o Chuck ένιωθε πεταλούδες να φτερουγίζουν στο στομάχι του, σε μια σκηνή την οποία βρήκα αναπάντεχα γλυκιά δεδομένου του συγκεκριμένου τύπου. Ανεκτίμητη και η αντίδραση της Blair: "Chuck, you know I adore all of God's creatures and all the metaphores they inspire, but these butterflies have got to be murdered." Ouch!

Επίσης αγαπώ τη Leighton Meester που επεισόδιο μετά το επεισόδιο σα να χώνεται όλο και περισσότερο στο πετσί του unapologetically επιφανειακού της χαρακτήρα, με θαυμαστή προσπάθεια. Όσο για τον Chuck, date rape, ξε-date rape, ο άνθρωπος μέσα σε δύο επεισόδια έπεισε τον πατέρα του να επενδύσει σε ένα bourlesque τύπου στριπτιζάδικο, έκαψε ένα φιλμ, έκανε The Deed με την Blair, παραδέχτηκε οτι έχει αισθήματα γι'αυτήν (ποιος, τώρα), της έκανε δώρο το κολιέ... Μπορώ να πω οτι στο φετινό Chuck-o-Meter της νέας σεζόν κατέχει αυτή τη στιγμή τη #1 θέση.

Σε άλλα νέα, οι δυο πιο βαρετοί χαρακτήρες της σειράς ταιριάξανε, και σε ένα ιδανικό σενάριο θα βρουν μαζί τραγικό θάνατο ή θα μετακομίσουν στο μακρινό Παρίσι για να ζήσουν τον έρωτά τους. For the record, δεν έχω προτίμηση, είναι αυτό που λέμε "Wanted Dead or Alive". Θα ομολογήσω όμως πως μια άλφα ζεστασιά την ένιωσα για την κακομοιρούλα τη Jenny όταν μετά από ένα τέλειο βράδυ γύρισε σπίτι για να το δει να γίνεται ακόμα τελειότερο, στη θέα των γονιών της να έχουν ξανασμίξει. (τουλάχιστον τώρα μπορεί να βρει τον φριχτό θάνατο όντας ευτυχισμένη.)

By the way, ο Rufus και η Alyson are so gonna be done μέχρι το τέλος του Νοέμβρη. Το καλό που τους θέλω, δηλαδή, γιατί αν είχα ένα παράπονο για το επεισόδιο ήταν η απουσία της Kelly Rutherford. Από την άλλη, ολόκληρη "Melrose Place" alumna έχουμε στα χέρια μας, να μην της δώσουμε κι ένα άξιο catfight? Oh boy, δεν το πιστεύω πως όταν είδα τον πιλότο αυτής της σειράς πίστευα πως δε θα έχω αρκετά να γράφω σε εβδομαδιαία βάση. Ένοχη, ξε-ένοχη, αυτή η απόλαυση μόλις κέρδισε τη δική της γωνιά στον κατάλογο των links.