Aλλαγή φρουράς στο τίτλο της καλύτερης NBC Comedy (ή απλώς Comedy, βασικά) με το "30 Rock" να ξεπηδά μετά το πρώτο, άνισο stretch επεισοδίων του στα τέλη του 2006, και να εξελίσσεται σε ό,τι κοντινότερο στο "Arrested Development" μπορούσα να φανταστώ οτι θα έβλεπα ξανά. Ο συντριπτικός αριθμός αστείων ανά επεισόδιο πρακτικά αναγκάζει το θεατή να παρακολουθεί σκηνές 2 ή 3 φορές για να τις πιάσει εξ ολοκλήρου. Το υπόγειο χιούμορ όχι μόνο δεν υποτιμά τη νοημοσύνη του θεατή αλλά απαιτεί από αυτόν να σκέφτεται πέρα από την επιφάνεια αυτού που βλέπει. Οι πολυάριθμοι guest stars λειτουργούν σαν την πλήρη αντίθεση της "Will & Grace" λογικής των gratuitous εμφανίσεων, χρησιμοποιώντας τους από τους πλέον αξέχαστους ρόλους (γιατί δεν ήταν καν υποψήφιος ο Paul Reubens για Έμμυ, δεν το έχω καταλάβει) μέχρι αυτοσαρκαστικά καμέο που καίνε ολοκληρωτικά τις corporate νοοτροπίες και τακτικές πίσω ακόμα και από το ίδιο το show. (Seinfeld-Vision, o Al Gore και το κάλεσμα της φάλαινας, το "Can we have our money now?" της Tina Fey.)
Η αριστουργηματική 2η σεζόν του "The Office" ακολουθήθηκε από μια σχεδόν εξίσου δυνατή 3η, η οποία έπαιξε υποδειγματικά κάθε λεπτή νότα sexual tension μεταξύ του Jim, της Pam και της Karen, και κορυφώθηκε με την Pam να περπατάει κυριολεκτικά πάνω σε αναμμένα κάρβουνα αφήνοντας εν συνεχεία καταπιεσμένα συναισθήματα χρόνων να βγουν στην επιφάνεια. Όμως το β' μισό του 2007 είδε μια πετσοκομμένη 4η σεζόν να πλήγεται όχι τόσο από την απεργία της WGA (που μας άφησε να κρεμόμαστε on a downer, μετά από 8 επεισόδια) αλλά κυρίως από την απόφαση του δικτύου να ξεκινήσει με 4 ωριαία installments. Στη διάρκεια αυτών είδαμε τον χαρακτήρα του Michael να φτάνει HomerSimpsonian άκρα καρτουνισμού, την ίδια στιγμή που το ξεχείλωμα αστείων έθεσε σε ρίσκο τη ρεαλιστική βάση του χιούμορ της σειράς, δηλαδή την ίδια την ουσία της ύπαρξής της. Όμως ο άριστος χειρισμός των Pam και Jim ως ζευγάρι απέδειξε οτι το Τέλος Του Sexual Tension δε σημαίνει και το Τέλος Της Δημιουργικότητας για ένα show. Υπόλοιπο Hollywood, κρατάτε σημειώσεις.
(The Office, Season 3, Season 4 στα links δεξιά)
(30 Rock, Will Arnett episode, Phoebe 2-parter, Season 1 finale, Season 2 στα links δεξιά)
Νομίζω πως η Fey έπιασε το κλίμα του Arrested Development στην αρχή της δεύτερης σεζόν και άρχισε τα cutaways και τα flashbacks.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω αποφασίσει ακόμη εάν λειτουργούν εντελώς μέσα στο 30 Rock (κάποια είναι όντως αμήχανα, ενώ άλλα ξεκαρδιστικά), απλά μού αρέσει να βλέπω το αγαπημένο μου στυλ κωμωδίας σε μία από τις κωμωδίες που αγαπώ.
BTW: Ναι, ο Michael είναι ο Homer Simpson! Frak! Είναι τόσο προφανές... Why didn't I think of that?
Συμφωνώ για την εν μέρει αμηχανία, και οφείλεται πιστεύω στο λόγο που η σειρά είναι ακόμα (και θα είναι πάντα) ένα κλικ κάτω από το "Arrested". Εκεί που οι περισσότεροι χαρακτήρες σηκώνουν αυτό το χιούμορ, είναι η ίδια η Liz που δεν έχει όλα αυτά τα ξεκαρδιστικά flaws που έκαναν τον Michael Bluth σχεδόν εξίσου αρνητικό ήρωα με τα ρεμάλια τους συγγενείς του. Η Liz Lemon παραείναι self-aware για να κάνει απόλυτα ταιριαστό lead σε μια τέτοια κωμωδία, εν ολίγοις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως το concept θα μπορούσε να δουλεύει υπέροχα με τον Tracy, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ normal η Lemon, normal σε έναν κόσμο απροσάρμοστων συγγραφέων και -με εξαίρεση εκείνο το απίστευτο γκαγκ με τα προηγούμενα πάρτι της με τον Kenneth- δεν δουλεύουν ιδιαίτερα γι' αυτή τέτοια narratives...
Οπωσδήποτε με τον Tracy, που έχει κάτι από την αφέλεια του George Michael. Και με τον Kenneth που είναι σαν ένας νέος Buster. Πάνω από όλα με τον Jack που συνδυάζει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά κάθε ενός από τους γηραιούς Bluths!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Liz είναι η straight woman που το "Arrested" τόλμησε να μην έχει ποτέ του. ΟΚ, τεχνικά είχε, τον Michael, αλλά ήταν τόσο αφόρητα full of himself και butt αμέτρητων jokes λόγω αυτού, που δεν τον πολυδιαχωρίζω από τους άλλους.