Sherlock: Moriarty says




H πρώτη σεζόν -ο τηλεοπτικός θεός να την κάνει- του Sherlock ολοκληρώθηκε με το τρίτο επεισόδιο-ταινία, γραμμένο αυτή τη φορά από τον συνδημιουργό Mark Gatiss και με τον Paul McGuigan να επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Πώς είναι το φινάλε; Πώς δένει με τις προηγούμενες ιστορίες; Πώς ήταν η σεζόν σαν σύνολο; Και ποιος είναι ο Moriarty;

Kαταρχάς μπράβο Mark Gatiss, έτσι πρέπει να γράφονται όλα τα season finales. Ο άνθρωπος παρέδωσε 7 μυστήρια σε ένα! Ένα απολαυστικό παζλ μυστηρίων, φόνων, εκρήξεων και άστρων που κατάφερνε την ίδια στιγμή να είναι διαολεμένα διασκεδαστικό, να υπογραμμίζει με άψογο τρόπο (δίχως να γίνεται προφανές ή τετριμμένο) το πώς ο Watson αργά αλλά σταθερά γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του Sherlock, αλλά και να φέρνει σε κορύφωση τα arcs αυτής της μίνι σεζόν.

Το ένα αφορά τον ίδιο τον Sherlock. Ο άνθρωπος-γρίφος, που βαριέται όταν δεν προκαλεί κανείς την ευφυία του και πυροβολάει τον τοίχο, δε θα μπορούσε να έχει άλλη νέμεση από την διαστρεβλωμένη κατ'εικόνα μορφή του, δηλαδή τον Moriarty, που βάζει ζωές σε κίνδυνο επειδή βαριέται. (Ή μήπως όχι;)

Το οποίο μας φέρνει στο άλλο arc της σεζόν, της πλοκής, τον μεγάλο κακό, τη μεγάλη νέμεση. Η σειρά ήδη μας έπαιξε μια πετυχημένη μπλόφα στο πρώτο επεισόδιο, όταν νομίζαμε πως ο Moriarty ήταν ο Mycron, και τώρα για μια φευγαλέα στιγμή νόμισα πως θα έκανε το αδιανόητο- να παραμορφώσει τόσο πολύ τον μύθο που ο Μ. θα ήταν ο ίδιος ο Watson. (Είμαι ο μόνος που το νόμισε αυτό στη σκηνή της πισίνας, πριν ο Doctor John αφήσει να φανούν τα εκρηκτικά που ήταν δεμένα στο κορμί του;)

Η αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του Moriarty κάνει κατά πρώτον ακόμα πιο απολαυστική τη σκηνή της εισαγωγής του χαρακτήρα- ως και καλά γκέι ψευτογκόμενου της κοπελίτσας στο νεκροτομείο που γουστάρει τον Sherlock. (Δε συγκράτησα το όνομά της.) Απολαυστική πλέον όχι τόσο λόγω του τρένου σκέψης του Sherlock, που και στα τρία αυτά επεισόδια δεν βαρέθηκα στιγμή να βλέπω και να με εντυπωσιάζει, αλλά κυρίως λόγω του ότι ήταν όλα μπαρούφες, στοιχεία στημένα εκεί από τον Moriarty που ήξερε ότι η νέμεσή του θα τα παρατηρούσε.

Εξίσου εντυπωσιακό ήταν το εύρημα της επικοινωνίας του Μ. με τον Sherlock μέσω αθώων πολιτών που απλά διάβαζαν σε πρώτο πρόσωπο τα λόγια του σαν από σενάριο. Και φυσικά το cliffhanger ήταν πολύ δυνατό- θα ήταν εξοργιστικό αν δεν ξέραμε ήδη ότι η σειρά τα πήγε εξαιρετικά στις τηλεθεάσεις και ανανεώθηκε ήδη για 2η σεζόν. (Τίποτα σίγουρο ακόμα, αλλά εικάζεται πως τα επεισόδια θα παραμείνουν 90λεπτα αλλά θα είναι περισσότερα.)

Συνολικά μια σειρά που πέτυχε απόλυτα σε αυτό που ξεκίνησε να κάνει, δηλαδή να επανεισάγει έναν από τους κλασικότερους φανταστικούς χαρακτήρες στο σύγχρονο κόσμο με τρόπο που να μην είναι ευκαιριακός. Ο Sherlock των Moffat, Gatiss και McGuigan αναδύει ένα άρωμα βικτωριανής Αγγλίας, είναι φρέσκος και old-school την ίδια στιγμή, και μέχρι και τον Watson ως blogger καταφέρνει να μας πουλήσει δίχως να μοιάζει φτηνιάρικος ή εύκολος. (Το self-referencing στο 'A Case in Pink' περνάει ως κάτι απόλυτα λειτουργικό μέσα στο σύμπαν της σειράς και δεν είναι εκεί απλά ως εξυπνακισμός.)

Ο Benedict Cumberbatch είναι έξοχος στον απαιτητικό ρόλο, τα σενάρια έχουν ρυθμό, φρεσκάδα και IQ, η σειρά σαν σύνολο είναι έξυπνη, το ξέρει, αλλά όπως ακριβώς και ο ήρωάς της, καταφέρνει να γίνεται περισσότερο αγάπητη παρά ενοχλητική λόγω αυτού του γεγονότος.

Well done old chaps. Θα περιμένω πώς και πώς τον δεύτερο κύκλο ιστοριών.



.

11 σχόλια:

  1. "Είμαι ο μόνος που το νόμισε αυτό στη σκηνή της πισίνας"

    Όχι όχι όχι!! ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Και δεν ήμουν ποτέ γνώστης του κόσμου του Σέρλοκ πέρα από τα βασικά και έλεγα "ΛΕΣ;; Μήπως υπήρχε κάτι τέτοιο στα βιβλία;"

    Αλλά μετά βγήκε η καρικατούρα Μοριάρτυ χαχα.

    Πολύ μου άρεσε η σειρά, δεν καταλάβαινα πως περνούσε 1μιση ώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. oxi den isoun o monos me ton watson os m...eixa frikarei...ase pou to evlepa live kai den eixes dinatotita gia forward....etsi kai empainan diafhmiseis ekei tha espaga othoni!!!

    ego exo porothei kai thelo tora na do ti ginetai!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλά το finale ήταν υπέροχο... Ένας Sherlock να ψάχνει συνεχώς για έναν worthy αντίπαλο και ένας Moriarty να εισβάλει στη ζωή του με το έτσι θέλω στην αρχή ως gay και στην συνέχεια αποκαλύπτοντας το προσωπό του. Το μόνο μειονέκτημα που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν δόθηκε αρκετός χρόνος στο θεατή ώστε να αφομοιώσει το σκελετό καθενός απο τα μυστήρια που καλείται να λύσει ο Sherlock. Υποκλίνομαι σε Cumberbatch (Sherlock), Freeman (Watson, ήδη τον λάτρεψα στο Hitchhiker's Guide to the Galaxy) και φυσικά σε Steven Moffat και Mark Gatiss.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και γω θα παραμείνω. Αν και το cliffhanger δεν με εντυπωσιασε. 'Νταξει για τελος επεισοδιου, αλλα για τελος σεζόν? Πρώτης κιολας και με μονο τρία επεισοδια? Ειναι τοσο δυνατο αυτο το cliffhanger για να κλεισεις μια σειρα για εναν χρόνο?

    Δεν ήταν cliffhanger αυτο, αυτό ηταν διάλειμμα για διαφημησεις.

    Και επιτέλους, αυτός που παει και θολωνει όλο το Λονδίνο ας μας πει τι θελει να κανει μήπως του πούμε πως να το κάνει καλύτερα γιατι ετσι δεν δουλευει υπερ της σειράς :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ καν πόσο καλός ήταν αυτός ο μικρός πρώτος κύκλος. Θα αρκεστώ σε ένα λινκ που θα μπορούσε να φιγουράρει στο fail blog. Ας διάβαζε ρε γμτ το επίσημο site του bbc πριν γράψει το κείμενο: http://enet.s3.amazonaws.com/2010/08/130810/index.html σελίδες 60-61, World TV, τελευταία παράγραφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 'Ντάξει, με τις μαλακίες που έχουμε δει κατά καιρούς, ενα "εποχής" δεν ειναι τόσο σημαντικό. Ε, ποιός θυμάται εκείνο το Buffy/Wonder Woman crossover? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βασικά είναι γαμάτο γιατί στην εισαγωγική περίοδο καταφέρνει να κάνει ΤΡΙΑ λάθη μέσα σε, τι, 50 λέξεις; Ούτε πέρσι ξεκίνησε, ούτε Σέρλοκ ΧΟΛΜΣ λέγεται, και φυσικά δεν είναι εποχής, που είναι και το βασικό concept της σειράς.

    Δηλαδή πήγε ο Moffat στο BBC και τους είπε 8 λέξεις, τους λέει "ρε, ψήνομαι να κάνω Σέρλοκ αλλά ΟΧΙ ΕΠΟΧΗΣ." Γαμώ του είπαν αυτοί, κάντο, "σειρά εποχής" πάει και γράφει η άλλη. Καρα-fail είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Lol, το 'περυσι' ούτε που το πρόσεξα. Και το "Σερλοκ Χόλμς" το πηρα ως το οτι ετσι θα ηταν ο Ελληνικός τιτλος αν ερχόταν :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απίστευτη η σεζόν, ανυπομονούμε όλοι όπως βλέπω για την επόμενη κι όντως όλοι το "φάγαμε" πως ο Watson μπορεί να ήταν όντως ο M. σε ένα άκρως απογοητευτικό twist.

    Αλλά εγώ την αμαρτία μου θα την πω. Δε με τρέλανε ο Moriarty. Δε με νοιάζει το όλο κραγμένη-nerd-με-ξεσπάσματα, ίσως ούτε καν κι η υστερική ενοχλητική φωνούλα του, αλλά γενικά δε με έπεισε. Ήθελα κάποιον που να φοβίζει, ακόμα και ως κραγμένη, κάποιον με πραγματική ένταση. Μ' αυτόν περίμενα να πεταχτεί κάποιος από δίπλα φωνάζοντας "Φατούρο στον Μοριάρτυ!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Απίστευτη η σειρά. Πρώτη φορά βλέπω τηλεόραση και ασθάνομαι σαν να διαβάζω βιβλίο.

    Ο Moriarty μπορεί να μην είναι επιβλητική παρουσία αλλά είναι σίγουρα υποβλητικό concept. Ακόμα και το ότι είναι τόσο αδιαφορός, περνά απαρατήρητος (ακόμα και από τον Sherlock) είναι creepy.

    Περιμένω με μεγάλη αγωνία την επιστροφή του highly functional sociopath με φωνή Alan Rickman...

    ΑπάντησηΔιαγραφή