Terriers: Hail Mary

Ένα φανταστικό φινάλε για μια φανταστική σεζόν/σειρά.

Αναρωτιόμασταν την περασμένη βδομάδα αν είναι δυνατόν να κλείσει αυτή η περιπέτεια δίχως η σειρά να μας κάνει την ψυχή σουρωτήρι και, παρότι οι ήρωές μας με την σκυλίσια τους επιμονή ξεφεύγουν από τη μάχη με μια μόλις και μετά βίας νίκη, αυτή η νίκη ήρθε με προσωπικό κόστος για όλους.

Θα φτάσω όμως σε αυτό σε λίγο, γιατί πρώτα θέλω να σταθώ στο μικρό θαύμα που είναι αυτό το φινάλε. Είχε την αποστολή να κλείσει ένα σωρό ανοιχτές πλοκές, να δώσει closure σε προσωπικά arcs, και ακόμα και να οδηγήσει σε μια κατεύθυνση που θα έχει μια ενδεχόμενη δεύτερη σεζόν, και αυτό τα έκανε όλα αυτά και ακόμα παραπάνω. Παραπάνω, γιατί έφερε πίσω στοιχεία και χαρακτήρες από όλη τη σεζόν, τα έδεσε απολύτως αρμονικά με τα όσα συνέβαιναν, και εμπλούτισε με μικρές στιγμές χαρακτήρων που έκαναν όλη τη διαφορά.

Πολύ απλά, ενώ παρακολουθούσες ένα -στη θεωρία- πηγμένο φινάλε, κάθε λίγα λεπτά, κάθε λίγες σκηνές εμφανίζονταν μικρές στιγμές ανταπόδοσης για εσένα προσωπικά, ως πιστό θεατή της σειράς. Από την επιστροφή της Steph μέχρι της κόρης του Mickey, και από τον Mark που καπνίζει ένα αληθινό τσιγάρο καθώς ακούει τον Hank να του εξηγεί τι συμβαίνει (η αγαπημένη μου ίσως στιγμή όλης της σειράς, τέλος), μέχρι το γλυκό meta-φλερτ του Hank με την Laura. (Υπέροχη ατάκα: “You are remarkable in a funny way. Or funny in a remarkable way.” Τόσο ωραίο πράγμα να πεις σε κάποιον, και τόσο σωστό για τον Hank, επίσης.) Όλο το επεισόδιο ήταν μια γλυκόπικρη ωδή σε αυτούς τους remarkable, funny ανθρώπους.

Πάρε ας πούμε τις σκηνές του Hank με την Gretchen. Μετά από όλη αυτή την αιματηρή ιστορία, η Gretchen φυσικά και σημειώνει πως ο Hank φέρνει τη δυστυχία σε ό,τι αγγίζει, αλλά ακόμα και τότε ξέρει πως δε θα ήταν ικανός να κάνει αυτό που έλεγαν ότι έκανε. Αργότερα, επιλέγουν επιτέλους και δύο να πάνε παρακάτω. Κάτι που η Gretchen επέλεξε να μη μισήσει καθόλου τον Hank για το ρόλο του στο θάνατο του Jason, κάτι ο συναισθηματικός αντίκτυπος όλης αυτής της ιστορίας, που δίδαξε στον Hank για πρώτη του ίσως φορά ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήνεις στο τραπέζι (*), η ουσία είναι πως έτσι μπόρεσε επιτέλους κι ο Hank να προχωρήσει, να κάνει το βήμα που στην αρχή της σεζόν δε μπορούσε: Να αφήσει το παρελθόν πίσω του και να κάνει μια νέα αρχή, αποχαιρετώντας την Gretchen, αποχαιρετώντας το σπίτι μιας άλλης του ζωής.

(* Ο παιδόφιλος που είχε προσλάβει τον Zeitlin τη βγάζει καθαρή. Για την ώρα. Το ότι ο Hank αναγνωρίζει πως αυτή είναι μια μάχη που αυτή τη στιγμή δε μπορεί να κερδίσει, και την αφήνει κατά μέρος για να πετύχει μια απαραίτητη για όλους νίκη -δηλαδή τη φυλάκιση του Zeitlin και το φρενάρισμα των σχεδίων για το αεροδρόμιο- δείχνει πόσο μακριά έχει έρθει ως χαρακτήρας σε αυτή τη σειρά. Ταυτόχρονα, επειδή παραμένει βαθιά μέσα του το ίδιο λατρεμένο Terrier που πάντα ήταν, η φωτογραφία του Ακόμα Μεγαλύτερου Κακού καρφιτσώνεται στον πίνακα, εκεί που πριν ήταν ο Zeitlin και τα blueprints. Ο τύπος παραμένει ένοχος, παραμένει κάθαρμα, παραμένει υπαίτιος για το θάνατο του Mickey. Αυτή είναι μια μάχη για μια άλλη μέρα.)

Με τον ίδιο τρόπο, η περιπέτεια αυτή έδειξε στον Britt ότι δεν τον απασχολεί ένα λάθος, διότι όλοι κάνουν λάθη. Η Katie τον απάτησε, ο Hank του το έκρυψε, ο ίδιος ο Britt πολτοποίησε το πρόσωπο ενός αθώου. Όλοι κάνουν λάθη. Αυτό που μένει όμως τελικά, είναι το τι σημαίνει ο ένας για τον άλλον. Όπως ο Hank είναι ο αδερφός του Britt (και τον συγχώρεσε αμέσως, πριν καν το συνειδητοποιήσει, όπως λέγαμε την προηγούμενη βδομάδα), έτσι και η Katie είναι η ζωή του. Το καταλαβαίνει, της το λέει, και μάλιστα παρέα με μια 'διαταγή': Να πετάξει το τεστ πατρότητας, γιατί του είναι αδιάφορο.

Και πάρε τέλος και τον Mark, που ήταν τόσο εντελώς ο MVP αυτού του φινάλε. Είναι ο χαρακτήρας που θα έπρεπε να μισούμε από την αρχή της σειράς, αλλά ποτέ δεν γράφτηκε ούτε παίχτηκε με απλοϊκό τρόπο. Όσο ο Mark μίλαγε και φερόταν άσχημα στον Hank, τόσο νιώθαμε πως κάπου μέσα του όλο και περισσότερο πόναγε γι'αυτό. Και πράγματι, στις δύσκολες στιγμές στάθηκε στο ύψος του απέναντι στον παλιό του συνάδελφο. Έκανε ένα τσιγάρο ακούγοντάς τον. Τον προστάτεψε όταν ήξερε πως θα έκανε ξεροκεφαλιά, πηγαίνοντας full force να την πέσει στον Zeitlin. Και τον έβγαλε από την δύσκολη θέση, όταν οι πληρωμένοι δολοφόνοι του Zeitlin τον είχαν στριμώξει στο περιπολικό μετά την ψευδή τους μαρτυρία.

Πρόσεξε: Τόσο καιρό μετά τα γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα να εκδιωχθεί ο Hank από το σώμα, η ιστορία παραλίγο να επαναληφθεί. Και πάλι η σκυλίσια επιμονή του Hank, η εμμονή του αν θες, απέναντι σε κάποιον άνθρωπο που θεωρούσε ένοχο, πήγε να τον ρίξει στον ίδιο λάκκο. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά ο ίδιος είχε καλύτερο έλεγχο του εαυτού του και, ακόμα κυριότερα, ήταν εκεί γι'αυτόν οι δικοί του άνθρωποι. Από τον Mark, μέχρι φυσικά τον Britt.

Διότι εδώ καταλήγει όλη η ιστορία, εδώ είναι η ουσία της. Στον Hank και τον Britt. Είναι μαζί οι δυο τους (με την ανεκτίμητη βοήθεια της υπέροχης κυρίας Laura Ross) που δεν παραιτούνται, που μαζεύουν στοιχεία, που φυλάνε ο ένας τα νώτα του άλλου, και που τελικά λύνουν αυτή την -πολύ μεγαλύτερη από τους ίδιους- υπόθεση. Στη σκηνή που χωρίζονται για τελευταία φορά, ο Hank καταλήγει να δίνει τη μάχη για τη ζωή του μόνος του, στο σκοτάδι, αυτός και το φάντασμα του Mickey Gosney απέναντι στον γορίλα του Zeitlin. “We gotta stop splitting up,” λέει ο Hank, όταν ο Britt μπαίνει με καθυστέρηση στο σπίτι. Ακριβώς αυτό.

Η καρδιά της σειράς ήταν εξαρχής ο αδερφικός δεσμός των δύο τους. Και εκεί επιστρέφουμε με το κλείσιμο. Από τη σκηνή που ο Hank και ο Britt μαζί ορμάνε στον Zeitlin (ωραίο buddy cop στήσιμο η σκηνή στο κότερο) μέχρι φυσικά την υπέροχη σκηνή του τέλους, το επεισόδιο επιστρέφει στην καρδιά του Terriers. Μαζί οι δυο τους πέρασαν μια περιπέτεια που τους έκανε καλύτερους ανθρώπους.Τη μεγάλη δοκιμασία, την πέρασαν με ένα αδελφικό άριστα. Στην τελευταία σκηνή του επεισοδίου, της σεζόν, της σειράς, στέκονται -μέσα στον γερο-πιστό που είναι το φορτηγάκι του Hank- σε ένα κόκκινο φανάρι με το μεγάλο ερώτημα να πλανάται από πάνω τους: Συνεχίζουμε ευθεία και δεχόμαστε τις συνέπειες, ή κόβουμε αριστερά και την κάνουμε για Μεξικό, και αραλίκι στη Baja;

Το ερώτημα είναι βεβαίως φιλολογικό. Αν μάθαμε κάτι βλέποντας τη σειρά είναι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δε θα πρόδιδαν ποτέ τους εαυτούς τους ή τους αγαπημένους τους με αυτό τον τρόπο. Όμως εκείνη τη μικρή στιγμή το ερώτημα υπάρχει, και στην τηλεοπτική πραγματικότητα κατά την οποία η συνέχεια δεν θα έρθει ποτέ, αφήνοντας αυτό το φορτηγάκι του Schrödinger αιωρούμενο για πάντα ανάμεσα σε δύο διαδρομές, το μόνο πράγμα που μετράει είναι ένα: Πως ο Hank και ο Britt είναι μαζί.


.

16 σχόλια:

  1. "O Hank kai o Britt einai mazi" leei...
    Loved it!
    To wraiotero bromance sthn istoria twn bromances.
    Afto pou parathrhsa me to terriers einai oti einai seira gia thn opoia den exw akousei pote (alla pote omws)kako sxolio. Ma oute ena? Opoios eixe thn tyxh na th dei,th latrepse.Apo ton pio snob kritiko mexri ton teleftaio sxoliasth sto twitter, h apofash einai omofwnh.Everybody loves terriers.
    Psegadia yphrxan. Alla kai afta akoma ta agapas. Opws agapas ta psegadia pou exoun oi xarakthres aftoi.Kai as einai alles fores mikroulia (britt's rage)kai alles fores teratakia (hank's obsessions,compulsions,addictions etc).
    Egw pantws thn araza mazi tous sth Baja xwris defterh skepsh! :P
    I will miss these guys...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταρχήν, να δηλώσω δημόσια πως χαίρομαι που έκανα λάθος θεωρώντας δεδομένη την ακόμα μεγαλύτερη ψυχική κατάπτωση στο τελευταίο επεισόδιο της περιόδου/σειράς. Τι στο διάολο, ακόμα και τα γουρούνια πέταξαν όταν ξανάπαιξαν οι Pink Floyd μαζί, ακόμα και ο Nick Cave έχει βγάλει χαρούμενο τραγούδι. Γιατί όχι non-unhappy end και το Terriers;

    Είχα την άνεση να δω το επεισόδιο αρκετές φορές από τη στιγμή της δημοσιοποίησής του, αλλά ήμουν σε ένα μεταίχμιο (ήθελα πολύ να το δω/φοβόμουν τι μπορεί να έβλεπα), με αποτέλεσμα να το πάρω απόφαση χθες βράδυ. Είναι τρομερά δύσκολο να χώνεις ένα βεβιασμένο (λόγω αβεβαιότητας για τη συνέχεια, ειδικά δε «αίσιο») τέλος σε παράλληλες ιστορίες και τόσους ρόλους χωρίς να προδίδεις την ίδια τη σειρά. Το Terriers το κατάφερε.

    Άψογη έκθεση ιδεών και αισθημάτων, Dark, για άλλη μια φορά. Νομίζω πως συνόψισες εξαίσια και το επεισόδιο, και τη σειρά. Υποκλίνομαι για τον όρο «φορτηγάκι του Schrödinger», για την αναφορά στην έλλειψη πραγματικής σημασίας τού διλήμματος, για αυτό που έχει πραγματικά σημασία.

    Δεν το κοίταξα, αλλά φαντάζομαι πως θα έχεις δίκιο λέγοντας πως δεν πρόκειται να συνεχίσουν τη σειρά. Shit.

    “Call if you need anything.”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Everybody loves terriers". Αλλά πόσοι είναι αυτοί οι "Everybody"? Αυτό είναι το ζήτημα.

    Ο Mark το άναψε το τσιγαράκι του και στην περίπτωση της Baja, θα πιει και το ποτάκι του ο Hank...

    Αντίο terriers, και σας ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό ήταν το φοβερό, ότι κατάφεραν να κλείσουν μια χαώδη κατάσταση μέσα σε ένα επεισόδιο, δίχως τίποτα να γίνεται προβλέψιμο ή να μοιάζει βεβιασμένο. Η σειρά διατήρησε και το ρυθμό της και το χαρακτήρα της, σε αντίθεση με (παράδειγμα off the top of my head λόγω του ότι είναι πρόσφατο και επίσης αγαπημένο) το Dollhouse, όπου το στρίμωχμα ήταν εμφανές, και είχε μια κάποια επίπτωση στο πόσο σε άφηνε να αισθανθείς αυτά που έβλεπες.

    Όσο για την ανανέωση της σειράς ή μη, προτιμώ να παραμένω ρεαλιστής. Ειδικά από τη στιγμή που έχει ικανοποιητικό κλείσιμο για τα πάντα, προτίμησα να εκτιμήσω το επεισόδιο σα να ήταν series finale. Αν, αντίθετα σε κάθε λογική, η σειρά ανανεωθεί, τότε ξέρεις. Έξτρα χαρά από το πουθενά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Our life expectancy is between that of a fly and a fly with a heart condition."

    Μία απ' τις καλές ατάκες του επεισοδίου (μπορεί να λέει και για τη σειρά)

    Χαίρομαι που τελικά άφησαν ανοιχτά ενδεχόμενα για τη μία στο εκατομμύριο που θα ανανεωθεί η σειρά (μάλλον και μικρότερη η πιθανότητα).

    Χαίρομαι που δεν είμαι writer/producer της σειράς γιατί θα είχα κάνει τελικά πράξη το "Better to burnout than to fade away", που είχα πει μετά το προτελευταίο επεισόδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάντως και σαν κλείσιμο σεζόν και σαν φινάλε σειράς την κάνει την δουλειά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολυ ωραια σειρα , πολυ ωραια σεζον , πολυ ωραιο κλεισιμο.

    Και παλινα πω ενα μεγαλο ευχαριστω στον τyler που εγραψε για αυτη τη σειρα κ με εψησε να το ξεκινησω.

    μακαρι να παρει ανανεωση ρε πστ μου....αλλα σε εναν πλανητη που εχουμε φτασει τα πραγματικα ουσιωδη πραγματα ναναι υποθεση (δυστυχως!!!) λιγων ατομων , δεν το βλεπω να ανανενωνεται


    Δε πειραζει.


    46+2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περίμενα να κάνω σχόλιο για αυτη τη σειρά ύστερα απο την ανακοίνωση οτι θα έχουμε και 2η σεζόν. Δυστυχώς το κάνω μετα την ανακοίνωση οτι κόβεται τελικά.
    Κρίμα γιατί ήταν πραγμάτικα μια όαση στις μέτριες νέες σειρές που είχαμε φέτος.

    Το τελευταίο επεισόδιο περίμενα να με γ@μ#σει πολύ περισσότερο απο οτι έκανε το προτελευταίο με την σοκαριστική σκηνη στο super market. Aυτό δεν έγινε γιατι αυτό που ήταν φανερό καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου ήταν οτι οι ίδιοι οι συντελεστες δεν ήξεραν αν η σείρα θα κόπει ή υπάρχει ελπίδα να ανανεωθεί. Οποτε προσπάθησαν να δώσουν ενα τέλος που να στέκει το ίδιο καλά ως season αλλα και series finale. Και πραγματικά τα κατάφεραν εξαιρετικά. Οταν τελειωσε το επεισόδιο ένιωσα μαζί με τους πρωταγωνιστές μια εξιλέωση ύστερα απο όσα τους συνέβησαν. Αλλα είμαι σιγουρος οτι αν ακολουθούσαν ενα αποκλειστικά series finale επεισόδιο θα ετρωγα καμιά δεκαριά μπουνιές στο στομάχι.

    Terriers ήσουν αρρώστια και σε ευχαριστούμε για τα συναισθήματα που μας πρόσφερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δυστυχώς...

    http://www.tvsquad.com/2010/12/06/terriers-canceled/

    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αναμενόμενο. Αλλά δεν πειράζει. Δε θα είναι ποτέ τίποτα άλλο παρά τέλειο. Θα κάνω ένα RIP πιο αργά απόψε ή αύριο, που θα έχουν μαζευτεί και αρκετές δηλώσεις. Γιατί έχω την αίσθηση πως αυτή είναι από τις λίγες φορές σε παρόμοια κατάσταση, που οι εμπλεκόμενοι θα πουν πράγματα που πιστεύουν αληθινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΤΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. (Αχρείαστη παρένθεση. Δεν πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα εθνικό το ζήτημα όταν μιλάμε για τέτοιου είδους περιπτώσεις, απλά μας βοηθάει να συγκεντρώνουμε σε ένα σημείο την απογοήτευσή μας.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ως δείγμα του πόσο αγάπησα αυτούς τους 2 τύπους και τη σειρά εν γένει, όταν στη συνέντευξη του Ted Griffin στον Sepinwall διάβασα αυτό:

    I will only share this: that if you don't know which way that truck turns or doesn't turn at the end, you don't know Britt. He goes straight. The one thing, if there's anything to tie up from season one, is that in the first episode of season two, Katie would've come to Britt in prison with the paternity results, still unopened, and said, "If you really don't want to know, then you tear it up." The last scene of episode one was Britt taking that letter into the prison yard and opening it, and in a wide shot, we see him sort of punch the air in triumph. He's the dad.

    έσκασα ένα ΠΟΛΥ μεγάλο χαμόγελο.

    R.I.P. Terriers, you will be missed

    (αλλά όπως διάβασα κάπου, θα κάνεις ένα εξαιρετικό dvd)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. btw οι "μαλακες οι αμερικανοι" τουλαχιστον δημιουργουν τετοιες σειρες, κι ας μην τις βλεπει μεγαλο μερος του κοινου. οι ελληνες δεν δημιουργουν καν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Green Onion: α, μα σε παρακαλώ, πολύ, τι λες τώρα! Δεν έχεις δει το «Νησί»;!
    (Ρωτάω επειδή εγώ δεν το έχω δει και δεν έχω ιδέα αν είναι καλή σειρά… Έχω ακούσει και για μια άλλη σειρα, το «Ρετιρέ». :) Πέρα από την πλάκα, όμως, το «οι Έλληνες δεν δημιουργούν καν» είναι το ίδιο ρατσιστικό όσο και το «μαλάκες οι αμερικανοί». Παντού υπάρχουν δημιουργοί, αλλά δυστυχώς τα νούμερα και κάτι νούμερα (και με τις δύο έννοιες) είναι αυτά που αποφασίζουν τι «αξίζει» (και άρα θα προβληθεί/συνεχίσει) και τι όχι. Σε μια διαφημιστική δημοκρατία (όπως στις ΗΠΑ, έτσι κι εδώ) τα κριτήρια είναι σαφή.

    Από την άλλη, ευχαριστώ για την παράθεση της συνέντευξης του Griffin, αν και θα προτιμούσα να είχε τελειώσει στο “He goes straight.”

    In other news, πολύ καλό και το 2×5 του Misfits. Εδώ διαπίστωσα ένα homage στο “King Kong”, και μαζί με ένα προηγούμενο αντίστοιχο στο “Sixth Sense”, αναρωτιέμαι μήπως έχουν παίξει πολλές τιμητικές αναφορές και δεν τις έχω ψυλλιαστεί. Την απάντηση σε αυτό θα την αφήσω στον dark tyler. Ας κάνει κάτι κι εκείνος, αφού δει τη σειρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ρε συ, δεν εννοω οτι δεν μπορουν να δημιουργησουν, λεω οτι δεν υπαρχουν καλες ελληνικες σειρες (ή εγω δεν τις εχω βρει). το νησί δεν το έχω δει (και βαριέμαι) αλλά απ' οτι μαθαίνω χειροτερεύει όλη την ώρα. αντίστοιχα το ΟΥΚ που ξεκίνησε "ανατρεπτικό" και θα συνεχίσει με guest τον ρέμο (δεν κάνω πλάκα).

    δηλαδή οκ πολλές γαμάτες αμερικάνικες σειρές κόβονται, αλλά τουλάχιστον μια σεζόν την είχαν. και υπάρχει και το hbo φυσικά. δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει - σίγουρα υπάρχουν ταλαντούχα άτομα και στην ελλάδα - αλλά η ελληνική tv είναι της πλάκας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή