Πριν δυο επεισόδια είχα γράψει πόσο πολύ λάτρεψα την κορύφωση εκείνου του επεισοδίου, και το ότι έπρεπε να είναι το κύκνειο άσμα του Carell στη σειρά. Τα δύο επόμενα, με guest τον Will Ferrell, ενισχύουν αυτή την άποψη.
Ο Ferrell φυσικά δε θα κάτσει να μας κάνει παρέα στην υπόλοιπη σειρά, οπότε η παρουσία του είναι απλά ένα distraction. Είναι μέρος του μακρόσυρτου και αχρείαστου αποχαιρετισμού του Michael Scott, στον οποίον έχουμε ήδη πει αντίο, στην ιστορία του οποίου έχει ήδη μπει τελεία.
Δεν είναι ότι δε μπορεί να λειτουργήσει καλά ένα τέτοιου είδους διπλό αποχαιρετηστήριο/εισαγωγή. Το CSI ας πούμε το είχε κάνει πολύ καλά όταν αντάλλαξε τον Grissom με τον Μορφέα. (Το είχα περιγράψει εδώ, όσο κι αν δυστυχώς έκανα λάθος πρόβλεψη ότι η σειρά δε θα πληγεί.) Αλλά η διαφορά είναι αυτή. Εκεί έβλεπες κάτι που είχε σημασία. Και οι λεπτές, τελευταίες πινελιές της αποχώρησης του Grissom, και τα αβέβαια πρώτα βήματα του αντικαταστάτη του.
Εδώ έχουμε μια σειρά από ατελείωτους αποχαιρετισμούς για τον Michael Scott (ωραίο ήταν το τραγουδάκι στο τέλος με τα αθροισμένα λεπτά διοίκησής του, αλλά φτάνει) και ένα περιέργως άβολο ταίριασμα με τον Will Ferrell στη μητέρα των stunt castings. Η μόνη σκηνή τους που μου άρεσε, ήταν η πρώτη του προηγούμενου επεισοδίου, που έμοιαζε και λίγο αυτοσχεδιαστική κιόλας. Στο μπαρ, όπου πρωτοσυναντιούνται.
Από εκεί και ύστερα, μέσα σε 20+20 λεπτά έχουμε δει κάτι σαν 3-4 διαφορετικές περσόνες για τον Deangelo, τον οποίο οι συγγραφείς δε μοιάζουν να ξέρουν ακριβώς πώς να γράψουν - και μάλλον να μη τους πολυνοιάζει κιόλας. (Λογικό.)
Όσο για τον Michael, κάθε μέτρια σκηνή με τους φίλους/συνεργάτες του να εκτιμούν κομμάτια της προσωπικότητάς του που τόσα χρόνια τους ενοχλούσαν, σβήνει κάτι από τη λάμψη του υπέροχου επεισοδίου με την πρόταση γάμου. Δηλαδή πραγματικά, έπρεπε να ασχοληθούμε και με τα Dundies; Βασικά αυτά τα φετινά επεισόδια Office είναι σαν το τέλος της σάγκα του 10ου Doctor, στον Doctor Who του Russell T. Davies. Αλλά ακόμα κι εκεί, το farewell tour ήταν περιορισμένο σε ένα επεισόδιο, διάολε!
Ο μόνος πόντος που θα δώσω ήταν η πολύ αστεία σκηνή με τον Ferrell να διαβάζει με έντονα αγγλική προφορά τη λέξη Dundies, σε ένα mini-homage στο 'King's Speech'. Και θα περιμένω με περιέργεια -και λίγο φόβο- το οριστικά τελευταίο επεισόδιο του Michael Scott, την ερχόμενη βδομάδα.
.
Νταξει δεν ήταν κάτι το τρομερό το επεισόδιο αλλά προσωπικά το ευχαριστήθηκα και τα Dundies και συγκινήθηκα στο φiνάλε με το τραγουδάκι. Όσο προφανώς υπολογισμένο και αν ήταν να συγκινήσει όποιον έχει δει τα προηγούμενα 150 επεισόδια της σειράς αναφέροντας σχεδόν όλα τα greatest hits της, την δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω. It was a motherfucker
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Φέρελ όντως εντελώς νεκρό βαρος όπως φαντάζομαι θα είναι και το μπουλούκι διασήμων που έχουν μαζέψει για το φινάλε. Ξεκάθαρα αποτέλεσμα αγχωμένων executives του ΝΒC που στριφογυρίζουν στον ύπνο τους και σκέφτονται "Χάνουμε τον πρωταγωνιστή του μοναδικού hit μας. Fuck, fuck, fuck καταστραφήκαμε".