Community: Paradigms Of Human Memory

To clip-show επεισόδιο του Community ήταν τόσο meta και τόσο αστείο που με έκαψε τελείως. Θα κάνω μια απόπειρα να πω μερικά πράγματα για αυτό, αλλά πραγματικά, με ξεπερνάει.

Συνεχίζοντας στη λογική της αποδόμησης όλων των TV tropes που μπορεί να βάλει ο νους, ο Dan Harmon φτάνει στα clip-shows, έστω κι αν δεν είχε κάποιον προφανή λόγο να το κάνει. (Το επεισόδιο δεν ήταν landmark(*) με κάποιον τρόπο.) Clip-show είναι το επεισόδιο που για λόγους συνήθως μπάτζετ, καταφεύγει στην εύκολη λύση της ανακύκλωσης σκηνών από παλιά επεισόδια, με ένα πακετάρισμα που μπορεί να ποικίλλει όσο ο ρόλος που κρατάει το επεισόδιο αυτό για την κάθε σειρά. Έχουμε δει clip-shows από επεισόδια του πεταματού στο Office και το Friends, μέχρι series recap στο Alias.

(* Θεέ μου, τρέμω στη σκέψη του τι θα κάνει σε κάποιο actual landmark επεισόδιο. Αν φτάσει τα 100 επεισόδια η σειρά είμαι σχετικά σίγουρος ότι θα σκοτώσει όλους τους χαρακτήρες. Κι εμάς, από τα γέλια.)

H πρώτη σημαντική ανατροπή που είδαμε σε αυτού του είδους την λογική στησίματος επεισοδίου, ήταν στο 'Epitaph One', το αριστουργηματικό επεισόδιο που έκλεισε την πρώτη σεζόν του Dollhouse. Το στούντιο είχε ζητήσει από τον Whedon να γυρίσει ένα 13ο επεισόδιο για λόγους συμβολαίου, αλλά όσο φτηνά γινόταν, και του πρότειναν να κάνει ένα clip-show. Εκείνος αντ'αυτού, πήγε την ιστορία σε ένα μετα-αποκαλυπτικό μέλλον κι έστειλε τη σειρά σε άλλη τροχιά, με ένα επεισόδιο που όπως είχα γράψει τότε, “αυτό που έβλεπα ήταν το υποθετικό clip show που θα μπορούσε να δείξει το Fox σε 6 χρόνια από τώρα, πριν την προβολή του series finale.”

Τι θα μπορούσε να είναι πιο ιδιοφυές από ένα επεισόδιο που δανείζεται τη δομή του clip-show για να πει μια πρωτότυπη ιστορία; Να τι: Ένα ψεύτικο clip-show, που χρησιμοποιεί τόσο νέες σκηνές σε context παλιών επεισοδίων, όσο και context-free σκηνές από επεισόδια που δεν υπήρξαν ποτέ, απλώς και μόνο για να σπάσει meta-πλάκα με το πιο τεμπέλικο των TV tropes.

Θα υποκλινόμουν, αν δεν είχα γονατίσει/λιποθυμήσει από τα γέλια.

Είναι τρομακτικό. Οι άνθρωποι πρέπει σε αυτό το faux-clip-show να έκαψαν κάτι σαν μια σεζόν επεισοδίων που δεν είδαμε ποτέ, ιδέες που κάποιος θα πέταξε στο writer room αλλά θα απορρίφθηκαν για τον έναν ή τον άλλον λόγο. Σκηνές από επεισόδια 'καταστάσεων' τύπου "Η παρέα πάει στην Άγρια Δύση" ή "Η παρέα κλείνεται στο τρελάδικο" τα οποία μάλλον θα παραήταν βασισμένα στην one-line περιγραφή για να ταιριάξουν με το Community. Έτσι, έγιναν απλώς αυτό: Το clip-show των καλύτερων ιδεών που απορρίφθηκαν ποτέ.

Και συνεπώς, αυτό που τελικά έχουμε, είναι αυτό ακριβώς. 20 λεπτά διαρκούς, ανηλεούς, ασταμάτητου, context-free χιούμορ, σαν best-of χιουμοριστικών εκπομπών που απλά σε γονατίζουν από το γέλιο γιατί δεν καλούνται να αναπτύξουν ιστορία ή θεματική ή χαρακτήρες, παρά μόνο αυτό: Να σε κάνουν να γελάς από την αρχή ως το τέλος.

Το να διανοηθώ να διαλέξω αστεία από αυτό το επεισόδιο μου μοιάζει lost cause, αλλά θα αναφερθώ σε κάποια που προσέθεσαν κάτι στο στόρι ή το σχολιασμό της σειράς από τον εαυτό της. Με πρώτο και καλύτερο τον λόγο του Jeff στο τέλος του επεισοδίου, που τη στιγμή που ξεκίνησε απλά έπιασες τον εαυτό σου να σκέφτεται "όχι πάλι ρε" αλλά η σειρά σε πρόλαβε. Σπάζοντας πλάκα με τον εαυτό της, και ράβοντας μεταξύ τους ατάκες από λογύδρια του Jeff που δε θα ακούσουμε ποτέ, τα οποία έφταναν από τη φορά εκείνη που η παρέα ήταν στο ενυδρείο μέχρι τότε που κάτι drug runners παρά λίγο να σκοτώσουν τον Pierce επειδή ήταν ρατσιστής(!). Κλαίω.

Τα μοντάζ ήταν επίσης μια άλλη στιγμή που φλέρταρα με το εγκεφαλικό από τα γέλια. Υπό τους ήχους ενός νερόβραστου, made-for-YouTube-montages κομματιού της Sara Bairelles, η Annie έθιξε το ζήτημα του συνεχούς φλερτ που υπάρχει (;) με τον Jeff, μέσω ενός μοντάζ που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι fan-made μοντάζ από το YouTube, κάποιου shipper με πολύ χρόνο στα χέρια του. (Σε αυτό το μοντάζ ο Jeff σώζει την Annie από το να πατήσει κουράδες σε slow-motion στην Άγρια Δύση, και λίγο μετά την προστατεύει από έναν χαρτονένιο ρομπότ στους διαδρόμους του Greendale. Νά'το πάλι το εγκεφαλικό.)

Καπάκια βλέπουμε την ίδια τεχνική να εφαρμόζεται σε ένα τυχαίο ταίριασμα χαρακτήρων, με τους Abed και Pierce να πετυχαίνουν το μπαλάκι, και μαζί το υπερ-άβολο κοινό μοντάζ υπό τους ήχους του ίδιου τραγουδιού. Στο τέλος του επεισοδίου, ο Chang είχε την Annie's Boobs πάνω στην πλάτη του να τον κοπανάει σε slo-mo, με το ίδιο τραγούδι να παίζει. Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι τα μάγουλά μου πονάγανε πια από το γέλιο - και ο τοίχος έχει ακόμα γρατζουνιές.

Ένα ακόμα highlight ήταν ο casual τρόπος με τον οποίο η σειρά πέταξε εκεί έξω μια κρυφή σχέση σεξ ανάμεσα στον Jeff και την Britta, και μετά της έβαλε και τέλος. Γιατί μπορούσε. Θυμήσου ακόμα τις σκηνές όπου βλέπουμε τους χαρακτήρες να ενεργούν ως douchebags (ο Abed ως Cape με είχε να κοπανιέμαι στο πάτωμα πριν καν κάνει κάτι, γιατί απλά έβλεπες την nerdy μαλακία να έρχεται και να έρχεται και να έρχεται, αλλά ο Abed πήγαινε όσο πιο αργά γινόταν προς τον Jeff), το ουρλιαχτό του Troy που ενώνει τα επίπεδα flash-back στο τέλος, το μοντάζ των αμφιέσεων του Dean Pelton. Δεν ξέρω πώς δεν έπαθα ζημιά σε αυτό το σημείο.

Πήραμε ακόμα νέες, 'κομμένες' σκηνές από επεισόδια όπως το Halloween ή το animation - με το δεύτερο μάλιστα να το βλέπουμε στιγμιαία και στην 'πραγματική' του διάσταση. (Άλλη μια ιδέα που το επεισόδιο αυτό ξεπέταξε μέσα σε δευτερόλεπτα.) Και τέλος μην ξεχάσω να αναφέρω το spoof του Glee, που απλά ήταν τόσο σωστό. Όπως και η δεύτερη σπόντα προς τη σειρά του Ryan Murphy, με το “You're going to regionals!” του Dean στον Jeff στη διάρκεια της πιο γελοίας δραστηριότητας ever.

(Αναρωτιέμαι, από όλα τα ψεύτικα επεισόδια, ποιο θα θέλαμε περισσότερο να δούμε κάποτε; Το στοιχειωμένο σπίτι, την Άγρια Δύση, το ενυδρείο, το τρελάδικο, αυτό που μαζεύονται για να βάψουν, ή εκείνο που αντικαθιστούν το νεκρό Glee club; Θεέ μου, ο Harmon είναι ικανός όντως να κάτσει και να γράψει κάποτε, κάποιο από αυτά τα επεισόδια.)

Τελικά, δεν ξέρω γιατί εκπλησσόμαστε πια κάθε φορά που το Community ξεπερνά τον εαυτό του σε meta-αναφορικότητα και αυτο-ανάλυση. Το 'Paradigms Of Human Memory' ξεκίνησε με τους χαρακτήρες να χτίζουν ένα diorama που απεικόνιζε τους εαυτούς τους να χτίζουν ένα diorama. Αυτό είναι τελικά ό,τι χρειάζεται να ξέρεις για αυτή τη σειρά.

Α, και το ότι είναι υστερικά και ανεξάντλητα αστεία.

.