2007, The Rest: FOX

Aπό το περσινό μου top-10, τώρα χαμένο κάπου μέσα στη γενικευμένη πολυκοσμία των also-rans. (και αυτό χαριστικά λόγω ιστορίας.) Απότομη η πτώση για το "24" μέσα στο 2007, με τους παραγωγούς να έχουν κάψει κάθε δημιουργική λυχνία τους κατά τη διάρκεια της σπουδαίας σεζόν του 2006, και να περνάνε φέτος 24 επεισόδια πηδώντας καρχαρίες πιο συχνά από όσο ο David Duchovny πηδούσε fictional L.A. women στο "Californication". Η κορύφωση ήρθε υπερβολικά νωρίς με τη βόμβα να σκάει μέσα σε κατοικημένη περιοχή, κάτι που ναι μεν έκανε για ένα απίστευτα σοκαριστικό cliffhanger αλλά δεν άφησε περιθώριο στην υπόλοιπη σεζόν να κινηθεί σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Πώς ξεπερνάς κάτι τέτοιο? Η 5η σεζόν απάντησε στοχεύοντας χαμηλότερα και προσωπικότερα, η 6η απάντησε... κάνοντας... πράγματα. Και κάπου μέσα σε όλο το χαλασμό μάθαμε για το σόι των Bauers περισσότερα από όσα θα θέλαμε. Μεγαλύτερο αμάρτημα όλων? Ο breakout star της 5ης σεζόν, Aaron Pierce, περιορισμένος σε ένα μόλις επεισόδιο κατά τη διάρκεια του οποίου απλώς κουβάλησε σπίτι τα ψώνια της Martha Logan. Ντροπή.

To "American Idol" είχε μια περίεργη χρονιά που οι περισσότεροι συγχέουν με το κακή. Κακή μουσικά, σίγουρα-- μιλάμε για τη χειρότερη δεκάδα στα χρονικά του διαγωνισμού, μια δεκάδα που επέτρεψε σε κάποιον σαν τον creepy και αδιάφορο Phil Stacey να παραμείνει μέχρι την 5άδα/6άδα και να λυπάμαι που έφυγε κιόλας. Αλλά επειδή πρωτίστως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διασκεδάζω, ομολογώ οτι η σεζόν την έκανε και πάλι τη δουλειά της. Διαγωνιζόμενοι που έμαθαν να βγάζουν γλώσσα στον Simon (πάντα αστείο διότι: α) ο Simon έχει καλύτερα comebacks και β) ο Simon έχει δίκιο- αντίο, post-ironic moron Chris Sligh!), μια Paula που μία την έχανες σε μεθυσμένα rants και μία την έβρισκες σε σκέψεις surprisingly πλήρεις νοήματος, ένας Ryan Seacrest που έχει πλέον ανάγει σε τέχνη τη μετριότητα και το προβλέψιμο pun, και φυσικά τo one-man circus Sanjaya με την αξέχαστη faux-hawk του. Βάλτε μέσα και λίγο από κακές auditions που ακόμα καταφέρνουν να εκπλήσσουν μετά από τόσα χρόνια (hello, Seattle!) και ολίγον από κοινωνική ευαισθητοποίηση (το "Idol Gives Back" έδωσε σε φτωχούς χρήματα, στο show το πρώτο του Έμμυ, και σε εμένα ένα από τα αγαπημένα μου performances του 2007) και έτοιμη μια ωραιότατη σεζόν. Αν δεν ήταν τόσο απογοητευτικό και το Bette Middler-fueled φινάλε...

Αυτή τη φορά είναι οριστικό! "Prison Break", σε φιλώ σταυρωτά και αποχωρώ. Αν μετρώ σωστά είναι η 3η φορά που κόβω το show και θα είναι και η φαρμακερή. Όταν επέστρεψα και πάλι πέρσι την άνοιξη είδα τα πράγματα όσο προσχηματικά και ελλείψει νοήματος τα είχα αφήσει πίσω μου, αλλά μια-δυο ενδιαφέρουσες ιδέες (ο Michael και ο Lincoln άγγιξαν το ενδιαφέρον ερώτημα του πόσοι αθώοι αξίζει να πληγωθούν για να σωθούν αυτοί), η γκαζιάρα πλοκή, η διαρκής αίσθηση κίνησης προς τα μπρος, και η παρουσία του William Fichtner με κράτησαν ως το φινάλε. Εκεί έπρεπε (για δεύτερη φορά, μετά το midseason της πρώτης σεζόν) να έχουν τελειώσει όλα, αλλά αντ'αυτού είχαμε ένα ακόμα γελοίο reboot, ακολουθούμενο από μια πρεμιέρα που με έχασε μέχρι να πεις "δεύτερο act break!"

Πάντως ακούω οτι το "Bones" έχει γίνει γαμάτο. Must investigate!

(24, Season 6)
(American Idol)
(Prison Break, Season 2, Season 2 Finale)