Σχετικό είναι βέβαια τι εννοούμε ως 2010, γιατί έτσι όπως έχει πλέον γίνει η κατάσταση, ο καθένας μετράει και άλλο πράγμα ως όριο της κάθε χρονιάς. Αλλά λίγο-πολύ όλοι στο ίδιο μήκος κύματος είμαστε. Δε θα μετρήσω πχ για 2010 μια ταινία σαν το Hurt Locker (το οποίο λάτρεψα) όταν το έχω δει κυριολεκτικά πριν από δύο χρόνια. Κι από την άλλη, η αγαπημένη μου φετινή ταινία δεν βγήκε καν στην Ελλάδα. Άρα, go figure. Αφορμή για κουβέντα είναι έτσι κι αλλιώς. Μετά το άλμα, οι 10 πιο γαμάτες ταινίες του 2010.
~-~
10. Easy A (Will Gluck)
Πόσο καιρό είχε να γίνει σωστά αυτού του είδους η εφηβική κωμωδία; Από το Mean Girls, να από πότε. Κι επίσης, η Emma Stone είναι η Lindsay Lohan done right.
9. Kaboom (Gregg Araki)
Διαγαλαξιακή, στυλάτη, χιουμοριστική, πολύχρωμη, σέξι καφρίλα. Ο Aracki κάνει αυτό το πράγμα που συναντάς σε πολλές ασιατικές ταινίες τρόμου, ξεφορτώνει όλο και περισσότερη πληροφορία όσο λιγότερος είναι ο χρόνος που απομένει στην ταινία. Αλλά δεν τον νοιάζει καθόλου, και ούτε κι εσένα. Η πιο fun κινηματογραφική φάση της χρονιάς.
8. Madeo (Bong Joon-ho)
Ο Bong Joon-ho μοιάζει να είναι από αυτούς τους σκηνοθέτες που δε θα κάνουν ποτέ μη συναρπαστική, μη ενδιαφέρουσα ταινία. Από το πρώτο ως το τελευταίο, αλληλένδετο, πλάνο, αυτό το απίθανο μελόδραμα είναι μια διαρκής ανατροπή.
7. Fantastic Mr. Fox (Wes Anderson)
Ο Wes έκανε την ταινία που κάνει πάντα, αλλά σε animation. Και είναι φοβερό ότι αυτό φαίνεται. Απόλαυση.
6. Winter's Bone (Debra Granik)
Ο ορισμός του πώς μπορείς να κάνεις τόσα πολλά με τόσο λίγα. Φοβερά πλούσια ιστορία (σε σκιαγράφηση χαρακτήρων και καταγραφή της δυναμικής του συνόλου και της οικογένειας) με λίγα και μεστά λόγια. Η Jennifer Lawrence στην αγαπημένη μου ερμηνεία της χρονιάς.
5. Scott Pilgrim vs. the World (Edgar Wright)
Αυτή η ταινία χτύπησε κάθε πιθανή χορδή μέσα μου. To στυλ, η ιστορία, η μουσική, η φόρμα, οι αναφορές, όλα ήταν τέλεια. Θα λατρεύεται με πάθος για χρόνια.
4. Never Let Me Go (Mark Romanek)
Επειδή η ζωή πάντα θα φαίνεται μικρή, κι επειδή στο τέλος πάντα θα μετανιώνεις.
3. Toy Story 3 (Lee Unkrich)
Κάθε φορά. Η σκηνή στον καυστήρα και η τελευταία σκηνή με τον Andy, με πιάνουν κάθε φορά. Hands down το καλύτερο threequel στην ιστορία του σινεμά.
2. The Social Network (David Fincher)
Μια φορά κάθε λίγα χρόνια, βγαίνει μια ταινία που καταφέρνει να παγιδεύσει μέσα της τη Στιγμή, να αποτυπώσει όλη της την εποχή. Και για άλλη μια φορά, την υπογράφει ο David Fincher.
1. Enter the Void (Gaspar Noé)
Το Τόκιο, ο έρωτας, η μνήμη, το σινεμά. On acid.
~-~
Τα προηγούμενα #1:
'00s & 2009 / Synecdoche, New York
2008 / Let the Right One In
2007 / Pan's Labyrinth
2006 / United 93
.
Τις περισσότερες δεν τις έχω δει,so thanks για τη λίστα - προτάσεις :) Btw, για το "Social Network" συμφωνώ, αν και δε το περιμένα, ήταν από τις καλύτερες ταινίες που είδα το '10.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξαναείδα πρόσφατα για να σιγουρέψω τη γνώμη μου. Θυμόμουν κάθε σκηνή, πάλι δε μπορούσα να σταματήσω να βλέπω όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το Social Network, είχαμε συζητήσει γι'αυτό και αναλυτικότερα όταν είχε βγει.
Γαμάτη λίστα. Τις 4 απο τις 5 πρώτες τις εχω δει απο 2 φορες. Είναι φυσικά και στο δικό μου top 5 με άλλη θέση όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒlack Swan δεν έχω δει ακόμα, ακουω να το λένε απο αριστουργημα μέχρι χάλια.
Πως σου φάνηκε εσένα;
Το easy a το είδα και με το που τέλειωσε δεν μου έμεινε τίποτα απο την ταινία.
Ας πούμε απλά πως όχι, δε μου άρεσε το Black Swan.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου...ειναι...το...Ινσεπτσηον...ρε;
ΑπάντησηΔιαγραφή:) :) :) :)
Ξέχασες αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία λιστά αν κ έχω δει μόνο τις μισές. Συμφώνω για TS3 και Social Network, είναι και για μένα εύκολα οι ταινίες της χρονιάς. Για το Never let me go είχα διαβάσει το βιβλίο πριν κάτι μήνες κ από τότε το προτείνω σε γνωστούς κ αγνωστούς με κλειστά μάτια. Αν κρίνω από το τρείλερ κ το καστ θα μ αρέσει εξίσου κ η ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τέλος WTF με την ιντερνετική λατρεία για το Scott Pilgrim. Αλήθεια I don't get it. Σίγουρα το όλο στυλ κ η ταινία είναι γάματα στο πρώτο τέταρτο αλλά μέτα επαναλαμβάνεται και ξαναεπαναλαμβάνεται και ξαναεπαναλαμβάνεται μέχρι να μάτωσουν τα μάτια μας. Colour me confused.
Όσες απο τις ταινίες της δεκάδας σου έχω δει (Scott Pilgrim, Easy A, Kabbom, Toy Story 3), είναι και στην δική μου δεκάδα, με άλλα τρία να είναι στην άμεση λίστα να τα δω αυτές τις μέρες (Never Let Me Go, Enter the Void, Madeo).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, απλά αντικαθιστώ το Social Network με το Black Swan :P
@Rebelli0n
ΑπάντησηΔιαγραφήμα καλα δε σου εμεινε το I gotta/I gotta/I gotta a pocket full of sunshine? lol
Πως μου ξέφυγε το Easy A. Δεν μιλαει και κανεις! Το Kaboom δεν το βρισκω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το Enter the Void να τι έγραψα οταν το είδα:
"Λατρεψα τα χρωματα. Γενικά, οτιδηποτε ειχε να κανει με το DoP κομμάτι ήταν απιθανο.
Αλλα εχει ενα περιεργο πραγμα ο Noe. Ενω γενικά τον πάω πάρα πολυ και στην τελική εχω καλά λόγια να πω για την δουλεια του, οταν τον παρακολουθω με κουραζει παρα πολυ.
Απο ένα σημειο και μετα δεν υπηρχε λόγος να συνεχιζει η ταινία. Εγινε φοβερα repetitive και το όλο gimmick με τα cranecams και τα ‘enterings’ και η επιληψια φωτορυθμικων δεν νομιζω οτι ειναι ο,τι πρεπει για να βασισεις μια ολοκληρη ταινια, ειδικα μια που κραταει δυομιση ωρες.
Και να ξαναπω οτι my short answer ειναι “γαμω τις ταινιες” και ισως γι αυτο με ενοχλει περισσοτερο το οτι, ο ιδιος ο Noe για μενα, μειωνει το τελικό αποτελεσμα της δουλειας του. Μια ωρα μικρότερη αν ηταν, πραγματικά δεν νομιζω να εχανε τιποτα.
Αλλα, man, λατρεψα τα χρωματα της".
Again, I see your point, αλλα δεν θα την εβαζα πρωτη. Σιγουρα στη πενταδα.
Fair enough, απλά πάντα με ενθουσιάζει το να προσπαθεί κάποιος σκηνοθέτης -σόρι για το γκράντε της έκφρασης αλλά εδώ πραγματικά δεν ταιριάζει κάτι πιο μετριοπαθές- να πάει το σινεμά εκεί που δεν είχε φτάσει προηγουμένως. Και το έκανε και με την προηγούμενη ταινία του. Love him or hate him, o Noe κάνει καινούρια πράγματα με τη φόρμα του σινεμά.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το ξέρω ότι δε διαφωνούμε σε κάτι, απλά λέω τα δικά μου εγώ τώρα.)
Τώρα, σε πιο συγκεκριμένο σχόλιο πάνω στο σχόλιό σου, η μόνη μου ουσιαστική ένσταση είναι ο χαρακτηρισμός gimmick, που απλά νομίζω ότι φτηναίνει αυτό που κάνει αυτή η ταινία. Δεν έχω πρόβλημα με ένα καλό gimmick βέβαια, απλά εδώ δε θα χαρακτήριζα αυτό που κάνει ο Noe ως τέτοιο. Πολύ απλά επειδή στηρίζεται απόλυτα από την ιστορία που έχει επιλέξει να πει, και τον τρόπο που έχει επιλέξει να το κάνει. (Μάστορας του σοκ είναι βέβαια ο Noe, παίρνει την κάμερα και κάνει υπολογισμένες βουτιές σε aborted έμβρυα. Δε θα κατηγορήσει ποτέ κανείς το σινεμά του ως αγνό ή αθώο.) Απλά είναι σα να λέμε ότι είναι repetitive ένα δικαστικό θρίλερ επειδή έχει πολλές σκηνές στο δικαστήριο, αυτό εννοώ.
Σχετική απορία: Αυτή η 'μία ώρα' που λένε πολλοί, ενοχλεί με όρους κινηματογραφικής οικονομίας ("δεν προσθέτει τίποτα") ή είναι απλά θέμα βαρεμάρας; Το λέω διότι το δεύτερο είναι καθαρά υποκειμενικό (δε βαρέθηκα στιγμή, ήθελα κι άλλο), ενώ το πρώτο σηκώνει κουβέντα.
Έχω δει τις μισές οπότε κατεβάζω αμέσως τις άλλες μιας και συμφωνώ με τα σχόλια σου για κάθε ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά!
"Σχετική απορία: Αυτή η 'μία ώρα' που λένε πολλοί, ενοχλεί με όρους κινηματογραφικής οικονομίας ("δεν προσθέτει τίποτα") ή είναι απλά θέμα βαρεμάρας; Το λέω διότι το δεύτερο είναι καθαρά υποκειμενικό (δε βαρέθηκα στιγμή, ήθελα κι άλλο), ενώ το πρώτο σηκώνει κουβέντα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως τα δύο συνδέονται. Ο σκηνοθέτης πρέπει κατ'εμε να λαμβάνει υπόψη του ότι εν τέλει απευθύνεται σε 1,2,1000 ανθρώπους που θα κάτσουν και θα παρακολουθησουν την ταινία του. Και η μαγκιά είναι να μπορέσεις να απευθυνθείς σε όσο δυνατόν μεγαλύτερο κοινό χωρίς να θυσιάσεις την ποιότητα του έργου (βλ. Τoy Story 3)
Στην περίπτωση του EtV τo ότι δεν βαρέθηκες στιγμή έχει να κάνει με τον τρόπο κινηματογράφησης ή με την ιστορία που σε συνεπήρε;
Εδώ ο Νόε όντως κάνει καινουρια πράγματα και εξερευνα κινηματογραφικά παρθένα εδάφη αλλά η ιστορία που θέλει να διηγηθεί δεν χρειάζεται 2μιση ώρες για να ειπωθεί. Είναι σχετικά απλοική και πολύ έντονα στηριγμένη στα δόγματα μιας θρησκείας.
Το Μη αναστρέψιμος ήταν μια συμπαντική συμφωνία 90 λεπτών που μας πήρε τα βρακιά. Στο ΕtV θέλει 1 ώρα παραπάνω για μια εντυπωσιακή ομολογουμένως περιγραφή ενός ελκυστικού θρησκευτικού δόγματος (ή μάλλον ένός μέρους αυτού).
Having said that, συμφωνώ στην επιβράβευση της τόλμης του Νόε, η ταινία είναι σίγουρα unmissable.
έχει να κάνει με τον τρόπο κινηματογράφησης ή με την ιστορία που σε συνεπήρε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εντελώς αλληλένδετα αυτά στη συγκεκριμένη ταινία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν ιστορία στην 3η πράξη. Η first person οπτική κάνει τα πάντα στην ταινία ακραία υποκειμενικά, άρα δε θα ήταν παράλογο να θεωρήσουμε πως όσα βλέπουμε στην τελευταία μία ώρα είναι απλά οι χαοτικές τελευταίες σκέψεις ενός ανθρώπου που ξεψυχάει. (Και ο οποίος είχε μόλις α) διαβάσει ένα βιβλίο που του έλεγε τι συμβαίνει στις ψυχές μετά το θάνατο και β) μαστουρώσει.) Άρα τα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη μία ώρα είναι σημαντικά ως προς το πώς βλέπει ο Oscar τη ζωή των ανθρώπων του μετά τον θάνατό του. Σαν μια ενστικτώδης φαντασίωση. Για μένα δε συμβαίνει απολύτως τίποτα μεταφυσικό στην ταινία - και η 3η πράξη είναι απαραίτητη σε αυτή την ανάγνωση.
Μιας που αναφέρεις όμως το Toy Story 3, μια παρατήρηση και για αυτό. Αν κάτι με έχει συναρπάσει φέτος σε όλη αυτή την περίοδο που βγάζουν όλοι τις λίστες τους, είναι ότι η μία ταινία που δε λείπει από πουθενά, η μία ταινία που συνδέει λίστες ακραία διαφορετικής φιλοσοφίας, είναι το Toy Story 3. Θα το δεις σε λίστες μπλοκμπαστεράκηδων, θα το δεις σε arthouse λίστες, σε geeky λίστες, σε 'τουριστικές' λίστες, παντού, στα πάντα. Στην πραγματικότητα αυτή είναι η ταινία της χρονιάς.
Ενδιαφέρουσα ερμηνεία, ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί αν και κάπως προφανές. Κι ο χρόνος είναι κάτι εντελώς σχετικό, ακόμα περισσότερο στις τελευταίες σου στιγμές (βλ. Lost)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω, ήθελα πραγματικά να μου αρέσει (έχω το irriversible στο τοπ-5 έβερ) και την πρώτη ώρα παρακολουθούσα με τη γλώσσα στο πάτωμα.
Θεωρώ το EtV έργο τέχνης που δεν μπορεί να κριθεί με συνήθεις όρους. Aπλά πιστεύω ότι και λόγω της φιλοδοξίας του όλου εγχειρήματος του ξέφυγε η διάρκεια. 1 ώρα για χαοτικές σκέψεις είναι υπερβολικό, μου φέρνει στο μυαλό κακό ελληνικό κινηματογράφο.
Η ιστορία μπορεί να επιδέχεται διάφορες ερμηνείες αλλά η ουσία της δεν συγκρίνεται με την πολυπλοκότητα των μηνυμάτων του Toy Story 3 (που και για μένα είναι ταινία της χρονιάς) ή του Fantastic Mr. Fox.
Αυτά. μάλλον η απάντηση είναι κινηματογραφική οικονομία.
η ουσία της δεν συγκρίνεται με την πολυπλοκότητα των μηνυμάτων του Toy Story 3
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, σίγουρα. Ο Noe γύρισε μια δυομισάωρη άσκηση ύφους πάνω στην επιφανειακότητα. (LOL)
(Αλλά την έκανε καθηλωτική!)
In retrospect, αν πρέπει να τα συγκρίνω, κι εγώ το Irreversible θα βάλω ψηλότερα. Με αυτή την ταινία είχα ζήσει μια από τις εντονότερες εμπειρίες της ζωής μου ως θεατής. Της ζωής μου γενικότερα δηλαδή.
το Kabοom δεν το βρίσκω σε torrent επεισης και σε ελληνικουσ υποτιτλους κανενα link plz :S 8/10 συνφονο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Kaboom δεν υπάρχει για την ώρα από όσο ξέρω. Εγώ το είχα δει στις Νύχτες Πρεμιέρας, από τα λίγα καλά φέτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήπανω στο never let go me go. νομιζω ειναι κι ενα παραπονο για ολα τα μπουρδελα που παραλαμβανει καθε γενια απ την προηγουμενη; και αυτο το πνιγμενο ηρωικο κατι που νοιωθουμε οταν ζουμε ομορφα κοντρα στις αντιξοοτητες; χαρη στην αγαπη. πολλα ερωτηματικα παραπανω, δεν ξερω αν θελαν να πουνε κατι τετοιο, αλλα εγω το ενοιωθα εντονα
ΑπάντησηΔιαγραφήTo Enter the Void υπήρξε και για μένα μακράν η καλύτερη ταινία της περασμένης χρονιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετική απορία: Αυτή η 'μία ώρα' που λένε πολλοί, ενοχλεί με όρους κινηματογραφικής οικονομίας ("δεν προσθέτει τίποτα") ή είναι απλά θέμα βαρεμάρας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν ακριβώς θέμα βαρεμάρας. Περισσότερο κούρασης. Δηλαδη προσωπικά (και απ' οτι κατάλαβά όλων οσών βλέπαμε την ταινία) δεν σκεφτηκα καθόλου "σταματησε να με ενδιαφερει η ταινια". Απλα με κουρασε πολυ και μετα απο δυο ωρες βογκαγαμε ολοι με καθε καινουριο 'entering" :P
Οσον αφορα το θεμα οικονομιας, ναι νομιζω οτι η ιστορια, ολοκληρωμένη θα μπορούσε να ειπωθει και πιο μαζεμένη. Νιωθω πως και ο ιδιος ο Noe παρασυρθηκε λιγο αλλα ναι, αυτο θελει αρκετή κουβέντα.
Τελος για το gimmick, ισως αν το διόρθωνα σε "κατέληξε σε gimmick" να ήταν πιο σωστο. Αν χρησημοποιείς ενα και μόνο τεχνασμα σε όλη την ταινια (δυομιση ωρες) ειναι προφανές οτι, οποιοδήποτε τεχνασμα και όσο και να εξυπηρετεί την ιστορία σου και όσο έξυπνο κι αν ειναι, χάνει την μαγεία του.
Στο κάτω κάτω, ο ίδιος δεν είχε πει στο Q&A μετά το irreversible οτι όλη η ταινια έγινε επειδη ήθελε απλά να δοκιμάσει κάτι νέους γερανούς? Πρώτα έρχεται το gimmick και μετά η ιστορία που θες/μπορείς/ταιριαζει να διηγηθεις με αυτο.
Anyway, νιωθω ασχημα να ξεψειρίζω μια ταινία που λατρεψα ετσι κι αλλιως. Και μονο για τους τίτλους της θα ήταν top ταινία του 2010, κι ας έδειχνε μετά τον κώλο του Noe για δυομιση ωρες.
@pan pan: Η ομορφιά κόντρα στις αντιξοότητες ήταν κάτι που κι εμένα μου το έβγαλε πολύ η ταινία. (Και εξάλλου είμαι της άποψης πως δεν έχει σημασία τι θέλει να σου βγάλει μια ταινία. Αν στο βγάλει θα πει πως ήταν εκεί.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικοάσχετο, για το Never Let Me Go. Διάβαζα μια συνέντευξη του Ishiguro που έχει γράψει το βιβλίο, και μίλαγε για τη βασική 'συνθήκη' που στηρίζει όλο το concept της ιστορίας. Ότι δηλαδή οι χαρακτήρες δεν τρέχουν ποτέ να ξεφύγουν από τη μοίρα τους και ότι αυτό είναι κάτι πολύ 'γιαπωνέζικο', η ιδέα δηλαδή ότι κάποιος δέχεται τη μοίρα του. Είναι κάτι σχεδόν ηρωικό. Και ήταν πολύ περίεργος πώς θα αντιμετωπιζόταν αυτή η ιδέα από το δυτικό κοινό, που έχει συνηθίσει σε άλλες ιδέες περί ηρωισμού, όπου η αγάπη θριαμβεύει, οι πρωταγωνιστές παλεύουν απέναντι σε κάθε εμπόδιο κτλ κτλ. Προσωπικά αυτό ήταν ένα από τα 2-3 πράγματα που λάτρεψα περισσότερο στην ταινία. Ότι ο όποιος θρίαμβος των ηρώων, ο λόγος που έχουν να φεύγουν με χαμόγελο, είναι αυτό ακριβώς που λες, ότι έζησαν και αγάπησαν με τα υπάρχοντα δεδομένα. Όπως όλοι οι άνθρωποι, εν τέλει.
ναι το γαματο ηταν αυτο. οτι ο ιερος σκοπος τους ηταν να σωσουν καποιον αλλον και τον κρατησαν. κχχχαααα (γιαπωνεζικο επιφωνημα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία λίστα. Την ταινία Kaboom όμως δεν την βρίσκω, εχει βγεί (με ή χωρίς υπότιτλους) ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Kaboom όχι ακόμα. Έριξα μια ματιά και βρήκα release date για blu-ray την 1η Μαρτίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήγαμάτο το never let me go... "περιεργή" ταινία και συναισθήματα! μ'αρεσε πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήO Araki παλιότερα δεν μου λεγε πολλά σαν σκηνοθέτης αλλα μετά έκανε το Mysterious Skin και με άφησε μαλάκα. Πρέπει να δώ το Kaboom ASAP!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνατή λίστα. Αν και o Scott Pilgrim έπρεπε να ναι ψηλότερα ^_^
Μισώ τις λίστες, και το θεωρώ ανούσιο κάθε φορά στο τέλος κάθε χρόνου να διαβάζουμε λίστες από διαφόρους, λες και μετράει κάπου η γνώμη τους. Και το λέω αυτό έχοντας αναγκαστεί να γράψω παρομοίου τύπου λίστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραταύτα θα ήθελα αν κάποιος έχει δει μια γαμάτη ταινία να την προτείνει, άσχετα αν πρέπει να τελειώσει η χρονιά ή να βρει άλλες 9 για να την προτείνει.
In that case, δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιος αγνοεί το Inception. Hands down άλλαξε την οπτική του σινεμά του μέλλοντος...
Εγω παλι δε μπορω να καταλαβω γιατι ειναι τοσο θυμωμενοι μερικοι ανθρωποι στο ιντερνετ. Με την απορια θα μεινουμε κι οι δυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει κανένας θυμός, δεν χρειάζεται να παρερμηνεύεις τα γραφόμενά, wysiswyg.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τέλος κάθε χρόνου υπάρχουν χιλιάδες λίστες σε όλο το web, που έχουν πρακτική αξία περισσότερο για τους συντάκτες τους, παρά για τους αναγνώστες. Θα περίμενα κάτι περισσότερο από ένα καλό site, αν και τα προσωπικά γούστα είναι αποδεκτά, ακόμη και αν ένα Easy A (που θα ξεχαστεί σουμπιτο) ξεπερνά το Inception.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω ποιο είναι το θέμα. Λες ότι οι λίστες δεν αφορούν κανέναν, αλλά την σχολιάζουμε παρόλ'αυτά. ΟΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό εκεί και ύστερα, αυτό είναι ένα blog για τηλεόραση, που απλώς επειδή α) γουστάρω να κάνω λίστες και β) γουστάρω το σινεμά, έκανα μια δεκάδα στο τέλος της χρονιάς. Το κάτι περισσότερο αφορά το αντικείμενο του blog - αν εκεί σου πέταγα στο τέλος της χρονιάς μια λίστα γεμάτη από πράματα που δεν έχω αναφέρει ξανά, τότε ας μου την έλεγες. Αλλά οι ταινίες δεν είναι το αντικείμενο αυτού του blog.
Επίσης, από όλες τις ταινίες του σύμπαντος που μπορεί να έμειναν έξω από μια λίστα, γιατί είναι πάντα μόνο οι Νολανικοί που μας ζαλίζουν τον έρωτα; (Σοβαρό ερώτημα ειπωμένο με χαβαλαδιάρικη διάθεση, δεν το γράφω επιθετικά.)
Γιατι ο Nolan στον παράξενο κόσμο του internet από το καλοκαίρι του '08 και δωθε, θεωρείτε κατι σαν ημίθεος και καλύτερος απ τον Σκορσέζε, τον Μαν και τον Κιουμπρικ μαζί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα έβαζα στην λίστα και το Four Lions του θεού Chris Morris. Άψογη, κατάμαυρη κωμωδία απ' τον mastermind του Brass Eye, Jam & Nathan Barley.
ΑπάντησηΔιαγραφή@soundholics: Μου φαίνεται τεράστια υπερβολή η φράση 'το Inception άλλαξε την οπτική του σινεμά του μέλλοντος'.
Don't get me wrong, μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ, για την ακρίβεια θεωρώ οτι είναι ίσως το καλύτερο μπλοκμπάστερ των τελευταίων ετών και βρίσκεται και στην δική μου λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες του 2010.
Αλλά τόσο ρηξικέλευθο δεν είναι, κατα την ταπεινή μου άποψη πάντα...
Νομίζω ότι καταλαβαίνεις αρκετά τι εννοώ, όπως καταλαβαίνω και τι εννοείς εσύ. Το site αυτό είναι ένα blog, από την στιγμή όμως που νιώθεις την ανάγκη να δημοσιεύσεις την σκέψη σου, τότε παύει να είναι προσωπική στιγμή. Όπως εκτίθεσαι σε θετικά σχόλια, θα εκτεθείς και σε αρνητικά. Get Used To.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το πω και κάπως αλλιώς: Οι λίστες είναι tres passe. Απλά περίμενα κάτι διαφορετικό :-)
Δεν θεωρώ το εαυτό μου Νολανικό. Οι μισές του ταινίες δεν μ'αρεσουν καν.
Get Used To.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείς Get used to it.
Επίσης δε μίλησα ούτε για προσωπική στιγμή, ούτε για αρνητικά σχόλια, ούτε για τίποτα. Απλά ότι το σινεμά δεν είναι το αντικείμενο του blog. Δεν ξέρω τι δεν είναι κατανοητό σε αυτή τη φράση, αλλά θα λήξω εδώ αυτή τη συζήτηση όπως και νά'χει.
@Soul Auctioneer: Σωστή προσθήκη, πολύ ωραία ταινία το Four Lions. Από τα πολύ καλά σενάρια της χρονιάς.
Περισσότερα για το Inception έχουν γραφτεί εδώ, by the way. Γίνεται νομίζω σαφές γιατί κρατάω τις αποστάσεις μου από την ταινία, την οποία επίσης διασκέδασα, αλλά η οποία είναι γεμάτη προβλήματα. Ένας φίλος κριτικός μου έλεγε τις προάλλες ότι φέτος δε μπορεί να βρει 10 ταινίες που του άρεσαν αρκετά, κι επειδή αρνείται να παραδώσει δεκάδα με το Inception μέσα (για τις ενστάσεις που φαίνονται και σε αυτό το ποστ), έδωσε τελικά πεντάδα.
@dark tyler:
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι αστείο που πρόσεξες την έλλειψη του it, όταν λίγα ποστ πιο πάνω απαντούσες, αγνοώντας το "συνφονό"
@soul auctioneer:
respect για το Four Lions, αν και το τέλος του το βρήκα ελλειπές και ολίγον τι ανολοκλήρωτο.
Θα προτιμούσα το In The Loop στην θέση του...
@dark tyler:
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι αστείο που πρόσεξες την έλλειψη του it, όταν λίγα ποστ πιο πάνω απαντούσες, αγνοώντας το "συνφονό"
@soul auctioneer:
respect για το Four Lions, αν και το τέλος του το βρήκα ελλειπές και ολίγον τι ανολοκλήρωτο.
Θα προτιμούσα το In The Loop στην θέση του...
Το In the Loop είναι περσινή ταινία, αλλιώς είχε σίγουρη θέση στη δεκάδα για μένα. Φανταστική σάτιρα και σπουδαίο σενάριο. Ο Malcolm από τους πιο καλτ χαρακτήρες της δεκαετίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήWraia dekada..tis exw dei sxedon oles kai mou aresan asxetws apo to an tha tis evaza k egw sthn dikh mou lista..alla..no love for "Monsters"? :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε γαμώτο δε μου άρεσε το Monsters. Πραγματικά I didn't get it. Ταξιδεύανε στην έρημο και μετά φτάσανε. Μου φάνηκε φοβερά... άδειο, βασικά, όσο κι αν φτιάχτηκε με ωραίο τρόπο. Αλλά το γουστάρει πολύς κόσμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ και εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βρήκα κάτι που μου άρεσε ιδιαιτερα στο Monsters. Καλύτερο σαφώς ήταν το District 9, αλλά για ένα περίεργο λόγο από τα νεοscifi που εμφανίστηκαν πρόσφατα,μόνο το Cloverfield είχα λατρέψει...
Συμφωνώ απόλυτα, κι εγώ είχα πάθει κοκομπλόκο με το Cloverfield. (Είχα γράψει και στο blog αναλυτικότερα.) Το District 9 νιώθω πως ήταν ένα φανταστικό short film 15 λεπτών που προδόθηκε από αυτό που ακολουθούσε. Πολύ ενδιαφέρον και φιλόδοξο, αλλά υπερεκτιμημένο, τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι σύντομος γιατί άργησα κιόλας:
ΑπάντησηΔιαγραφή10. YES LOL
9-6. Δεν είδα :(
5. HELLZ YEAH!
4. Λίγο ψηλά για μένα αλλά top 10 worthy σίγουρα
3. Yes. End of story.
2. Replace with Black Swan. Ήταν πολύ "cool" ως ταινία, δεν μετανιώνω τα λεφτά και το χρόνο που της αφιέρωσα αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω το γεγονός ότι αφορά κάτι που μισώ παθολογικά. Προσωπικές αδυναμίες. Επίσης το Black Swan μου άρεσε γελοιωδώς πολύ. Shame on you! :P
1. Ναι. Όχι το #1 μου αλλά σίγουρα top 3. Για την Paz de la Huerta διαβάζω τα χειρότερα, εμένα γιατί μου αρέσει;
@ dark tyler:
ΑπάντησηΔιαγραφήcouldn't agree more
love & peace :-)