Top 50 Episodes, 2007: 30-21

30. Weeds 3x15 Go
(w: Jenji Kohan / d: Craig Zisk)
Το εύρημα της φωτιάς σα να παραήταν βολικό, όμως η κορύφωση της ηθικής χρεοκωπίας της Nancy έγινε με συγκλονιστικό τρόπο, καθώς στάθηκε απολογητικά απέναντι στο φάντασμα του Judah λίγο πριν κάψει το σπίτι της και κινηθεί στο άγνωστο για μια νέα αρχή, και μια δεύτερη ευκαιρία. "I tried." (...)

29. The Sopranos 7x09 Made in America
(w&d: David Chase)
Το φινάλε εν γένει αδιάφορο, αλλά αυτή η τελευταία σκηνή έγραψε τηλεοπτική -και όχι μόνο- ιστορία τη στιγμή που έπεσε μαύρο. Retrospectively, όλη η σειρά βάδιζε ακριβώς εκεί. (...)
->DylanWatch: "It's Alright Ma (I'm Only Bleeding)", αν και το τραγούδι που θα θυμόμαστε όλοι από αυτό το επεισόδιο είναι το "Don't Stop Believing" των Journey, για προφανείς λόγους.

28. Lost 3x08 Flashes Before Your Eyes
(w: Drew Goddard, Damon Lindelof / d: Jack Bender)
Το επεισόδιο που από μόνο του με έκανε να πιστέψω πάλι στο "Lost". Σενάριο-κέντημα που επικεντρώνεται στον πιο συνεπή χαρακτήρα της σειράς για να αναπτύξει μια από τις πιο περίεργες ιστορίες που είδαμε φέτος στην prime-time. Έσβησε κάθε αμφιβολία για το αν παρουσιάζονται στο show ξεκάθαρα sci-fi φαινόμενα, και επιβεβαίωσε στο δικό μου κεφάλι το οτι, επιτέλους, οι Cuse και Lindelof ξέρουν ακριβώς πού οδεύουν. (...)
->WhedonWatch: Για μια ακόμη χρονιά ο Drew Goddard δεν απουσιάζει από το top-50 επεισοδίων μου. (3/3) Ο αγαπημένος μου non-Joss σεναριογράφος της Mutant Enemy θα τιμήσει σύντομα και το "Buffy" παρελθόν του, γράφοντας το επόμενο multi-issue storyline της σειράς.

27. Doctor Who 3x11 Utopia
(w: Russell T. Davies / d: Graeme Harper)
Ίσως ό,τι καλύτερο έχει γράψει για το show o showrunner του. Ήξερα από την πρώτη εμφάνιση του καθηγητή ακριβώς τι επρόκειτο να συμβεί στο τέλος του επεισοδίου (κι επιπλέον τα parts 2-3 του τριπλού αυτού φινάλε δε μου άρεσαν) αλλά η διαδρομή αυτών των 40 λεπτών άξιζε τον κόπο, κι ας έγινε fucked up το endgame, που θα έλεγε και ο Charlie Wilson. Το (literal) end-of-the-universe setting δίνει στο επεισόδιο έναν φοβερά αγχωτικό τόνο, η ερμηνεία του Derek Jacobi μόνο ενισχύει το άβολο της κατάστασης, και ο μηχανισμός της σκηνής της αποκάλυψης με έκανε να ανατριχιάσω. Πόσες φορές έχετε πάθει πλάκα με ένα twist, όταν το γνωρίζετε εκ των προτέρων?

26. Heroes 1x17 Company Man
(w: Bryan Fuller / d: Allan Arkush)
Στατιστική απιθανότητα μεν, επεισοδιάρα δε. Για μια και μοναδική φορά, το επιφανειακότερο των επιφανειακών shows ακολουθεί το μοντέλο του "Lost", βουτάει στο παρελθόν του πιο συναρπαστικού και relatable χαρακτήρα του, παρουσιάζει exposition κάνοντάς το να μοιάζει σχεδόν οργανική ανάπτυξη δραματουργίας, βάζει στο ίδιο δωμάτιο τον Sulu, τον Doctor Who και τον Master, αλλά πάνω από όλα αναπτύσσει υποδειγματικά μια ιστορία ειλικρινούς και δίχως όρους αγάπης, μεταξύ της Claire και του πατέρα της, που θυσιάζει εαυτόν για να τη σώσει στο απρόσμενα συγκινητικό φινάλε. Το μαγικό χέρι του Bryan Fuller με έκανε να πιστέψω για πρώτη και τελευταία φορά σε αυτούς τους χαρακτήρες, πριν πάρει τις μηλόπιτές του και πάει σε άλλη παραλία. (...)

25. Mad Men 1x13 The Wheel
(w&d: Matthew Weiner)
Ο άντρας που σαν νέος εγκατέλειψε τη δική του οικογένεια βρίσκει τώρα εαυτόν εγκαταλειμμένο από τη γυναίκα του, λίγο αφού έχει πουλήσει και στον ίδιο τον εαυτό του το μύθο που πέρασε μια ζωή απομυθοποιώντας. In the end, everything was about family. (...)
->DylanWatch: H χρονιά του Bob Dylan στα φινάλε της καλωδιακής τηλεόρασης συνεχίζεται, καθώς σε μια από τις ελάχιστες contemporary επιλογές του Matthew Weiner για το show του, έκλεισε τη σεζόν με το "Don't Think Twice, It's Alright".

24. Pushing Daisies 1x07 The Smell of Success
(w: Scott Nimferto / d: Lawrence Trilling)
Ο λατρεμένος Paul Reubens κλέβει την παράσταση σε ένα επεισόδιο-homage στην κλασική απόδωση της μάχης καλού και κακού όπως θα τη βλέπαμε σε κάποιο παλιό υπερηρωικό κόμικ. (...)
->ChuckWatch: Γύρισε στη ζωή αλλά είναι καταραμένη να μη μπορεί να αγγίξει το αγόρι που αγαπάει-- η Anna Friel είναι σκέτη γλύκα ως το 1/2 του πιο λατρεμένου τηλεοπτικού ζευγαριού για το 2007!

23. Jekyll 1x03 Episode 3
(w: Steven Moffat / d: Douglas MacKinnon)
Στην παράδοση του "Coupling", ο μεγάλος βρετανός Moffat παραδίδει ένα χρονικό παζλ στο οποίο μια σειρά γεγονότων χτίζουν ρυθμικά προς το φινάλε του επεισοδίου. Το framing των flashbacks είναι φυσικά εκπληκτικό, παρασύροντας το θεατή σε μια σειρά αλληλοαναιρούμενων ματεψιών σχετικά με την ακολουθία και το outcome των γεγονότων σε αυτό το καταραμένο το κελλάρι. Added bonus, η παρουσία της κουκλάρας Gina Bellman, και μια ερμηνεία τόσο ολότελα διαφορετική από τους μανερισμούς της στο "Coupling", που απορείς αν πρόκειται περί του ιδίου ατόμου. Και χρειάζεται καν να σχολιάσω τον James Nesbitt? Dammit, μακάρι να είχαμε κι άλλο από αυτό το show...

22. 30 Rock 2x04 Rosemary's Baby
(w: Jack Burditt / d: Michael Engler)
Η αυτοσαρκαστική διάθεση της Tina Fey χτυπάει κόκκινο, καθώς στο πρόσωπο της Carrie Fisher δημιουργεί αυτό που φαντάζομαι πως είναι ο απόλυτα εφιαλτικός προορισμός κάθε ανοιχτόμυαλου καλλιτέχνη. Επίσης γνωστό ως το επεισόδιο με την ατάκα "Never go with a hippie to a second location." Ιδιοφυές. (Και το επεισόδιο, και η ατάκα.) (...)

21. How I Met Your Mother 3x05 How I Met Everyone Else
(w: Gloria Kalderon Kellett / d: Pamela Fryman)
Πέρσι ήταν το 'Slap Bet', φέτος είναι αυτό. Δηλαδή ένα τόσο καθαρόαιμο επεισόδιο ΗΙΜΥΜ, αφύσικα πηγμένο σε αστείες στιγμές και -υποπτεύομαι- instant classic concepts, έτσι που ξέρεις οτι κανένα άλλο sitcom δε θα μπορούσε να έχει δώσει το ίδιο επεισόδιο. Η Vicky Mendoza Diagonal, η γνωριμία του Ted και της Blah-Blah μέσω WoW, η ίδια η Blah-Blah, η παραποίηση ιστοριών σβησμένων από τη μνήμη όπως το φιλί του Ted και της Lilly, και φυσικά το visual και μόνο του Marshall καθώς έσβηνε το σάντουιτς στο τασάκι. A true classic! (...)