Emmy nominations 2011: Και το βραβείο 'Bryan Cranston' θα πάει στον...

Είμαι σε φάση επικολυρικού πηξίματος, αλλά επειδή μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες Έμμυ ανεβάζω ένα λιτό ποστ για τυχόν σχολιασμό.

Στη διάρκεια της μέρας θα επιστρέψω με περισσότερες παρατηρήσεις ή θα παίξω στα σχόλια στο μεταξύ.

Αλλά σαν μια πρώτη σημείωση, είναι πολύ ευχάριστη η υποψηφιότητα του Game of Thrones στη μεγάλη κατηγορία. (Το λέω ως φαν τόσο του SF/fantasy όσο και, απλά, της καλής τηλεόρασης.) Εξίσου, αν όχι περισσότερο, με ενθουσίασε η υποψηφιότητα του Louis C.K. για Α' Ανδρικό Ρόλο σε Κωμωδία. Όχι ότι θα έχει την παραμικρή ελπίδα νίκης, αλλά είναι ωραίο να βρίσκεται εκεί μέσα - ο Louie μοιάζει να είναι red hot αυτή τη στιγμή, γενικότερα. Και πανάξια.

Τέλος, η μεγάλη μάχη είναι στον Α' Ανδρικό Ρόλο σε Δράμα, όπως είχαμε εξηγήσει εδώ και κανά χρόνο. O Bryan Cranston απουσιάζει, οπότε τα Έμμυ πρέπει να ξεβολευτούν και να διαλέξουν άλλο αρχηγό.

Όπως θα δειτε, είχαμε προβλέψει τους 5 από τους 6 υποψήφιους (τον Timothy Olyphant, κακώς, δεν τον είχα υπολογίσει). Πρόβλεψη ακριβή δύσκολο να κάνουμε, αλλά σε μια πρώτη σκέψη θα έβαζα ίσως λίγο πιο ψηλά τον Steve Buscemi, και λίγο πιο κάτω τον Hall. Φαβορί μάλλον ήταν και είναι ο Hamm.

Όλες οι υποψηφιότητες αναλυτικά, εδώ.

.

Top-50 Episodes, 2010: #50-41

Κόψαμε πίτα στη δουλειά, έγινε το Super Bowl, μπαίνουν οι Απόκριες, παίχτηκε και το πρώτο σπουδαίο επεισόδιο του 2011, ε, σα να ήρθε ο καιρός ανεβάσω επιτέλους και αυτή την αραχνιασμένη 50άδα επεισοδίων μου για το 2010 όσο ακόμα έχουμε, ξέρεις, 2010. (Μόλις με ένα μήνα καθυστέρηση!)

Μερικά σύντομα πραγματάκια: Αυτή τη λίστα την ανεβάζω από την πρώτη χρονιά λειτουργίας του μπλογκ με μόνη διακοπή την περσινή, όταν κάπου ανάμεσα στις λίστες δεκαετίας και στο between-jobs-άγχος μου, δεν αξιώθηκα ποτέ να την ανεβάσω. (Αν και μια δεκάδα είμαι σίγουρος ότι κάπου την έχω καταχωνιασμένη. Λέω να την ρετρο-ανεβάσω για λόγους αρχείου.) Η λογική δεν είναι να βάλω κάτω όλα τα επεισόδια κάθε σειράς που είδα και να τα κατατάξω με αυστηρότητα, αλλά περισσότερο να αποτυπώσω σε μια λίστα (φυσικά έπρεπε να είναι λίστα, γιατί χωρίς τους ψυχαναγκασμούς μας δεν είμαστε τίποτα) τα πράγματα που αγάπησα ή που θυμάμαι περισσότερο από την περασμένη χρονιά. Κάτι σαν recap, ένα πράγμα. (Για τα περισσότερα επεισόδια που αναφέρονται, υπάρχει link μέσα στο [...] που οδηγεί στο ποστ που είχα κάνει όταν πρωτοπροβλήθηκε.)

Για να χωράνε όσο περισσότερα γίνεται, προσπαθώ να μη δίνω σε καμία σειρά πάνω από δύο slots στην 50άδα, άαααντε άμα είναι super να δίνω τρία. (Κι άμα είναι το Community να δίνω τέσσερα, εντάξει εντάξει ΣΥΓΓΝΩΜΗ.) Κοινώς, όχι, δεν θεωρώ πως υπήρξαν φέτος 50 επεισόδια σειρών που ήταν καλύτερα από 10 επεισόδια Terriers ή 8 επεισόδια Treme, απλώς αυτά είναι τα 50 που γούσταρα, που ξεχώρισα, που -για τον έναν λόγο ή τον άλλον- θυμάμαι αυτή τη στιγμή εντονότερα.

Μετά το άλμα η δεκάδα 50-41 και στη συνέχεια κάθε μέρα κι άλλη μία ως το top-10 μες στο weekend.

~-~

50 > The Amazing Race 17x01 They Don't Call It The Amazing Race for Nothin'!
Γιατί αυτό είναι το αστειότερο πράγμα που συνέβη όλη τη χρονιά.


49 > Lie to Me 1x19 Pied Piper
(w: Sharon Lee Watson / d: Paul McCrane)
Δεν πεθαίνω με τα procedurals ακόμα κι όταν είναι καλά (όπως το Lie to Me δηλαδή), αλλά εδώ ο Shawn Ryan μάζεψε ξανά το μισό καστ του Shield σε ένα γαμάτο αυτοτελές μυστήριο. Αδύνατον να αντισταθώ. [...]

48 > Boardwalk Empire 1x01 Boardwalk Empire
(w: Terence Winter / d: Martin Scorsese)
Από αυτές τις παραγωγές που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό (και καθόλου δεδομένες δεν πρέπει να τις θεωρούμε για την τηλεόραση) ακόμα κι αν σε κρατούν σε κάποια απόσταση την ίδια στιγμή. Δεν το αγάπησα, αλλά και ο Buscemi απολαυστικός είναι, και ο Scorsese σε ρίχνει κατευθείαν στο κλίμα της εποχής πριν ξεκινήσει ο Winter να πλάθει την ιστορία του. [...]


47 > The Daily Show with Jon Stewart – March 18 – Gary Locke
Παρόλο που δεν έχει τα performance skills ενός Colbert, ο Jon Stewart παρόλ’αυτά δεν κώλωσε καθόλου να παίξει μια ολόκληρη εκπομπή ως Glenn Beck, ξεφτιλίζοντας τις άναρθρες και παράλογες φοβικές κραυγές του στην πορεία.

46 > Entourage 7x05 Bottoms Up
(w: Ally Musika / d: Dan Attias)
Όπου το Entourage ως απόλυτη αντρική φαντασίωση φτάνει στην ολοκλήρωσή του, με τον Vince να τα φτιάχνει με την πορνο-uber-στάρ Sasha Grey, η οποία εδώ παίζει μια εξιδανικευμένη εκδοχή του εαυτού της. Κάτι σαν την τέλεια γυναίκα δηλαδή. Excelsior! [...]


45 > 30 Rock 5x04 Live Show
(w: Robert Carlock & Tina Fey / d: Beth McCarthy-Miller)
Η Tina Fey έπαιξε με τους περιορισμούς ενός live show χρησιμοποιώντας τους με κατάλληλο τρόπο για μεγιστοποίηση του κωμικού effect. Για παράδειγμα, στις διηγήσεις, τους κεντρικούς χαρακτήρες έπαιζαν νεότεροι ή/και καυτότεροι ηθοποιοί. Μπόνους πόντοι για τις μικρές, ξεκαρδιστικές διαφορές ανάμεσα στις εκδοχές Δυτικής και Ανατολικής όχθης. [...]


44 > Nikita 1x09 One Way
(w: Albert Kim / d: Ken Fink)
Κάθε άλλο παρά ξαναζεσταμμένο φαγητό, η περιπέτεια-ριμέικ του CW είναι σταθερή απόλαυση με καλύτερη στιγμή της αυτό το αναπάντεχο team-up της Nikita με τον Michael.

43 > Survivor: Heroes Vs. Villains 20x12 A Sinking Ship
Οι καημένοι οι παραγωγοί στρίμωξαν δύο Συμβούλια σε ένα επεισόδιο γιατί νόμιζαν πως θα ήταν προβλέψιμο. Αλλά με τον RUSSELL HANTZ! τίποτα δεν είναι προβλέψιμο. Το Συμβούλιο όπου ο Βασιλιάς της Σαμόα αποφασίζει να διώξει απ’το παιχνίδι της σύμμαχό του Danielle “γιατί έτσι”, είναι ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του show. [...]


42 > Chuck 3x18 Chuck Versus the Subway
(w: Matt Miller/Allison Adler & Phil Klemmer / d: Matt Shakman)
Chuck 3x19 Chuck Versus the Ring: Part II
(w: Josh Schwartz & Chris Fedak / d: Robert Duncan McNeill)
Η 3η σεζόν Chuck δε βλεπόταν με το συμπάθιο, μέχρι τη στιγμή που οι παραγωγοί πήραν 6 έξτρα επεισόδια που δεν περίμεναν, αφού είχαν κλείσει το season arc. Εκεί χαλάρωσαν, έκαναν fun πραγματάκια, και κατέληξαν την season 3.2 με ένα αληθινά δυνατό και συναισθηματικό φινάλε που είχε τον Brandon Routh ως γνήσιο Κακό και τον Scott Bakula να επαναφέρει στη σειρά το αληθινό κέντρο βάρους της: Τη σχέση των τριών Bartowski.


41 > Breaking Bad 3x07 One Minute
(w: Thomas Schnauz / d: Michelle MacLaren)
Γιατί η σκηνή του Hank με τα δύο ξαδέρφια στο πάρκινγκ στο τέλος του επεισοδίου, είναι υπόδειγμα του πώς γράφεις κόντρα στις δραματουργικές συμβάσεις και πώς σκηνοθετείς μέχρι ο άλλος να χαϊδεύει το πάτωμα με το σαγόνι του. [...]

.

Boardwalk Empire: Pilot

Πρώτες εντυπώσεις για το ήδη πολυσυζητημένο δράμα του ΗΒΟ, μετά το άλμα.

Λόγω εξαιρετικά περιορισμένου χρόνου δε μπορώ να επεκταθώ όσο ενδεχομένως θα άρμοζε στη σειρά, οπότε από το να μη γράψω τίποτα, προτιμώ να ανεβάσω κάτι έστω σύντομο- και στην πορεία το αναλύουμε.

Το Boardwalk Empire είναι πρώτα και κύρια, ένα αληθινό παιδί του Μartin Scorsese. Δεν το λέω επειδή είναι το μεγάλο όνομα, αλλά επειδή είναι μια κατεξοχήν ιστορία κοντά στις ευαισθησίες του. Η άνοδος της εποχής του γκάνγκστερ είναι κάτι που έχει εξερευνήσει κατ'επανάληψη- και το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι αυτοί ακριβώς οι εγκληματίες τύπου Al Capone, βρίσκονται -αρχικά τουλάχιστον- στο background.

Μπροστά έχουμε τον πολιτικάντη του Steve Buscemi, έναν χαρακτήρα αρκετά συναρπαστικό ώστε να δικαιολογεί τη δική του σειρά. Τόσο στο πώς γράφεται, όσο και στο πώς παίζεται. Νιώθεις πως είναι μια φρέσκια παραλλαγή πάνω σε μοτίβα γνώριμα. Αν και έχω την υποψία πως, όσο κι αν με διασκέδασε ο Buscemi, ο χαρακτήρας που τελικά θα χαράξει τη διαδρομή της σειράς, θα είναι περισσότερο ο εκκολαπτόμενος γκάνγκστερ του Michael Pitt.

Γι'αυτό και έχει πολύ δρόμο ακόμα το Boardwalk Empire για να απλώσει όλες του τις πτυχές στην οθόνη. Για την ώρα, ο Scorsese διασκεδάζει αφάνταστα (και φαίνεται από την αεράτη σκηνοθεσία του) την αναπαράσταση του Atlantic City ακριβώς πάνω στην έλευση της ποτοαπαγόρευσης. Οι σκηνές καθώς ο δείκτης πλησιάζει (και τελικά περνάει) τις 12 τη νύχτα, είναι απολαυστικές. Αληθινός Μarty circa 'Goodfellas'.

(Επιπλέον, ένα από τα πιο αξιοσημείωτα πράγματα που αφορούν αυτήν, αλλά και άλλες εξίσου ακριβοθώρητες τηλεοπτικές παραγωγές, εποχής και μη, είναι ακριβώς το ότι δε μας κάνει καν αρκετή εντύπωση πλέον ώστε να σημειώσουμε τα στάνταρ παραγωγής και την εκπληκτική αναπαράσταση.)

Η ουσία είναι πως είμαστε στην αρχή- όπως κι αν το δεις. Ο πιλότος δεν με συντάραξε, και δεν έκανε κάτι που να μην έχουμε δει ξανά, όμως είναι καλή, στιβαρή τηλεόραση, και εκκινώντας ένα σωρό μικρές ιστορίες (που μαζί ζωγραφίζουν μια ολόκληρη εποχή) βάζει τις βάσεις για εξαιρετική σειρά.

Περισσότερα από βδομάδα.

.

We excited yet?

Η πιο πολυαναμενόμενη σειρά της φετινής σεζόν.

19 Σεπτεμβρίου.

.

Μνηστήρες του τίτλου, λάβετε θέσεις: To Breaking Bad παίρνει ένα χρόνο ρεπό.

Τι σημαίνει αυτό για σένα, φίλε θεατή; Τίποτα, θα περιμένεις απλά λίγο παραπάνω για να το δεις. (Σύμφωνα με το AMC, η 4η σεζόν θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούλιο του 2011.) Τι σημαίνει όμως για 10 από τους καλύτερους τηλεοπτικούς ηθοποιούς;

ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

Διότι χάρη στο gap year του Breaking Bad, αυτός ο παλιο-Bryan Cranston, o Sergey Bubka της ανδρικής ερμηνείας, χάνει την επόμενη Ολυμπιάδα, τα Emmys του 2010 δηλαδή. Ποιος καλός συνάδελφος θα πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά τώρα που ο νικητής των δύο τελευταίων διοργανώσεων θα μείνει εκτός;

Τι αποδόσεις θα έδινε ο William Hill;

Πέρνα μετά το άλμα: Προβλέπουμε τα Emmys του 2010 πριν καν απονεμηθούν εκείνα του 2009. Με μια πρώτη ματιά στις απολύτως ακριβείς προβλέψεις μας, θα διαπιστώσεις ότι αν το Luck του ΗΒΟ παιχτεί μες στη σεζόν, η 5άδα είναι ήδη κλεισμένη (όπως και ο νικητής). Αλλιώς έχουμε 6 ηθοποιούς για μία θέση, και 3-4 για τη νίκη.

~-~

Michael C. Hall (Dexter)

Γιατί ναι: Χάρη στο Six Feet Under και το Dexter βρίσκεται αδιάκοπα εδώ και μια δεκαετία στην πρώτη γραμμή σπουδαίων ερμηνευτών της τηλεόρασης.

Γιατί όχι: Χάρη στην σταθερά εξαιρετική δουλειά του ως Dexter αλλά και στη συμπάθεια που έχει κερδίσει λόγω της περιπέτειας με την υγεία του, πιθανολογώ πως θα κερδίσει από φέτος τον Cranston. Και άρα του χρόνου τέτοια εποχή οι ψηφοφόροι δε θα νιώθουν πως του χρωστάνε τίποτα.

Απόδοση: 15/3

Jon Hamm (Mad Men)

Γιατί ναι: Είναι το πρόσωπο της πιο πολυβραβευμένης, πολυγραμμένης και πολυσυζητημένης σειράς των τελευταίων 5 χρόνων.

Γιατί όχι: Δύο περιπτώσεις μόνο να το χάσει. O Hall να μην κερδίσει ούτε και φέτος (δηλαδή να κάνει θριπίτ ο Cranston) ή το ΗΒΟ να προγραμματίσει το Luck μες στη σεζόν.

Απόδοση: 11/4

Steve Buscemi (Boardwalk Empire)

Γιατί ναι: Παίζει στη σειρά που ήδη ξέρουμε όλοι ότι θα απαγορεύεται να μη σου αρέσει. Και είναι μεγάλο όνομα όσο και cult αγάπη.

Γιατί όχι: Αν το πάρεις από πλευράς ονόματος, χάνει από τον Hoffman. Αν το πάρεις από πλευράς βαρύτητας σειράς, χάνει από το Mad Men.

Απόδοση: 15/2

Hugh Laurie (House)

Γιατί ναι: O μόνος πρωταγωνιστής σειράς με mass audience. Όλοι οι άλλοι θα είναι από καλωδιακά κανάλια. Και παρά την αναγνώρισή του ως σπουδαίος ερμηνευτής, δεν έχει κερδίσει Emmy.

Γιατί όχι: Πέρασε η περίοδος που θα μπορούσε να το κερδίσει, έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν σειρά οι επόμενοι.

Απόδοση: 10/1

Dustin Hoffman (Luck)

Γιατί ναι: Είναι το μεγαλύτερο όνομα που έχει περάσει ποτέ στη μικρή οθόνη. Που θα απαγγέλει την ποίηση του David Milch. Και θα τον σκηνοθετήσει ο Michael Mann. Δεν υπάρχει καν λόγος να το συζητάμε.

Γιατί όχι: Όχι, υπάρχει. Η μόνη περίπτωση στην οποία ο Hoffman δεν κερδίζει του χρόνου το Emmy, είναι να μην δείξει το HBO τη σειρά μέχρι τον Μάιο. (Δεν υπάρχει ακόμα air date.) Αν παιχτεί ως τότε, τα πράγματα είναι απλά:

Απόδοση: 100/99*

(*Παίχτε όσο προλαβαίνετε. Από μέρα σε μέρα κλειδώνει το στοίχημα και δεν δίνει απόδοση.)

Jimmy Smits (Outlaw)

Γιατί ναι: Είναι ο Jimmy Smits, άρα ξέρεις ότι θα είναι φοβερός σε ό,τι κάνει. Και τον αγαπάει ακόμα η Ακαδημία.

Γιατί όχι: Αν η σειρά περάσει και δεν αγγίξει (το πιθανότερο, μεταξύ μας), ο Smits θα δει όσες διακρίσεις είδε και για το Cane. Μηδέν.

Απόδοση: 40/1

Alexander Skarsgård (True Blood)

Γιατί ναι: Γελάτε, γελάτε. Αλλά η μισή Ακαδημία είναι γυναίκες ψηφοφόροι, και το True Blood το #1 show της καλωδιακής τηλεόρασης. (Δηλαδή όλων των σειρών που θα μονοπωλήσουν τα βραβεία.)

Γιατί όχι: Δεν είναι αρκετά πρωταγωνιστής.

Απόδοση: 65/3

Kyle Chandler (Friday Night Lights)

Γιατί ναι: Ώστε να αναγνωριστεί η εξαιρετική δουλειά ενός εξαιρετικού ηθοποιού σε μια εξαιρετική σειρά, στην τελευταία της σεζόν.

Γιατί όχι: Ο ρόλος ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα αβανταδόρικος- γι'αυτό και τον λατρεύω. Αλλά με βλέμματα, βραβεία δεν κερδίζεις.

Απόδοση: 40/3

Michael Chiklis (No Ordinary Family)

Γιατί ναι: Έχει κερδίσει στο παρελθόν.

Γιατί όχι: Μετά όμως από τη μία του νίκη (για την πρώτη σεζόν του Shield), η Ακαδημία συμπεριφέρθηκε σα να ήθελε να ξεχάσει ότι τον βράβευσε. Κι επίσης, το No Ordinary Family θα είναι βλακεία κατά πάσα πιθανότητα.

Απόδοση: 50/1

Andrew Lincoln (The Walking Dead) / James Badge Dale (Rubicon)

Γιατί ναι: Αν η Ακαδημία θελήσει να δώσει τη θέση του Cranston σε ένα άλλο παλικάρι του AMC, έχει δύο καλές σειρές από τις οποίες μπορεί να διαλέξει.

Γιατί όχι: To Rubicon θα το έχουν ξεχάσει οι πάντες όταν βγαίνουν οι υποψηφιότητες και παραείναι χαμηλών τόνων για να κερδίσει οτιδήποτε για το καστ του, ενώ το Walking Dead θα είναι ένα sci-fi όπου τα visuals θα κλέψουν την παράσταση από το καστ.

Απόδοση: 35/1

Πού είναι ένας James Spader όταν τον χρειάζεσαι, ε;

.

TrailerWatch: Boardwalk Empire

Σίγουρα δε μπορεί κανείς να πει οτι δε μοιάζει όμορφο αυτό, ε; Το ΗΒΟ τσίμπησε αυτό τον πιλότο από τον Terence Winter (των Sopranos) και τον Martin Scorsese (ένα ανερχόμενο σκηνοθετικό ταλέντο) για το Atlantic City την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και τον έκανε προφανώς σειρά, με πρώτη σεζόν 12 επεισοδίων να γλυκοκοιτά το Σεπτέμβριο του 2010 για πρεμιέρα και τον Σεπτέμβριο του 2011 για τα 13 Έμμυ που πρόκειται να κερδίσει.

(Το μόνο που θα χάσει θα είναι το Α' Αντρικού Δραματικού Ρόλου.)

Θα ετοιμαζόμουν σε μια πρώτη ματιά να πω πως πρόκειται από αυτά τα projects με φοβερά production values και καλλιτεχνική αξία που δύσκολα αμφισβητείς, αλλά που όμως όλοι μας κάπου βαθιά ξέρουμε οτι θα ψιλοβαριόμαστε στην πραγματικότητα, αλλά! Περισσότερο από την εμπλοκή του Scorsese, κυρίως λόγω της σκηνοθεσίας του πιλότου (οπότε και δίνεται ο μετέπειτα οπτικός και αφηγηματικός τόνος της σειράς), αυτό που με κάνει αληθινά αισιόδοξο είναι το όνομα του Winter. Ο οποίος είναι κι αυτός απόφοιτος της τεράστιας συγγραφικής σχολής της Xena των Sopranos, μετά από έναν μικρούλη σεναριογράφο ονόματι Matthew Weiner αν τον έχει κανείς υπόψη του.

Ο Winter άρχισε να δουλεύει στο Sopranos με τη 2η σεζόν της σειράς και έφτασε να έχει γράψει τα περισσότερα σενάρια μετά τον Chase. Έχει κερδίσει δύο Έμμυ, το ένα για το μνημειώδες και σοκαριστικό Long Term Parking. Έχει γράψει το Pine Barrens, το πιο θρυλικό επεισόδιο της σειράς, τελεία. Ο άνθρωπος έχει μια φοβερή αίσθηση του casual σασπένς, μπορεί να γράψει σενάριο για το πιο συνηθισμένο αντικείμενο και να σε κάνει μετά από χρόνια να θυμάσαι "εκείνη την αξέχαστη ιστορία για εκείνο το Ρώσο που είχαν χάσει στο δάσος οι δύο μαφιόζοι". Εντάξει, έχει γράψει και το Get Rich Or Die Tryin' αλλά δε θα το κρατήσουμε εναντίον του. Ο άνθρωπος είναι γαμάτος. Και κοιτάξτε ξανά αυτή την κινηματογράφηση στο τρέιλερ.

.